397 matches
-
-mi aparținea, mult prea drept și corect, ceea ce dovedește cât de sus eram. Mi-am amintit de clubul Berkeley, unde întotdeauna mă așteptam să se întâmple ceva groaznic. Și unde ceva groaznic s-a întâmplat. Fielding m-a dus la budă să mă liniștesc. După care s-a întors de la cabină ținându-și sula-n mână. A spus: „Ești beat de-a binelea, nu-i așa, Slick?“ - și mi-a tras un jet de pișat de-a curmezișul pantalonilor mei... Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
o s-o scoți la capăt, spune domnul Președinte. Era bine dacă-l puteam agăța și pe Potaie, dar n-a fost să fie, îi atîrnă prea greu tinichelele alea pe umăr și pe deasupra e pus sub supraveghere strictă, nici la budă nu mai merge fără escortă. — Copoiaș, coconaș, ce bine ne-ai fi prins matale, încep să te urăsc așa de la distanță, se plesnește Monte Cristo cu palma peste frunte, încet, încet simt și eu ce simțiți dumneavoastră, dom’ Președinte, recunoaște
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
m-a orbit în viață a fost dragostea, o spune și acum, zice Roja. O să vă explic și de ce: în timp ce el era orbit de dragostea nemărginită pentru parașuta aia comunistă care-l dădea în gît și cînd se așeza pe budă, Stalin, Churchill și Roosevelt își împărțeau prada războiului și el habar n-avea. A aflat-o abia cînd era deja la pîrnaie și brusc i-au venit tot felul de idei năstrușnice. Ne-au băgat pe toți la apă, trezește
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
Alături are un geamantan mare cu închizători cu cheiță, și pe umăr poartă o poșetă din piele. — Pute de-ți rupe nasul, zice Monte Cristo intrînd ultimul în closet, trăgînd după el ușa, asigurîndu-se că e bine închisă. — Nici pe budă nu mai poți sta fără să fii deranjat, se aude înfundat vocea lu Picioruș de Ghips din celălalt capăt al încăperii. — Recunosc că a fost ideea mea, spune Broscoiul oprindu-se în dreptul unui pisoar plin cu chiștoace. Asta contează mai
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
ghișeului de bilete, privind dintr-un capăt în altul al holului. Nu îmi mai pot permite să pierd nici o secundă. Unde e Milițică? adăugă nerăbdător. — La toaletă, zise Părințelul, are pîntecăraie, de cîteva zile încoace îi vine să meargă la budă din jumate în jumate de oră. — Să fie sănătos, zise Roja, n-avem timp să așteptăm pînă se șterge el la cur. Să trecem la subiect. Mi-am adus aminte de cîteva detalii importante. — Vezi numai să nu dai gata
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
planuri, să-și îndeplinească propriile vise? — Nici nu știți de ce-ați scăpat, zise Roja. Dacă începi iar să vorbești în dodii, să știi că eu n-am de gînd să ascult, zise Curistul. — Ar fi trebuit să rămîi pe budă, zise Roja. Acolo puteai cel puțin să tragi liniștit vînturi de cîte ori ai fi simțit nevoia. — Așadar mai e ceva? întrebă Părințelul. Ceva despre care ar trebui să știm și noi? Nici vorbă, zise Roja trăgînd cu ochiul în
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
în timp ce mângâia trăgaciul carabinei sale, așezată pe un trepied. Avea epoleții burdușiți cu bancnote de un dolar. Mi-am luat inima în dinți și, în timp ce intram, i-am adăugat un verzișor la colecție. Din lac în puț. Barul era o budă infectă. Pușcașii marini și mateloții se masturbau în timp ce lingeau păsăricile fetelor goale, lăsate pe vine deasupra lor. Sub mesele din fața sălii, ce dădeau spre podiumul imens al orchestrei, erau gagici care o luau la cioc. Un tip costumat în Satana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
aparținând nălucilor acestor căsoaie, se zăriră, pentru o clipă (pentru cine se dovedi vrednic să le zărească), cupele și tărășeniile de argint ale serviciului de masă. Instrumentele subțiate ale hărmălaiei de lăutari. Paftaua frunții și umerii Pulheriei Cocorăscu, iuțită, către budă, de nevoile cafenii ale cărnii. Trupul bălegos și zburlit al stăpânului casei, Vatracan Cocorăscu, mânând porcii dintr-un jilț, cu furtunul ciubucului de cireș îmbrobodit în jurul gâtului și cu piesa de chihlimbar, de introdus în gură, înșurubată în fund. Zece
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
stau eu cu ea în cazul în care vrei să faci o pauză, a spus ea uitându-se la Nick. Acesta a clătinat din cap. —Mulțumesc, dar nu mă mișc de-aici. Mi-e frică să mă duc și la budă ca nu cumva să se trezească în timpul ăla, a explicat el zâmbind cu tristețe. Vreau ca primul chip pe care-l vede când își revine să fie al meu... dacă o să-și revină. —Bine. Eu o să vin oricum ca să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Și pe ăla l-ai văzut? — Dacă „ăla“ se referă la copil, da, l-am văzut. Am trecut pe-acolo ieri, în drum spre casă. Julia a pufnit sarcastică. Într-o zi treci pe-acolo să-i repari vasul de la budă, iar în alta treci pe-acolo ca să-ți vezi fiul abia născut. Ultimele cuvinte i s-au oprit parcă în gât, iar femeia a simțit că ochii i se umplu cu lacrimi. —Ăsta e fiul pe care ți l-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
de curând potente, cu măruntaie de iepure, pentru fertilitate, înălțând imnuri zeului Axona în tot acest timp. Zeul Axona avea doar două legi: îi plăcea ca oamenii din trib să-i înalțe imnuri cât mai des posibil, pe câmp, pe budă ori în timp ce făceau dragoste - dacă se puteau concentra la asta -, și îi sfătuia pe indienii axona să fie o nație aparte, care să nu aibă nimic de-a face cu lumea cea rea. N-am avut niciodată prea mult timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
convingerea neconfirmată că toți ceilalți își puseseră în cap să-și bată joc de ea. După primul său monolog mai lung, toți ochii se ațintiră asupra ei, într-o tăcere desăvârșită: fără fâțâieli, fără sorbit de cafea, fără vizite la budă. La o primă privire, în ciuda faptului că stătea în capul mesei, nu ai fi observat-o deloc pe MM; o făzăniță ștearsă printre atâtea păsări strălucitoare, care-și etalau penajul, atrăgând în permanență atenția. Și totuși, fără ea, camera nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
fi putut să dea o fugă până-n biroul lui Philip, să-l umfle cu insulină. —Dar MM? întrebai eu. Ea e exact în miezul problemei. Hugo mă privii de sus. —Să nu-mi spui că nu s-a dus la budă sau în spatele scenei, să verifice ceva. Nimeni n-o să poată da socoteală pentru fiecare minut. Eu unul, adăugă el, trăgând adânc din țigară, aș fi foarte bănuitor dacă cineva ar fi în stare să dovedească că are un alibi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
nu văd de ce m-aș dezice de el. Nu cred că există subiecte, teme, „rușinoase“ când vrei să vorbești despre ai tăi. Îmi dau seama că, la început de mileniu trei, este o zădărnicie totală să glosezi despre privatele românești (budă, W.C., toaletă etc.). Penibilul nu vine neapărat din delicatețea subiectului - în fond, este o problemă de morală practică, de civilizație și de o anume educație - cât, mai ales, din păcătoasa noastră mentalitate că „merge și așa“. Ne facem că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
că-i place să iasă la braț cu mine în orice caz, deși nu prea pare că speră să vadă băieți. Mereu pare surprinsă când îi vede și-mi vine să râd, c-a petrecut doar o oră juma’ în budă să se machieze, nu? Și nu face-așa ceva ca să se ducă cu mine la chinezi, asta pot să vă spun clar. Deci era al dracu’ de bine să ies și să-l văd pe drăgălașu’ de Warren cu babalâcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
dacă-mi îndoiam mâna, deci trebuia s-o țin dreaptă tot timpu’, chestie care mă enerva rău și aveam tuburi în burtică și dracu’ mai știe pe unde. Eram plină de fire, pe bune. Mă tot puneau să-ncerc la budă, chiar și după ce făcusem pe tub și era așa mic locu’ dintre budă și perete că nu m-ajuta deloc. Îți vine să crezi?? Un loc unde se face operație la grăsani și buda-i de mărime normală? Cei mai mulți doctori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
care mă enerva rău și aveam tuburi în burtică și dracu’ mai știe pe unde. Eram plină de fire, pe bune. Mă tot puneau să-ncerc la budă, chiar și după ce făcusem pe tub și era așa mic locu’ dintre budă și perete că nu m-ajuta deloc. Îți vine să crezi?? Un loc unde se face operație la grăsani și buda-i de mărime normală? Cei mai mulți doctori și asistente au fost grozavi și foarte haioși, în afară de una, Angela, care era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
decât să te vezi brusc debarcat dintr-o legendă? E greu să scrii pentru astăzi, d-apoi pentru mâine. Artiștii acești purtători de ciumă ... profetică. Inaccesibilul poate fi tifla, dar și resort. Nu mai avem timp de meditație decât la budă. Câți reușesc să-și tăbârcească monumentul din cimitir până în piața orașului? Primul contact cu viața este atât de cumplit, încât toți ne naștem urlând. Greșelile se mai prescriu. Meritele niciodată. Nici nu a visat ignoranța ce aplauze o pândesc. Stilul
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
să nu te ia în seamă decât numai zâmbetele ironice. Îmi jucam viitorul. Unul din apropiere zice șoptit: "Nu arată a sculă de basculă". Oho, iar trebuie să joc tare, chiar dacă o fi cazul să mai dau o raită pe la budă. Știți, eu, când am emoții... Asta e. Chiar îmi jucam viitorul. Pun ochii pe-un ochelarist pirpiriu din prima bancă. Merg țintă la el, îi iau ghiozdanul, catrafusele și-i sugerez să se ridice. Băiatul, bine crescut, se execută. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
Astăzi nu lipsește nimeni nemotivat. Boli și învoiți"... Așa mai merge, zice duduia, care începe să-și vadă de-ale ei. Nu trece mult timp și marele bronzat îmi palmează un chiștoc voinicos. E clar: nu mai e nevoie de budă. Îi cucerisem pe toți. De budă însă nu mai era nevoie și dintr-un alt motiv: cămașa-mi era leoarcă de transpirație. Organismul găsise alte căi de evacuare a lichidului emoțional, cum îi spunea fosta profă de biologie. Când s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
și învoiți"... Așa mai merge, zice duduia, care începe să-și vadă de-ale ei. Nu trece mult timp și marele bronzat îmi palmează un chiștoc voinicos. E clar: nu mai e nevoie de budă. Îi cucerisem pe toți. De budă însă nu mai era nevoie și dintr-un alt motiv: cămașa-mi era leoarcă de transpirație. Organismul găsise alte căi de evacuare a lichidului emoțional, cum îi spunea fosta profă de biologie. Când s-a terminat ora, am simțit că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1577_a_2875]
-
din zonele pustii ale Balcanilor, fără să aibă de unde lua hrană, și trebuia să facă și economie la combustibil. — Vom ajunge la Belgrad la timp? — Nu se poate spune sigur. Din experiența mea, dacă-i zăpadă de partea aceasta a Budei, va fi de două ori mai multă la Belgrad. E cu totul altceva Înainte de Dunăre. Poate să ningă la München, iar la Buda să fie ca vara. Noapte bună, Herr Doktor. Pe frigul acesta, o să aveți parte de pacienți. Conductorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Întorc, izul de sulf care năvălise În Încăpere putea schimba și fusul orar. În câteva secunde, malacul s-a proptit În dreapta mea, iar din partea opusă cineva a Început să tragă de pulpana hainei, lung și insistent, ca de mânerul unei bude. — Ne cam iei pesti pișior, copoiule. Șe fași aiși? s-a auzit vocea tuberculului. — Zăbovesc. — Di șe? — Mă hidratez. O caracatiță a apărut din dreapta și și-a strâns tentaculele cu unghii Înnegrite peste paharul de vodcă, făcându-l fărâme. În
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
cu pumnii. Îl chema, Bej făcea joc de picioare și se Îndepărta tot mai mult. Pârvu a luat-o la fugă, Bej la fel. Stai pe loc, urla securistul școlii. Bej s-a oprit, Însă numai după ce a ajuns În budă și s-a proptit cu spatele-n ușă. Pârvu Împingea ușa cu umărul, lovea cu picioarele, noi eram ciorchine În spatele lui. Până la urmă a reușit să străpungă baricada, a intrat peste Bej. N-a reușit să-i facă mare lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
reușit să se strecoare afară, pe hol, unde eram noi, și frica i s-a transformat În furie. A Început să amenințe el: - Ce faci, mă, ce faci? De ce dai? Pârvu nu mai dădea, se oprise În pragul ușii de la budă. Îl vedea pe Bej În mijlocul nostru; noi, deși nu eram decât curioși, păream niște răsculați. - Treceți În clasă imediat! În clasă! Îi tremura vocea. Bej era din ce În ce mai furios. - Zi, mă, de ce dai? Lasă, că-ți prind eu copiii! Le bag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]