1,196 matches
-
luă hanul ca să se desfete."195 De aceeași insanitate dă dovadă Ladima, percepând-o pe Emilia ca pe o creatură serafică, trăind într-o cameră ce strălucește de curățenie și lumină când, de fapt, iatacul acesteia este un fel de bordel semiclandestin. Mult mai lucidul Fred Vasilescu consacră acest adevăr: "Aci vii, dar după ce termini pui o monedă sub scrumieră, pe noptieră, și pleci cu grija să nu lași nimic compromițător la fața locului."196 Când don Quijote poruncește dresorilor să
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
ce mi-a căzut în mână, ore în șir, în fiecare zi. Nu m-am ales cu nimic concret, decât că am reușit să-mi întrețin o iluzie de activitate. Când eram foarte tânăr, nu mă atrăgeau decât bibliotecile și bordelurile. Acum... mă trădează ochii. Am tulburări de vedere care mă fac să urăsc toate cărțile pe care le-am citit” (15 ianuarie 1975 Ă 606). Un umorist și un melancolic. De nu cumva, scrisul e mai degrabă consecința și expresia
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
a soțului ei, intrând în dansuri macabre cu diavolul și aruncând vina asupra celorlalți. „Stăpânul tăcerii” este machiavelic-caragialianul Thot, un geniu al complotului. În Cafeaua domnului Ministru, înaltul personaj folosește o licoare otrăvită, menită să închidă gura unei patroane de bordel prea informate. Pescărușul în livada cu vișini, reușita autorului, vorbește despre compromis și așteptare ca strategii ale iubirii, aici Vania și Nora alcătuind un cuplu. G. a tradus și a adaptat pentru scenă numeroase texte din autori precum Corneille, Molière
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287166_a_288495]
-
uneori o predică. Astfel încât „goliarzii” dispar prin secolul al XIII-lea victime ale zelului persecutorilor lor creștini. Cuvântul „goliard” servește de atunci încoace la desemnarea peiorativă a fariseilor, a zeflemiștilor, înainte de a deveni, în jargonul judiciar, sinonim cu „patron de bordel”... în anii ieșirii din scenă a „goliarzilor”, Dante scrie Divina Comedie îîntre 1307 și 1321; opera va fi publicată abia în 1472, la mai mult de cincizeci de ani după moartea autorului), în care discipolii lui Epicur suferă în compania
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
în mod regulat. în acest sens, el devine discipol al lui Lucrețiu și crede că, atunci când libidoul amenință, te împiedică să te apleci asupra ta, îți periclitează reflecția, înțelepciunea, prima femeie întâlnită în cale e binevenită. Odată această poziție admisă, bordelul excelează ca remediu extraordinar și ca auxiliar filosofic... De altfel, nimic nu este interzis pe terenul sexualității, în afară de ceea ce ar putea pune în pericol echilibrul obținut cu atâta trudă și răbdare. Nici vorbă să renunți la o liniște atât de
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
sunt puși în aceeași oală cu cinicii, arătați cu degetul ca niște măscărici, bețivi, petrecăreți, glumeți, tot ceea ce permite să se facă din ei niște comici, orice, dar în nici un caz gânditori. Aristip cu fustă, parfumat în agora, amator de bordeluri, el, unul dintre rarii filosofi a căror pivniță făcea cât o bibliotecă, acest om să fie oare un filosof, la fel ca Parmenide sau Heraclit? Să fim serioși... Dat deoparte, refuzat în rândurile filosofilor serioși, ignorat, Aristip suporta neajunsurile acestei
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Nici călugăr benedictin, nici libertin depravat, ci filosof radios și solar: adică om liber, în stare să se bucure de un moment fericit dacă acesta nu va trebui plătit cu cine știe ce necaz viitor. învățăturile câtorva anecdote: Aristip iese dintr-un bordel și, când cineva îl dojenește pentru că a intrat acolo, el răspunde că problema nu constă în a intra, ci în a nu ști să ieși; altuia, care-i reproșează că s-a dus la niște curtezane cam trecute, el îi
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
bună înțelegere a funcționării interioare a gândirii cinice. Sigur, Antistene asimilează plăcerea cu răul suveran, el ne îndeamnă să ne ferim de toate plăcerile, oricare ar fi ele, și stigmatizează voluptatea identificată cu slăbiciunea. Numai că, în același timp, frecventează bordelul și se justifică spunând că, atunci când simte nevoia de plăcere sexuală, rezolvă problema cu prima femeie pe care o întâlnește acolo - spre marea mulțumire a celor urâte și dizgrațioase, de regulă neglijate... Juxtapunerea acestor două informații evită contrasensul, confuzia sau
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
informații considerabile pentru reconstituirea vieții cotidiene: petrificată instantaneu, aceasta își dezvăluie secretele peste veacuri. Prăvăliile și celelalte magazine, prostituatele și clienții lor, prizonierii legați, la fel ca și animalele domestice, cuptoarele brutarilor și tarabele negustorilor de pește, locurile de cult, bordelurile, locuințele private, construcțiile publice: din acest sicriu de cenușă răcită renaște o întreagă populație. în rândurile ei se găsesc probabil și niște filosofi care trăiesc într-o vilă creată cu o sută și mai bine de ani înainte de către un
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
în situația de îndrăgostit, pentru că pare mai ușor să eviți o durere decât să te chinui s-o faci să dispară. Dacă nu ți-ai putut construi existența departe de asemenea afecțiuni pustiitoare, rămâne o soluție: să dai fuga la bordel și să-i ceri primei profesioniste întâlnite ajutorul talentului ei mercenar. întrucât dorința sexuală ține de un fel de aglomerare locală de atomi de substanță vitală solicitați uneori de simulacre sexi, soluția presupune o desfundare pur și simplu mecanică. Odată ce
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
socială nu consideră erotismul una dintre libertățile fundamentale, încât, atunci când redarea lui nu întrunește calități artistice evidente, el este apreciat ca fiind pornografie. La origine, pornografia era alcătuită din mesaje scurte prin care cetățenii societăților antice erau incitați să viziteze bordelurile. Astăzi, o dată cu dezvoltarea cinematografiei, pornografia are o piață nouă, care a avut o mare extindere încă de la sfârșitul anilor '70. Refuzând ambiguitatea și complexitatea erotismului, pornografia propune un mesaj transparent, adesea frust, și, postulând plăcerea imediată și reciprocă a partenerilor
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
se numără printre ele se vând într-o locație specializată: "sex-shop-ul". Este vorba despre un magazin care, cu siguranță, nu este decât tolerat și atent controlat, dar nu se mai poate vorbi despre difuzarea total clandestină. Sex-shop-ul se substituie, întrucâtva, bordelului, un alt spațiu închis și tolerat. Pornografia nu mai este gândită doar ca o agresiune împotriva ordinii sociale: ea tinde să devină o afacere privată, tolerată atâta timp cât nu-i incomodează pe ceilalți. În acest regim de tranziție, asistăm la dezvoltarea
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
în oameni, în bani. E însăși esența acestui univers descentrat, decerebrat, devitalizat (cu ironia lui devastatoare, Jim Thompson botează cu numele Central City localitatea din romanul The Killer Inside Me - evident, din Texas!). Doar forțele maligne - asasinii, contrabandiștii, patronii de bordeluri, escrocii - posedă suficientă energie pentru a face să palpite viața în aceste veritabile sicrie de dimensiuni înfricoșătoare. Lupta lui Marlowe cu imensa caracatiță e, de fapt, o luptă cu spiritul metropolei moderne. Raymond Chandler și-a însușit, desigur, teoriile privind
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
antifeminism visceral. De altfel, problema intelectualilor din această categorie este că nu se adresează niciodată realității. Ei nu doresc să schimbe starea de fapt, ci să domine discursul public referitor la respectiva chestiune. Pentru ei, problema nu e că există bordeluri, ci că unele persoane sau grupuri discută într-un anumit fel despre bordeluri! În studiile asupra lui Chandler - îndeosebi începând cu anii ’90 -, tendința dominantă este de a-l plasa în categoria autorilor nefrecventabili, deoarece ar susține poziții net machiste
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
adresează niciodată realității. Ei nu doresc să schimbe starea de fapt, ci să domine discursul public referitor la respectiva chestiune. Pentru ei, problema nu e că există bordeluri, ci că unele persoane sau grupuri discută într-un anumit fel despre bordeluri! În studiile asupra lui Chandler - îndeosebi începând cu anii ’90 -, tendința dominantă este de a-l plasa în categoria autorilor nefrecventabili, deoarece ar susține poziții net machiste (cum se spune în noul idiom al comisarilor limbajului). Amuzant e că astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Eu sunt cele trei trepte albe și ușa mare verde din față și inelul de alamă cu care trebuie să bați de trei ori, o dată lung și de două ori scurt, ca să iasă portăreasa și să-ți dea drumul în bordelul cu taxa de o sută de dolari”). Forța de atracție a lui Lennox provine din perfecta identificare a carențelor sale de caracter: „Sunt un om slab, fără nerv sau ambiție”. Lennox e asemănător acelor crisalide care trăiesc doar o singură
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
întâlnite. Subzistă, însă, în aceste scene un aer de falsitate, de simplă și brutală mecanică: ele n-au nici dezinvoltura risipită în jur de un seducător de profesie, dar nici tensiunea jenată a unui adolescent ce vizitează pentru prima oară bordelul. Totul se desfășoară într-o penumbră pe care Chandler a populat-o cu prea multe cuvinte și prea puțină grație. Un alt termen care se potrivește de minune ultimului roman al lui Chandler este dezinvoltura. Deși e greu să găsești
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Lenin, Boala copilăriei comunismului, București, [1921]; Alphonse de Lamartine, Graziella, București, 1923; Maxim Gorki, Mama, București, 1923 (în colaborare cu Sărina Cassvan), Pe coastele Italiei, București, [1928], Cateva povestiri, introd. trad., București, 1936; Jules Renard, Roșcovanul, București, 1924; Alexandr Kuprin, Bordelul (Iana), București, [1924]; Émile Zola, Bestia umană, București, 1924, Adevărul, I-II, București, 1925, Spovedania unui tânăr, București, [1926], Greșeală abatelui Mouret, București, [1927], „La fericirea femeilor”, I-II, București, f.a., Munca, București, f.a.; Upton Sinclair, Jimmie Higgins, București, [1925
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288702_a_290031]
-
pe pămînt, o Închid Într-un trup omenesc (in corpore humano includeretur)38. Ea transmigrează dintr-un corp de femeie Într-altul. La un moment dat este frumoasa Elena din Troia, și În cele din urmă ajunge prostituată Într-un bordel din orașul Tyr. Simon, care este ipostaza Tatălui sau a Puterii celei Mari, vine să o răscumpere. Oricît de ciudat ar suna, această poveste era o alegorie destul de uzuală a sorții intelectului nobil Întemnițat Într-un trup. Nici legătura dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
din împărtășanie un simbol, o simplă metaforă, consideră transsubstanțierea catolică drept o scamatorie rușinoasă și condamnă imaginile în mod mult mai riguros decât Luther. El are oroare de relicvele sfinților și compară statuile colorate ale Fecioarei cu niște "desfrânate de bordel". Orice imagine a lui Christos este în ochii lui un idol, iar arta, spune el, nu poate dezvălui nimic din invizibil. Ea nu poate și nu trebuie să arate decât "lucrurile pe care le vedem cu ochii". Distanțarea de Întrupare
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
confunda cu sacralitatea exclusivă a reprezentării. Îngrijorat de primele concesii, Tertulian Africanul (160-240) condamnă profesiile de sculptor și astrolog și cere reconversia artistului pictor în zugrav. Constituțiile apostolice, care fixează liturghia creștină în 380, exclud din Biserică prostituatele, patronii de bordeluri, pictorii și fabricanții de idoli. În secolul al IV-lea, episcopul Eusebiu se miră ca de o rămășiță păgână de faptul că la Cezareea, în Palestina, se poate înălța o statuie miraculoasă a lui Isus. Și totuși imaginea se va
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Mavrodin se numește Andrei, din gr. aner, andros, "om" ("recurența acestui nume se cuvine să dea de gândit în opera lui Eliade"): "Lena, ființa desfrâului și a materiei (asemenea Sophiei din complexul gnostic, descoperită de omul de lumină într-un bordel din Tyr) se "descompune" în iubirea pentru Barbu Hasnaș, pentru a "renaște" hieratic și "luminos" în erosul resimțit pentru Mavrodin" (op. cit., p. 65.). 39 Mircea Eliade, Nuntă în cer, Chișinău, Editura "Eus", 1995, p. 124. 40 Ibidem, p. 8. 41
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
ca "La Goulue" de la "Moulin Rouge"; se spune că aceasta, zărindu-l într-o zi în sală, i-ar fi strigat: Ullo, Wales! Est-ce que tu vas payer mon champagne?. Se mai știe că era un client fidel al celebrului bordel "Le Chabanais" și un obișnuit al casei de jocuri "L'Épatant", în fine era cunoscut de Tout Paris. Într-o scrisoare către un prieten din America, scriitorul american naturalizat britanic Henry James (v. Literatura) îl numește "Edward, the Caresser". Cu
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
Abbey. Galeria Națională londoneză posedă un tablou al său pictat de Millais (v. Pictura). Gladstone are și o statuie pe artera londoneză The Strand. Ca om, Gladstone era dificil, orator strălucit dar demagog, robace, și un moralist fără morală: frecventa bordelurile, dar pretindea că o face pentru a le aduce pe prostituate pe calea cea bună, prin religie (studiul Bibliei). A fost adeptul politicii antiimperialiste și de non-intervenție în domeniul afacerilor externe. Calul său de bătaie era Disraeli pe care îl
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
sunt puși în aceeași oală cu cinicii, arătați cu degetul ca niște măscărici, bețivi, petrecăreți, glumeți, tot ceea ce permite să se facă din ei niște comici, orice, dar în niciun caz gânditori. Aristip cu fustă, parfumat în agora, amator de bordeluri, el, unul dintre rarii filosofi a căror pivniță făcea cât o bibliotecă, acest om să fie oare un filosof, la fel ca Parmenide sau Heraclit? Să fim serioși... Dat deoparte, refuzat în rândurile filosofilor serioși, ignorat, Aristip suporta neajunsurile acestei
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]