1,083 matches
-
să se dea pe mâna călăului un om În care stăteau speranțele de reinstaurare a imperiului, cea mai măreață construcție a spiritului omenesc, oglinda pe pământ a ordinii divine? Și dacă Cronica avea dreptate și Arrigo era cu adevărat un impostor? N-ar fi putut deviau și de la face totuși să se Împlinească, pornind această impostură, un vis de pace și de măreție? N-ar fi fost el, oricum, un mare Împărat, ogarul atât de așteptat, care cobora să Îi judece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
aștepte măcar până la desert au râs cu toții priveau către cer cu o oarecare teamă era o zi obișnuită nu avea nimic special în afara unor catrene dar nostradamus conform ultimelor concluzii (publicate în tabloidele de a doua zi) a fost declarat impostor imediat după consumarea antreurilor 4 mai 2011 Călătorie Ca un ultim chin, către tine vin, Plouă obsedant cu amănunte, Mi se face rău fără chipul tău, Dar păstrez un semn de dor pe frunte. E momentul trist când nu mai
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
tău îmi e tortură mie, Tu ești recompensată în durere, Iar uneori în stres sau agonie, Resentiment, dispreț profund și fiere. Martirizată, te întorci umilă, Să nu cumva să depășim bugete, Să nu cumva să ni se facă silă De impostorii falselor regrete. Te-ntinzi, cu un surâs, pe pat de lacrimi, Atât de pregătită pentru dramă Că-mi vine să pictez cu of și patimi, Spre a te așeza, concret, în ramă. Tu nici nu ai nevoie de predicții, În
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
germană pe lângă rusă, poloneză și idiș. Și cine altul decât Dl. Lulov, artistul retușurilor din Division Street, ar fi putut să îi pună la îndoială franceza pe care spunea ea c-o știe? Iar el era la rândul lui un impostor senin, acel băutor galant de ceai cu trei coloane vertebrale. Doar prin faptul că fusese pe vremuri birjar la Paris și dacă ne spunea adevărul înseamnă că știa și franceză, printre alte lucruri, cum ar fi să cânți melodii ținând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nu era în stare să vadă cum trebuie, din cauza lacrimilor. Și nu mai eram nici eu sigur care din diversele pete de pe cer era el. Sper să-și rupă gâtul! a spus ea tremurând de furie. Avea fața inflamată. Din cauza impostorului, care arăta ca o mașină cruntă de război, așa de cumplită, o asemenea căpetenie, și de fapt avea un cu totul alt spirit. O fi rănit, de a luat-o așa la goană? Păi nu l-ai bombardat cu pietre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
începea să i se întrevadă pe cap; ochiul nu îi era defel mai puțin imperial și ciocul, cu scopurile sale clare de respirație și sfârtecare, era la fel de impresionant ca înainte. I-am spus: La revedere, Calig. Drum bun, cale bătută, impostor mârșav ce ești, i-a spus Thea. Eram aproape gata să plângem, amândoi, pentru că ni se năruiseră speranțele și așteptările noastre fuseseră terfelite. Mănușile și gluga au rămas multă vreme aruncate și uitate într-un colț. Pe măsură ce Thea a stat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
eram destul de bulversat, n-am lăsat să se vadă nimic. I-am spus tipului respectiv: „Sigur, normal că am trei piane,“ de parcă n-aveai cum să nu ai mai puțin de trei. Și m-am simțit ca cel mai josnic impostor. Mamă, ce caz. Ai fi un adevărat conservator pentru o minte științifică. Ai fi cea mai mare colecție de necunoscute care s-a așezat vreodată pe canapeaua unui psiholog. Am senzația că tu ai sindromul nobleței. Nu te poți adapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
că se întoarce definitiv, că are de gând să se retragă aici. Ce fel de om e? Zgomotul televizorului din camera alăturată le acoperea aproape complet glasurile. — Rozanov? Un șarlatan. Știi ce-i un șarlatan, un farsor, un scamator, un impostor, un terchea-berchea care pretinde că-i în stare... — Oh, nu țipa așa! strigă la rândul ei Gabriel și se repezi alături ca să închidă televizorul. Preotul își luă rămas-bun. Mai târziu, în aceeași seară, Gabriel și Brian continuară să discute despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Vrei cu orice chip să continui să mă torturezi. Dar mă împingi spre limită. E o atmosferă stranie aici. S-ar putea întâmpla ceva cumplit... — Du-te și cumpără-ți niște insigne naziste. — Îți imaginezi că glumesc? — Da. Ești un impostor, un faux mauvais 1, care pretinde că-i ticălos pentru că e nefericit. Nu ești nici nebun, nici demoniac, ești numai un prost care suferă de vanitate rănită. Ești lipsit de imaginație. Ce te-a făcut să nu fii bun la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Arhanghelul. Și face o pauză. Lunguță-lunguță. (Ca un predicator mesianic cosmopolit! Contratimp dramatic. Tronc! Îi plac efectele scenice, i se declanșează Avocatului un declic, în minte). Acesta este Antichristul! Antichristul cel adevărat, cel din Biblie, Antichristul Bogoslovului și al Profeților! Impostorul! Tăcere...! curmă Îngerul orice tentativă de întrerupere temător-curioasă, pentru explicații, atât din partea Poetului, cât și a Fratelui. Să nu vă îndoiți! Să nu vă speriați! Nici unul dintre voi! Sunteți cu mine! Dacă va fi hrănit, până la cântători, cu carne omenească
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
un costum demonic. Campionul de volei Andrea Lucchetta. Bestia lui Disney și elefănțelul zburător Dumbo. Alături, o reproducere decolorată a sistemului solar. Preotul răspunse: — La un moment dat mi-am dat seama că trăiam viața altcuiva, și acela era un impostor. Am simțit chemarea adevărului. Pe etajeră, alături de un serviciu de pahare prăfuite, era Enciclopedia Naturii și un vraf de manuale care amenințau să se răstoarne. Deci asta era casa În care trăia Emma. Și totuși nu se vedea nici un obiect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
din diaspora, iar sultanul Turciei i-a oferit un castel lîngă strîmtoarea Dardanele, unde Sabbatai Își primea oaspeții de pretutindeni. Dar Într-o zi, a fost vizitat de un rabin polonez care a declarat apoi că Sabbatai Zevi este un impostor, ceea ce l-a supărat foarte tare pe sultan. Acesta a pus douăzeci și patru de arcași să tragă În Sabbatai cu săgeți de la distanța de douăzeci și patru de metri, bizuindu-se desigur pe presupunerea că, dacă el era adevăratul Mesia, ar fi putut
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
caz, dr. Thomas era una din persoanele asupra cărora energia Reiky nu avea nici un efect. În privința lui, Joanna-Jeni și toți ceilalți care behăiau patetic, sau recitau versuri În cor, Își pierdeau vremea de pomană. Christina nu era decît victima unor impostori, dacă-și imagina că poate mișca polii Pămîntului cu asemenea improvizații, lipsite de orice fundament științific, și ar fi trebuit să o prevină, dar deocamdată avea treburi mult mai urgente, iar prima dintre ele era să ajungă În preajma lui Valerian
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
se Încăpățînau să nu cedeze acestui om, pe care Îl considerau nebun, ceva ce nu există? Ce ar fi avut de pierdut? În definitiv, ceva ce nu există nu costă nimic! Cum eliberaseră certificate de handicapat sau de revoluționar atîtor impostori, pentru a-i scuti de plata impozitelor, ar fi putut elibera și un certificat de proprietate unui biet nebun, pentru o insulă inexistentă. Nu spun că datorită unor astfel de argumente Începusem să-l cred, Însă cu timpul Începusem să
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
Tricoul portocaliu fără număr de concurs, București, 1993; Dumnezeu binecuvântează America, București, 1995; Ultima tresărire a submarinului legionar, București, 1998. Repere bibliografice: Emil Mladin, Despre un maraton, RL, 1994, 41; Tania Radu, Postcitadinismul, LAI, 1996, 7; Dan C. Mihăilescu, Hora impostorilor, „22”, 1998, 19; Gabriel Avram, Oare cum tresare un submarin?, RL, 1998, 21; Ioan Stanomir, Apocalipsa după Petre Barbu, LCF, 1998, 27. D.C.M.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285627_a_286956]
-
speciale: lovituri la cap, strângerea degetelor în ușă, de pildă. În ședințele de prelucrare ulterioară grevei, protestatarii au fost catalogați drept „elemente anarhice”, „declasate” și „oameni de nimic”. La proces, de asemenea, s-au folosit termeni incriminatori precum „țigani”, „derbedei”, „impostori”, „infractori”. Bilanțul reprimărilor a fost următorul: au fost interogați cel puțin 600 de mineri; au fost întocmite 150 de dosare; au fost internați la psihiatrie 50 de protestatari; au fost condamnați 15 greviști la închisoare între 2 și 5 ani
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
loc că adevărata identitate a românilor e numită de un cuvânt, dar nu cuvântul dor, ci nenoroc. Pe tema nenorocului neamului său glosează deseori cu mâhnire. Există și un revers revanșard, la care Cioran ține: „Norocul însoțește numai nulitățile și impostorii” (26 octombrie 1973 Ă 507). De reținut, fără îndoială. Despre un Paris iluzoriu, fascinant și atrocetc "Despre un Paris iluzoriu, fascinant [i atroce" Din ce motive apare Parisul în biografia lui Cioran se știe. Parisul e locul consacrării. De-aici
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
ce profesie am, abia mă abțin să răspund: Escroc multilateral” (III, 355). De altfel, că e vorba despre o suferință la mijloc reiese dintr-o confesiune mai amplă. Povestește Cioran: „Deunăzi, la familia Collin, spuneam că toți românii sunt niște impostori. Mounir Hafez mă întreabă: «Vă socotiți și dumneavoastră unul?» Ă « Într-un sens, da», i-am răspuns, fără să-mi pot preciza gândul. Aș fi vrut să-i spun că impostor e orice om care, din exces de luciditate sau
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
la familia Collin, spuneam că toți românii sunt niște impostori. Mounir Hafez mă întreabă: «Vă socotiți și dumneavoastră unul?» Ă « Într-un sens, da», i-am răspuns, fără să-mi pot preciza gândul. Aș fi vrut să-i spun că impostor e orice om care, din exces de luciditate sau din alt motiv, nu e în stare să se identifice cu ceva. În mintea mea, impostor nu este acela care, în chip deliberat, se dă drept ceea ce nu e, ci acela
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
am răspuns, fără să-mi pot preciza gândul. Aș fi vrut să-i spun că impostor e orice om care, din exces de luciditate sau din alt motiv, nu e în stare să se identifice cu ceva. În mintea mea, impostor nu este acela care, în chip deliberat, se dă drept ceea ce nu e, ci acela care nu poate coincide cu nimic, care păstrează o prea mare distanță față de tot ceea ce face ca să mai poată incarna o atitudine sau o idee
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
de a se incrimina. Pe cât de mult ipocrizia existențială a celor din jur e cauza unei revărsări de nihilism, tot pe atât propria ipocrizie îi provoacă valuri de denunțare. Ea face, oricum, obiectul unor analize consecvente și minuțioase. Față de ceilalți, impostori chiar și din neștiință, Cioran își asumă o luciditate devoratoare. Cumva blazat, observ: „Ceilalți nu au sentimentul de a fi niște impostori Ă deși sunt; cât despre mine... sunt tot atâta ca și ei, însă o știu și sufăr pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
propria ipocrizie îi provoacă valuri de denunțare. Ea face, oricum, obiectul unor analize consecvente și minuțioase. Față de ceilalți, impostori chiar și din neștiință, Cioran își asumă o luciditate devoratoare. Cumva blazat, observ: „Ceilalți nu au sentimentul de a fi niște impostori Ă deși sunt; cât despre mine... sunt tot atâta ca și ei, însă o știu și sufăr pentru asta. / ( Pentru că am căutat adevărul, era inevitabil să dau peste minciună și s-o descopăr în gesturile celorlalți, ca și în ale
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
să fiu! Dacă am reușit să rezist până acum, e grație talentelor mele de palavragiu Ă ar trebui să scriu o carte: Arta de a pălăvrăgi Ă un saltimbac dublat de un om de nimic” (III, 229). Așadar, escroc, saltimbac, impostor, cum vom vedea îndată, cabotinaj, în fine, un om care înșală. Cioran trăiește cu spaima că nu poate fi altceva și spaima aceasta este, la rându-i, întemeietoare. Și asta nu e totul. Iată: „Cât îmi urăsc poltroneria, lipsa ereditară
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
o să știu niciodată cum eram cu adevărat acum patruzeci de ani!” (III, 216), exclamă. Totuși, cu simulacrele de-acum, bănuiește că nu-i decât caricatura celui din anii aceia îndepărtați, „de febră și de nebunie”. Așadar, bănuit că e un impostor, Cioran se denunță el însuși drept un „melc prefăcut” (II, 232). Îi blamează pe toți cei care trișează și își denunță, la rându-i, impostura. Față de vremea febrei și a nebuniei, acum se întemeiază prin absență, căci impostura este imposibilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
cu un crez și, prin urmare, este și iluzia propriei prezențe. Cât despre sensul defavorabil al imposturii, de care e acuzat, Cioran mărturisește într-un loc: „Dacă n-aș crede în autenticitatea obsesiilor mele, m-aș socoti cel mai mare impostor din câți au fost vreodată” (II, 236). Peste două pagini, o afirmație asemănătoare: „Fără conștiința nefericrii, aș fi cel mai mare impostor din câți există”, pentru ca, imediat, într-o paranteză să expliciteze: „Impostura se manifestă acolo unde excesul de luciditate
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]