38,151 matches
-
cu Partidul Naționalist-Democrat condus de N. Iorga. Cartea de față oferă informații-suport pentru astfel de aprecieri, ca și pentru multe altele și este utilă atât cercetătorilor, profesorilor, studenților, cât și tuturor celor interesați de societatea românescă din perioada interbelică. Chiar dacă cititorii nu vor împărtăși întotdeauna argumentele și explicațiile oferite, vor rămâne cu beneficiul unei imagini vii asupra PNLGh. I. Brătianu, la care se pot adăga noi interpretări și informații descoperite prin cercetări ulterioare. VASILE CIOBANU Motto: Când se va scrie mai
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
Piatra Neamț, 1934-1937), "Mișcarea Olteniei", (Craiova, 1935), "Mișcarea Orșovei" (Orșova, 1935-1936), "Mișcarea Prahovei" (Ploiești, 1932-1933), "Mișcarea Râmnicului" (Râmnicu Sărat, 1930-1933, 1937), "Mișcarea Romanului" (Roman, 1932, 1935-1936), "Mișcarea Târnavelor" (Sighișoara, 1931), "Mișcarea Tulcei" (Tulcea, 1935), "Mișcarea Vlăsceană" (1934-1935). În plus, pentru informarea cititorilor din mediul rural, în 1937, ziarul central al partidului a publicat suplimentul intitulat "Mișcarea Satelor"167. Capitolul 2 Evoluția organizatorică a partidului condus de Gheorghe I. Brătianu 2. 1. Definitivarea organizării, extindere și reorganizare Semnificația acțiunii "Leul pentru "Mișcarea"" După
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
convențional, doar în statutul comunicativ intern al acesteia. Situația se complică pentru că eroul este construit de un text, care la rîndul lui este construit de un autor (Dostoievski) și acest autor publică textul respectiv, însoțindu-l de o notă pentru cititor: „Am vrut să înfățișez publicului...“ etc. etc. În termenii eroului, avem de-a face cu acel „zid“, cu acel „doi-ori-doi-fac-patru“, împotriva cărora se revoltă din rărunchi, dacă s-ar putea spune așa. Cu toate că, am mai spus-o, nu există o
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
putea, parcă, niciodată să o recunosc pe Charlotte. Erau prea multe deodată. Excesul acela mă năucea. Coincidența gratuită, de o evidență absurdă, îmi încâlcea gândurile. Îmi spuneam că, într-un roman, după povestea atroce a femeilor răpite în inima Moscovei, cititorul ar fi fost lăsat să-și revină de-a lungul mai multor pagini. Ar fi putut să se pregătească pentru apariția unui erou ce avea să-l doboare pe tiran. Dar vieții nu-i păsa de coerența subiectului. Ea își
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
șirag de mărgele asemănător cu mătăniile sau rozariile creștine. Și în Biblie numele divine sunt esențiale în cadrul mesajului, însă, deoarece textele sunt de facturi diferite și alcătuiesc un ansamblu mult mai vast, doar puține dintre aceste nume sunt sesizate de cititorul sau ascultătorul obișnuit. Acesta, de obicei, nu are acces la original, iar traducerile estompează mult percepția numelor; iar dacă, în civilizația în care respectivul cititor a fost educat, numele are doar o funcție de identificare, el se va miră să afle
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
și alcătuiesc un ansamblu mult mai vast, doar puține dintre aceste nume sunt sesizate de cititorul sau ascultătorul obișnuit. Acesta, de obicei, nu are acces la original, iar traducerile estompează mult percepția numelor; iar dacă, în civilizația în care respectivul cititor a fost educat, numele are doar o funcție de identificare, el se va miră să afle că „Cel puternic”, „Milostivul”, „Iertătorul”, „Stăpânul”, ba chiar „Nu este Dumnezeu afară de El” sunt considerate „nume divine”. Într-adevăr, „numele” are un rol mai important
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
avea omul la respectivul nume (formulă curentă este ≤aðð al-‘abd min h":" al-ism ’an...), cum se poate învrednici și el de diversele calificative. Totuși, sufismul lui Ghaz"l e temperat de preocuparea pentru „ortodoxie” și își pune în gardă cititorii împotriva înțelegerii într-un sens propriu a doctrinei unirii cu Dumnezeu (itti≤"d). De asemenea, el se referă extrem de rar la maeștrii sufi, comentariul său fiind mult mai personal și, de aceea, măi coerent că al lui Qušayr. O altă
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
changer qqc. - changer de qqc. - changer qqc. en qqc. - changer qqc. contre qqc.) Sensurile sunt diferite, imposibil de glosat unele cu ajutorul altora. Cât despre polisemia externă, aceasta afectează actanții: ex. critique se poate spune despre un demers, o metodă, un cititor, o privire, o lucrare. Sensul nu se modifică: în acest caz, relația metonimica privește substantivul calificat și nu adjectivul. Tipologia e comparabilă cu cea a polisemiei interne. Va fi vorba deci de: a. Polisemie externă de accepții: 1. Restrângeri sau
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
de vedere al semnificației, ei sunt de evitat. Totuși, traducătorul nu trebuie să-și confunde muncă cu aceea a unui comentator. Uneori tocmai un numar rezonabil de termeni transliterați satisface acea „pretenție a exoticului” pe care o are de obicei cititorul, dornic „de a descoperi, prin lectură traducerii, o lume diferită de a sa proprie, pe care incearca, cu ajutorul fanteziei, s-o recompună”52. Sistemele religioase diferă de obicei în proporții mult mai mari decât se întâmplă în orice alt domeniu
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
ale lui sunt toate, ajungându-se astfel la forma lahu, iar apoi, din venerație, au adăugat articolul hotărât, lungind și vocală a72. Dar cei mai multi teologi sunniți, cu excepția mu‘taziliților, preferă să considere acest nume că pe un nume propriu. Oricum, cititorii și auditorii Coranului așa l-au perceput și îl percep. Din exemplele de traducere citate, constatăm că traducătorii optează fie pentru păstrarea numelui ca atare, fie pentru echivalarea lui cu cuvântul ce desemnează divinitatea supremă în limba-țintă. În lucrarea să
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
să sprijine demersul unor credincioși musulmani care nu posedă suficient limba arabă pentru a accede pe deplin la textul original să mențină numele divinității cu care aceștia sunt familiarizați și pe care îl folosesc de obicei. Pentru cei ce vizează cititori din afara Islamului, există argumente pentru ambele opțiuni: spre a introduce mai bine în atmosferă specifică și a răspunde așteptărilor cititorului dornic de un anume exotism (cf. Kohn, 1983: 69), se va translitera numele arab; dacă se dorește însă facilitarea cunoașterii
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
să mențină numele divinității cu care aceștia sunt familiarizați și pe care îl folosesc de obicei. Pentru cei ce vizează cititori din afara Islamului, există argumente pentru ambele opțiuni: spre a introduce mai bine în atmosferă specifică și a răspunde așteptărilor cititorului dornic de un anume exotism (cf. Kohn, 1983: 69), se va translitera numele arab; dacă se dorește însă facilitarea cunoașterii celuilalt pentru a determina o apropiere, e preferabila folosirea numelui generic al divinității din limba-țintă. „Constelațiile de nume” subliniază și
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
o expresie care să nu deranjeze stilistic. „Împărțitorul de bunuri” este oarecum vag. O posibilitate ar fi echivalarea cu biblicul „Cel ce dă pâine sla tot trupulț” (Ps 136, 25) care traduce ebr. NoÖen leƒem șle-kol b"š"rț, dar cititorul trebuie să știe că „pâine” în Biblie înseamnă de fapt „hrană”, „subzistență”. 2.1.14.2. al-Wahh"b: SOI „cel ce dăruiește (hâr)” (3, 6)/„dătătorul”; ASM „Cel Darnic”; GG „Mult-dăruitorul” (3, 8)/„Dăruitorul”; Marr „Donator”; RB „le Donateur”; DM
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
transferul de semnificații nu are cum să nu fie parțial, sacrificând nu numai o mare parte a conotațiilor, ci aproximând și sensurile denotative. De aceea, orice nouă traducere, mai ales dacă e însoțită și de note, este un câștig pentru cititorii limbii-țintă și posedă o complementaritate cu celelalte dinaintea ei. 2.3.2. Probleme de traducere La analiza fiecărui nume, ne-am referit și la problemele de traducere. În cele ce urmeaza vom schița o tipologie a lor. Un lucru e
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
cuvintelor nu se suprapun de la o cultură la alta și, cu atat mai putin, de la o limbă la alta. Cum l-am putea traduce pe al-W"riÖ altfel decât „Moștenitorul”? Însă cuvântul românesc nu reda sensul special de „posesie veșnică”. Cititorul familiarizat cu Biblia se va gândi la echivalentă „moștenire” = „stăpânire, posesie”, dar nu neapărat și la ideea de veșnicie, pe care comentatorii musulmani o asociază cu acest nume. Și traducerea lui Ghan cu „Bogat” este prea simplificatoare. „Cel Deajuns pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
aqq cu „Adevărul” - și am văzut, în exemplele noastre, ca toți traducătorii, cu excepția lui Yusuf Ali („the Real”), o fac - nu reda semnificația de „real, existent” pe care o percep exegeții musulmani. „Adevărul” este un termen prea vag, peste care cititorul riscă să alunece asemenea lui Pilat în Evanghelia după Ioan, ori, dacă e creștin, să-i atribuie semnificația biblică, complet diferită 164. Un alt exemplu este W"si‘, în contextele ce sugerează că acest nume ar exprimă generozitatea divină. Traducerea
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
f, Barr, ′alm - si exemplele ar putea continua. Traducătorul nu are încotro și le echivalează cu un singur termen, sau cel mult cu doi în loc de patru (de exemplu, „Creator”, „Făcător”). Uneori, acest lucru nu deranjează. Cei care vor ca cititorii lor să sesizeze prezenta și diversitatea numelor divine trimit în notă la numele original transliterat (cum face ASM). Mai greu este când astfel de sinonime sunt alăturate în cadrul unor liste din text; iar cand traducătorul vrea să-și întregească aparatul
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
în pasajele în care este prezent singur, este uzat stilistic și, practic, functioneaza la fel ca și numele generic „Dumnezeu”. Nici o traducere românească nu l-a păstrat pe Šaddai ca atare: este prea exotic și l-ar putea deruta pe cititorul neavizat. Traducerile românești făcute după Septuaginta manifestă aceeași variație că și modelul. Variantele prezente în Septuaginta atestă însă faptul că traducătorii alexandrini din secolul al III-lea î.H. îl percepeau că nume generic al divinității. 3.1.2. Numele
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
unde găsim „(Prea)cuvios”. Acest adjectiv, derivat de la „a se cuveni”256, este sinonim cu „pios”, adică „cel care dă fiecăruia ce i se cuvine”, altfel spus, „cel ce se poartă cu dreptate”. „Cuvios” este însă un termen opac pentru cititorul de astăzi, care îl înțelege eventual, când se referă la om, în sensul de „evlavios” sau, în sensul tehnic al hagiografiei ortodoxe, „sfânt care nu a fost martirizat”. De bună seama, traducerea cu „sfânt” a fost o soluție de disperare
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
alQthes, aletheia, alQthinós acoperă și domeniul semantic al familiei lui ’ emeÖ, dar semnifică și conformitatea imaginii mentale cu realitatea, ținând astfel și de sfera cunoașterii 261. Trebuie avut în vedere că autorii Noului Testament au o formă mentis semita, iar cititorul european, una plămădita de civilizația greco-latină. Traducerea acestor două adjective în contextele de mai sus cu „adevărat” creează enunțuri vagi sau uzate, asupra cărora atenția nu zăbovește. „Vrednic de crezare” ni se pare aici o rezolvare fericită. În alte locuri
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Dieu”, où le moț „forme” désigne leș attributs essentiels qui manifestent au dehors la „nature”...279. (BJ); „în the form of God” (RSV). Și în limba română, daca expresia se traduce cu „chipul lui Dumnezeu”, stăruie o ambiguitate deloc neglijabila: cititorul sau ascultătorul are în minte formularea din Gen 1,27: „l-a facut Dumnezeu pe om după chipul sau”. Recentă versiune românească înzestrata cu note, a lui B.V. Anania, precizează în legătură cu expresia paulină: „Pavel nu folosește cuvântul în sensul tehnic
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
echivalent consacrat, pierd din sensul denotativ și necesită note de subsol spre a fi înțelese corect: Q":Äš (3.1.6.1.), respectiv ho hágios (3.2.1.5.2. și 3.2.2.7.1.) riscă să semnifice, pentru cititorul neavizat, doar desăvârșirea morală. Yoše> hakkeru>m (3.1.6.7.), denotând divinitatea prezenta în mod tainic pe chivotul legământului, în Sfântă Sfintelor, este perceput că denotând mai ales transcendență: se știe că heruvimii sunt îngeri și că locul lor
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
în sensul de anulare a păcatului și totodată a efectelor lui. Ho kýrios (3.2.1.1.3. și 3.2.2.1.2.), mai ales când este nume hristic, riscă să nu aibă impactul scontat de autorul biblic, daca cititorul sau ascultătorul nu-i știe istoria din Vechiul Testament, si anume ca înlocuiește numele divin misterios revelat de Dumnezeu lui Moise: YHWH. AlQthes/alQthinós (3.2.1.9.1., 3.2.2.6.1. și 3.2.2.12.1.) ar
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
face traducerea ASM, însă doar la prima serie menționată, pe care o traduce astfel: „cunoscător”, „Cel Atoateștiutor”, „Marele Știutor”. 5.5. Diferențele culturale dintre lumea în care a luat ființă Biblia și, respectiv, Coranul, pe de o parte, și lumea cititorului de astăzi, pe de altă parte, fac să fie perceput doar parțial conținutul semantic al unor nume pentru care există chiar automatisme de traducere. De aceea, în cazul câtorva nume, notele de subsol sunt obligatorii: de pildă la numele coranice
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Go’el, YHWH Te>"’ÄÖ, Yoše> hakkeru>m, Sall"ƒ/SolQaƒ, Q":Äš (gr. ho hágios), tò ónoma.tc "5.5. Diferențele culturale dintre lumea în care a luat ființă Biblia și, respectiv, Coranul, pe de o parte, și lumea cititorului de astăzi, pe de altă parte, fac să fie perceput doar parțial conținutul semantic al unor nume pentru care există chiar automatisme de traducere. De aceea, în cazul câtorva nume, notele de subsol sunt obligatorii \: de pildă la numele coranice
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]