433 matches
-
a-și literaturiza viața, funcția portretului feminin, prezența elementelor de legendă și mit, poziția existențială a eroilor (prin raportare la celebra propoziție „totul este permis”). Nu e vorba, însă, de a fixa sursele cutărei teme din Rusoaica în cutare roman dostoievskian; Elena Loghinovski este interesată de circulația acestor teme, de ceea ce ea numește „specificitatea artistică” a prozatorului român, propunînd un tip de abordare dintre cele mai interesante și o ideea valoroasă: „protagonistul romanului Rusoaica, spune Elena Loghinovski, devine convergent nu atît
Dostoievski și scriitorii români by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/13125_a_14450]
-
livrescului, care a făcut să curgă multă cerneală) și Convorbiri cu Marin Preda de Florin Mugur. „În România, Preda este, fără îndoială, scriitorul care a manifestat cea mai mare atenție față de problematica și specificul artistic al operei lui Dostoievski.” Problematica „dostoievskiană”, spune Elena Loghinovski, de fapt, problematica unui roman al condiției umane, pe care o fixează Cel mai iubit dintre pămînteni; autoarea vorbește de „chei dostoievskiene”, despre asemănările de concepție a personajului feminin, despre tema comunicării și alteritate, laitmotivul crimei, revolta
Dostoievski și scriitorii români by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/13125_a_14450]
-
manifestat cea mai mare atenție față de problematica și specificul artistic al operei lui Dostoievski.” Problematica „dostoievskiană”, spune Elena Loghinovski, de fapt, problematica unui roman al condiției umane, pe care o fixează Cel mai iubit dintre pămînteni; autoarea vorbește de „chei dostoievskiene”, despre asemănările de concepție a personajului feminin, despre tema comunicării și alteritate, laitmotivul crimei, revolta împotriva moralei, vina personală, revelarea foțelor malefice - „adierea altor lumi”, cum le spunea prozatorul rus. Nu doar asemănări, însă, pentru că, iată, Elena Loghinovski descoperă „paralele
Dostoievski și scriitorii români by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/13125_a_14450]
-
Sofocle, Will ,Cehov, Ibsen sau Camus sunt niște drama turgi care , vai! , s-au ocupat de fleacuri. Păcat!... Alt subiect care mă frămîntă, de cînd fac teatru : relația artistului cu publicul. Spre exemplu, a citit, recent, la Bulandra, un text dostoievskian, celebrul Patrice Chéreau . Nu rău, firește. Textul nu era nici el unul oareca re, firește. La spectacol nu se adunaseră nici ei, firește, ageamii. Și totuși... După un sfert de oră de ascultat, spectatorii au Început să se scoale de pe
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
a inventa chipul unui presupus om din Vest, un fel de zeu al libertății, al democrației și al civilizației. Pe măsură însă ce frustrările economice, sociale și culturale au crescut, în mintea acestor oameni s-a petrecut o reacție paradoxală, dostoievskiană. Sentimentul de vină s-a transformat într-un fel de trufie compensatorie. Valorile s-au inversat brusc: voi, cei din Vest, câștigați bine, trăiți confortabil, aveți tot ce vă doriți, dar asta vă face docili și indiferenți. Noi, în schimb
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cathartiza pe această melodie, pentru că ea îi conține și chiar izbutește să îi descarce (și încarce) emoțional, până la un punct. July Morning mizează enorm pe atmosferă și pe o nostalgie fățișă, care taie răsuflarea (e chiar o suferință de tip dostoievskian prinsă în acest insectar muzical!). Apoi mai este ceva: senzația sonoră de păpușă rusească - sonoritățile se nasc una din alta și se completează, într-un elan germinativ infinit, dilatabil continuu, de aici fascinația și senzația celui care ascultă melodia că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
aug., 1934) cu un articol care depășește gestul unei critici de întâmpinare. Cu prilejul amintit, autorul lui Iulian Apostatul consideră că Povestea cu cocaină este o mare izbândă artistică pe care, printr-un examen de profunzime, o plasează în filiație dostoievskiană, numindu-l pe M. Agheev „un Dostoievski din deceniul patru al secolului XX“ și alăturându-i numele de cele ale prestigioșilor lui contemporani Sirin (Nabokov) și I. Bunin. Intervențiile acestea nu sunt lipsite de importanță pentru decizia unei edituri pariziene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
la ipoteza scriitorului Agheev, pentru că, așa cum am spus, nici unul dintre presupușii autori consacrați nu și-a revendicat romanul) de a sonda cu o luciditate dusă la limită abisurile minții și ale sufletului omenesc într-o scriitură care, atingând intensitatea interogației dostoievskiene, urmează liniile unei logici strânse și ale unei forme simple și clare. Îngemănarea aceasta fericită dintre abisal și logic este favorizată de perspectiva dinăuntru a viziunii și prezentării lumii și oamenilor. Un înăutru vibrând intens la exterior și controlându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
ea toată viața, pe care să o modulezi și care, ca răsplată, te scoate, ca o macara miraculoasă, din mlaștina vieții și te depune, nou-născut și imaculat, pe țărmurile spiritului. Iar odată ajuns acolo poți privi lumea, cu colcăiala ei dostoievskiană, de sus. Totul e, repet, să ai o "idee", singurul, adevăratul pașaport de intrare în lumea filozofiei. "Care vă este ideea?" era întrebarea cu care Noica îi făcea pe discipolii săi să tremure. Pentru că fără "idee" ce te făceai? Rămâneai
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pună viața în joc pentru a dobândi o plăcere oricât de efemeră. Poate nu întâmplător, dramaturgul care a semnat în 1981 adaptarea Karamazovii, pusă în scenă de Dan Micu, și-a ales un personaj negativ fascinant și respingător de factură dostoievskiană. Mizând pe reconstituirea exactă a faptelor istorisite de Titus Livius, evidențiată și prin preluarea ca atare a unor pasaje din textul antic, Horia Lovinescu schimbă uneori cursul evenimentelor în funcție de necesitățile dramatice sau atunci când dorește să le accentueze semnificația. Dincolo de valoarea
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
know and defeat the bad guys. Ai wait for yu tu sign the contract, ai will also pay back your train tickets. Yours sincerely Sergiu Nicolaescu Director and living legend PS: Do you do TVA? Verba woland Ruxandra Cesereanu Femeile dostoievskiene În adolescență am fost fascinată de multe figuri masculine din cele patru romane de diamant (cum le numesc eu) ale lui Dostoievski: Idiotul, Frații Karamazov, Crimă și pedeapsă, Demonii. Aceste figuri sunt arhicunoscute, încât ar fi un loc comun să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
le numesc eu) ale lui Dostoievski: Idiotul, Frații Karamazov, Crimă și pedeapsă, Demonii. Aceste figuri sunt arhicunoscute, încât ar fi un loc comun să le pomenesc, cu toții le știm. Dar tot în adolescență am fost invidioasă și pe ciudatele femei dostoievskiene, pe care le înșir aici (și ele au făcut carieră, dar nu într-atât precum bărbații dostoievskieni): Nastasia Filippovna, Aglaia Ivanovna, Katerina Ivanovna, Grușenka, până și o adolescentă (perversă) precum Liza Hohlakova intra aici. De ce eram invidioasă (și în același
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
încât ar fi un loc comun să le pomenesc, cu toții le știm. Dar tot în adolescență am fost invidioasă și pe ciudatele femei dostoievskiene, pe care le înșir aici (și ele au făcut carieră, dar nu într-atât precum bărbații dostoievskieni): Nastasia Filippovna, Aglaia Ivanovna, Katerina Ivanovna, Grușenka, până și o adolescentă (perversă) precum Liza Hohlakova intra aici. De ce eram invidioasă (și în același timp fascinată de) pe ele? Pentru că erau, simțeam eu, niște femei foarte interesante. Femei care stârneau, intrigau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
matricială, care le făcea în același timp să fascineze bărbații ori chiar alte femei din apropierea lor. Dar tot isteria le făcea să fie și indezirabile, să creeze gol, să năpăstuiască, să fie piază rea. Atunci când am înțeles acest lucru, femeile dostoievskiene și-au pierdut ascendentul asupra mea. Dar, cine știe, poate și-l vor recăpăta cândva! A mai fost, însă, ceva care m-a intrigat: Dostoievski a părut întotdeauna să semene mai mult cu femeile sale din romane, decât cu personajele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
un roman În mare parte „muzical“, construit după tehnica contrapunctului. Prima parte a simfoniei romanești, intitulată „Uvertură“, prezintă primele metamorfoze ale stomatologului Noimann. Apare astfel tema dublului, o temă foarte des abordată de Nichita Danilov, influențat, probabil, și de nuvela dostoievskiană Dublul: „O mulțime de chipuri umflate, cu trăsături schimonosite, se roteau În jurul capului lui Noimann, scoțând un vuiet Înfundat, care-i punea la grea Încercare timpanele. Nu era prea plăcut să-ți vezi propria față multiplicată În zeci de exemplare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
nedelicat să se insiste. Să analizăm cumpătat tomul. Acesta conține șase narațiuni. Nu voi ascunde, desigur, că am un penchant pentru Victima lui Tadeo Limardo, piesă În stil slav, care adaugă la fiorul tramei studiul sincer al mai multor psihologii dostoievskiene bolnăvicioase, dar fără a disprețui atracțiile prezentate de revelarea unei lumi sui generis, la marginea patinei noastre europene și a rafinatului nostru egoism. Nu m-a lăsat indiferent nici Lunga căutare a lui Tai An, care reia, În stilul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
fost redactor la "Revista Fundațiilor" după război, și care încercase să mă publice. Povestirea pe care i-o dădusem însă nu era realizată. I-am dat un fragment de roman care a apărut, cu Achim Moromete erou, într-o situație dostoievskiană. Acel fragment nici nu-l mai știu, dar atunci l-am scris cu pasiune și am primit și ceva bani pentru el... Bietul Corin Grossu, de la "Fundații", n-am mai știut ce-a ajuns, ultima oară când l-am văzut
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
prezentat în diverse situații menite să-i scoată în evidență caracterul și ideile. „Problematica omului este focarul prin care trec, unindu-se, toate ideile filosofice și etice ale romancierului.” Omul ca temă literară, s-a păstrat în centrul tuturor operelor dostoievskiene, dar lectura textelor create arată că, de-a lungul timpului, autorul a pierdut credința în umanismul socialismului la care a aderat în tinerețe, dobândind în schimb credința în omul care-l acceptă pe Hristos în viața sa. Problemele omului au
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
în comuniune cu Dumnezeu, cu semenii săi și cu sinele său. Mihail Bahtin, analizând cuvântul în opera lui Dostoievski, observa că acesta are o structură preponderent dialogală. La nivelul intrapersonal, dialogul este constituit dintr-o Dar conștiința dialogizată a eroului dostoievskian se adresează nu doar sieși, ci și altuia, lumii exterioare și, de fapt, trăiește prin această stare de permanent dialog. Omul devine un „tu”, un „subiect al adresării”, al comunicării, chiar dacă această comunicare presupune o luptă a conștiințelor și mai
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
trăiește prin această stare de permanent dialog. Omul devine un „tu”, un „subiect al adresării”, al comunicării, chiar dacă această comunicare presupune o luptă a conștiințelor și mai rar „cuvântul eficient” , cel care anunță armonia și împăcarea. Modelul pe care opera dostoievskiană îl repetă este cel al lumii creștine, a cărei eficiență rezidă în comuniune. „în planul concepției sale utopic-religioase despre lume, Dostoievski transferă dialogul în eternitate, pe care o concepe ca pe o veșnică co bucurie, co-armonie. în planul romanului, această
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
pentru care devine sarcastic și este lipsit de entuziasm. Un astfel de personaj devine lucid, preocupat de problemele grave ale existenței: el este student, de multe ori la școlile Occidentului, fiind rupt de ceea ce înseamnă într-adevăr poporul rus. Revoltatul dostoievskian este mereu lucid, admirat, dar nu iubit, întruchipând principiul negării. Primul din această serie a revoltaților dostoievskieni este Raskolnikov, protagonistul din Crimă și pedeapsă. El este un tânăr, deloc mediocru, dar forțat să renunțe la studii din cauza sărăciei. Va ucide
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
problemele grave ale existenței: el este student, de multe ori la școlile Occidentului, fiind rupt de ceea ce înseamnă într-adevăr poporul rus. Revoltatul dostoievskian este mereu lucid, admirat, dar nu iubit, întruchipând principiul negării. Primul din această serie a revoltaților dostoievskieni este Raskolnikov, protagonistul din Crimă și pedeapsă. El este un tânăr, deloc mediocru, dar forțat să renunțe la studii din cauza sărăciei. Va ucide, așa cum singur recunoaște, pentru a proba dacă este un păduche, la fel ca toți ceilalți, sau este
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
nevinovat. Doar atunci când acceptă adevărul esențial, doar când își recunoaște vina, renunțând la viața anterioară, eroul se poate deschide luminii și libertății creștine. Svidrigailov reprezintă un dublu al lui Raskolnikov și, ca atare, se înscrie și el în seria demonilor dostoievskieni. Acest personaj apare într-un mod misterios, îl urmărește pe protagonist și exercită asupra acestuia o fascinație stranie. Caracterul malefic al lui Svidrigailov este dat nu doar de multiplele lui vicii și crime săvârșite (înșelătorie, violență, senzualitate, atracție față de minore
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
se salvează. Căci binele care nu este în legătură permanentă cu adevărul cristic nu are valoare soteriologică. Salvează doar binele făcut din îndemnul credinței. Rogojin și Ippolit sunt personaje care reprezintă și ele necredința și damnarea, în paginile altui roman dostoievskian, Idiotul. Ippolit și Mîșkin par să formeze o unitate de contrarii. Ambii sunt orfani, fără bani și bolnavi, dar credința în Dumnezeu îl ajută pe Mîșkin să-și învingă boala și să-și dorească să-i ajute pe ceilalți, în timp ce
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]
-
individuală și reînvierea spiritului propriu” . în 1869, Dostoievski elabora planul unei opere ample: Hagiografia unui mare păcătos, plan nefinalizat care a generat totuși Demonii, Adolescentul și Frații Karamazov. în afara marii teme a demonismului, romanul Adolescentul reia probleme comune altor opere dostoievskiene: relația copiipărinți, rolul banului în evoluția individului, descompunerea, criza societății generată de pierderea idealurilor, de dispariția credinței într-un reper etern valabil. Andrei Petrovici Versilov, personaj central al romanului, se înscrie în seria „demonilor”, preluând chiar unele elemente din biografia
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Antonina Bliorţ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1381]