1,135 matches
-
ROSETTI, Radu R. (20.III.1877, Căiuți, j. Bacău -2.VI.1949, București), memorialist. Este fiul Emmei (n. Bogdan) și al scriitorului Radu Rosetti. Moștenește din partea tatălui pasiunea pentru istorie și genealogie, iar din partea mamei cultul armelor, la vremea lui, bunicul, Lascăr L. Bogdan, fiind ofițer în prima baterie de artilerie din Moldova. După întâii ani de școală la Căiuți, urmează Liceul Național din Iași, încheiat în 1895 cu bacalaureatul în litere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289379_a_290708]
-
hotărât să își facă un rost de dragul familiei. Sora lui, Eleanor, plecase în Mexic cu autocarul, să vadă dacă nu reușește să se înțeleagă cu un văr de-al ei, cel care îl ajutase pe Jimmy să dea de gustul genealogiei. Cât despre Clem Tambow, ura atât de rău școala și petrecea cât de mult timp putea tolănit în pat, citind știrile de baschet sau ultimele scoruri la golf. Se transforma într-o haimana de toată frumusețea. Prin intermediul maică-sii, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
și hamal. înfierând pasiunea grecilor pentru marile familii și pentru virtuțile transmise prin sânge, adversar al noțiunii de stirpe aleasă, Antiphon invocă foamea și setea, nevoia de adăpost și de securitate, care sunt aceleași pentru toți. Opțiunea lui individualistă anunță genealogia a ceea ce se va numi mai târziu drept natural, în virtutea căruia, dincolo de legile pozitive, mai presus de ele și, la nevoie, în ciuda lor, demnitatea oamenilor impune o obligație etică radicală: existență mea etică, în calitate de individ, mă obligă să-i recunosc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
discipline ținând integral de artele frumoase. Plimbându-se parfumat prin agora, Aristip incită la formularea tuturor acestor considerații: el își revendică animalitatea și nu uită că aparține naturii; invită pe oricine să facă la fel și să-și amintească de genealogia sa imperfectă; îi atacă în mod ironic pe platonicienii amatori de idei pure și-i trimite la parfumuri, realități impure printre impurități; revendică artificiul asociat în mod obișnuit genului feminin și deci, pe atunci, pasivității, păcat cardinal la greci; subliniază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
fie suprimarea ei. în afara de asta, nimic nu este adevărat... Răul nu vine de la păcat, suferința nu-și are rațiunea într-o greșeală care ar trebui ispășită. Filosofia lui Epicur evită toate fabulațiile care-i culpabilizează pe oameni și trimit genealogia negativității la o datorie contractată de ei în Vârsta de Aur, pe care ar trebui s-o achite în cursul vieții, transformându-și existența într-o vale a plângerii, în durere și în suferințe pentru ca astfel să-și răscumpere greșeala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
morții, nimic nu tranșează clar, totul oscilează, toate se duc și vin, împărțindu-și realul într-o logică oarbă și implacabilă. Lucrețiu vorbește despre amanți, desigur, despre dorință și plăcere, evident, abordează chestiunea voluptății, a bucuriei, da, poemul său povestește genealogiile, facerea lumii, progresul omenirii, bineînțeles, citim în el condițiile epifaniei norilor sau a fulgerelor, a vorbirii sau a muzicii, clinamenul dovedește vitalitatea, libertatea chiar în sânul necesității, incontestabil; dar el vorbește și despre mizerii, durere și suferințe, despre epidemii, războaie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
doctrina Grădinii și a o reformula pentru spațiul italic și pentru epoca imperială, a inaugura poate o serie de noutăți tehnice pentru a urma și a dezvolta atomismul abderitan, dar și a emite teorii asupra meteorilor, a alcătuirii materiei, a genealogiei fenomenelor geologice - cunoștințele acestui om și competența sa par fără limite. Un asemenea spirit enciclopedic pare a arăta ce poate însemna acumularea tuturor cunoștințelor unei epoci în creierul unuia și aceluiași individ. Cu atât mai mult cu cât această inteligență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
Polonia, în „Arhiva genealogică“, II (VII), 1995, nr. 1-2, p. 305-313. • Ilona Czamańska, Caracterul legăturilor lui Jan Zamoyski cu Movileștii, în „Arhiva genealogică“, III, (VIII), 1996, nr. 3-4, p. 312. privește contextul intern al Moldovei în veacul XVII, specialiști în genealogia românească au demonstrat dominarea politică a acestui veac de un clan bicefal, anume cel al Movileștilor, cu succesorii lor, Prăjeștii, calificați în epocă drept „nepoții Movileștilor“23. Unii dintre acești boieri, mari dregători în același timp ai statului moldovean, își
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Lujeni, II. Introducerea pridvorului în planul bisericilor moldovenești, București, 1930, p. 1-8 și pl. I-II. • Am discutat această înrudire în comunicarea mea, Cercetarea moștenirilor și a rudelor: Miron Costin și Ileana Movilă, prezentată la al XII-lea Congres de Genealogie și Heraldică, Iași, mai 2003 (în manuscris). • Ștefan S. Gorovei, „Din Purice - Movilă“ și „Barnovschi - Moghilă“. Două explicații (nu numai) genealogice, în ArhGen, III (VIII), 1996, nr. 3-4, p. 330-332. • Mitropolitul Anastasie Crimca (1600-1629), în MMS, an. XXXIV, nr. 3-4
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
continuitatea clasei dominante, ceea ce presupune o continuitate de tradiție și de metode, a rămas neatinsă în 1822, când, trecând peste episodul revoluționar din anul precedent, puterea s-a transmis în cadrul aceluiași grup de familii. Oricine a pătruns vreodată în hățișul genealogiilor fanariote, nu pentru desfătarea personală, ci pentru a identifica subtextul social al unei politici, a observat în încâlcirea unor relații de rudenie numai aparent întâmplătoare chezășia mereu înnoită a alianțelor imediat utile. Un exemplu este cel al familiei Manu, care
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
conținând cifrul pe care-l folosea în corespondența cu Grigore D. Ghica. • Dovadă, bogata literatură politică al cărei inventar a fost alcătuit de Vlad Georgescu, Mémoires et projets de réforme dans les Principautés Roumaines, I-II, Bucarest, 1970-1972. • N. Iorga, Genealogia Cantacuzinilor, București, 1902, p. 518-519, scrisoare către contele Piotr I. Panin. habsburgilor pentru Țara Românească, ceea ce ar fi însemnat „affranchir un peuple de la tyrannie“ și semnează, cu o formulă care arată că le era familiară retorica Revoluției Franceze, „les représentants
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
fi mai ușor suportat. Locuirea împreună și așezările comune din ce în ce mai sofisticate au la bază aceeași dorință nemărturisită de a trăi mai sigur, mai ușor, mai durabil și mai mult. Egoismul este permanent învins de cooperare. Francis Fukuyama în a sa genealogie a moralei 343 își pune întrebarea "cum reușesc agenții raționali, dar egoiști să ajungă la norme de cooperare care maximizează bunăstarea grupului, din moment ce ei se simt tentați să abandoneze soluția cooperării și să obțină beneficii mai sigure pe cont propriu
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
Iași, 2015, p. 37. 269 ,,Fie că dezvoltăm structuri sociale mai simple sau mai complexe, toate se datorează tendinței noastre naturale spre organizare și cooperare. Omul caută această ordine ca efect al apartenenței sale la lumea vie. În a sa genealogie a moralei, Fukuyama vorbește despre două categorii importante de norme care aduc omul în situația organizării sociale. Este vorba despre norme cu caracter irațional, cutumiar, și norme cu caracter rațional, sau legal, aparținătoare de legi și instituții sofisticate. Primele sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
www.dilemaveche.ro, 16 iunie 2015. 262 Eseu apărut sub numele "Miei și păsări de pradă", în Revista Dilema Veche, nr. 535/ 15-21 mai 2014, 263 Pentru o analiză completă și profesionistă, vezi www.economica.net. 264 Asemenea lui Nietzsche, Genealogia moralei, Editura Humanitas, București, 2006, p. 42. 265 Eseu publicat sub titlul "Nebuneasca exuberanță", în Revista Dilema Veche, nr. 531/17-23 aprilie, 2014. 266 Max Weber consideră banii de hârtie ca fiind expresia dorinței omului de a cumpăra bunăvoința zeilor
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
existențiale pentru bărbații (și acum femeile) în halate albe.” (Hoskin, 1993, p. 288) Clasa de elevi este pusă, ca invenție, în conjuncție cu economia politică, al cărei părinte este considerat Adam Smith, de la Universitatea din Glasgow. Trebuie să menționăm că genealogia clasei de elevi este ceva mai complicată și mai puțin clară din punct de vedere istoric decât celelalte două „modalități” pedagogice de disciplinare a cunoașterii și activității academice. Mai târziu, a apărut celebrul mod de examinare ex-tempore, o examinare de
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
Villon contemporan și dement, care panoramează „Submarinele de aur/ Plutind prin creierul unui nebun”. Pentru proza lui I. caracteristic este „romanul” Nemaipomenitele pățanii ale lui Milorad de Bouteille (1970). Se recontextualizează aici, de la o distanță ironică și autoironică, biografiile și genealogiile întâlnite în romantism. Prelucrarea „izvoarelor” e realizată cu o ingenuitate prefăcută, de tip Borges: sursele fanteziste sunt consemnate, colate, luate în serios, corectate în părțile prea de tot incredibile, interpretate detectivistic în funcție de enciclopedia unor cunoștințe inventate. Sunt introduse și pastișate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287647_a_288976]
-
fi compus din erori, înțelegeri parțiale, simplificări, denaturări etc. Rilke spunea odată că gloria nu e altceva decât suma neînțelegerilor ivite în jurul unui nume. Sunt de acord că tot ansamblul acesta există și este influent și eficient, constituind istoria și genealogia, legitimă sau bastardă, a unei idei. Dar în această istorie pot intra și revizuirile, contestările, reevaluările, iar dintre acestea pot face parte și încercări de natura celei pe care, nu fără temeritate, recunosc, m-am încumetat a o propune în legătură cu
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
Cum învață adulții, E.D.P., București. Löve, Hans, 1978, Introducere în psihologia învățării la adulți, E.D.P., București. Lutic, Marcel, 2003, „Eugen D. Neculau - un misionar aproape uitat”, prefață la volumul Eugen D. Neculau, Sate pe Jijia de Sus, Institutul Român de Genealogie și Heraldică „Sever Zotta”, Iași, ediție îngrijită de Marcel Lutic. Moisiu, Alexandru, 1927, „O veste mai bună”, în Buletinul Căminului Cultural Ungureni, an I, nr. 2. Neculau, Adrian, 1988, „A Social and Pedagogical Experiment: The People’s University at Ungureni
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
Neculau, Eugen D., 1968b, „Universitatea Populară de la Ungureni”, în Revista de pedagogie, 4. Neculau, Eugen D., 1973, „Universitatea Populară de la Ungureni”, în Sociologia în acțiune, vol. II, Iași. Neculau, Eugen D., 2003, Sate pe Jijia de Sus, Institutul Român de Genealogie și Heraldică „Sever Zotta”, Iași, ediție îngrijită de Marcel Lutic. Neculau, Eugen D., Experimentul social-pedagogic de la Ungureni, manuscris. Pavelcu, Vasile, 1937, „O universitate populară”, în Vremea școlii, an X, nr. 6 (iunie). Pavelcu, Vasile, 1971, „Aniversare”, în Cronica, 9 ianuarie
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
a născut din voința perversă a unui demiurg răutăcios. Spre deosebire de creștini, care cred că negativitatea este un produs al liberului arbitru al primului om - respectiv al primei femei - și care-l despovărează pe Dumnezeu de orice responsabilitate în materie de genealogie a răului, gnosticii cred în ratarea Creației. Pentru adepții lui Hristos, culpabilitatea apasă cu o greutate considerabilă, dat fiind că păcatul originar se transmite din generație în generație; în ce-i privește pe gnostici, este exclus ca ei să se
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
cu toții, fără excepție... Willem Cornelisz critică indulgențele care le permit acestora, prin intermediul donațiilor făcute de păcătoși pentru opere caritabile, să-și șteargă propriile păcate, și să-și cumpere o ipotetică sfințenie. Tot ceea ce se efectuează în sărăcie scapă moralei. Astfel, - genealogia „reluării individuale” preconizate de anarhiștii din secolul al XIX-lea - omul sărac, sanctificat de renunțarea voluntară la avere, poate fura fără rușine și fără teamă de vreo pedeapsă nici pe pământ și nici în cer - care nu există... - dacă fură
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
citită fără contradicții majore cu cea a atomilor așa cum apare ea în Scrisoarea către Herodot a lui Epicur. Marsilio Ficino, care nu știe greaca dar abordează subiectul prin intermediul gloselor făcute de Guillame de Conches pe marginea acestui dialog platonician asupra genealogiei lumii, nu interzice o conciliere sau chiar o asimilare a triunghiurilor platoniciene și a atomilor lui Epicur... în mod similar, Venus, care deschide De natura rerum și care, conform lui Lucrețiu, trece drept principiul vital, suflul, cauza oricărei angrenări atomice
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
religiile. Printr-un straniu paradox, aceste ficțiuni adaugă noi mizerii celor pe care pretind că le vindecă! Creștinismul vorbește de greșeală, el insistă asupra poveștii lui Adam și a Evei, asupra păcatului originar, transmiterea lui din generație în generație, susține genealogia negativității cu începere de la acest moment fatal: a trudi în suferință, a suferi pentru a muri, a naște în chinuri, iată tot atâtea blesteme consecutive dorinței funeste a primei femei. Nimic din toate acestea la Montaigne: niciun cuvânt despre această
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
a lui Montaigne; în sfârșit abatele Meslier și Testamentul său, primul ateu, el însuși mare consumator de idei, de gânduri și de citate extrase din cele trei mari Cărți. Elemente, care numai în secolul următor dispariției sale, irigă o impresionantă genealogie de curente filosofice alternative... 48. Descartes Montaignian? Fie și numai lectura Discursului asupra metodei arată cu prisosință în ce măsură, în afara nenumăratelor citate, împrumuturi, metafore, imagini datorate Eseurilor, sectoare întregi ale filosofiei sale, și nu din cele mai puțin importante, se inspiră
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
a unui tablou - o metaforă utilizată și de Montaigne. Odiseea unei conștiințe care, fără nimic care s-o cuprindă a priori, pleacă în căutare unui prim adevăr care, independent de cer și fără să se sinchisească o transcendență, descoperă o genealogie solidă, imanentă: certitudinea sinelui, a unui eu care, pentru că gândește și reflectă deci asupra sieși, nu poate să îndoiască, cel puțin, de faptul că există. în Turn și lângă Sobă, se edifică două subiectivități preocupate doar de simpla lor prezență
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]