767 matches
-
în spate tot drumul. Umbra m-a privit cu ochii duși în orbite. Dacă tu crezi că mă poți ajuta, îmi dau toată silința, dar să știi că nu-ți va fi ușor să te miști repede, cu mine în cârcă, prin zăpada asta mare. — Am știut de la bun început că n-o să-mi fie ușor, dar nu contează. Mi-am târât Umbra epuizată pe scară-n sus, apoi am ajutat-o să iasă din țarc, sprijinită de umărul meu. Zidul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
pe stradă. Cât despre urmele din zăpadă, se distingeau două categorii: unele care veneau spre gheretă și erau ale mele; altele care se îndreptau spre Poartă și erau ale Paznicului. Se distingeau și urmele căruței. Mi-am luat Umbra în cârcă. Slăbise și era ușoară, dar tot nu mi se părea simplu să traversez dealul cu o asemenea greutate în spinare. Ca să nu mai spun că mă obișnuisem să trăiesc fără ea și nu-mi dădeam seama dacă o mai suportam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
și-a băgat mâinile în buzunare și a clătinat din cap de câteva ori. — De ce? Nu mi-ai promis că o să evadăm împreună? De aceea mi-am stors mintea să pun la punct planul acesta. Nu m-ai cărat în cârcă până aici? Ce rost a mai avut atâta efort? De ce te-ai răzgândit? Din pricina ei? — Da, ar fi și acesta un motiv, dar nu e singurul. Am descoperit ceva foarte important pentru mine, mult mai important decât aș fi crezut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
erau sfătuiți să-i „s-o spargă dracului“ - ca să se-asigure că trăiesc și, bineînțeles, eram întotdeauna încă-n viață (la propriu, dacă nu la figurat) însă atât de luat de la droguri că reprezentanții PR trebuiau să mă ducă în cârcă de la limuzină la postul de radio și la librăria unde urma să citesc, prăvălit pe un scaun, mormăind într-un microfon, în timp ce o funcționară a librăriei stătea foarte aproape și foarte nervoasă, gata să pocnească din degete în fața ochilor mei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
putea să treacă sau ar putea să nu treacă. Nu trece. Dar dacă oprirea mingii în fileu înseamnă un punct pierdut, oprirea obiectului în parapet se dovedește a fi un punct cîștigat : un vagabond îl găsește și crima cade în cîrca lui. Ce ordine misterioasă e servită atunci cînd lucrurile se întîmplă așa ? Nici una. Puteau să se întîmple așa sau puteau să se întîmple altfel. Nu există nici o ordine. Totul e haos. Am făcut această recapitulare pentru că noul film al lui
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
crețurile grinzii Mai suspină fagii, pinii, Amintindu-și de pădure, Fripți de dorul rădăcinii. Fripți de dorul rădăcinii! Vâscul - că e vâsc - și totuși Cinstea frunzei nu și-o spurcă, Nu-și îmbăloșe gorunii Câți l au tot răbdat în cârcă. Numai unii, Numai uniiă“ („Ascultând anume glasuri“, România literară, 7 aprilie 1977) DUMITRESCU-CODREANU Lucia „Făurind în mod conștient omul, punând desăvârșirea omului ca obiectiv logic și programatic al construcției socialiste, politica înțeleaptă și clarvăzătoare a Partidului Comunist Român concepe umanismul
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
care-mi doresc să devin invizibil. Îi explic încă o dată doamnei cu batic ce caut aici. Îi explic cu răbdare, în speranța că o să înțeleagă, că guvernul are o mie de defecte, dar că nu pot să-i pun în cârcă și faptul că eu intru ziua-n amiaza mare în tr-un magazin second-hand. Îi spun că, uneori, munca unui actor presupune și așa ceva, și că ăsta e chiar un moment important în procesul creativ, momentul în care un personaj începe
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
face Vlădescu cel lefter. S-o creadă mutu’! Lansarea de zvonuri privind noi surse de alimentare a bugetului are ca scop luarea pulsului nației, să vedem care e reacția „maselor”: dacă țipă, dăm înapoi, dacă murmură, le-o punem în cârcă, însă trebuie reținut că nu guvernul e vinovat, ci domn ministru fără portofel. Ultima gogoriță în materie de aflat o sursă sigură și directă de alimentat bugetul este cea care zice că trebuie impozitate toate pensiile cu afurisita cifră de
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
privește, dar când vede că la granița de pe Nistru se agită spiritele - de fapt este un bâzâit de țânțar, posibil purtător de boli, cu mare bătaie de cap, - reacția a fost că diplomatului Gabriel Grecu i s-a pus în cârcă o acțiune de spionaj, destul de stângaci regizată. Dacă avem în vedere declarațiile anterioare ale domnului președinte Băsescu la adresa Rusiei, nu e de mirare că s-a ajuns în acest stadiu al tensiunilor care se pot sfârși cu scumpirea gazului, după ce
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
de Thomas Wohlfahrt, din partea căruia observ - mai ales că nu e pentru prima dată - o plăcere psihanalizabilă de a ține discursuri, căci nu e vorba doar de obligațiile sale de „boss” al Expresului Literar. Nu e ușor să porți în cârcă acest statut (e chiar o treabă teribil de complicată, mai ales în ce privește coordonarea tuturor „verigilor” traseului - asta se vede foarte bine la a treia escală a Trenului!), Thomas o face însă cu o neștirbită bună dispoziție și cu o spontană
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
Tra versez cu aceeași stare de plutire persistând în mine ca un abur de ceață. Trecem acum chiar pe strada care duce spre fosta mea școală generală. — Pe-aici treceam eu când eram în clasa întâi, cărându-mi ghiozdanul în cârcă..., mă trezesc vorbind. Și treceam aproape mereu singură, pentru că mă certam zilnic cu colegii și, drept pedeapsă, ei mă părăseau... Parcă mă văd... Am vorbit prea încet. Eduard nu m-a auzit. Sau poate că, la urma urmelor, am vorbit
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
vorbit prea încet. Eduard nu m-a auzit. Sau poate că, la urma urmelor, am vorbit doar în gând? Tac. Mă uit absentă înainte și zăresc o fetiță mergând, mică și abătută, cu privirile în pământ, cărându-și ghiozdanul în cârcă și bălăbănindu-și mâinile în aer, fără rost. Alți copii - neîndoios, colegii - merg în fața ei, discutând aprins. Mă frec la ochi, neîncrezătoare. Fetița asta parcă e o copie fidelă a mea - cea de acum zece ani. Aceleași cozi împletite, legate
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
scuzați, n-am dormit azi-noapte și sunt obosită. Mai vorbim... Mă retrag spre camera mea îndreptându-mi cu greu spinarea. Simt că trag după mine mortăciunea aceea scârboasă, timp în care duc în creștet o greutate de plumb, iar în cârcă toate pro blemele lumii. Simt și aud, literalmente, cum se rupe carnea în mine, fâșii-fâșii, mai ales în dreptul inimii. De ce trebuie să mi se întâmple toate astea tocmai acum și tocmai mie? Nu mai departe de ieri a fost ziua
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
mai minunat mic dejun! Se obișnuise de mult timp cu ideea de a trăi exclusiv în prezent și asta îi dădea o stare de confort, după cum bine spunea Ion, pentru că nu se încăpățâna, ca alții, să care amintiri inutile în cârcă. Era ca și cum persoana din trecut care îi purtase numele se desprinsese din ea și alunecase undeva într-un hău al uitării. Mai bine așa! Mai bine așa, neîmpovărată de prea multe amintiri. Oricum, nu ținuse legătura cu nici un prieten din
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
explicat că n-am avut nici o Îndoială Încă de la Început. Uciderea americanului trebuia să fie o treabă Întâmplătoare. Iar acum, slavă Domnului, s-a dovedit a fi așa. Ascultându-l pe Patta cu câtă seninătate punea uciderea lui Foster În cârca lui Ruffolo, Brunetti Înțelese că moartea doctorului Peters nu va fi niciodată văzută ca nimic altceva decât o supradoză accidentală. Nu avea de ales decât să se arunce sub juggernautul siguranței lui Patta. — Dar de ce să-și asume riscul de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
cu necazurile tale pe care trebuie să ți le rezolve ea. Că ea e ocupată, că hâr, că mâr, că nu mai poate să-și tragă sufletu' de atâta treabă și eu i-o mai pun și pe moldoveancă în cârcă". Zâmbește pe jumătate amar, pe jumătate malițios: Da... Că Matilda e ruptă-n două de atâta muncă. Numai ea știe cât stă cu ochii în calculator la Solitaire și bilele alea, plus cât dă din clanță la bârfă și la
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
și oneste, ignorându-i pur și simplu pe toți ceilalți. La Voiculescu și Patriciu balta s-a stătut de tot. La Vântu bolborosește vioi. Realitatea lui a devenit suprarealistă: recuperează personaje din lada de gunoi a istoriei, le urcă în cârca unor personaje stimabile ca într-un Babilon politico jurnalistic. La el, moliile și fluturii se zbat sub același bec. Această joacă morbidă și cinică seamănă teribil cu pasiunea anatomistului german Gunther von Hagens, devenit celebru pentru colecția sa de cadavre
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
nici el nu o știa de fapt, era veșnicul comisionar al sătenilor pentru a cumpăra unele produse de la Pungești, în general petrol lampant sau sare. Prețul pentru cei șase kilometri dus și întors peste dealuri cu bidonul de gaz în cârcă îl costa pe comanditar în mod invariabil, un pachet de țigări Naționale, adică un leu și cincisprezece bani. Niciodată nu fuma țigara așa cum era ea în pachet, ci desfăcea vreo trei, patru țigări și făcea o țigară groasă cu tutunul
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
gîndul, hai să admitem că soliștii vocali au... (H.-R. Patapievici, Zbor în bătaia săgeții). Hai(de) poate marca o obiecție prin intermediul formulei colocviale hai să fim serioși sau a formulei familiare haida-de: Eronat, presa mi-a pus mie în cârcă problema stadioanelor, dar hai să fim serioși: nu o să poată nici o federație din lume să facă stadioane... ("Libertatea", 20.II.2006) Fragmentul e onestitatea supremă a discursului.... Haida-de! Ce-are a face onestitatea... Haida- de, vorba franțuzului ăla, mai bine
[Corola-publishinghouse/Science/85024_a_85810]
-
frumos. — Cum Îl cheamă? — Kochiku. Ciudat nume, comentă el interesat, simțind, În același timp, o senzație de putere asupra copilului: voința unui frate mai mare Îi putea fi impusă unuia mai mic. Începând de mâine, am să te duc În cârcă, Kochiku, promise. Dar ținea copilul stângaci, iar Kochiku Începu să plângă. Tatăl său vitreg apăru tocmai când Oetsu pleca. Onaka Îi spusese surorii sale că Chikuami se plictisise să tot lupte cu sărăcia. Pierdea vremea bând sake, iar acum, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
grădină și la acoperișurile clădirilor, emoționat sincer Începu să vorbească Îndelung despre amintirile lui, cum scotea În fiecare zi apă din fântâna aceea de piatră, cum Îl certa stăpânul, poate, lângă piatra de colo, cum Îl purta pe Kameichi În cârcă și-i prindea greieri. Koroku, Însă, nu părea câtuși de puțin mișcat de asemenea amintiri. Mai degrabă, urmărea cu atenție fiecare gest al lui Tokichiro, iar, În cele din urmă, vorbi tăios: — Maimuță, Începu el, adresându-i-se, așa cum făcuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
minute după ce părăsiseră fortul, interiorul castelului fu invadat de flăcări și soldați care se luptau, astfel Încât lui Hideyoshi Îi era foarte greu să-i apere pe cei patru copii și să-i scoată cu bine. Fujikage Mikawa o ducea În cârcă pe fetița cea mai mică, sora ei mai mare, Hatsu, stătea În spinarea lui Nakajima Sakon, iar Manju era legat de spatele educatorului său, Ogawa Denshiro. Sări pe umerii mei, Îi spuse Hideyoshi lui Chacha, dar fetița refuză să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Nu se poate să aveți de suferit. Vă implor, asta mi-a cerut Seniorul Nagamasa să fac. Nu era timp ca să le trateze cu compătimire și, cu toate că vorbea politicos, tonul Îi era Înspăimântător. Oichi i-o puse pe Chacha În cârcă. — Sunteți gata cu toții? Stați lângă mine. Doamnă, vă rog să-mi dați mâna. Săltând-o pe Chacha pe umeri, Hideyoshi o trase pe Oichi de mână și porni drept Înainte. Oichi Îl urmă poticnită, abia reușind să nu cadă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-mă! Nu pot să merg! Când văzu cum Încerca să-și ascundă chinurile, Nene izbucni În râs. Îi vorbi cu enervare prefăcută: — Sigur, sigur, am să te duc pe sus. Și, la o adică, unde mergi? Hideyoshi se agăță În cârca ei, Începând să chicotească. — În camera ta! Du-mă În camera ta! o imploră, dând din picioare prin aer, ca un copil. Nene, cu spatele Îndoit de greutate, glumea cu doamnele din suită: — Ascultați, toată lumea, unde să-l pun pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ale drumurilor abrupte de pe-aici și riscați să alunecați pe zăpada care se topește. — Curge pe undeva prin apropiere un pârâu de munte, nu-i așa? — Să vă traversez? Îi oferi Mori spatele său. Kanbei se lăsă dus În cârcă peste pârâu. Încotro se Îndreptau? Cei doi vasali Încă n-aveau habar. Cu câteva ore În urmă, văzuseră un războinic coborând dinspre palisada de la poale, pentru a-i da lui Kanbei ceva ce părea o scrisoare, iar, peste scurt timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]