55,299 matches
-
Plânge luna peste noapte, Doru-mi înecând sub veacuri. Sub suspinele-i tăcute Lacul negru mă îndeamnă Să te-ascund și-apoi să-i plâng Peste nufăru-i din palmă. De-aș putea ca să te uit Și să mă desprind de tine, Ființa-n geamăt mi-ar muri Îngropată sub suspine. Dorul meu răscolitor, Pribegit-a întreg pământul, Pribegi-va și prin moarte, Doar să îți atingă gândul. De-oi muri în chinuri grele Fără să mai dau de tine, Negrii nuferi dăinui
LACRIMILE MELE de ANGELA MIHAI în ediţia nr. 2087 din 17 septembrie 2016 by http://confluente.ro/angela_mihai_1474060027.html [Corola-blog/BlogPost/380096_a_381425]
-
Și tropi isonici (în litere - anadiploză): „Încrezător, mă rog. Mă rog, / Pe-un drum ceresc răsar / Noi bucurii fără hotar / Și îngerii sfioși pășesc / Prin raiul cel dumnezeiesc. / Încrezător, mă rog. // Mă rog, / Un imn ocrotitor / Scoboară-n glas înălțător, / Ființa-ntreagă luminând / Vroirea Celui Blând. Încrezător, mă rog”. În afară de Cer și Credință, punctele de atenție ale scriitorului sunt, constant, două măsuri complementare: timpul și spațiul. Ceea ce poate străpunge aceste limite pământești/cosmice este numai comunicarea. Când „Par zilele adeseori mai
ARMONII CELESTE de RADU BOTIŞ în ediţia nr. 2120 din 20 octombrie 2016 by http://confluente.ro/radu_botis_1476973923.html [Corola-blog/BlogPost/370731_a_372060]
-
A fost, / va fi, / este”. GEORGE BALAN. O mecanică a scrisului în care forța vizualului învinge rezistența cuvântului. „Zadarnic roua-i pe nisip, / E numai veșnicie pe aici, / Sunt doar spre Dumnezeu poteci, / Umbrare nu-s de niciun chip, // Nicio ființă și nici fapte, / Oglinzi se pierd, se suprapun, / Mirajuri, doruri se adun / Și le ascult cum cad în șoapte”. Farmec în stare de trezie. „Amurgul tot cată înapoi / la ziua ce se-ascunde / în dosul gardului din creste / și-n
ARMONII CELESTE de RADU BOTIŞ în ediţia nr. 2120 din 20 octombrie 2016 by http://confluente.ro/radu_botis_1476973923.html [Corola-blog/BlogPost/370731_a_372060]
-
blânde, sub pașii rari ai Doamnei...”. Reflecții încastrate în clip-uri iluzoriu peisagistice. „Nisipurile-s mișcătoare și fierbinți. Te-afunzi în deșert, pășind printre dune, / Ce te-atrag, de ajuns chiar să te minți / Că aluneci spre neant, clătinându-ți ființa, / Spre o lume, ce-ți poate răpune dorința / Și înșelătorul vis, ce-ți atrage pașii / Spre un țel neclar, dar ispititor”. Umor amar. „Se leagănă valu-nspumat, / Să-mi urce spre Ararat / Corabia viselor roz / Scăpată în larg de-un matroz
ARMONII CELESTE de RADU BOTIŞ în ediţia nr. 2120 din 20 octombrie 2016 by http://confluente.ro/radu_botis_1476973923.html [Corola-blog/BlogPost/370731_a_372060]
-
verbal optativ este proiectată poezia „Dorință de renaștere”, din care, ilustrativ este segmentul „Aș rupe margarete-n mers / Și-al meu ar fi un Univers”. Epitropă reușită cu succes, ca realizare literară (dar conținut impulsiv-exhibiționist). „Accept că sunt doar o ființă / Îndepărtată de credință, / Plutind pe marea vieții mare, / Fără speranță și-alinare. Accept că am destin bizar, / Plin de venin și de amar, / Că n-am găsit un antidot, / Dar nici să mai suport nu pot. // Singurătatea-mi e vecină
ARMONII CELESTE de RADU BOTIŞ în ediţia nr. 2120 din 20 octombrie 2016 by http://confluente.ro/radu_botis_1476973923.html [Corola-blog/BlogPost/370731_a_372060]
-
-i datul meu. Dar nu accept să mă târăști, / Să mă jignești și umilești, / Tu, care ești doar un păcat, / Lipsit de suflet, aruncat // Doar ca o pată, în neant! / E între noi un gol gigant, / Ce îmi sugrumă-ncet ființa. / Tu-Necuratul, eu-Căință!” Anaforă susținută cu virtuozitate (din păcate, în revărsare verbală nevrotică) în „Flacără” și în „De ce plouă, oare?” Peste tot, tensiune. Dar și vers fin, formulat în genul confesiunii. „M-am învățat cu liniștea, / Oricât ar fi de-apăsătoare
ARMONII CELESTE de RADU BOTIŞ în ediţia nr. 2120 din 20 octombrie 2016 by http://confluente.ro/radu_botis_1476973923.html [Corola-blog/BlogPost/370731_a_372060]
-
uit așa ceva! - Aoleu, Pepsi! Hai, salut! Și dând mâna cu el, Alex îl întrebă curios, ce belea ai mă? Și despre care zână vorbești, măi? - Ei, despre care zână, stai, să-ți spun. Îi cea mai frumoasă, cea mai scumpă ființă din lumea asta! Și-are un corpuleț, mamăăă! Șî io cu ea mă-nsor, să știi! - Hai, mă! Și cine-i norocoasa, măi? - Ei, cine e? Pun pariu mă Alex, că tu o cunoști, că tu, dacă ai bani, ești
CĂPITANUL VASILE (9) de MIHAELA MOŞNEANU în ediţia nr. 2115 din 15 octombrie 2016 by http://confluente.ro/mihaela_mosneanu_1476553748.html [Corola-blog/BlogPost/341175_a_342504]
-
poate mărturisi despre trăiri nebănuite în viața unui om. O întâlnire admirabilă cu cuvântul care zidește. Temele cărții mele erau și temele vieții ei, trăirile din poemele mele se confundau cu trăirile sale. Ceva s-a întâmplat în adâncul acestei ființe, frumos și înduioșător, sublim și tragic, încât nu pot decât să treci cu înțelegere peste nesiguranța sau inocența unor rostiri. Dincolo de poezia pe care o conține, această carte este un document de viață, unul care confirmă că în fiecare dintre
INGERII URCĂ LA CER , de MARIA ILEANA BELEAN în ediţia nr. 551 din 04 iulie 2012 by http://confluente.ro/Azi_a_vazut_lumina_tiparului_cartea_mea_maria_ileana_belean_1341463213.html [Corola-blog/BlogPost/344479_a_345808]
-
privire candidă și tainică. Încrezătoare în puterile imaginarului, eficace din punct de vedere semantic, poeta caută în invizibil cu aceeași ardoare cu care primele raze ale dimineții străpung abisul și umbra, provocând tainele universului ... gata oricând să-i subjuge întreaga ființă. „Oricât am încerca să înțelegem suferința de orice natură, nu vom reuși, pentru că înțelepciunea lui Dumnezeu depășește setea noastră nerăbdătoare de a găsi o explicație la tot ceea ce se întâmplă cu noi și în jurul nostru. Cum însă suferințele și necazurile
INGERII URCĂ LA CER , de MARIA ILEANA BELEAN în ediţia nr. 551 din 04 iulie 2012 by http://confluente.ro/Azi_a_vazut_lumina_tiparului_cartea_mea_maria_ileana_belean_1341463213.html [Corola-blog/BlogPost/344479_a_345808]
-
de lumină/ ... ” dincolo de tablourile în nuanțe gri, dincolo de orice ezitare, stă de veghe „visul”, acest minunat dar care te poartă într-o lume miraculoasă. În „vârful peniței flămânde” rămâne credința, că odată cu risipirea nopții, primii zori vor fi martorii renașterii ființei: „umbra nopții/ șuieră descătușată/ strânge/ ultimele zvâcniri/ pentru aduceri aminte/ sub mantia ei/ aerul alb/ prevestește/ încolțirea ierbii/ ... ” (Vae soli). Coloana de sprijin a întregului volum este timpul, „ochiul” impasibil care nu tresare la suferința și dispariția omului. Senzațiile de
INGERII URCĂ LA CER , de MARIA ILEANA BELEAN în ediţia nr. 551 din 04 iulie 2012 by http://confluente.ro/Azi_a_vazut_lumina_tiparului_cartea_mea_maria_ileana_belean_1341463213.html [Corola-blog/BlogPost/344479_a_345808]
-
de stele ca să sădească în vânt semințele plantei pătimașe care crește în fiecare din noi... Nu pot decât să te îndemn să fii mereu tu însuți, să zâmbești, iar dincolo de nori, să pictezi în culorile preferate curcubeul ce înseninează cerul ființei tale... Te aștept cu drag în ungherul meu cald de suflet și nu uită: dincolo de povești de viață vei întâlni mereu oameni, dincolo de oameni vei descoperi și gânduri... iar dincolo de gânduri vei găsi fărâme... fărâme de suflet, si frânturi de
SINGURATATEA! de MARIANA DUMITRESCU în ediţia nr. 1209 din 23 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Mariana_dumitrescu_1398278826.html [Corola-blog/BlogPost/347885_a_349214]
-
neegal decât cu sine în har, bunătate, dragoste, disponibilitate de sacrificiu, Alexandru Arșinel a pășit un prag spre renaștere, când viața sa a depins de omenesc până în ultima clipă a unui om: ajunsă la capătul petrecerii sale prin lume o ființă și-a transferat propria scânteie de viață în trupul învins de suferință, al maestrului Alexandru Arșinel. Așa cum e scris în cartea alcătuită și lansată recent de scriitoarea care și-a pus frumos și vrednic în practică talentul de a zugrăvi
ANA MARIA DONOSA. ORBI FĂRĂ IUBIRE, ÎN ÎNTUNERICUL PROPRIILOR GREŞELI de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1457 din 27 decembrie 2014 by http://confluente.ro/aurel_v_zgheran_1419701871.html [Corola-blog/BlogPost/366533_a_367862]
-
Cu o efervescentă „Pasiune”, în clar și deloc ascunsă după subînțelesuri, ci mergând de-a dreptul pe înaltul înțelesului, Camelia Ardelean aduce transfigurarea propriei experiențe de viață în sublimarea lirică. Sensibilitatea este aceeași pe care o știm, venită din profunzimile ființei, ca fiind ceva intrinsec și categoric, hotărât. În deplină limpezime a simțurilor, mergând până la luciditate: „Ți-am scris cu litere de vânt,/ Poemul meu, pe raze fine,/ Am pus furtuna în cuvânt,/ L-am alintat cu dulci suspine.// Prelins pe
NOU VOLUM DE VERSURI de CAMELIA ARDELEAN în ediţia nr. 1738 din 04 octombrie 2015 by http://confluente.ro/camelia_ardelean_1443945681.html [Corola-blog/BlogPost/381752_a_383081]
-
singur, ca un laș.// Te-ai transformat într-un anost boem,/ Trăindu-ți viața ca într-un poem,/ Valsând, de unul singur, fără rost,/ Între va fi, a fost sau nu a fost...” Astfel se împacă minusurile cu plusurile, întregiind ființa... Sunt atâtea de împăcat, încât doar în fie ea și interioară, deloc lumească, fervoare, până la incandescență, se poate întâmpla miracolul. Care, iată, se întâmplă! Daniel Marian Referință Bibliografică: PASIUNE - NOU VOLUM DE VERSURI / Camelia Ardelean : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția
NOU VOLUM DE VERSURI de CAMELIA ARDELEAN în ediţia nr. 1738 din 04 octombrie 2015 by http://confluente.ro/camelia_ardelean_1443945681.html [Corola-blog/BlogPost/381752_a_383081]
-
un viitor pentru o amintire” și nicidecum o amintire despre un viitor. Dovada poate fi mărturisirea „din inimă” a unui membru al civilizației care a urmat celei umane născută datorită unei glume reușite cu bombe de hidrogen. Cum zic o ființă a acestei planete, o maimuță din neamul Anecdotic, venind la sfat pe-o creangă de arbore exotic, revoltată de inconsistența afirmației unui Darwin local precum că neamul maimuțesc s-ar trage din neamul omenesc A zis : Atențiune! Sunt foarte afectată
NO COMENT de EMIL WAGNER în ediţia nr. 1809 din 14 decembrie 2015 by http://confluente.ro/emil_wagner_1450085288.html [Corola-blog/BlogPost/375080_a_376409]
-
Lipsite de pudoarea exasperantă care m-a făcut să plec din satul meu, afară. Știi bine că nu fetele au fost motivul exodului tău la capitală! mi-am reproșat. Inima începu să-mi bată cu frenezie. Imagini se învălmășeau în ființa mea lăsându-mă fără putere să-mi ridic capul uitat pe birou. Am plâns în mine rememorând fiecare clipă din copilărie când cerurile sau deschis sub mine. Voisem să nu mai retrăiesc acele spasme crunte; voisem să mă prefac că
EUPHORIA de ALEXANDRU CRĂCIUN în ediţia nr. 1098 din 02 ianuarie 2014 by http://confluente.ro/Euphoria_alexandru_craciun_1388689803.html [Corola-blog/BlogPost/347486_a_348815]
-
oare, câți dintre oameni se gândesc serios la viața lor spirituală și la sufletul lor care tânjește după Creator? Oricâte lucruri ar realiza aici pe pământ, oamenii constată că au un gol imens în suflet. De ce? Pentru că “locurile cerești” din ființele omenești nu sunt umplute cu Duhul sfânt, ci cu regret spun, mai degrabă cu răutatea sinelui ahtiat după satisfacerea lui, aducând multă suferință în lume, dușmănie și tristețe în jur. De aceea, Biblia spune că oamenii spirituali nu au de
DESPRE SEMNIFICAŢIA CRĂCIUNULUI de MARINA GLODICI în ediţia nr. 1454 din 24 decembrie 2014 by http://confluente.ro/marina_glodici_1419436777.html [Corola-blog/BlogPost/368988_a_370317]
-
Nu știu dacă ai avut sentimente Sau dacă ai iubit pe cineva? Din constatări trecute și prezente, Se pare că nu ai trăit așa ceva! Mi-ai demonstrat cu prisosință, Că ești mai rece decât gheața, După cum văd, în a ta ființă, A încetat să mai existe viața! Chiar dacă ai încercat să pari, Ceea ce nu ești cu adevărat, Cum ai venit, așa o să dispari, Pentru mine totul s-a schimbat. Rănile le voi trata cu suferință, Mai mult ca sigur se vor
FĂRĂ SENTIMENTE de MIHAI LEONTE în ediţia nr. 486 din 30 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Fara_sentimente_mihai_leonte_1335844227.html [Corola-blog/BlogPost/359154_a_360483]
-
ai încercat să pari, Ceea ce nu ești cu adevărat, Cum ai venit, așa o să dispari, Pentru mine totul s-a schimbat. Rănile le voi trata cu suferință, Mai mult ca sigur se vor vindeca, Voi ști că am iubit o ființă, Care nu merita a mă avea. Am rupt o floare din buchet, Cu inocență și candoare, O miroseam fără să cred, Cât este de otrăvitoare. *** FĂRĂ MANELE! Mihai nu vă dă manele, Poate să vă indispună, Însă când serviți cafele
FĂRĂ SENTIMENTE de MIHAI LEONTE în ediţia nr. 486 din 30 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Fara_sentimente_mihai_leonte_1335844227.html [Corola-blog/BlogPost/359154_a_360483]
-
în vremea noastră, chiar în formula personală, când existențialismul a fost intens susținut filosofic în secolelele al XIX-lea și al XX-lea, de la Kirkegaard și până la Sartre, cu nuanțe specifice. O poezie în termenii existențialismului statuat mai poate interesa ființa zilelelor noastre, sclavia imaginii vizuale și a internautului, doar prin adaptări ori actualizate adaosuri complementate ideii centrakle și nu în cele din urmă, prin puterea întoarcerii asupra sinelui. Dar cât de adâncă și cât de personală e meditația, n-o
DE LA SUFLET PENTRU UN POET APARTE de POMPILIU COMSA în ediţia nr. 1825 din 30 decembrie 2015 by http://confluente.ro/pompiliu_comsa_1451484195.html [Corola-blog/BlogPost/372555_a_373884]
-
Dar preferăm să tăcem despre ea, să n-o mai credem, să o denigrăm, adică să o acomodăm prea mult cu mentalitatea comună, materialistă și bornată, care ne înconjoară. Arta cea mai înaltă este ‘’creată de omul care a cucerit ființa și unitatea’’ (Rene Daumal). Tot de la el citire: ‘’Trebuie să nu vorbesc niciodată despre Incognoscibil pentru că știu că din el proced și că sunt ținut să aduc mărturie’’. Căci poezia reprezintă un grad mai blând și în întregime natural al
DE LA SUFLET PENTRU UN POET APARTE de POMPILIU COMSA în ediţia nr. 1825 din 30 decembrie 2015 by http://confluente.ro/pompiliu_comsa_1451484195.html [Corola-blog/BlogPost/372555_a_373884]
-
ascultării pentru notă, ci din impulsul spontan de-a surprinde și de-a păstra idei, formulări, asocieri insolite, neobișnuite, dar al căror adevăr profund se impune și se tezaurizează imediat. Incipitul vorbește despre legătura specială dintre eul narator și mici ființe „din lumea celor care nu cuvântă”, dar care știu să se exprime și să comunice în chip suprinzător și înduioșător cu acești oameni care, spre deosebire de majoritatea semenilor lor, au timp, disponibilitate, atenție și afecțiune pentru aceste făpturi pe care, fie
CITIND O CARTE-PALIMPSEST de LUCIA OLARU NENATI în ediţia nr. 1917 din 31 martie 2016 by http://confluente.ro/lucia_olaru_nenati_1459419406.html [Corola-blog/BlogPost/359960_a_361289]
-
a face să se vadă ceea ce nu știm să vedem în atâta opulență ce ne înconjoară relevă o densitate de sensuri, o bogăție pluridimensională de ramificații, de conexiuni savante, împletite, cumva organic, cu o neobișnuită delicatețe, afecțiune și gingășie pentru ființele neajutorate cu care comunică, cunoscând parcă nu numai atâtea limbi din lumea oamenilor, ci și limba secretă a viețuitoarelor ce trăiesc în aceeași lume cu noi, cel mai adesea de nimeni observate și iubite. E o carte densă, o carte-sinteză
CITIND O CARTE-PALIMPSEST de LUCIA OLARU NENATI în ediţia nr. 1917 din 31 martie 2016 by http://confluente.ro/lucia_olaru_nenati_1459419406.html [Corola-blog/BlogPost/359960_a_361289]
-
cei mai dependenți de confort și de consum, cei mai dependenți de propriul lor liber arbitru și cei mai puțin autonomi în propriile idei. Toate acestea sunt cauza unei imposibilități a omului recent de a se sprijini pe existența unei Ființe supranaturale. Omul contemporan nu poate să construiască nici o tradiție și nici chiar o doctrină, pentru că ruptă fiind legătura între om și trecutul său, pentru a sări mai rapid către viitor, omul descoperă că prezentul nu îi mai poate oferi nici o
„CE SE PIEREDE ATUNCI CÂND CEVA SE CÂŞTIGĂ?” de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 170 din 19 iunie 2011 by http://confluente.ro/Horia_roman_patapievici_omul_recent_o_critica_a_normalitatii_din_perspectiva_intrebarii_ce_se_pierede_atunci_cand_ceva_se_castiga_.html [Corola-blog/BlogPost/367247_a_368576]
-
fructe, Îmi făceam cort să mă ascund de părinți Mâncăm din toate minunățiile pământului, Și zilele treceau în zbor, Fără să simt. Înnebuneam albinele sălbatice, Le băteam cu bețe uscate în stupi, Pana mă alergau și ciupeau fără milă, Sărăcuțe ființe nevinovate și harnice. În pădurea mea dragă Merele și perele sălbatice aveau gust de povești cu zâne, Și dacă le mâncăm Mi se împlineau toate dorințele Și mă întâlneam cu zână pădurii Și Baba-Cloanța. Nu aveam casă, nu aveam somn
COPILARIE de ELEONORA STOICESCU în ediţia nr. 1599 din 18 mai 2015 by http://confluente.ro/eleonora_stoicescu_1431945273.html [Corola-blog/BlogPost/368056_a_369385]