633 matches
-
mie, căci am plăcere mare s-o ascult. A venit; mi-a cântat; era mândru îmbrăcată ca muntencele de la apa Bistriței; n-ași putea spune că era frumoasă; dar eu închideam ochii și ascultam versul. Mulțam, zic, place-mi cum glăsuești, de-mi mere la inimă; poftește de bea un pahar de vin cu Mogoș. Ea nu: că nu bea vin, nici alte băuturi de-acestea. Atuncea, mă întorn eu cătră ea, primește din partea mea bumașca asta de douăzeci-și-cinci de lei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
fi fost și ele consultate, ca de pildă legea de mobilizare a femeilor ce se pregătește. Este bine să se știe că noi am cerut această legiferare în 1936, printr-o adresă către d-l Prim Ministru șGh. Tătărescuț, care glăsuia astfel: Cerem în preajma deschiderii Parlamentului să se facă o lege prin care să se încadreze și să se reglementeze activitatea femeilor pentru apărarea țării ca ele să înlocuiască pe bărbați la toate serviciile auxiliare, dublându-se astfel numărul combatanților activi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
și primejduiește însăși coeziunea de ordin național. Nu trebuie să ocolim adevărul, oricât de crud ar fi; suflete tari ne trebuie, iar nu letargie menținută prin iluzii fără rost. Noi, care de 20 ani, la această tribună am înțeles a glăsui numai adevăr, nu putem tăgădui că vremurile sunt peste tot pământul destul de întunecate și grijile de ordin obștesc covârșind pe toate celelalte, cerându-ne să fim mai buni, mai iubitori de țară și neam, care trebuie să șseț bizuie pe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
Al Măslinilor numit. Și venind Ioan, Andrei, Petru și-alți învățăcei Lângă Dânsul, zis-au ei: „Doamne, fii bun să ne spui Ce-ntâmplări vor da de știre Lumii despre-a Ta venire, Despre-al veacului sfârșit.” Iar Iisus a glăsuit: „Dragii Mei, vor fi războaie, Om pe om o să despoaie, Neam cu neam o să se bată, Nu va fi sfârșitu-ndată, Lipsuri, boale - o grămadă Peste oameni au să cadă. Mulți se vor sminti atunci Și călca-vor Legi, Porunci
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
și comandant de grup, în urma victoriei de pe 10 iunie, Vizanty apare pe coperta revistei "Aripi Românești" nr. 65 din 15 iunie 1944, și pe coperta revistei "Realitatea ilustrată" nr. 903, din 6-12 august 1944. În imaginea din "Aripi Românești", legenda glăsuiește: "Căpitanul aviator Dan Vizanti, as cu 12 Liberatoare doborâte și comandantul unui eroic grup de vânătoare, "comunică" mascotei unității victoria zilei". În ambele fotografii figura îi este luminată de un zâmbet larg, și ridică în brațe un cățel. Era deja
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
risipi. Comoditatea ne Îndeamnă să culegem mai Întâi, iar mai apoi să alegem ceea ce ne convine, aruncând restul. Un exemplu tipic Îl constituie decimarea melcilor În unele zone, prin culegerea pentru export, culegere laolaltă, urmată de o sortare. Or, cum glăsuiește o lege ecologică, “toate sunt legate de toate”. Iar ceea ce nu ne este convenabil nouă poate fi bun pentru natură. De aceea, e bine să alegem Înainte de a culege efectiv. E mai instructiv, mai recreativ chiar. O notă aparte o
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
canapeaua ,,Biedermeier românesc" acoperită cu o scoarță cu motive naționale (de asemenea, lucrată manual), lada de zestre (de secol XIX), sobița portabilă care se utiliza atât pentru încălzirea cât și pentru iluminarea iatacurilor de odinioară tot atâtea crâmpeie apte să glăsuiască despre acest mare patriot și cărturar român. Mulți vizitatori, în special cei foarte tineri, află abia acum despre talentul de pictor al lui Gheorghe Asachi, admirând tabloul ,,Cap de bărbat" (ulei/carton). Sunt expuse, de asemenea, volume originale și reviste
[Corola-publishinghouse/Science/1469_a_2767]
-
pahar nu-i de loc un mare păcat, am înțeles asta mult mai târziu, că dacă așa procedau minerii, la fel o fac și intelectualii, poeții, uneori, termină asemenea escapade și în prezența recitalurilor, cum o făcea un Tudor George, glăsuind la București nu în sat la mine: „O, fătul-meu, deșteaptă-te din morți Fii demn de „personajul”care-l porți! Fii demn de gestul tău, de stirpea ta! Fii demn de bărbăția-ți! Sus! În șa! La bot-de-cal, mai
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
Dumnezeu pentru slujba Sa încă din pîntecele mamei sale, căci, intrând oarecând mama lui după obiceiul său în Biserică, la Sfânta Liturghie, și având în pântece pe acest prunc, când au vrut să înceapă a citi Sf. Evanghelie pruncul a glăsuit, încât au auzit toți cei ce erau aproape de maica sa. Deasemenea, în vremea cântării Heruvicului, a doua oară a strigat pruncul. Și când preotul a glăsuit "Sfintele sfinților", a treia oară s-a auzi, glasul pruncului din pântecele mamei. Din
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
pe acest prunc, când au vrut să înceapă a citi Sf. Evanghelie pruncul a glăsuit, încât au auzit toți cei ce erau aproape de maica sa. Deasemenea, în vremea cântării Heruvicului, a doua oară a strigat pruncul. Și când preotul a glăsuit "Sfintele sfinților", a treia oară s-a auzi, glasul pruncului din pântecele mamei. Din aceasta au înțeles toți că o să se arate mare luminător lumii și slujitor Sfintei Treimi. Căci, precum Sfântul Ioan Botezătorul a săltat cu bucurie în pântece
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
nouă, ca Iov pe care l-a binecuvântat Domnul după dureri, să ne strângem rândurile și să avem în cugetul nostru, ca pe un odor prețios, gândul că, de azi înainte, limba și cultura noastră una sunt nedespărțite. Cum a glăsuit și poetul-prooroc: „Români din patru colțuri, acum ori niciodată, Uniți-vă în cuget, uniți-vă-n simțiri !” Scriitorii din România, Ardeal și Bucovina: Mihail Sadoveanu, Ion Agârbiceanu, P. Locusteanu, Gheorghe Ranetti, Corneliu Moldovanu, N. N. Beldiceanu, Gh. Rotică, A. Cazaban, Ion
Românii şi politica externă rusească : un secol din istoria Tezaurului românesc "păstrat" la Moscova : (studiu şi documente) by Viorica MOISUC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100997_a_102289]
-
scriitori din epoca Reformei și a Contrareformei. Cei cinci actori (aflu mai târziu că sunt de la Théâtre Počme din Bruxelles), înțoliți din cap până în picioare în sutane roșii, călugărești, aruncându-și unul altuia „bila fierbinte” a confruntărilor religioase, despre care glăsuiau în patru limbi diferite. Discursuri de amenințare, voci de stentor, priviri injectate de furie, frunți umilite. Femeia cu părul alb, cea mai în vârstă dintre actrițe: o luterană aspră, fire dominatoare - îi deduc apartenența canonică după vehemența cuvintelor limbii germane
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
Al Măslinilor numit Și venind Ioan, Andrei Petru și alți Învățăcei Lângă „Dânsul“ zis-au Lui Doamne fii bun să ne spui Ce Întâmplări vor da de știre Lumii despre a Ta venire? Despre al veacului sfârșit Iar Iisus a glăsuit: - Dragii mei vor fii războaie Om pe om o să dispoaie Neam cu neam o să se bată Nu va fi sfârșitu-n dată Lipsuri, boală o grămadă Peste oameni au să cadă Mulți se vor sminti atunci Și călca-vor Legi, Porunci
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
neașteptată, de animal înjunghiat de moarte, o speriase teribil, chiar dacă ea nu arătase nimic. I se păruse că are în față cea mai străină persoană din lume, o vietate alcătuită doar din oase aninate pe o sfoară, o vietate care glăsuia smiorcăit și monoton, dos pind imagini de coșmar cu care își înveșmânta ciolanele. Era ca și cum mortăciunea pe care Clara o simțise uneori zăcând între ea și părinții ei prinsese viață, o viață monstruoasă, și luase chipul domnului Martin. — Dar mi-
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
nație dintre toate. În loc de pește oceanic Vă mai amintiți că pe timpul lui Ceaușescu, dacă mergeai cu trenul spre București, înainte de a ajunge în Gara de Nord, trenul trecea pe lângă Stadionul Giulești, care pe latura dinspre calea ferată avea o reclamă enormă ce glăsuia așa: „Nici o zi fără pește oceanic!”. Devenise atât de desuetă, încât unul dintre mahării ridicați după revoluție, un șmecheraș cu numele de Băsănău, de abia a așteptat să ajungă ministru al transporturilor și a rezolvat chestia pe îndelete, așa
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
Bătrân, cu Ponta și Antonescu. Dar chestiile cu Mircea cel Bătrân, Vlad, Rovine, nu rămâne pentru Băsănău, decât ca o simplă lectură, o simplă fantezie politică, fiindcă dumnealui dorește cu ardoare să fie doar ca Ștefan cel Mare, să poată glăsui în fața mulțimilor, ca de pe puntea mineralierului: „Popor român! Țineți minte! România nu este a voastră, nu este a urmașilor voștri, România este a mea și a urmașilor mei, și a urmașilor, urmașilor mei, până în veacul veacurilor”. Și în încheiere să
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
munca cinstită. Și presa scrie despre ei la modul laudativ. Ia să vedem ce se zice despre această națiune care orice i-ai face răsare la loc mai ceva ca pasărea Phoenix. Deci tăcere, vorbește coana mare, presa românească care glăsuiește așa: „Țiganul a fost primul întreprinzător particular, insul care l-a sfidat o dictatură pe Ceaușescu, crescând și murind cu Kent-ul și valuta de gât și cu sămânța de floarea soarelui în poală? Țiganul, el ni le vindea. Muream
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
mare de strugure copt. Felul de a se îmbrăca era simplu, dar țesătura era de cea mai bună calitate. Ne-a măsurat din cap până-n picioare pe fiecare-n parte, apoi a ridicat un deget tremurător spre mine și a glăsuit: - Ești leit tatăl tău la tinerețe, dar parcă mai oacheș. Nu se-ntindea la vorbă. L-a asigurat pe cârciumar să nu-și facă probleme în privința plății, după care i-a spus să plece. Ne-am așezat sub o boltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de-o parte bărbații, și de alta femeile. Erau îmbrăcați într-o tunică largă și albă, fără podoabe și cingătoare, și n-aveau încălțări. După ce-au spus rugăciuni și psalmi, persoane de ambele sexe se așezară în mijlocul bisericii. Ceilalți glăsuiau de zor un refren într-un grai pe care nu-l înțelegeam. Cântau două coruri; mai întâi bărbații și, când aceștia își trăgeau sufletul, se auzeau femeile. Astfel cântarea nu se întrerupea deloc, devenind tot mai iute, ca o roată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
din el decât oasele Înălbite. Acum, când se gândea la cele mai adânci sentimente ale lui Hanbei, Hideyoshi nu-și putea stăpâni plânsul. Oricât de tare Încerca să-și controleze lacrimile, nu reușea să și le oprească. În sfârșit, Kanbei glăsui sever: — Stăpâne, nu cred că e bine să jeliți În continuare astfel. Vă rog, citiți și restul scrisorii și chibzuiți cu băgare de seamă. Seniorul Hanbei a scris un plan de cucerire a Castelului Miki. Kanbei Îi fusese Întotdeauna complet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Nici experiența lui Hikoemon și nici elocvența lui Kanbei nu păreau să fie de vreun folos În fața acelui om. Ca emisari, Însă, erau hotărâți să spargă zidul și făcură un ultim efort. Am spus cu adevărat tot ceea ce putem spune, glăsui Kanbei, dar, dacă aveți vreo dorință sau vreo condiție aparte pe care ați dori s-o adăugați, vi le vom asculta cu bucurie și le vom transmite Domniilor Lor. Vă rugăm să vorbiți fără ocolișuri. Îmi cereți să fiu sincer? Întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dacă pot fi martorul căderii Seniorului Nobunaga, văzându-mi stăpânul că devine conducătorul națiunii, voi putea muri fără nici o părere de rău. În continuare, vorbi Mitsuharu: — Fiecare dintre noi se consideră mâna dreaptă a Domniei Sale așa că, odată ce stăpânul nostru a glăsuit, nu mai putem porni decât pe un singur drum. Nu se cade să Întârziem la propria noastră moarte. Toți comandații de unități răspunseră la unison. Licărul de emoție din toți ochii și gurile deschise părea să spună că nu cunoșteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ceva despre un „deranj“. Aflându-se În fruntea Întrunirii și, totodată, demn și solemn vorbitor, ar fi trebuit să deschidă ședința, luând, cel dintâi, cuvântul. Acum, Însă, tuturor le zburase atenția În altă parte, iar Katsuie pierduse ocazia de a glăsui. Părea aproape insuportabil de deznădăjduit pentru eforturile sale irosite În zadar. După un timp, Katsuie deschise gura și rosti: — Senior Hideyoshi. Hideyoshi Îl privi drept În față. Katsuie zâmbi forțat. — Ce facem? Întrebă el, exact ca și cum ar fi deschis negocierile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
prea provincială, se plângea el. De ce clădește Hideyoshi castelul ăla absurd de mare În Osaka? Vrea oare să locuiască el Însuși acolo sau are de gând să-l invite, pentru asta, pe moștenitorul de drept? Când vorbea astfel, prin el glăsuia Nobunaga. Parcă ar fi primit forma tatălui său, dar nu și substanța. Acest Hideyoshi n-are nimic de modestie. A uitat că a fost vasalul tatălui meu, iar acum, nu numai că-i jupoaie de dări pe vasalii rămași ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
mea voința, sclavu-mi, desi puternic, iar eu slabă. Cu bine, mă strígă Dumnezeu. În dulcea-mi fericire plec". Ea fugi, pe vînturi dispărînd, Și-n brațele lui Los 335 Lasă un rece leș; urlete-ncepură peste al morții trup. Los glăsui: "Zadarnic Dumnezeul tău te va chema de pot prin vajnica-mi putere Să-mi revărs scumpă răzbunare în sînul sau ce arde luminos. Atuncea gelozia va adumbri toți munții săi și-Ahania Blestem va arunca asupră-ți, care năpasta ești a
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]