1,046 matches
-
s-au procurat 20.813 de volume, 3231 de obiecte de muzeu, s-au împărțit țăranilor 35.637 de cărți de popularizare, s-au prezentat în fața oamenilor din sat 597 de piese de teatru, s-au ținut 5.628 de șezători, 3.004 de serbări, s-au înființat 344 de școli noi. Contactul cu satul a inspirat teze de doctorat, au fost studiate și monografiate 626 de localități. Valoarea științifică, etică, pedagogică a experienței realizate de D. Gusti prin Serviciul Social
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
la îndemâna poporului, iar învățătorul un „apostol cultural al neamului”. El a lărgit funcțiile școlii, prevăzând-o cu noi arii de activitate: cursuri pentru adulți, în vederea combaterii analfabetismului la sate; bibliotecă rurală, cuprinzând atât cărți pentru școlari, cât și pentru adulți; șezători culturale, organizate de învățători cu elevii, vizând atât educația artistică, muzicală, literară și fizică a acestora, cât și educația patriotică și culturală a adulților; cercuri culturale și conferințe populare pentru cultura adulților; organizarea de obști, cooperative și bănci populare pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
ocupații (apicultură, sericicultură), construcții edilitare, înființarea unui atelier pentru reparația mobilierului, îngrijirea patrimoniului cultural al comunei, excursii, înființarea bibliotecilor individuale, îmbogățirea bibliotecii căminului cultural, păstrarea și promovarea portului local, a jocului și cântecului popular românesc, o bogată activitate artistică (teatru, șezători), înființarea muzeului sătesc, înfăptuiri de interes obștesc (dispensar, plantație cu 350 pomi fructiferi), culegere de folclor local etc. Cea mai mare realizare a fost însă „încadrarea satului la acțiunile școalei”, formarea unui curent de opinie în favoarea programului propus de școală
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
scenă permanentă pentru teatru școlar și sătesc, un aparat cinematografic, proprietatea căminului, achiziționat prin „donațiunile” unor intelectuali și instituții, s-a organizat „o echipă de sport”, s-au pus bazele unui muzeu. În fiecare duminică s-au ținut întruniri și șezători, programul fiecărei întâlniri fiind următorul: apelul membrilor, o lecție publică (istorie, geografie, instrucție civică), știri din țară și străinătate, discuții asupra nevoilor locale și a măsurilor ce trebuie luate. Iar în final: „împărțirea de cărți în mod gratuit”, cărți dăruite
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
lui D. Gusti, sau de diferite ministere și instituții. Chiar din primul an, biblioteca număra 568 de volume, cele mai multe broșuri de popularizare a cunoștințelor folositoare din domeniul agriculturii, sănătății etc. Se încurajau însă și lecturile din lucrări de beletristică, la șezători s-au făcut lecturi din Popa Tanda de Ion Slavici și Amintiri din copilărie de Ion Creangă. S-a urmărit, de la început, aspectul economic, înființându-se o Casă de Economie pe lângă cămin. În bugetul pe 1927 s-au prevăzut premii
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
agricultură, filosofie, istorie, geografie, iar sătenilor li s-au împărțit peste 400 lucrări de popularizare. Căminul primește regulat un număr de 16 publicații, între care: Făt-Frumos, Albina, Neamul românesc, Lumina satelor, Cultura poporului și altele. Și iată cum se desfășurau șezătorile: în 20 iulie (au asistat 72 de membri) s-au comunicat știri din țară și străinătate, se ține conferința „Avuțiile țării” și se împarte broșura Trei amintiri de la țară; în august (45 de asistenți), după comunicarea știrilor, profesorul Neculau vorbește
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
de 2-3 pe săptămână, incluzând aici și spectacolele cinematografice (cu „vederi” din diferite țări, filme artistice ca Învierea după romanul lui L. Tolstoi, comedii, filme de popularizare precum Culesul viilor în Franța, Industria bumbacului). Fiecare acțiune (fie că se numește șezătoare, serbare, conferință sau spectacol cinematografic) cuprindea, de fapt, două sau trei manifestări distincte; o conferință, o lectură sau recitare, o piesă de teatru, o dezbatere pe o temă de interes comun, o „producție școlară”, un film sau două. În numărul
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
comun, o „producție școlară”, un film sau două. În numărul 2 al Buletinului din 1927 găsim, după prezentarea celor 32 de manifestări culturale, care au avut loc în perioada 17 iulie-29 decembrie 1927, următorul anunț: „La toate serbările, conferințele și șezătorile, intrarea este gratuită”. Organizatorii împărtășesc apoi cititorilor dificultățile pe care le au în alegerea filmelor (filmele trebuie să aibă „fond moral” și să fie accesibile, se evită filmele care „nu spun nimic inimii și minții”) și mulțumesc celor care au
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
susține expunerea „Starea economică a satului nostru poate fi îndreptată prin pomicultură, avicultură, apicultură și sericicultură”. Se dau serbări, se fac lecturi, se „reprezintă” tablouri, se rulează filme documentare, comedii. În aceste trei luni se desfășoară 32 de întruniri culturale (șezători, conferințe, spectacole cinematografice). Este perioada de avânt a mișcării de la Ungureni, timp în care s-au înființat case de sfat în cele 12 sate, etapă considerată „vulcanică” de inițiatorul acțiunii (Neculau, Experimentul..., p. 114). Această fază de dezvoltare a ținut
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
părinte, cetățean și gospodar - o personalitate rurală” (Neculau, Experimentul..., p. 114). În primii nouă ani, bilanțul e cu totul remarcabil: 2.000 de întruniri culturale (312 conferințe, 244 de audiții radio, 79 de producții școlare și sătești, 1.320 de șezători etc.), o bibliotecă centrală și câte una în fiecare sat, muzeu agricol. Pe tărâm economic: cooperativa agricolă a înlesnit sătenilor procurarea de semințe, unelte, mașini agricole și reproducători de rasă; începuturi de apicultură, sericicultură, legumicultură, avicultură; încasări importante din cultivarea
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
format din președintele Universității și personalul ajutător, lucra zilnic. Membrii căminelor culturale și deci ai Universității trebuiau să îndeplinească următoarele condiții, fixate de adunarea generală: să plătească o cotizație de 25 de lei pe an; să urmeze regulat cele 15 șezători organizate de fiecare cămin în timpul iernii; să citească, în timp de iarnă, cel puțin trei cărți și să scrie rezumatul celor înțelese pe foaia de lectură (cei care nu știu carte învață după Abecedar); obligații de ordin economic: să aibă
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
sate și un stand cu noutăți în domeniul uneltelor agricole și casnice. C. Manifestările culturale. Constituiau forma cea mai răspândită de educație socială practicată la Ungureni. Am arătat deja, în prima etapă s-au organizat 2.000 întruniri culturale (conferințe, șezători, cursuri, producții școlare și sătești). Din 1936 până în 1948 au fost organizate alte 2.291 asemenea manifestări: 1.611 șezători, 148 de conferințe, 451 de audiții radio, 68 de producții artistice. Fiecare întrunire era trecută într-un registru în care
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
de educație socială practicată la Ungureni. Am arătat deja, în prima etapă s-au organizat 2.000 întruniri culturale (conferințe, șezători, cursuri, producții școlare și sătești). Din 1936 până în 1948 au fost organizate alte 2.291 asemenea manifestări: 1.611 șezători, 148 de conferințe, 451 de audiții radio, 68 de producții artistice. Fiecare întrunire era trecută într-un registru în care se inserau dări de seamă amănunțite despre manifestare. Totul era bine pregătit, nimic nu era improvizat. Conferințele erau o formă
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
Rădulescu-Motru, Ion Simionescu, Liviu Rebreanu, Mihail Sadoveanu, Victor Babeș, Ionescu-Sisești etc., au ascultat vestite orchestre populare, pentru a distinge specificul unor instrumente. În 23 martie 1933 l-au ascultat pe președintele Universității vorbind despre experiența pe care o întreprindeau cu toții. Șezătorile, manifestări tradiționale ale satului românesc (de sfat, joc și lucru de mână), au fost reinvestite cu o nouă funcție, cea culturală. Deveneau astfel prilej de instruire, informare, dar și de distracție, petrecere în mod plăcut a timpului (se spuneau ghicitori
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
șase decenii în urmă. Cum se proceda? Activitatea se desfășura, cum am arătat, prin expuneri, însoțite de „tablouri” (astăzi le numim diapozitive), dar și prin seri culturale, expoziții, lecturi din ziare și reviste. Întrunirile aveau, uneori, scop distractiv, erau fie șezători, fie „producții” școlare sau ale tinerilor din sat, fie conferințe cu scop instructiv. Conferințele erau grupate pe cicluri și tematici, ca de exemplu: Ciclul îndrumări agricole („Situația agricolă a satului nostru”; „Starea agricultorilor în alte țări”; „Mașinile în agricultură”; „Îngrășămintele
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
Tuțescu. În articolul-program, Ținta noastră, se precizează că I.C. vrea să sporească cercetarea creației populare, a „adevăratelor comori de gândire și simțire, de credinți și datini gospodărești, în care se oglindește sufletul și viața neamului nostru”. Mai bine structurată decât „Șezătoarea” de la Fălticeni, revista sistematizează diversele creații populare în rubrici precum „Povești”, „Povestiri și legende”, „Botanică populară”, „Datine și credințe”, „Orații”, „Colinde”, „Plugușoare”, „Cântece de stea”, „Cântece bătrânești”, „Vorbe adânci”, „O seamă de cuvinte” ș.a. Domină textele din sudul Moldovei, din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287574_a_288903]
-
cu mult stil nu doar în arta relatării povestirilor, ci și în organizarea unui program de evadare și destindere, de desfătare și gustare a deliciilor vieții, sub imperiul preceptului horațian: Carpe diem, carpe rosam. Tinerele întemeiază nu doar o simplă șezătoare, ci îndrăznim să considerăm grupul un adevărat cenaclu sau chiar o academie sui generis, în care se evidențiază fiecare prin forța exemplară a cuvântului rostit, a imaginației, a artei discursului și prin inteligența de a se supune unei teme date
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
bună carieră administrativă: subprefect de Babadag, Sulina, Tulcea, Măcin, director al prefecturii județului Vâlcea, inspector pe lângă Consiliul Superior al Agriculturii. Stabilit în 1912 la București, ocupă funcții de conducere în Societatea Scriitorilor Români (e ales vicepreședinte în 1912), participă la șezători literare, devine membru în Comitetul de lectură al Teatrului Național din București în 1916. Călătorește în Ungaria, Austria, Italia. Se refugiază, în timpul primului război mondial, în Moldova, iar evenimentele îl constrâng să treacă în Rusia, de unde, prin Norvegia, Suedia și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290163_a_291492]
-
de a conserva „odoare moștenite din străbuni”, revista ocupându-se mai ales de etnografia și folclorul ținutului prin culegeri de literatură populară sau articole ca Jocurile de copii la români, Elementul dramatic în jocurile copiilor, ori prin amplul poem folcloric Șezătoarea. Mai sunt de amintit numeroasele traduceri din literatura universală (Byron, La Inez, Arsène Houssaye, Lacrimile Jeanei, Lev Tolstoi, Romanul căsătoriei, M.G. Saphir, Istoria unei umbrele ș.a.). M.Pp.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287828_a_289157]
-
în 1957, dintr-un număr de 19 emigranți români, la Hamilton-Ontario, în Canada. Ea a început prin cumpărarea unui teren (de 45 pogoane), denumit Câmpul Românesc, pe care s-a ridicat în 1970 un pavilion cultural unde au fost organizate șezători, sărbătorite zilele naționale ale vechii Românii, prezentate conferințe și desfășurate concerte. În 1987 s-a inaugurat un nou centru cultural, care din 1990, în urma sărbătoririi centenarului nașterii și a comemorării unei jumătăți de secol de la moartea Nae Ionescu, a fost
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285472_a_286801]
-
a reluat activitatea în 1994. S-a implicat activ în procesul de renaștere națională și de democratizare din Republica Moldova. În 1992 i s-a decernat Premiul Fundației Culturale „Iancu Flondor”. Debutează în presă în 1968. Primele plachete de versuri - La șezători (1975) și Trecere în alb (1980) - poartă amprenta unui accentuat romantism adolescentin, transcriind stări și ipostaze în care dragostea poate ajunge la beatitudine. Cărțile ulterioare, Stare totală (1986) și Dorul (1991), o reprezintă pe J. cu adevărat. Ele cuprind meditații
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287675_a_289004]
-
destinului dramatic al omului contemporan, virtuțile cele mai apreciate fiind bunătatea și dragostea pentru aproapele tău. Vibrantul examen de conștiință din volumul Stare totală este dublat, în Dorul, de o emoționantă angajare în problemele importante ale vieții sociale. SCRIERI: La șezători, pref. Pavel Boțu, Chișinău, 1975; Trecere în alb, Chișinău, 1980; Stare totală, Chișinău, 1986; Dorul, Chișinău, 1991. Repere bibliografice: B. Ilie, „La șezători”, „Nistru”, 1976, 2; G. Mazilu, „Stare totală”, „Nistru”, 1988, 2; E. Prelipcean, Adevărate balsamuri vindecătoare, LA, 1992
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287675_a_289004]
-
totală este dublat, în Dorul, de o emoționantă angajare în problemele importante ale vieții sociale. SCRIERI: La șezători, pref. Pavel Boțu, Chișinău, 1975; Trecere în alb, Chișinău, 1980; Stare totală, Chișinău, 1986; Dorul, Chișinău, 1991. Repere bibliografice: B. Ilie, „La șezători”, „Nistru”, 1976, 2; G. Mazilu, „Stare totală”, „Nistru”, 1988, 2; E. Prelipcean, Adevărate balsamuri vindecătoare, LA, 1992, 25 iunie; Andrei Țurcanu, Bunul simț, Chișinău, 1996, 114-118; Cimpoi, Ist. lit. Basarabia, 234. M.Dg.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287675_a_289004]
-
Ioan Creangă, I, Iași, 1890; Iorga, Pagini, I, 201-209; Iorga, Schițe din literatura română, II, 1893, 61-84; Grig. I. Alexandrescu, Amintiri despre Ion Creangă, CL, 1899, 12; Il. Chendi, Preludii, București, 1903, 55-61; G.T. Kirileanu, Asupra vieții lui Ion Creangă, „Șezătoarea”, 1903-1904, 10-11; Panu, Junimea (1943), I, 141-146, II, 89-92, 95-97, 99-100; Haneș, Studii, 105-128, 191-216; Dumitru Furtună, Cuvinte și mărturii despre Ion Creangă, București, 1916; Sadoveanu, Opere, XIX, 200-207, 383-389, 415-430, 437-441, 446-448, XX, 49-61, 101-103, 225-226, 247-254, 282-291, 498-515
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]
-
literaturii, înfățișarea momentului de atunci într-o limbă adecvată, sprijinindu-se, în drumul spre frumos, bine și adevăr, cât mai mult pe talentele ce există și se vor ivi în părțile oltenești”. Rubricile obișnuite sunt „Cronica dramatică”, „Cronica artistică” (expoziții, șezători), „Din lumea cărților”, „Pagina începătorilor”, „Revista revistelor” (separată la un moment dat în „Reviste străine” și „Reviste române”), „Literaturi străine”, susținute de I. Dongorozi, F. Aderca, C.D. Fortunescu, P.N. Paulian, N.I. Herescu. Versurile sunt semnate de Ion Barbu (Măcel), Perpessicius
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288379_a_289708]