2,524 matches
-
dorea. Nu se știe exact de ce Attila nu a profitat de ocazie și cum l-a convins Papa pe Attila să nu atace Roma. Potrivit spuselor lui Attila, nimeni alții decât Sf. Petru și Sf. Pavel i s-au arătat cuceritorului și i-au cerut să-l asculte pe Papa Leon. Altă sursă susține ca Attila era superstițios din cauza numelui Papei pe care îl purta: Leo-Leul. Aceasta este, probabil, un fel de ficțiune menită să salveze aparențele. Este posibil ca în
Bătălia de pe Câmpiile Catalaunice () [Corola-website/Science/304377_a_305706]
-
este o moschee din orașul Istanbul, din Turcia. Numele ei se traduce ca "Moscheea Cuceritorului", deoarece a fost construită de către sultanul Mahomed al II-lea, cel ce a cucerit Constantinopolul. Moscheea a fost construită din ordinul sultanului Mahomed al II-lea, pe locul unei vechi biserici bizantine. Construcția a avut loc între anii 1463-1470, și
Moscheea Fatih () [Corola-website/Science/331682_a_333011]
-
cei supuși acestor tactici sunt dispuși să urmeze această 'cale' (ex. este in avantajul personal) sau raționează îngust. Funcționează cel mai bine în societăți/populații în care competiția între familii nobiliare, clanuri, clase sociale, a fost acerbă înainte ca dominatorul/cuceritorul să se manifeste. Deasemeni este favorizată de comunicarea proastă sau lipsa comunicării, între membrii unei populații. În condițiile în care este greu de 'spart' o structura de putere deja existentă, se folosește tactica pașilor mici: se fac doar lucrurile/acțiunile
Divide et impera () [Corola-website/Science/307738_a_309067]
-
și de limbi germanice diverse între secolul IV și secolul VI Elementele lexicului galic au fost păstrate mai ales în limba franceză în forma de substrat lexical conținând între 180 și 400 de cuvinte și în toponimie, dat faptul că cuceritorii romani de obicei au adaptat numele galice ale localităților din cauza apropierii morfologice a limbilor. Galica este clasificată împreună cu limba celtiberică în subfamilia continentală a limbilor celtice. Majoritatea inscripțiilor descoperite arată de asemenea că a trebuit să aparțină și limbilor P-
Limba galică () [Corola-website/Science/316656_a_317985]
-
și "Δ" — („tau galic”), "ΟΥ" — , și , "Η" — și , "Ω" — și , "Ι" — , iar "ΕΙ" — . Literele grecești fi și psi nu au fost folosite. Odată cu cucerirea Galiei, limba galică a început să fie scrisă cu alfabetul latin. Inscripțiile galice scrise cu alfabetul cuceritorilor au fost descoperite în aproape întreaga arie vorbitoare altădată de galică, dar mai ales în partea centrală a Franței actuale. A B C D Ð E F G H I K L M N O P Q R S T
Limba galică () [Corola-website/Science/316656_a_317985]
-
din Europa de Est ( ucraineană și rusă), împreună cu influența culturală a culturii evreiești. Confluențe au fost transmise și de către imigranți (evrei, germani și olandezi), alianțele politice (cu Lituania, Ungaria, Saxonia, Franța și Suedia), cuceriri ale statului polonez (Ucraina, Belarus și Letonia) sau cuceritori al Poloniei (Rusia, Regatul Prusiei, Monarhia habsburgică, mai târziu Imperiul austriac și Imperiul Austro-Ungar). De-a lungul timpului cultura poloneză a fost foarte mult influențată de legăturile sale cu cele germanice, grupurile și minoritățile etnice latine și alte culturi ale
Polonezi () [Corola-website/Science/305998_a_307327]
-
City of London de un spațiu deschis denumit Dealul Turnului (Tower Hill). Construcția sa a început spre sfârșitul lui 1066 în contextul cuceririi normande a Angliei. Turnul Alb, de la care își trage numele întreg castelul, a fost construit de William Cuceritorul în 1078, și a fost disprețuit ca simbol al oprimării locuitorilor Londrei de noua elită conducătoare. Castelul a fost utilizat ca închisoare din 1100 () până în 1952 (gemenii Kray), deși nu era acesta scopul său principal. Mare palat la începutul istoriei
Turnul Londrei () [Corola-website/Science/310681_a_312010]
-
de curtea mijlocie, construită în timpul domniei lui Richard Inimă-de-Leu (1189-1199). În cele din urmă, există o curte exterioară care înconjoară castelul și care a fost construită în timpul lui Edward I. Deși au fost mai multe faze de extindere după ce William Cuceritorul a început construcția Turnului Londrei, dispunerea generală a elementelor a rămas aceeași de la terminarea lucrărilor de reconstrucție în timpul lui Edward I în 1285. Castelul cuprinde o zonă de circa 4,9 ha, cu alte 2,4 ha din jurul Turnului Londrei
Turnul Londrei () [Corola-website/Science/310681_a_312010]
-
1355, a mai fost adăugată o a doua poartă de apă, Cradle Tower, la est de Turnul Sfântul Toma, pentru a fi folosită exclusiv de rege personal. Victorios în bătălia de la Hastings din 14 octombrie 1066, ducele de Normandia, William Cuceritorul, și-a petrecut restul anului asigurându-și noile cuceriri și fortificând pozițiile-cheie. El a construit mai multe castele de-a lungul timpului, dar a mers pe un drum ocolit către Londra; doar când a ajuns la Canterbury s-a îndreptat
Turnul Londrei () [Corola-website/Science/310681_a_312010]
-
a arestat, l-a obligat să cedeze controlul asupra castelelor sale și l-a înlocuit cu unul dintre cei mai loiali susținători ai săi. Până atunci, postul fusese ereditar, fiind deținut la început de Geoffrey de Mandeville (prieten cu William Cuceritorul și strămoș al Geoffrey-ului care a fost implicat cu Ștefan și Matilda), dar autoritatea postului a fost de așa natură încât de atunci încolo ea a rămas în mâinile unei persoane numite direct de monarh. Postul se acorda de regulă
Turnul Londrei () [Corola-website/Science/310681_a_312010]
-
avut rolul de catedrală a Londrei. Catedrala ar fi fost distrusă probabil de un incendiu, fiind reconstruită integral de două ori până în anul 1087. În anul 1087 un nou incendiu a cuprins edificiul fiind nevoie de reconstruirea catedralei. Regele Wilhelm Cuceritorul a donat piatră din ruinele Turnului Palatin, iar regele Henric I a ordonat să se aducă pietre din River Fleet. În 1135 a avut loc un nou incendiu ce a deteriorat catedrala și a întârziat construcția sa. În această perioadă
Catedrala Saint Paul din Londra () [Corola-website/Science/316687_a_318016]
-
închiriază apartamentul așa cum își închiria și vila de vacanță "les Abeilles" de la Deauville încă din anul 1923. nu banii îl interesează direct aceștia sunt doar modul de a-și obține scopurile. La începutul anilor 30, realizase deja majoritatea visurilor marilor cuceritori industriali. Totuși criza economică nu îl scutește de neplăceri. În anul 1934, băncile nu mai împrumută, datoriile sunt dificile, frații Michelin preiau o participație din uzinele Citroën și apoi la cererea băncilor preiau chiar conducerea și administrarea. O nouă provocare
André Citroën () [Corola-website/Science/306431_a_307760]
-
II-lea de Normandia, iar Odo l-a însoțit pe cumnatul său în cucerirea normandă a Angliei din 1066. Theobald al III-lea de Blois a preluat apoi posesiunile lui Odo din regiunea Champagne. Pentru serviciile oferite de Odo, William Cuceritorul (devenit regele William I al Angliei) i-a acordat ca posesiune Holderness, în Yorkshire. Implicat într-un complot împotriva regelui William al II-lea Rufus, Odo a fost făcut prizonier în 1095. Odo a avut un fiu cu Adelaida: Ștefan
Odo al IV-lea de Troyes () [Corola-website/Science/328400_a_329729]
-
internațional. MacArthur era văr al comodorului Matthew Perry. Se povestește ca MacArthur a fost cel care a avut inițiativa ca să fie arborat acel steag istoric, el văzându-se probabil ca un al doilea „deschizător” al Japoniei și nu ca un cuceritor. Se afirmă că cel de-al doilea steag care a fost arborat în Golful Tokyo a fost cel care flutura deasupra Casei Albe în ziua în care Pearl Harbor a fost atacat. Căpitanul USS Missouri, Stuart Murray explică însă: „La
Actul capitulării Japoniei () [Corola-website/Science/308741_a_310070]
-
lui decedați, precum și diverse figuri istorice, dintre care unii devin aliații săi și alții îi sunt antagonici. Printre antagoniști se numără exploratorul Richard Francis Burton (care a fost personajul principal în cărțile lui Philip José Farmer) și conquistadorul Francisco Pizarro, cuceritorul Imperiului Inca. Printre persoanele prietenoase apar autorul american Samuel Clemens (cunoscut și sub numele Mark Twain) și Tomoe Gozen, o luptătoare din timpul războiului Genpei (secolul al XII-lea) care a avut un soț cu numele Yoshinaka (personaj bazat pe
Lumea Fluviului (film din 2010) () [Corola-website/Science/320414_a_321743]
-
Sfinxul ghețarilor". Dar, în afara călătoriilor desfășurate pe apă și pe uscat, scriitorul francez a propus și altele: călătoria pe sub pământ ("O călătorie spre centrul Pământului"), pe sub apă ("20.000 de leghe sub mări"), prin aer ("Cinci săptămâni în balon", "Robur Cuceritorul"), spre Lună ("De la Pământ la Lună" și "În jurul Lunii") sau chiar prin sistemul solar ("Hector Servadac"). Nu de puține ori, călătoriile imaginate de Verne au constituit un pretext pentru acesta de a prezenta modul în care omul poate supraviețui în
Voyages extraordinaires () [Corola-website/Science/315104_a_316433]
-
adus deseori în discuție în romanele sale disputa legată de zborul cu obiecte mai ușoare sau mai grele ca aerul. Dacă în "Cinci săptămâni în balon" sau "Insula misterioasă" vehiculul folosit este unul mai ușor ca aerul, anume balonul, "Robur Cuceritorul" pune punct definitiv acestei dispute, înclinând balanța în direcția vehiculelor mai grele ca aerul, prezentând un precursor al elicopterului. El explorează văzduhul la bordul "Albatrosului", la fel cum explorase mările și oceanele lumii la bordul "Nautilusui" în "20.000 de
Voyages extraordinaires () [Corola-website/Science/315104_a_316433]
-
își revedea din nou regele, care se întorcea dezamăgit, fără să fi văzut Ierusalimul, deși fusese invitat de mai multe ori de emirii din oraș, dar socotise că nu este de demnitatea unui monarh care a venit în chip de cuceritor, a depus atâtea eforturi ca să redea Ierusalimul creștinilor, să intre în oraș prin bunăvoința stăpânilor lui. După plecarea lui Ludovic al IX-lea, statele latine au fost cuprinse de descurajare și slăbiciune. Stăpânirea nominală asupra statelor cruciate o avea încă
Ludovic al IX-lea al Franței () [Corola-website/Science/310833_a_312162]
-
unor proze..." (Nicolae Manolescu - "Istoria critică a literaturii române"). "Gelu Negrea amendează exegeza anterioară prin exercițiul unui duh analitic mereu alertat, pus pe contestare, compunând o replică „pozitivă”, să recunoaștem, de o remarcabilă coerență." " În cuprinsul - afirmăm din capul locului - cuceritor al" Dicționarului subiectiv", mai curând decât cu un inventar, avem de-a face cu un univers epic, populat de numeroase personaje reconfigurate de Gelu Negrea, înzestrate cu o capacitate de a se recomanda într-o formulă nouă, de-a ne
Gelu Negrea () [Corola-website/Science/334916_a_336245]
-
Harald al Norvegiei sprijinit de fratele renegat al lui Harold, Tostig, la Bătălia de la Podul Stamford, dar a murit la Hastings în lupta dintre armata sa și cea normandă a lui William, acesta din urmă fiind numit după bătălie William Cuceritorul. William a fost încoronat rege al Angliei în ziua de Crăciun a anului 1066, moment care marchează sfârșitul Angliei anglo-saxone.
Anglia anglo-saxonă () [Corola-website/Science/303494_a_304823]
-
arabi, în cadrul căreia își combăteau tradițiile, persanii pretinzând superioritatea lor asupra arabilor. Aspirațiile politice din interiorul acestei mișcări au apărut în urmă cuceririi persanilor de către arabi, pe care iranienii o considerau o greșeală și au încercat să se opună influenței cuceritorilor.
Shu'ubiyya () [Corola-website/Science/334285_a_335614]
-
cunoscut mai degrabă ca Afonso Henriques - pronunția în AFI /ɐˈfõsu ẽˈʁikɨʃ/), sau de asemenea "Affonso" (portugheza veche), "Alfonso" sau "Alphonso" (portugheză-galiciană) sau "Alphonsus" (latină) - (n. Viseu, 1109, în mod tradițional 25 iulie - d. Coimbra, 1185, 6 decembrie), cunoscut și drept "Cuceritorul" (portugheză "o Conquistador"), a fost primul rege al Portugaliei, declarându-și independența față de Regatul Leonului. Afonso I a fost fiul lui Henric al Burgundiei, Conte de Portugalia, și a Teresei de León, fiica ilegitimă a regelui Alfonso al VI-lea
Afonso I al Portugaliei () [Corola-website/Science/310186_a_311515]
-
trebuit 27 de zile ca să desăvârșească cucerirea orașului. Pe 4 iulie, a fost cucerit Hersonesul și, în sfârșit, Sevastopolul era definitiv cucerit. Hitler, încântat de vestea cuceririi orașului, i-a telefonat lui von Manstein și l-a elogiat, numindu-l "Cuceritorul Sevastopolului" și felicitându-l pentru înaintarea la gradul de "Generalfeldmarschall". În ciuda cuceririi Sevastopolului, în peșterile din peninsulă au mai rezistat mici grupuri de sovietici până pe 9 iulie. De asemenea mai rămăseseră o serie de pungi a căror distrugere nu s-
Bătălia de la Sevastopol () [Corola-website/Science/307413_a_308742]
-
al VIII-lea și a continuat pe timpul Elisabetei I, Iacob I și al lui Carol I. Cele mai numeroase confiscări au avut loc în Munster și Ulster, ambelele fiind populate cu coloniști veniți din Anglia, Scoția și Țara Galilor. Oliver Cromwell, cuceritorul Irlandei, care a condus armata parlamentară, i-a făcut responsabili pe catolicii irlandezi pentru rebeliunea din 1641. În acest sens Parlamentul cel Lung a aprobat confiscarea terenurilor irlandeze print-un "act de reglementare" în 1652, prin care, chiar și irlandezii
Colonizarea Irlandei () [Corola-website/Science/328631_a_329960]
-
, cunoscut ca și Robert al II-lea (n. aprox. 1054 - d. 3 februarie 1134) a fost duce al Normandiei în perioada anilor 1087 - 1106, fiul cel mare al lui Wilhelm Cuceritorul, pretendent repetat pentru tronul Angliei și unul dintre conducătorii Primei Cruciade. Robert a fost cel mai mare fiu al lui William Cuceritorul, rege al Angliei și duce al Normandiei și a Matildei de Flandra. Se presupune că Robert sa născut
Robert Curthose () [Corola-website/Science/326869_a_328198]