1,248 matches
-
în construirea rețelelor de telegraf pe distanțe mari din Rusia. În 1855, este deschisă la Sankt Petersburg, Rusia, o filială a companie condusă de un alt frate, Carl Heinrich von Siemens. În 1867, Siemens finalizează construcția monumentalei linii de telegraf Indo-Europene (de la Calcutta la Londra). În 1881, un alternator de curent alternativ Siemens pus în mișcare de o moară de apă a fost folosit pentru alimentarea primei instalații de iluminat stradal din lume în orașul Godalming din Marea Britanie. Compania a continuat
Siemens AG () [Corola-website/Science/309013_a_310342]
-
construiește cuiburi cu accese submerse în care se adăpostește și în care își crește descendentă. Vară se hrănește cu plante acvatice și erbacee ; iarnă, cu vlăstare, semințe și coji. Cuvântul "bhebhrus" provenind din rădăcina "bher" (castaniu, lucios) este de origine indo-europeană și se regăsește în proto-germanica "bebr", în germană veche "bibar", în limbile proto-slave "bobr". Ultimul breb din țările Române a a fost ucis în anul 1823 din zona Moldova-Veche, județul Caraș-Severin. Brebul a fost reintrodus în România în anul 1998
Breb () [Corola-website/Science/333898_a_335227]
-
i sunt un popor european din familia popoarelor indo-europene, vorbitor al limbii române, o limbă neolatină din familia limbilor indo-europene. Poporul român astfel definit s-a format în urma etnogenezei românești, în spațiul carpato-danubiano-pontic. Este acceptată ideea că românii s-au format atât la nord cât și la sud de
Români () [Corola-website/Science/296874_a_298203]
-
i sunt un popor european din familia popoarelor indo-europene, vorbitor al limbii române, o limbă neolatină din familia limbilor indo-europene. Poporul român astfel definit s-a format în urma etnogenezei românești, în spațiul carpato-danubiano-pontic. Este acceptată ideea că românii s-au format atât la nord cât și la sud de Dunăre. În accepțiune mai largă, termenul român se referă și la
Români () [Corola-website/Science/296874_a_298203]
-
Există în jur de 225 de limbi indigene în Europa - aproximativ 3% din totalul mondial. Majoritatea limbilor Europei fac parte din una din cele trei mari familii lingvistice indo-europene: limbile romanice (dezvoltate din limba latină vorbită în Imperiul Roman), limbile germanice (dezvoltate din limba pregermanică vorbită în partea de sud a Scandinaviei) și limbile slave (dezvoltate din limba slavă veche vorbită în Ucraina actuală). Limbile uralice, printre care se
Limbile Europei () [Corola-website/Science/336659_a_337988]
-
genetică cu orice altă limbă, în timp ce malteza, descendenta siculo-arabei, este singura limbă semitică din Europa cu statut de limbă națională. Majoritatea limbilor europene moderne au evoluat din limba proto-indo-europeană. Limbile albaneză și greacă fac de asemenea parte din familia limbilor indo-europene, însă nu se înrudesc cu nicio altă limbă. Limbile estonă, finlandeză și maghiară aparțin subfamiliei fino-ugrice. Iar malteza este o limbă semitică, cu rădăcini arabe, în timp ce pentru limba bască nu s-a putut dovedi vreo legătură cu orice altă familie
Limbile Europei () [Corola-website/Science/336659_a_337988]
-
vreo legătură cu orice altă familie de limbi. Limba albaneză este una dintre cele mai vechi limbi și se vorbește în Albania, Kosovo, Macedonia, Grecia, Italia, Serbia, Muntenegru, numărând aproximativ 6,5 milioane de vorbitori. Limba albaneză este o limbă indo-europeană și este urmașă a limbii ilire. Există două dialecte oficiale ale limbii albaneze, dialectul "gheg" și cel "tosk". Limba oficială este bazată cel mai mult pe dialectul "tosk", care se vorbește în sudul Albaniei, iar dialectul "gheg" se vorbește mai
Limbile Europei () [Corola-website/Science/336659_a_337988]
-
pe dialectul "tosk", care se vorbește în sudul Albaniei, iar dialectul "gheg" se vorbește mai mult în nord, în Kosovo și în Macedonia. Singura limbă care se aseamănă cu limba albaneză este româna. Limba armeană (հայերեն, "hayeren") este o limbă indo-europeană vorbită majoritar în Armenia, în Republica Nagorno-Karabah și în regiunea Javakheti din sud-vestul Georgiei, dar și minoritar de diaspora armeană în multe state ale lumii, inclusiv în România. Limba are în total în jur de șase milioane de vorbitori. Actualmente
Limbile Europei () [Corola-website/Science/336659_a_337988]
-
folosită în mai mare măsură în școli, în literatură, în relațiile cu străinii. Familia limbilor anglo-frizone cuprinde două mari grupuri: Limbile romanice sau neolatine sunt toate limbile derivate din latina vulgară ("latinum vulgare"). Fac parte din subfamilia italică a limbilor indo-europene. Teritoriul pe care se vorbesc astăzi limbi romanice nu coincide cu cel al Imperiului Roman. Au fost pierdute pentru romanitate mai multe zone (Panonia, Dalmația, Tracia, Grecia, Moesiile, Britania, Germania, Africa de Nord). Acestea poartă numele de "Romania submersa" ("scufundată") și mai
Limbile Europei () [Corola-website/Science/336659_a_337988]
-
din cele mai vechi limbi de pe continent, dacă nu cea mai veche). Motivul ar putea fi poziția sa geografică. Oamenii basci au trăit mereu în izolare din cauza munților și coastelor. În acest fel, limba a supraviețuit chiar și după invazia indo-europeană. Termenul "basc" provine din latinescul "vascones". Bascii se autonumesc "Euskaldunak", adică cei ce vorbesc basca. Asta arată cât de mult se identifică cu limba lor, "Euskara". "Euskara" a fost transmisă în primul rând pe cale orală, timp de secole. Prin urmare
Limbile Europei () [Corola-website/Science/336659_a_337988]
-
Țara Slavilor”). Numele de „Bosnia” provine probabil de la râul Bosna în jurul căruia se află ea, rău denumit în perioada română drept "Bossina". Rădăcini mai directe ale numelui râului nu sunt cunoscute. Filologul Anton Mayer a propus o legătură cu radicalul indo-european "*bos" sau "*bogh", care înseamnă „apă curgătoare”. Anumite surse române menționează și ele "Bathinus flumen" că nume pentru "Bosona" ilira, ambele cu același sens, de „apă curgătoare”. Alte teorii implică rarul termen latinesc "Bosina", cu sensul de „margine”, și alte
Bosnia și Herțegovina () [Corola-website/Science/298080_a_299409]
-
persană și sanscrită. În 1844 Müller a plecat în Berlin, pentru a fi studentul lui Friedrich Schelling. A început să traducă Upanișadele pentru Schelling, continuând să facă cercetări în domeniul sanscritei, sub îndrumarea lui Franz Bopp, primul erudit al limbilor indo-europene. Schelling l-a influențat pe Müller să relaționeze istoria limbilor cu istoria religiilor. În această perioadă Müller și-a publicat prima carte, o traducere în germană a cărții „"Hitopadesa"”, o colecție de fabule indiene. În 1845 Müller s-a mutat
Max Müller () [Corola-website/Science/308317_a_309646]
-
de comuniunea emoțională cu forțele naturale asupra religiilor timpurii. Studiile de sanscrită ale lui Müller au fost scrise într-o vreme în care cercetătorii începuseră să analizeze dezvoltarea limbajului în relație cu dezvoltarea culturii. Descoperirea recentă a grupului de limbi indo-europene începuse un val de speculații privind relația dintre culturile greco-romane și cele ale altor popoare antice. În special cultura vedică a Indiei a fost considerată strămoșul culturilor clasice europene, iar erudiții și-au propus să compare limbile europene și asiatice
Max Müller () [Corola-website/Science/308317_a_309646]
-
strămoșul culturilor clasice europene, iar erudiții și-au propus să compare limbile europene și asiatice înrudite genetic, cu scopul de a reconstrui cea mai veche formă a limbii rădăcină. Limba vedică, sanscrita, a fost considerată cea mai veche dintre limbile indo-europene. Müller s-a devotat prin urmare studiului acestei limbi, devenind unul dintre principalii erudiți ai sanscritei din timpul său. Müller a considerat că cele mai vechi documente ale culturii vedice ar trebui studiate cu scopul de a descoperi cheia dezvoltării
Max Müller () [Corola-website/Science/308317_a_309646]
-
Prin aceasta înțelegea că miturile transformă conceptele în ființe și povestiri. În opinia lui Müller, „zeii” au fost inițial cuvinte construite cu scopul de a exprima idei abstracte, dar care s-au transformat cu timpul în personalități imaginare. Astfel, zeul-tată indo-european apare cu nume diferite : "Zeus", "Jupiter", "Dyaus Pita". Pentru Müller toate aceste nume pot fi urmărite până la cuvântul de origine „"Dyaus"”, despre care el consideră că implică „strălucire” sau „radianță”. Asta duce la termenii "deva", "deus", "theos", ca termeni generali
Max Müller () [Corola-website/Science/308317_a_309646]
-
ajunge să fie personificată și osificată. Acest aspect al gândirii lui Müller este asemănător cu ideile de mai târziu ale lui Nietzsche. În orice caz, opera lui Müller a contribuit la interesul din ce în ce mai crescând în cultura ariană, care punea tradițiile indo-europene („ariene”) în opoziție cu religiile semitice. A fost îndurerat de faptul că asta a dus mai târziu la interpretări rasiste ale teoriilor sale, îndepărtate de adevăratele sale intenții. Pentru Müller descoperirea moștenirii comune indiene și europene era un argument puternic
Max Müller () [Corola-website/Science/308317_a_309646]
-
altă origine ar putea fi kurdă. În această limbă, "fere" înseamnă "lat", "re" înseamnă "apă curgătoare" iar "hat", "curgătoare", astfel "fererehat" ar însemna "apă curgătoare lată". Numele kurd actual, "Ferat", este poate o contracție a numelui mai vechi. Totuși, etimologia indo-europeană a numelui este disputată din cauza numelor sumeriene și akkadiene, repectiv "Buranun" și "Pu-rat-tu"; "Buranun" fiind atestat într-o inscripție a regelui Gudea (secolul al XXII-lea î.Hr.). Pare astfel probabil că numele în persana veche a apărut prin etimologie populară
Eufrat () [Corola-website/Science/304840_a_306169]
-
Se crede că inițial numele însemna fie „oameni de sus” („munteni”), fie „cei înalți”, posibil o descriere a poporului. Cu toate acestea, potrivit cercetărilor moderne ale lui , ambii termeni provin din și nu pot fi explicați în termeni de morfologie indo-europeană. Republica Macedonia corespunde aproximativ cu vechiul regat , care se afla în vecinătatea nordică a vechiului regat al Macedoniei. Paeonia era locuită de paeoni, un popor tracic, în timp ce nord-vestul era locuit de și sud-vestul de triburi cunoscute din punct de vedere
Republica Macedonia () [Corola-website/Science/298120_a_299449]
-
(singular: "filistean") sunt o populație antică, de origine indo-europeană, stabilită între secolele XIII-XI î.Hr. pe coasta sud-estică a Mării Mediterane. Numele biblic "pelištīm" (ebraică (la plural): פְלִשְׁתִּים; egipteană "peleset"), atribuit acestei populații, este un nomen gentilicum. Din această denumire au derivat
Filisteni () [Corola-website/Science/303313_a_304642]
-
Eliade, care avea pentru el o nereținută admirație, îl descrie astfel în 1983: "Dr. Poghirc is a most amazing scholar. He has a vast mind and he has applied himself fruitfully in a number of important areas of investigation: comparative Indo-European studies, classical philology, general linguistic theory, as well as particular studies of the Balkan area". "In all of these fields the large number of his published works has proven illuminating and constructive". "The extraordinary depth of his mind, wideness of
Cicerone Poghirc () [Corola-website/Science/307767_a_309096]
-
note), iar în 1979 scoate o nouă ediție din "Un dicționar al întelepciunii" (ed. Junimea, Iași). O contribuție cu totul specială a avut în promovarea studiilor române de indianistică. Bun cunoscător al limbii sanscrite, ca de altfel al principalelor limbi indo-europene vechi, și al literaturii și filosofiei indiene, C. Poghirc a reușit - contrar directivelor autorităților comuniste - să fundeze și să cultive, cu toate resursele sale și cu un mare entuziasm, o școală română modernă de indianistică. Pe lângă editarea operelor lui Theofil
Cicerone Poghirc () [Corola-website/Science/307767_a_309096]
-
avea să cunoască, din păcate, decât două numere: cel inaugural din 1976 și cel din 1980, editat de Dan Slușanschi (recenzat de prof. Poghirc în "'Kurier" nr.12/1981). Chiar și lucrările sale de indianistică erau privite din perspectiva originii indo-europene a limbii române (și în acest sens sunt grăitoare câteva titluri precum "Contribuții la o mitologie comparată traco"-"indică" și "Rituri funerare la traci, indieni și români", ambele în St. Trac. 1976, sau "O sursă indiană a Luceafărului lui Eminescu
Cicerone Poghirc () [Corola-website/Science/307767_a_309096]
-
sau "hyphaeresis" ("a îndepărta") dacă un fonem este îndepărtat, păstrându-l pe celălalt. Uneori, cele două foneme sunt păstrate, sau păstrate și modificate, ca în ionicul Poseideōn. Un alt principiu al dialectizării vocalice urmărește seria de apofonii sau grade vocalice indo-europene. Indo-europeana putea să interschimbe "e" (gradul "e") cu "o" (gradul "o") sau să nu folosească nici unul (gradul "zero"). Asemănător, greaca a moștenit seria (de exemplu) ei, oi, i, care sunt e,-, o- și gradul "zero " al diftongului. Ele puteau să
Dialecte grecești () [Corola-website/Science/307344_a_308673]
-
Mureșului. Ceramica culturii Coțofeni, descoperită la Stremț și Geoagiu de Sus, arată că în ambele așezări „proprietarii” pământurilor erau agricultori și crescători de animale. Perioada de tranziție de la neolitic la epoca bronzului, când valurile succesive de păstori nomazi de origine indo-europeană provoacă dezagregarea vieții neolitice, este atestată sub Măgură (Fântâna Mare, Fântâna Mică, etc) prin urmele culturii Coțofeni, constând în resturi de vase, decorate cu benzi incizate cu liniuțe paralele. Epoca bronzului este reprezentată în zonă prin mai multe așezări aparținând
Descoperiri arheologice din Stremț, Alba () [Corola-website/Science/314351_a_315680]
-
(sau oscană) este o limbă indo-europeană, care aparține familiei limbilor italice, din grupul sabellic, azi dispărută. Se crede că popularea Peninsulei Italice de către indo-europeni s-a făcut în două valuri: primul val în mileniul al II-lea î.Hr. (italioții, care au fondat, între altele, civilizația terramarilor
Limba oscă () [Corola-website/Science/322599_a_323928]