1,237 matches
-
de fapt mai greu, nu mai ușor, să mă întâlnesc cu oamenii. Cea mai grea provocare era legată de fața mea; să păstrez o expresie „normală“ era de-a dreptul extenuant. Iar biata Jacqui era așa de hotărâtă să mă înveselească încât, de fiecare dată când ne vedeam, era înarmată cu un arsenal de povestiri nostime de la ea de la lucru. Eram vlăguită de cât trebuia să zâmbesc și să spun: —Vai, ce haios. —Ai lucrat tot weekendul? a întrebat Rachel. Anna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
cred că o să mai pot să am încredere într-un alt bărbat. Pe un ton mult prea serios, a zis: —M-a devastat. A început să râdă: — Auzi la mine! Vorbesc ca Rachel. Ah, dă-o naibii. Hai să ne înveselim. Când mi-oi termina țigara, hai să ne luăm înghețată. —OK. Mă uimea de fiecare dată. Dacă aș fi avut doar o sutime din capacitatea ei de a-și reveni la normal, aș fi fost un alt om. Am stat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
În clasamentul șoferilor de taxi nebuni, se încadra cu ușurință la șapte-din-zece, poate chiar la șapte și jumătate, și am simțit că fusese trimis anume de Aidan: era târziu în noapte, lucrasem șaisprezece ore în cap și voia să mă înveselească. Capitolul 15tc "Capitolul 15" Am primit un alt mail de la Helen. Către: Magiciansgirl1@yahoo.com De la: Lucky Star PI@yahoo.ie Subiect: Slujbă! Prima zi de filare a Dettei Big. Stau înțepenită după gardul din grădina din spatele casei ei enorme și izolate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
nu poți să-ți faci programul cum vrei. Vecinii cred că lucrează în domeniul confecțiilor. Așa că, deși plictiseala e să-ți tai venele, cel puțin am serile și weekendurile libere. Ps. Cum îți merge? Am un gând care să te înveselească - cel puțin Aidan nu te-a părăsit pentru o altă femeie. Aș prefera mai degrabă să moară cineva decât să mă înșele. De fapt, dacă m-ar înșela unul, l-aș omorî cu mâna mea, deci tot aia ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Lia mi-a spus: „Pim, povestea ta nu-mi place“. „Nu-i frumoasă?“ „Și sirenele erau frumoase. Ascultă: ce știi tu despre inconștientul tău?“ „Nimic, nici măcar nu știu dacă există“. „Așa. Acum Închipuie-ți că un pierde-vară vienez, ca să-și Înveselească prietenii, s-ar fi amuzat să inventeze toată povestea asta cu Es și cu complexul oedipian și ar fi imaginat niște vise pe care niciodată nu le-a visat și niște mici Hans pe care niciodată nu i-a văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
ger de crăpau pietrele fusese ceva înfiorător. Mai ales atunci când te mai gândeai și la modul în care fusese crescută varza cu pricina. Varza ați plantat-o chiar voi? Ce inteligent. Doamna Duffield era hotărâtă să facă eforturi pentru a înveseli atmosfera. —Cum mai e grădina voastră? Viermilor le merge bine? Alice a oftat. Viermilor le mergea la fel de prost. Ea sperase că noua obsesie a lui Jake- un colț cu legume - avea să-l convingă să-i ducă la cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
a Îmbolnăvit? — Domnul Moff și fiul său. Domnul Bennie și domnișoara Marlena. Dar fiica ei este bine, nu are absolut nimic. Marlena! Biata, nu-i de mirare că l-a repezit. Se simțea oribil. Totul e bine, așadar! Explicația Îl Înveseli. Relația dintre ei doi nu mergea așa de rău cum crezuse el. Deci, ce putea să facă pentru a se simți mai bine? Toate metodele obișnuite: flori, hortensii mari și frumoase, ingrediente pentru o baie cu spumă, erau În mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
ar avantaja pe prietenii lui o asemenea comparație. Cu imaginea sânilor tăiați În minte, Își reluă urcușul, acum mai puțin Înflăcărat, mai puțin sigur. Într-un final ajunse și În vârf, la o pagodă din sticlă albastră și argintie. Se Înveseli văzându-i pe cei doi câini. Apropiindu-se, o văzu și pe Saskia. Stătea pe un scaun dintr-un rând de taburete Înalte așezate cu fața spre o panoramă a Împrejurimilor. Nu zâmbea, remarcă el și-l trecură fiori reci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
general, pe-aproape: Cecenia, Afganistan, Turcia. Vine Bond, găsește mecanismul undeva sub pământ și pune bombița care-l termină. Ghiciți morala...“ „Ori bomba n-a explodat cum trebuie, ori Bond a greșit locul: trebuia să aterizeze la Vrâncioaia.“ Ne-am înveselit cu toții, îi păcălisem și de data asta. Am urcat treptele (marmura arăta la fel de ciobită ca acum zece ani) și Mihnea ne-a împins înăuntru. Ne simțeam ca-n tren: aceeași casă-vagon, aglomerată de paturi, dulapuri și scaune. Treceai dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nici o femeie în poză, cu-atât mai puțin vreo „gagică“ de-a lui Doru), dar ne-am abținut să le clarificăm. Doru și-a ridicat tricoul, a înfundat apoi revista în șort și-a plecat. Și alte minuni ne mai înveseleau copilăria: Julieta Szöny, actrița (dumneavoastră ați văzut-o în Toate pânzele sus; eu, în realitate, la „2 Mai“, la gazdă, aplecându-se cu părul ăla neverosimil de lung peste mine și întrebându-mi părinții de ce nu mă trimit la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
prin biografia familiei, cu-atât mai puțin prin a bunicului Vitalian. Din păcate, joaca asta de-a detectivul ne-a adus un prejudiciu imens. Și-acum, se pune întrebarea: ce facem cu dumneata?“ „Aș putea întreba același lucru.“, m-am înveselit. „Uiți că tu stai cu sacul în cap. Mihnea o să intre dintr-o clipă într-alta, și-atunci n-o să mai fii atât de-optimist.“ „Serios?“, s-a mirat prizonierul, încercând iar să pipăie podeaua cu ghetuțele lui de autor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
el, nu te vei supăra dacă vei aștepta afară preț de câteva minute... Oană ieși cu un amestec de uimire și furie. Se simțea ca un animal de circ, pus să arate ce giumbușlucuri știe să facă pentru a-i Înveseli pe spectatori. Dar, mai ales, era pentru prima dată când păruse un Învățăcel, când nu reușise nici măcar să-și atingă adversarul. În Încăpere, Angelo aștepta. - Cum spuneam, reluă Yves, are stofă de spadasin. Cu multă muncă, va ajunge extrem de greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
shogun care nu știa să-și conducă țara, dar era pasionat de poezie și, În mijlocul unui război sângeros, continua să recite versuri despre splendoarea răsăritului de lună. Oan-san era unul dintre copiii shogunului și făcea tot felul de pozne care Înveseleau publicul. În realitate, poznele erau simple kata-uri, fiindcă o bună parte din teatrul kabuki se baza pe pantomima care cuprindea mișcări din cele mai cunoscute kata-uri japoneze. O altă parte a rolului său fusese aceea de a sta nemișcat. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
sinceritate și o tandrețe dezarmante. Nu-i cerea nimic, decât să se lase iubit și să respire calm frumusețea lumii. - Iartă-mă... spuse, șoptit, Erina. Partea cu cununia n-a fost o glumă prea bună... Am vrut doar să-l Înveselesc pe Măria Sa. - Poate că ai dreptate, Erina. Nu mai am timp să mă gândesc la nimic, fug de tot ce ar putea schimba o stare care, oricum, trebuie schimbată... Îmi tot găsesc piedici... - Nu e nevoie. Ești departe de copii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mea. Am așteptat prea mult. N-am Îndrăznit să-i spun nimic. Dar de mult am senzația că nu aici e locul meu. Hai, Gianluca. Să coborâm. Avem bagaje de făcut până dimineață! - Mi se pare mie sau te-ai Înveselit? - Există viață, prietene, dincolo de zidurile astea, dincolo de laguna asta superbă, ca o temniță catifelată de care nu-ți vine să te desparți! Și, dincolo de toți munții ăștia, Alpi sau Carpați, există un om pe care nu trebuia să-l părăsesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
avea aproape același nume cu el, anume Ionuț, slujitorul Erinei de la moșia Murgeștilor, de pe valea Bârladului. Ca să-i deosebească pe cei doi, Erina hotărâse ca unul să se numească Mitruț Albul de la Albești, iar celălalt Ionuț Murgul, de la Murgești. Soluția Înveseli pe toată lumea, mai ales pe căpitanul Oană, care văzu aici mai mult dorința Erinei de a transforma lumea oamenilor Într-o lume a cailor. - Mai rămâne să mă poreclești Tărcatul, sau Spaima zmeilor, sau Murguleț, ca să fim cu toții gata de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
avea vreodată forța aceea... totul e acum trecut. Nici o armată otomană nu mai poate ataca Moldova... - Mi-ai citit gândurile? - Îmi cer scuze. Erai abătut. Nu suport asta. - Și ai vrut să vezi pe cine trebuie să omori ca să mă Înveselești. Ștefănel nu răspunse. Într-un fel, fratele său avea dreptate. Arta citirii gândurilor nu trebuia folosită decât În situații de primejdie, și atunci În cazul dușmanilor. Încălcase una din regulile Ninja. - N-a să mai intru nepoftit În mintea ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
e fecund; în morală, e o catastrofă; Geniul adult cu somn de copil; În artă, fuga de lume e rușinoasă, dar e... creatoare; Artiștii mediocri sunt femeile ușoare ale literaturii; Insuccesul te transformă din autor în personaj; Erorile de tipar înveselesc cărțile plictisitoare; Nenorocit e geniul lipsit de talent; Oratoria fără talent e tupeu; Sinuciderea lui Sadoveanu: "Mitrea Cocor"; Filosoful pornește de la cauze, artistul de la efecte; Ce e searbăd și efemer durează; Poetul pur e acela care n-a debutat în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
amîndoi pînă data următoare și... Vara asta vom face multe lucruri împreună, îți promit. Normal c-a uitat și n-au mai plecat în nicio excursie împreună, nici data următoare, nici altă dată. Poate scopul lui a fost să-l înveselească pe copilul pe care-l credea abătut și ar fi reușit dacă circumstanțele reale s-ar fi mulat pe cele inventate. Cuvintele tatălui erau încărcate de o magie care-ți transforma tristețea în bucurie. Și vocea lui, și gesturile cu
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
foarte mare. Citesc din nou o scrisoare de la René, ca un remember al unui timp amintind despre geneza unei lumi în perpetuă autocreație. Stockholm, 8 mai 1974 Gabriela, mon cœur. Mă gândesc să-ți povestesc o istorie, pentru a te înveseli puțin. Am citit-o azi-noapte, căci nu puteam să dorm. Iat-o, marele șef apaș, Geronimo, mi-a povestit-o: „La început, lumea era scufundată în tenebre. Nu era nici soare și nici zi. În noaptea eternă nu erau stele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
stradă, ei au venit după mine, jignindu-mă cu glume gregare. Unul dintre ei, pe care-l voi numi aici, cu un cuvânt împrumutat de la Robert Musil (Omul fără însușiri), „Mortadella”, după salamul italian, „în parte porc, în parte măgar”, înveselit de supărarea mea, a dus glumele și mai departe, făcând aluzie la „sexualitatea jidanilor”. Dar Nemesis Divina care exista deja în gândurile mele a apărut brusc chiar pe strada în care insolența amenința să mă deprime total. „Mortadella” își cumpărase
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
tot timpul la dispoziția lor, ca un fin ambasador manipulând forțele binelui și răului să se țină în echilibru. Am fost la cimitir, am plâns toți trei lângă piatra lui René, apoi i-am invitat la restaurant, unde ne-am înveselit. Lionel a povestit istoria despre „le petit Jean” care a încercat să se sinucidă de două ori. Mama lui îi frecventa pe preoții tuturor religiilor. Avea un câine la care ținea mai mult decât la fiul ei, hrănindu-l cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
de ani, divorțat și recăsătorit cu o femeie mai tânără. Situație delicată pentru mine - am fost și sunt încă prietenă cu fosta lui soție, Fanny. Copiii lor, Petra și Isaak, sosesc și ei cântând ceva și greșind mereu tonul, dar înveseliți de ceva insesizabil, poate de absurdul situației. Au aflat că mai au un frățior! Toate astea sunt tabloul lumii, colorat sau decolorat, cu pete mari de întuneric în care se bănuiește prezența luminii. Martie Am fost la cursurile de suedeză
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
țigări. Și dusă a fost: a fugit cu amantul ei până când au ajuns în Suedia. De atunci s-a căsătorit și divorțat de multe ori - soților li se făcea frică de ea și de unghiile ei de demon. Ne-am înveselit - fiecare duce în piept o istorie în care se împletesc armonios divinul cu demonicul pentru a-i zgudui inerția și a pune pe picioare mișcarea vieții. Octombrie Un coșmar din care m-am trezit îngrozită - consecințele zilei de ieri, când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
nimic în afară de cei cinci ani petrecuți aici, printre oameni străini? Mă scutur ca de o nălucă și grăbesc pasul spre primărie. A început să ningă cu fulgi mari și veseli. Ninsoare adevărată. Îmi place când ninge. Fulgii de nea mă înveselesc. O sun pe Maria, secretara organizației de tineret a partidului, o fată cuminte și ascultătoare, care mă așteaptă să vin, să mergem la județ. Plecăm imediat ce se luminează de ziuă cu Dacia casierului, până la șoseaua națională. De aici așteptăm o
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]