1,106 matches
-
internațională în domeniul literaturii pentru copii: "Diploma de Onoare Andersen". La sfârșitul anilor '80, Grigore Vieru se găsește în prima linie a Mișcării de Eliberare Națională din Basarabia, textele sale (inclusiv cântecele pe versurile sale) având un mare rol în deșteptarea conștiinței naționale a românilor din Basarabia. Vieru este unul dintre fondatorii Frontului Popular din Moldova și se află printre organizatorii și conducătorii Marii Adunări Naționale din 27 august 1989. Participă activ la dezbaterile sesiunii a XIII-a a Sovietului Suprem
Grigore Vieru () [Corola-website/Science/298182_a_299511]
-
ocupă locul al treilea, ci ultimul, permițând Roșiorilor, Curcanilor, Dorobanților și chiar Brașovechenilor să defileze în fața lor, Abiorii încheind plutonul. Actualul steag este confecționat în 1977, cu ocazia centenarului Războiului pentru Independență, purtând pe o parte portretul marelui poet al deșteptării noastre Andrei Mureșianu, iar pe cealaltă parte un June Albior. Suportul steagului, confecționat din lemn, poartă plăcuțe metalice (ținte) cu numele și prenumele tuturor membrilor grupului. Ei protejează troița cunoscută sub numele „La ăle două Cruci”, dintre care doar una
Junii Brașoveni () [Corola-website/Science/312234_a_313563]
-
-i rănise pe Ukon. Acum, presupunând că fusese descoperit și stânjenit de răni, fugise din castel, îndreptându-se spre Narumi. Se crăpa de ziuă, când văzu poarta castelului. Încredințat că ajunsese, leșină, continuând să se țină în spinarea calului. Le deșteptare, îl înconjurau gărzile castelului, oblojindu-i rănile. După ce capul i se limpezi și se ridică în picioare, cei din jur fură ușurați. Situația fu adusă grabnic la cunoștința lui Samanosuke și câteva dintre ajutoarele acestuia năvăliră afară, cu ochii mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cântă-mi un fragment din Atsumori, ca să dansez. Sai luă docilă mica tobă din mâinile lui Nobunaga și începu să cânte. De sub degetele ei mlădioase, sunetul tamburinei se auzea clar prin încăperile largi ale castelului, aproape ca și cum ar fi anunțat: Deșteptarea! Deșteptarea! Când te gândești că omul are Doar cincizeci de ani de viață sub soare... Nobunaga se ridică. Începu să facă pași grațioși și curgători ca apa, cântând în ritm cu tactul tobei: Negreșit, această lume Nu-i decât un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-mi un fragment din Atsumori, ca să dansez. Sai luă docilă mica tobă din mâinile lui Nobunaga și începu să cânte. De sub degetele ei mlădioase, sunetul tamburinei se auzea clar prin încăperile largi ale castelului, aproape ca și cum ar fi anunțat: Deșteptarea! Deșteptarea! Când te gândești că omul are Doar cincizeci de ani de viață sub soare... Nobunaga se ridică. Începu să facă pași grațioși și curgători ca apa, cântând în ritm cu tactul tobei: Negreșit, această lume Nu-i decât un vis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
un geamăt. — Stăpâne? În camera alăturată, Shoha se ridică puțin, întrebând: — Ce s-a întâmplat, stăpâne? Mitsuhide fu vag conștient de întrebarea lui Shoha, dar intenționat nu-i răspunse. Shoha adormi repede la loc. Scurta noapte se sfârși curând. La deșteptare, Mitsuhide își luă rămas bun de la ceilalți și coborî muntele care încă mai era învăluit într-o ceață deasă. În ziua a treisprezecea din lună, Mitsuharu ajunse la Kameyama și-și uni forțele cu ale lui Mitsuhide. Din toată provincia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
fi auzit graiul românesc. Astăzi, când acele averi, închinate totuși unei misiuni de cultură, s-au luat de către statul român, pentru ca să stârnească aviditatea acelei clase de hoți semidocți carii stăpânesc România, astăzi speranța unei întrebuințări raționale a acelor bunuri pentru deșteptarea {EminescuOpX 125} risipitelor părți ale poporului românesc e mai mică decât oricând. Pe când sute de mii de oameni ce fac parte din neamul nostru sânt coprinse de un adânc întuneric, pe când mintea lor naturală, curajul lor înnăscut și iubirea lor
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
cum decurgea o zi obișnuită Într-un lagăr de muncă? Erau două feluri de lagăre: de exterminare și de lucru. În lagărele de lucru se murea muncind. Trăiai, În condițiile care erau În lagăr, numai cât puteai să muncești. Dimineața deșteptarea - totdeauna era Încă Întuneric. Se dădea un „mic dejun”, ceva, un fel de „cafea” - dar nu era cafea - caldă și o bucată de pâine. Deci noi deja primeam pâine. Mâncam, după care era adunare pe Apel Platz - un loc unde
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
pe plan mondial erau trei mari trusturi chimice. Și acolo avea un combinat, unde făceau muniție. Ulterior am aflat că cel mai mare acționar În acest combinat era Göring, ministrul de Război al Germaniei. Programul era următorul: la ora cinci deșteptarea, iar cine nu sărea din pat sărea după bătaia primită cu un băț din bambus, de la cei care supravegheau și conduceau baraca. Astfel, era obligatoriu, cum s-a aprins lumina, la ora cinci, trebuia să sari din pat. Mergeai la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
dincolo. Acolo unde am fost noi, În Gaizlingen, a fost atât de Îngrozitor... Am dormit În baracă, am dormit cu soră-mea, că era frig. Am avut și o pătură, dar n-au Încălzit. Aprindeau și stingeau lumina din oficiu: deșteptarea, stingerea, asta făceau... La sfârșit s-a terminat materia primă și ne-au dus și În toate părțile: ne-au Împărțit și ne-au băgat În vagoane, unde era o bancă cu patru SS-iști, iar pe noi ne-au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Noi n-am mâncat decât Dorrgemuse cât am stat acolo. Nici pâine nu primeam. - Dimineața? ADLER: Mâncarea se dădea dimineața, Înaintea apelului sau după apel. Înainte de apel... DAVIDOVICI: Între apeluri, că apeluri se făceau tot timpul. - La ce oră era deșteptarea? ADLER: Nu se făcea ziuă... DAVIDOVICI: (râde) Când ne sculau ei. - Cine vă scula? Șeful de baracă? ADLER: Nu șeful, chibiții lui, ajutorii lui - el era un Dumnezeu... DAVIDOVICI: Ne chemau la apel... La Auschwitz e frig și vara... ADLER
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
În afară de faptul că nu mergeau la muncă? - Își luau porție cât voiau, că ei Împărțeau mâncarea... Mâncarea era adusă la ușă de către alți oameni, pe cărucioare, ei luau În primire cazanele, le aduceau Înăuntru și Împărțeau mâncarea. - La șase era deșteptarea.... - Aici Între blocuri era o sursă de apă. Acolo mergeau... dacă mergeau... că eu nu țin minte să fi mers vreodată să mă fi spălat dimineața - cred că nu... - Ce fel de sursă de apă? - Era o cișmea... Dar nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
microb periculos, duioșia abjectă a stârpiturii umane, gardianul care crezusem o clipă că venise să-mi dea drumul să mă duc în dormitor și să dorm cu ceilalți. Printre crăpăturile scândurii zării lumina răsăritului și curând auzii goarna care suna deșteptarea. Un gardian veni și îmi dădu drumul, alergai să mă îmbrac și să mănânc, apoi coborârăm în întunericul minei. Seara, mă desbrăcai și căzui într-un somn asemănător plumbului pe care îl dislocam din galerii, dar o mână mă zgîlții
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
bolgia închisorii va afla acces la fericire; aici i se vor lumina și se vor deschide izraelitului încă neconvertit porțile fericirilor, după spusa Mîntuitorului. În prima noapte după proces, cînd începe detenția propriu-zisă, se va trezi, în zgomotul infernal al deșteptării de la 5 dimineața, lîngă un preot-călugăr ortodox, care i se recomandă, în continuare, pe același prici, se aflau doi preoți catolici fac la fel. Sîntem în 7 martie 1960. Se hotărăște imediat să-i spună călugărului ortodox că-i ovrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
te cațări pe crengile de dormit. Se dormea cîte doi în pat, cap la cap, dar și cap la picioare, mai ales atunci cînd se înghesuiau cinci sau șase deținuți în două paturi alăturate. Nici nu s-a dat bine deșteptarea, că oamenii s-au repezit la coadă la closet. Closetul, și el bine gîndit de capetele luminate ale administrației, consta în două hîrdaie de lemn, unul pentru urină, celălalt pentru fecale; pînă am ajuns și eu la ele, se umpluseră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
centrele universitare din țară și, mai ales, la Putna, la mormîntul domnitorului. Modelul lor îl constituise serbarea națională organizată de Eminescu și Slavici la împlinirea a 400 de ani de la întemeierea Mănăstirii Putna. Și unii, și alții urmăriseră același lucru: deșteptarea, redeșteptarea sentimentului național. În secolul al XIX-lea, autoritățile Bucovinei, supuse Austriei imperiale, îngăduiseră o manifestare ce le era ostilă; în secolul XX, activiștii partidului comunist, credincioși Moscovei proletare ruși de limbă română, cum i-a numit filosoful Petre Țuțea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
de folclor, al profesorului și al cercetătorului lui Eminescu - și câteva portrete, dintre care se remarcă acelea ale lui Constantin Hurmuzachi, Ion Grămadă, Lascar Luția, Claudiu Isopescu, Mircea Streinul, precum și scurte incursiuni în existența unor periodice uitate, cum ar fi „Deșteptarea”, „Spectatorul”, „Britanica”, toate având drept liant voința asiduă a cercetătorului de a configura specificul cultural al Bucovinei, prin necesare restituiri și valorizări ale spiritualității acestei provincii românești cu un destin istoric particular. Cartea Marginalii junimiste (2003) propune o intrare în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288684_a_290013]
-
1963 se numără printre membrii fondatori ai Asociației Cineaștilor din România (ACIN), al cărei vicepreședinte a fost până în 1968. După 1990, Liviu Ciulei a realizat la Teatrul „Bulandra”, al cărui director onorific a devenit, spectacolele “Visul unei nopți de vară”, „Deșteptarea primăverii”, „Hamlet”, „Henric al IV-lea” și „Șase personaje în căutarea unui autor”, desăvârșind astfel o carieră regizorală de remarcabilă longevitate. Și încă ar mai fi putut lucra. Liviu Ciulei a fost profesor de teatru la două universități prestigioase: Columbia
Emil Hossu și Șerban Ionescu, printre actorii care vor primi stele, post-mortem, pe Aleea Celebrităților () [Corola-journal/Journalistic/80555_a_81880]
-
din Lugoj a înregistrat pentru prima dată pe disc varianta corală. Titlul „Deșteaptă-te, române!” este în același timp social și național; social, deoarece impune o permanentă stare de a asigura tranziția către o lume nouă; național, deoarece alătură această deșteptare tradiției istorice. Imnul conține acest sublim „acum ori niciodată”, prezent și în alte imnuri naționale, de la „paion”-ul cu care grecii au luptat la Marathon și Salamina până la „Marseilleza” Revoluției franceze. Imnul de stat al României este alcătuit din unsprezece
Deșteaptă-te, române! () [Corola-website/Science/296604_a_297933]
-
ora trei. Eu însă dorm cam iepurește în împrejurări de felul descris, așa că, practic vorbind, aproape nu dorm în noaptea premergătoare călătoriilor internaționale. Cu toate acestea, obișnuiesc să pun ceasul deșteptător și să mai comand, pe deasupra, și un apel de deșteptare de la centrala telefonică, mai mult pentru ca ceasul și telefonul s-o trezească pe soția mea, Shoshana, care, spre deosebire, de mine, adoarme ușor, doarme "ca un pui de bogdaproste" și se trezește destul de greu. Aceasta nu era prima noastră vizită
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
Am o rugăminte. Să vină cu noi luptătorii moldoveni din misiunea Istanbul. - De acord. Trezește-i și adu-i În coloană. Haine groase, arme. Merinde avem noi, pentru tot drumul. Alexandru fugi În cabană, se Îmbrăcă de drum, apoi dădu deșteptarea În dormitorul unde se aflau moldovenii. Antrenați să reacționeze rapid În situații de urgență, luptătorii ieșiră În două minute, echipați și Înarmați. Gabriel se duse la Angelo și ceru permisiunea să vorbească. - Prego... spuse comandantul. - Commandante, este adevărat că a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Austria. E interesant a constata că dacoromânii, pe unde trăiesc între rase străine, câștigă mereu teren în socoteala vecinilor lor, pe când frații lor macedoneni pierd, mai cu seamă în secolul nostru, prin grecizare, un proces care va înceta poate în urma deșteptării conștiinței lor naționale. Daca macedoromânii ar fi atât de numeroși ca bulgarii sau ca grecii măcar, ieșirea lor din pasivitatea de pân - acuma n-ar rămânea, fără influență asupra cartei viitoare a Europei orientale. Dar, numeric slabi, ei vor fi
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
predominațiunea unui cler bizantin formalist care prefăcuse biserica nu în școală de bune-năravuri și de convingeri morale, ci într-o școală de amăgire a lui Dumnezeu și a conștiinței proprie prin formalități fetișiste, toate acestea au contribuit de-a amâna deșteptarea lor națională până în zilele noastre. În ziarul "Unirea" din Iași citim, în privirea situației tracoromînilor din Macedonia, următoarele: Românii Macedoniei sânt obiectul celei mai mari atențiuni a guvernului austriac, carele, prin orice mijloace precum și la orice ocazie, caută să-și
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
se va încărca"? Înseamnă a vorbi pentru a nu spune nimic. {EminescuOpXI 391} Dar, dacă admirăm zădărnicia acestei circulare din punct de vedere curat administrativ, să nu existe alte considerații cari să ne-o facă prețioasă? Dacă ar fi o deșteptare adresată comisiilor de recensiment atunci nu ne-am putea mira îndestul de ce n-a fost scrisă din capul locului, ci atât de târziu. Văzând însă frazele netede ale ei, cari se bat în capete făr-a zice "da" sau "ba" ne
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
Glasul strămoșesc”, „Buna Vestire” și la „Armatolii” (1940), publicația lui Constantin Papanace, unde va fi și redactor. Poezii a trimis la reviste din străinătate, precum „Zborlu a nostru” din Germania și „Fenix” din Macedonia iugoslavă. După 1990 a colaborat la „Deșteptarea”, „Dimândarea”, „Cuvântul românesc”. A transpus în aromână din versurile lui Mihai Eminescu, Lucian Blaga ș.a., a îngrijit o antologie de poezie aromână în trei volume (2001), panoramând perioada clasică (de la Zicu Araia la Petru Vulcan), modernă și contemporană. Prima carte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290723_a_292052]