6,679 matches
-
Vestul american. Se țin la distanță de ființele umane, dar se obișnuiesc cu persoanele care le dau de mâncare. * * * Mărturisesc, de când am văzut animalul acela în galerie, în fiecare noapte, de îndată ce închid ochii și încerc să dorm, văd coioți. Ei urlă jalnic, sau latră strident, și umplu insomniile mele de cântări sinistre. După douăzeci de ani Cei doi au luat trenul în Frankfurt. Câteva persoane își luau la revedere de pe platformă cu gesturi foarte avântate. Nicicând nu mai văzuse așa gesturi
Două povestiri de Sônia Coutinho () [Corola-journal/Journalistic/5357_a_6682]
-
poate da savant sau prooroc, fiul lui Dumnezeu sau a lui Noe. A crede sau a nu crede, a te revolta contra neștiinței rosturilor și destinului uman - e tot una! Finalul este același, implacabil, dizolvarea în neant. Dacă vrei poți urla că nu te predai, că execuți o purificare pe pământ, dar că veșnicia este sub pământ (că și acolo e tot cer, tot cosmos). Ești liber să te mângâi cu orice iluzie. Ai dreptul acesta, e dreptul condamnatului la moarte
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93028]
-
mai apucam din când în când, așa cum am spus, să mă ocup de chestiuni minore de-ale scrisului. Mira, de pildă, n a dormit nicio noapte întreagă până la vârsta de șapte luni, se trezea din două în două ore și urla câte o jumătate de oră indiferent ce aș fi făcut. Exact în ziua în care a împlinit șapte luni a dormit toată noaptea și m-am trezit pe la opt dimineața îngrozită, convinsă că nu mai respiră, dar ea trecuse pur
Poveşti cu scriitoare şi copii by Mihaela Ursa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1783]
-
va continua să aștepte învierea din morți și un mesia, sau un președinte de Republică, capabil să o mântuiască! Nu-ți mai rămâne nici un loc de refugiu, decât propria ta conștiință traumatizată de prostia înconjurătoare. „În fața morții - spune autorul - se urlă sau se tace”. În fața unei lumi strâmb construite, plină de inegalități și nedreptăți te apropii virtual de sinucidere. Dar nu poți ceda și nu poți lăsa loc imperfecțiunii sociale să triumfe pe cadavrul tău, chiar dacă „natura umanității chinuită și contradictorie
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93032]
-
mulți copii copiii nu te lasă să mori copiii nu te lasă să scrii. Mi-am propus să scriu textul ăsta, și așa cu mare întârziere, dar nu pare să îmi iasă. Exact în momentul ăsta nu pot, pentru că Dudu urlă. Urlă că nu îi merge joystick-ul și a repetat deja de 32 de ori : Cine să vină să instaleze joystick-ul dacă tu nu poți ? Cine să vină care poate, mamă ? Cine poate mamă, cine ? Acum s-a liniștit, nu mai
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ana Dragu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1769]
-
copii copiii nu te lasă să mori copiii nu te lasă să scrii. Mi-am propus să scriu textul ăsta, și așa cu mare întârziere, dar nu pare să îmi iasă. Exact în momentul ăsta nu pot, pentru că Dudu urlă. Urlă că nu îi merge joystick-ul și a repetat deja de 32 de ori : Cine să vină să instaleze joystick-ul dacă tu nu poți ? Cine să vină care poate, mamă ? Cine poate mamă, cine ? Acum s-a liniștit, nu mai țipă
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ana Dragu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1769]
-
dragii mei, vă urez: Sărbători fericite! Cu dragoste, Bunica Povestiri de Crăciun Noaptea de Crăciun Din cer cad torente de zăpadă, acoperind totul. Pădurea geme sub loviturile Crivățului, care parcă vrea să rupă brațele copacilor potopiți sub greutatea zăpezii. Lupii urlă înfometați iar celelalte viețuitoare stau pitite în ascunzișurile lor. La marginea pădurii este o căsuță troienită sub nămeți. Prin hornul înghețat nu iese nici măcar un firicel de fum. Înăuntru, pâlpâie tremurând o lumânare. Lângă soba în care se sting ultimii
NE POVESTEȘTE ... BUNICA -Povestiri de Crăciun by SOFIA TIMOFTE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91581_a_93215]
-
unde probabil, se păstrau obiecte necesare într-o gospodărie țărănească. Ușa casei s-a deschis și în cadrul ei a apărut o femeie de peste cincizeci de ani, care privind spre poartă, după ce îi ceru câinelui să tacă, se adresă bătrânei: - Ce urli, fă, Leană, că doar nu dau turcii! - Ieși, fă, la poartă, că-ți veniră neamurile! Femeia se încălță pe piciorul gol cu niște papuci din cauciuc aflați în dreptul ușii și veni la poartă. Îi trase un picior și o înjurătură
Pelerinul rătăcit/Volumul I: Povestiri by Nicu Dan Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91839_a_92881]
-
devenind astfel repere de conștiință. Volumul este plăcut, antrenant la citit tocmai pentru că prezintă fapte autentice, renunțând la încărcarea acțiunii cu artificii și rafinamente narative formale. În «Frosa», autorul performează chiar, ilustrând cu multă dibăcie particularitățile semantice ale zonei: ”- Ce urli, fă, Leană, că doar nu dau turcii!/ - Ieși, fă, la poartă, că-ți veniră neamurile!”, dar și atmosfera spațiului geografic al Olteniei din care provine autorul, sesizându-se la acesta o intenție de a zugrăvi imaginea monografică a societății românești
Pelerinul rătăcit/Volumul I: Povestiri by Nicu Dan Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91839_a_92881]
-
mie de ori mai sensibile decât oa me nii. N-au mai mâncat, iar noi am început să le dăm vitamine ca să li se facă foame. După vreo trei luni s-au dus, săracii. Înainte să se prăpădească Sergiu, au urlat, știi, cum urlă lupii. N-am înțeles de ce. Sergiu era bine. Nu era un om bolnav. Veniserăm de la Berlin, după o se rie de concerte la care a avut un succes demențial. Părea sănătos. Am plecat în vacanță imediat după
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
mai sensibile decât oa me nii. N-au mai mâncat, iar noi am început să le dăm vitamine ca să li se facă foame. După vreo trei luni s-au dus, săracii. Înainte să se prăpădească Sergiu, au urlat, știi, cum urlă lupii. N-am înțeles de ce. Sergiu era bine. Nu era un om bolnav. Veniserăm de la Berlin, după o se rie de concerte la care a avut un succes demențial. Părea sănătos. Am plecat în vacanță imediat după aceea. În iulie
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
am fost arestată la Paris. — Cum așa? m-am uluit. Ioana izbucni în râs, aprinzându-se la față. — Președintele României împreună cu ministrul de externe, Adrian Năstase, veniseră în vizită la președintele Mitterand. Cine s-a dus la Ambasada română să urle „Jos comunismul“? Mătușa ta! — Te-ai dus singură? Eram trei rebeli mai zgomotoși: Ion Ghica 1, Maria Brătianu 2 și cu mine. Mai erau și alții, dar noi păream cei mai periculoși. În presa românească au apărut ime diat articole
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_974]
-
vorbească din nou. Cum bine ați auzit, am avut multă gâlceavă cu Pâcu - doar îl știți...Până la urmă, însă, ne-am hotărât să-l punem în fruntea voastră pe... Pe cine credeți voi că a hotărât Dumitru...Îmi vine să urlu de ciudă. Degeaba m-am zbătut eu să-l punem pe cine merită. El o ținut-o hojma să-l punem pe... Nu întrece măsura, Pâcule! Așa am hotărât, așa facem și pace! Auziți voi pe cine l-o pus
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
Îmi clănțănesc dinții în gură...Nu mai pot face nici un pas și uite dihania se apropie de mine!!! În năuceala mea mi s-a părut că am auzit un lătrat ... Cine a făcut-o, că doar lupii nu latră. Ei urlă. Numai că eu n-am auzit niciodată cum urlă lupii. Cine știe cum urlă jivinele?” - gândeam eu cu ultima licărire de viață din mine. Simțeam cum mă fac din ce în ce mai mic, devenind una cu troianul în care ședeam înfipt...Un nou lătrat! Ei
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
nici un pas și uite dihania se apropie de mine!!! În năuceala mea mi s-a părut că am auzit un lătrat ... Cine a făcut-o, că doar lupii nu latră. Ei urlă. Numai că eu n-am auzit niciodată cum urlă lupii. Cine știe cum urlă jivinele?” - gândeam eu cu ultima licărire de viață din mine. Simțeam cum mă fac din ce în ce mai mic, devenind una cu troianul în care ședeam înfipt...Un nou lătrat! Ei! Pe aista l-am auzit parcă mai bine... „Și
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
uite dihania se apropie de mine!!! În năuceala mea mi s-a părut că am auzit un lătrat ... Cine a făcut-o, că doar lupii nu latră. Ei urlă. Numai că eu n-am auzit niciodată cum urlă lupii. Cine știe cum urlă jivinele?” - gândeam eu cu ultima licărire de viață din mine. Simțeam cum mă fac din ce în ce mai mic, devenind una cu troianul în care ședeam înfipt...Un nou lătrat! Ei! Pe aista l-am auzit parcă mai bine... „Și ce crezi, că
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
dacă vreunul dintre voi ar încerca să mă împingă în jos pe panta timpului său măcar să se atingă de mine, energia din trupul meu ar produce distrugeri cumplite... - Să te ia dracu'! Ai perfectă dreptate, se amestecă un tânăr, care urlă furios la Dresley. Cum naiba ai putut să faci o asemenea gafă psihologică? Doar știi că McAllister va trebui să execute poruncile noastre ca să se salveze, și asta încă foarte repede! Dresley mormăi: - Fir-ar să fie! Realitatea este că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
lasă o țipă de excepție ca ea să rămână singurică, singurică. Și, bineînțeles, băiatul ăla al tău a fost primul care i-a vorbit. Și apoi încheie. - Acum merg mână în mână pe Second Avenue și vin încoace. - Ieși afară, urlă Fara. Și să nu te mai prind că râzi de mine. Afară! Fara rămase încremenit o vreme. Apoi ieși în stradă. Momentul cel mai potrivit pentru a pune capăt unor asemenea lucruri sosise! Nu avea un plan foarte limpede, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
năprasnic. Se gândi: "Un minut în viitorul îndepărtat; dar în minutul următor - unde?" Fără îndoială, nu exista nici un oraș. Numai copaci, o pădure nelocuită și o iarnă aspră de la început de ființă. Cită vreme stătuse acolo, în timp ce vântul bătea și urla în jurul lui, n-avea idee. Avea timp pentru o mie de gânduri. Avea timp să-și dea seama că hainele de pe el îl apărau de frig ca și cum acesta nici n-ar fi existat, iar apoi... Viscolul dispăru. Și copacii. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
Vă convine? - Da, da, bineînțeles. Am două mii cinci... Își stăpâni limba înclinată să trăncănească și continuă: - Da, da, e convenabil. Odată tranzacția încheiată, Fara se întoarse cu destul de multă asprime către nevastă-sa. Din adâncurile ființei lui rănite și îndurerate, urlă: - Ce tot spui să nu plătim? De nu știu câte ori m-ai acuzat că băiatul a ajuns ce a ajuns din vina mea. Și pe urmă nici nu știm pentru ce-i trebuie banii. A zis că e un caz urgent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
nici o măsură legală a autorităților imperiale, dar nici să nu te supui vreuneia dintre ele". Jor ieși, aparent ușurat. Mai trecu o oră până să intre pe ușă, cu un aer pompos, primarul Mei Dale: - Uite ce e, Fara Clark, urlă el. N-ai să poți să scapi cu una, cu două. Asta înseamnă sfidarea legii. Fara tăcu atâta vreme cât înalta autoritate păși, legănându-se, până în mijlocul clădirii. Era de necrezut, aproape uluitor, ca primarul Dale să-și riște prețiosul său trup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
Dale să-și riște prețiosul său trup dolofan. Dar nedumerirea încetă când acesta rosti cu o voce slabă: - Bună treabă, Fara. Știam eu că ești capabil. Zeci de oameni din Glay te susțin, așa că nu da înapoi. A trebuit să urlu la tine adineauri fiindcă afară e o gloată întreagă. Dacă nu te superi, te rog țipă și tu la mine. Hai să avem o ceartă adevărată. Dar mai întâi te previn: directorul de la Atelierele de Reparații Automate vine încoace împreună cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
decât răutatea din mine. Stai departe și nu mai mesteca gumă când vorbești cu femei. Am tăcut amândoi, tăcerea fiindu-mi mie ușoară pentru că puteam să-i examinez spatele rigid. Avea umeri lați și atletici, goi, cu un lup tatuat urlând la lună pe omoplatul stâng. — Cum ești licantroapă? am întrebat, descoperindu-mi brusc o voce timidă. S-a întors iar, trădând prin bruschețe că doar atâta aștepta. — Pentru că am trei țâțe. Așa m-am născut. A plătit și a ieșit
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
a repezit în mine, și-a clănțănit dinții într-ai mei atât de sonor, că pe ecranul minții am văzut așchii de smalț. M-a trântit și m-a încălecat. înfiptă, a dat capul pe spate și a început să urle la tavan, traheea ei o țeavă hăulindă. Când s-a terminat, am rămas pe spate, apoi m-am uitat un pic împrejur: lăzi și cutii peste tot. — Am să te sun când ajung undeva, mi-a zis, nici măcar forțându-se
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
în compartiment înaintea mea și înjurau că nu puteau deschide fereastra. Au ieșit în fugă și au tropăit spre capătul culoarului ca să-și strige și ei măscările, dar trenul s-a scuturat și a pornit, așa că n-au apucat să urle decât la copaci și la vacile din ce în ce mai rapide. Locul din fața ei, la fereastră, era gol. Mi-a plăcut imediat, cum trebuie să-ți placă la o femeie, felul în care îi cădea părul pe umeri și cum îi odihneau mâinile
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]