775 matches
-
coastelor înfășurată-n plete asemenea cânepei ne-melițate, erau prunci de câțiva ani, covârșiți de greutatea țestelor prea mari pentru stârvul firav, erau hoituri de câini și pisici, împuțite, ridicate și ele de suflul marii mânii și-nsoțind oștirea de pe lături. Duhoarea otrăvită se-nvîrtejea ca un fum verde deasupra, suind către primele stele. Ajunși între case, se risipiră fiecare pe la neamurile lui, și carnagiul înspăimîntător începu, în urletele deznădăjduite ale câinilor din ogrăzi. Strigoii năvăleau în tinde, apoi în odăi, unde, sub
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Din când în când, îngeri cu aripile incendiate-n culori bengale, ca de pasărea-paradisului, se prăbușeau pe cîte-un bordei sau în via desfoliată. Ca niște dini grași și colțați, câte trei-patru diavoli tăbărau clănțănind pe cîte-un sol ceresc, îngrețoșîndu-l cu duhoarea mațelor lor, împroșcîndu-l cu urină din tulumbele incredibile dintre craci, acopenndu-l de ocări ucigătoare, mai veninoase ca focul suflat din gură, căci la vorbele de o pustiitoare blasfemie creierul îngeresc era cuprins de dureri atroce. Val după val, monștrii izbeau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de var. Șoseaua suia galbenă către răsărit, încadrată de labirintul verde al arborilor. Am trecut de Suveica, unde mama lucrase la războaiele mecanice de țesut, și de unde ieșea în amurg, înecată de musculițe și sâcâită de reflexul de vomă datorat duhorii de grăsime râncedă a fabricii de săpun de alături. Până acasă, și toată noaptea după aceea, îi urlau în urechi războaiele între care alergase toată ziua. Deasupra porții de intrare, cu litere de tablă roșie, în arc de cerc, scria
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Nu e păcat de soarele ăsta?" "Du-te, Marioaro. Mă duc și io să văd ce-i cu ăsta mic." Leandrul din lădița putredă, cu frunzele lui ascuțite, pline de păduchi, și cu inflorescențele roz-viermănoase, își amesteca damful greu cu duhorile de bucătărie și de lături ale mahalalei. Stratul cu lalele ardea sub cerurile dumnezeiești cu flăcări galbene și roșii. Cum sufla o briză caldă, dar răvășitoare pentru păr, Maria își scoase baticul din poșetă și și-l legă sub bărbie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
prin fereastra din spate de la remorca tramvaiului 4, care străbătea clopoțind intersecția înecată în fum de la Obor. Un ceferist ducând niște burlane de sobă legate cu sfoară o înghesuia, presat și el de ceilalți, și-i sufla-n față o duhoare de cârnați. Fiindcă vagonul era atât de-ncărcat, lumea se certa și se ocăra ca la ușa cortului, dar Maria, privind absentă spre tavernele pline de țărani cu papornițe și funii de usturoi și spre magazinele de "geamuri-oglinzi", chei, fierărie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
puse cămașa de noapte și se întinse sub cearceaf. Se forță să adoarmă, dar căzu într-un fel de amorțire chinuitoare. Eterul din licoarea pe care o băuse se evaporase cu totul, și acum stomacul îi era greu de o duhoare chimică, descompusă. Transpiră, dădu cearceaful la o parte, se suci și se-nvîrti, făcu așternutul fleașcă. Din zăcerea aceea o trezi Vasilica, pe când mijea de ziuă. Era și ea amețită și chicotea ca o nebună. Împletindu-și degetele, în camera tot
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
arătase și ea din staul, mirosind deloc neplăcut a vițel și a balegă caldă. "Uf, Cedric..." Își ridică ochii spre cer ca o martiră, dar în aceeași clipă îi veni-n minte scena în care îl biciuise fără milă în duhoarea de mosc a camerei încinse. Ar fi vrut s-o mai facă din când în când, aproape că recunoscu în sinea ei, cum și-o spusese în destule nopți înainte de-a adormi, înfășurată într-o excitație umedă. Îi plăcuse
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
spre casa pe piloni, asediată de sus și de jos de stele. Câte unul dintre ei urina îndelung, profilat, negru ca smoala, pe galbenul zorilor, de pe mica platformă de nuiele, împrăștiind peste noroiul de mătasea-broaștei stropi scânteietori, ca de chihlimbar. Duhoarea de urină plutea mereu deasupra colibei, amestecată ciudat cu efluvii de smirnă și tamîie. Cam în acea vreme, în oraș, mai întîi printre negresele ce vindeau mango și avocados în piețe, apoi pătrunzând, prin mijlocirea servitoarelor și spălătoreselor, în toate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Cedric, după ce dăduse drumul taxiului, plătind șoferului de cinci ori prețul cursei, se grăbi, bâțâind din umeri și îngînînd distrat o temă de dixie, să-i ajungă. Se pierdură pe o cărare cu nenumărate cotituri, ușor ridicată față de nivelul mlaștinii. Duhoarea acesteia era copleșitoare și nu se simțea cu nările, ci cu întreaga piele. Orăcăiturile grotești ale broaștelor se ridicau ca niște liane pe stâlpii groși ai împuțiciunii, deschizând pe bolta îndoită a nopții inflorescențe cacofonice. Frigul devenise pătrunzător. De pe toate
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
nuanță cafenie. Din albastru deschis, dreptunghiurile lungi ale ferestrelor deveneau galbene, apoi se stingeau într-un portocaliu nenatural, posomorit, care mânjea total în cameră. Atunci tăcerea și plictisul deveneau insuportabile, și din fiecare lucru (abia atunci) începea să emane o duhoare de doctorii, de spital. Era momentul, așteptat de mine întreaga zi, când Caria și Bambina își dezbrăcau pijamalele și, ca niște păpuși mari și neașteptat de gracile, se dădeau jos din pătaturi și-ncepeau să danseze prin salon. Mă ridicam
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
locotenentul (pe atunci) Ion Stănilă să vândă fesuri de poleială și hârtie creponată, goarne cu paiete și ochelari de carton în îmbulzeala fetidă a târgului Moșilor, în toamna cu mustării și mititei a lui '66. Între hala de pește cu duhoarea ei de putred, de sare și de femeie, și hala Obor, caldarâmul vastei piețe nu se mai vedea sub noroaie. Lanțurile se-nvîrteau nebunește în fundul panoramei. Motorul le era ascuns de panouri mânjite cu arăboaice dan-sînd și cămile cu fețe de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cumpere bilete. O mulțime de lucrușoare se volatilizară de pe taraba improvizată a ofițerului Stănilă, căruia îi era cu neputință să-și mai ia ochii de pe ființa văzută odată într-o inexplicabilă transă și care, iată, invadase deodată realitatea ca o duhoare de canal adusă brusc de o pală de vânt. Era acolo, concretă și stropită de noroaiele Oborului, amestecată cu gloata țărănească și mahalagie, în care până și gâlma cât o gutuie din ceafă părea la locul ei între fețe strâmbe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Și totuși regi noi înșine, suverani ai dinților noștri, mai albi ca oasele albilor, stăpâni pe confederația pigmenților noștri, pe totemul dintre picioarele noastre... În mina ciudată a sufletelor, însă, nu mai eram stăpâni pe nimic. Melanie asuda cu o duhoare de subțioară de vulpe, din tot volumul crupei ei de hipopotam, cu care freca pereții, rupând țurțurii fragili ai florilor de mină. O târa de mână pe Cecilia, a cărei sulemeneală fantastică se însuflețea și mai tare la lumina de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și inscripționată cu grosolane litere de tuș. Animalul rotea ochi limpezi, cu pupila verticală, și zvâcnea din când în când din mustață. Terminîndu-și munca, acoperită de boabe galbene de sudoare, femeia din Magdalenian rămase nemișcată ca un idol de eben. Duhoarea ei de subțiori și de rodul-pământului atrăgea mii de muște cu torace verde-metalic sau albastru-cianură, care curând o acoperiră cu o cămașă vie de zale forfotitoare. Albinosul, sub noua sa întrupare de insectă cavernicolă, își pierduse ochii, rămași ca două
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sfânt a lui Catana bătrânul, proprietarul casei. Bascul de culoarea zmeurei a lui tanti Coca, prostituata. Nebunie a memoriei: nu văd niciodată fața mamei, de parcă mama n-ar fi fost pe-atunci decît: vântul ce clătina leandrii și le-mprăștia duhoarea dulce peste casă, în schimb mi se-arată în fața ochilor cu atâta limpezime bascul acela de fetru frez, cu fiecare pufușor și firișor al lui, de parcă peste buclele ei castanii-luminoase Coca ar fi purtat o aureolă de sfântă. Partea II
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acum de desenul gingaș al vreunei sandale de sfânt, de poala Preacuratei. Copiii doar în chiloți de pe balcoane aruncau acum la țintă, cu cartofi sau cu roșii, în ochiul căprui, triunghiular, atoateștiutor, deschis pe imaculatul frontispiciu. Când venea mașina gunoierilor, duhoarea grețoasă umplea biserica, iar blasfemiile gealaților cu șorțuri de mușama, rostogolirea lăzilor de gunoi, ciocnirea lor de tencuiala pictată cu arhangheli și balauri, judecăți de Apoi și sfinți îndesați unii-n alții, cu aureole ca niște farfurioare, readuceau vremile iconoclaștilor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
aceeași și-aceeași scenă sordidă: bărbatul abia sosit de la fabrică, cu părul de la subțiori împuțit de sudoare, mănâncă grăbit și se bagă-n pat lângă femeia lui, o ia după mijloc, își înfundă fața nerasă-n părul ei, aspiră obișnuita duhoare-a rântașului, îi lipește pupoaie solemne pe gură și gât, își înfundă palma în coama ei dintre picioare și-i găsește buzele nepregătite, uscate și rele. Desfă picioarele, moaș-ta-n cur de muiere", iar ea, cu obișnuința silei și-a milei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
indescifrabile caligrame. Din drumurile mele în spatele blocului mă-ntorceam acasă sleit ca dintr-o țară îndepărtată. Nici nu știam de fapt să mă-ntorc, mă luam doar după băiețelul puțin mai mare, de aproape patru ani, cu care venisem. Dar duhoarea aceea de pericol, de sânge și de pământ aveam s-o simt din nou, peste ani, în șanțurile de canalizare din spatele blocului din Ștefan cel Mare, unde coboram, mascați cu cartoane pictate cu fețe de diavoli și de vampiri, ca să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ea, și-a dat cu rujul ei portocaliu în oglinda de pe ușa șifonierului (în care eram și eu, în spielhosen-ii mei, cu capul meu mare încadrat de codițe ițit după crețurile rochiei cu buline a mamei) și a revenit în duhoarea dulce a odăii înțesate de lume. Înainte de-a ieși cu cei care-și îmbrăcaseră iarăși hainele și-și puseseră pălăriile pe cap, mi-a zis să fiu cuminte și să-l ascult pe tăticu. Și deodată a rămas camera
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cât Mircea de mică... Băiatului i se păru că visează, se uită de câteva ori înapoi, din mers, și-o văzu cum se ridică, grațioasă dar imposibilă fetiță-femeie, aruncă țigara și intră-n clădire... Cum cotiră pe strada menajeriei, o duhoare de balegă fierbinte îi izbi din plin, și răgetele erau acum înspăimîntătoare. Prin niște ferestre mari dintr-un fel de pavilion se vedeau artiștii de circ făcând exerciții: săreau ghemuiți prin aer, jonglau cu farfurii, strigau mereu "Hop! Hep!"... purtau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ți s-ar fi topit, s-ar fi amestecat cu cîrpe-le-n care era-nfășurată, ar fi făcut viermi albi și grași. Te-ar fi spălat ploi și te-ar fi acoperit zăpezi, iar vara ar fi picat păsările din cer de duhoarea hoitului tău. Aici e rectul orașului, e sfincterul prin care se deșartă orașul", gândi Herman, ce se oprise lângă femeie în mijlocul spațiului cel strâmt, abject și fără speranță. Femeia însăși părea îndoită, dar se-nsenină deodată: "Ah, aici era!", spuse, arătîndu-i
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
avusese-n sacoșă. Câteva clipe fluturele zvâcnise ca un porumbel, dar apoi se liniștise. Cutia dispăru la loc în sacoșă și cei doi, scuturîndu-și hainele de polen și părul de fluturi, ieșiră din văioagă și căutară ușa gardului de nuiele. Duhoarea și-mpuțiciunea erau afară insuportabile. Înaintau prin mațe cu fecalomi pietrificați, prin vărsături și șuvoaie de urină galbenă, izbiți peste obraji de crengi prăfuite. Abia reușiră să răzbată până la maidanul unde se ținea talciocul, și de unde o recuperară pe Soile, pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-ngustă ca și Moșilor, dar mult mai pustie. Aici casele se mai ivesc printre maidane și depozite doar ca ultimele cioturi de măsea ale unui om bătrân, care le-a mai și-ngălbenit de tutun. Cum intri pe stradă, te trăznește duhoarea de grăsime râncedă de la fabrica de săpun "Stela". Aici se produc singurele două feluri de săpun cu care spală și se spală toată lumea: săpunul "Cheia", calup gros și galben pe care e chiar imprimată o cheie, și "Cămila", vârât într-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Căci funcția sa a rămas aceeași, deși mirosul pe care-l vânează e atât de schimbat. Ne îndreptam cândva, chemotactic, cu nările dilatate, către sursele noastre de hrană și simțeam în cerul gurii amarele emanații ale subțiorilor femeii noastre. Adulmecam duhoarea de fecale, urină și carne stricată a unor inflorescențe perverse. Un minuscul turbion de mireasmă ne aducea în memorie spații vechi și o chinuitor de dulce amețeală. Pe-atunci, miresmele erau bucățele smulse din lucruri, molecule învîrtejite levitînd în gelatina
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
că halucinația asta, în care se trezise în pielea unui fel de maniac religios sub un soare verzui, nu era decât felul în care Dumnezeu se răzbuna pe el pentru păcatele vieții anterioare. Dar nu. Nu exista Dumnezeu. Dumnezeu murise. Duhoarea pe care o emana întreg Universul nu putea fi produsă decât de un hoit imens ca al lui. Mă auziți acolo sus?! Îi întrebi și știi că acum cască ochii la monitorul care e legat cumva de orice ar fi
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]