1,126 matches
-
pseudonimele Alex. Valin și Sandu Val. V. compune la început (în Bacante) o poezie de factură minoră care, deși nu îi lipsesc combustia interioară, chiar vraja sugestiei, nu trece de marginile unei notații sentimentale dominate de senzual. Sunt aici sunete, inflexiuni lirice, fulgurații ale sensibilității întâlnite, în aceeași perioadă, la G. Bacovia sau la I.M. Rașcu. Dar alăturarea de imagini și metafore, unele mărturisind predilecția pentru mitologie, încercând să refacă o experiență simbolistă (Paul Verlaine, Jean Moréas), se păstrează nu rareori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290589_a_291918]
-
recunoscut ca atare, numai al său, definit prin angajament moral (patos reținut, tensiune a ideilor) și intelectual (informație pe cât posibil exhaustivă, siguranța judecăților de valoare, veștejirea clișeelor culturale). Spiritului combativ îi corespunde, cumulativ, o viziune totalizantă, discursul nefiind lipsit de inflexiuni justițiare. Drama lui Grigore Vieru, aceea a înstrăinării, a rătăcirii drumului spre Ithaca este drama întregii Basarabii, iar pe acest plan Theodor Codreanu adoptă adesea un ton vehement mesianic. Misterul personalității lui Grigore Vieru stă în miracolul "stagnării în copilărie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
mi-au povestit despre casa lor, despre patiseria pe care o aveau. Mi-au arătat poze. Am vorbit, am cântat, am spus glume, am depănat amintiri. Uneori neamțul vorbea cu Sofia nemțește și din gesturile pe care le făcea, din inflexiunile vocii și din refuzurile ei repetate, am înțeles că o îndeamnă să-mi propună ceva. Într-un târziu, după miezul nopții, când bătrânii erau deja adormiți, m-am ridicat să plec spunându-le: Vă mulțumesc pentru ospitalitate, cred că e
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
dormi în aceeași cameră cu noi toți? întrebă el. E frig! — Nu se poate, interveni patroana. Ai milă de ea! Uehara plescăi din limbă. Atunci n-ar fi trebuit să vină aici. Am tăcut. Mi-am dat imediat seama, după inflexiunile vocii lui, că-mi citise scrisorile și că mă iubea mai mult decât oricine altcineva. — Nu-i nimic de făcut, continuă el. Ar fi o idee bună să solicităm un pat la Fukui. Chie, vrei s-o conduci acolo? Ba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
împreună în această cameră mică, îmbrăcată în faianță albă, Mintouchian și cu mine eram prieteni la toartă în ciuda diferențelor de vârstă și venituri - Mintouchian se presupunea că are banul pe el. Arăta de-a dreptul impunător și avea în voce inflexiuni care imitau zgomotul de cărbune descărcat. Asta probabil că îl ajuta destul de mult la tribunal, căci era de meserie avocat. Era prietenul unei prietene de-a Stellei al cărei nume era Agnes Kuttner. Agnes trăia pe picior mare într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
îmi apăreau ca niște vechi și prețuiți prieteni. — Cu ce se ocupă omul ăsta? și-a continuat doamna de onoare investigația când am ieșit iar la suprafață, după al doilea acces de tuse. — Vă referiți la Seymour? am întrebat. După inflexiunile glasului ei, era limpede că se gândea la niște lucruri infame. Pe urmă, brusc, mi s-a năzărit - și era o pură intuiție - că poate se afla în posesia tainică a unor diverse date răzlețe din biografia lui Seymour; adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
adăugat ea. Toate-s bune și frumoase. Ce vreți să spuneți? Ce s-a întâmplat? a întrebat doamna Silsburn întărâtată. — Exact ce am spus. Mirele nu mai e deranjat de fericire. În vocea doamnei de onoare răzbea din nou o inflexiune familiară. — Cum vine asta? Cu cine ai vorbit? a întrebat locotenentul. Ai discutat cu doamna Fedder? — Am spus doar că am vorbit cu toți. Cu toți în afară de mireasa rușinoasă. Pentru că ea și mirele au fugit. (Apoi, întorcându-se spre mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
nu se vedea de după tufele de trandafiri, pe lîngă care venea în fugă de la bucătărie și se repezea să mîngîie vaca pe burtă, dînd un cot șăgalnic bărbatului prost cît gardu' completa ea, și vorbele astea, spuse rîzînd, cu acea inflexiune caldă, muiau întotdeauna furia bărbatului, care se ducea să-și vadă de treabă în altă parte. Răspunde-mi! -strigă isteric Radu, înfigîndu-și degetele în părțile cărnoase ale spatelui. Hai să bem și-o gură de coniac șoptește blînd Paula, răsturnîndu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
într-o parte, trăgînd cearșaful dintre ei, lunecîndu-și apoi degetele peste trupul bărbatului, urmîndu-le îndeaproape cu fierbințeala buzelor. Jură-mi că-l repezi prima oară cînd o să-ți mai telefoneze! fierbe gelozia în gîtul lui Radu, stingîndu-i vorbele, dînd o inflexiune penibilă cuvintelor, ce nu mai ajung la înțelegerea Paulei. *** Vlad intră în "hulubărie" o clădire mică, ridicată în fugă, pentru nevoile șantierului -, se gîndește să meargă în birou, să întrebe dacă nu a fost căutat la telefon, dar nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
spre el, supărată: Vă rog! Am și alte treburi. Totuși, devine Mihai grav ca să fiți sigură că mă întorc, vă las revista asta zice, punînd în mîna fetei revista din coș. "Actualités roumaines" citește fata cu o frumoasă și corectă inflexiune a vocii. Nu vă mai trebuie? Mi-o înapoiați cînd vă aduc banii șoptește Mihnai, ieșind dintre rafturi odată cu șefa magazinului, apropiindu-se de casă. Opriți o sută patruzeci spune el casieriței întinzîndu-i două sute. Păcat de cioburi surîde șefei, aflată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cînd Radu a putut evada pentru o oră, i-a părut rău de pasul greșit. Mereu și-a zis că-l va repezi pe Vlad, interzicîndu-i s-o mai sune, dar e de ajuns să-i audă glasul timid, cu inflexiuni grave, virile, că-i și revin în minte ochii vii, expresivi și frumoși, ținuta atletică, rîsul domol, niciodată vulgar, cu care tînărul a făcut față glumelor deșucheate, spuse timp de vreo două ore de cei cu care mai călătoreau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
dat telefon? Nu cred nimic. Aștept să-mi spui tu pentru ce m-ai sunat. Sînt supărată c-ai plecat aseară! În primul rînd. Vocea din telefon, sigură, apăsată, întregește imaginea fetei în mintea obosită de nesomn a lui Mihai. Inflexiunea vorbelor dă contur feminin, matur, chipului de adolescentă, aprinzînd simțurile, și-așa răvășite, ale lui Mihai, pentru care fata începe să fie o Marie Săteanu tînără, fruct neînceput, gata să i se ofere; trebuie doar mîna lui să se întindă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cadă pe spate, peste pat. Învinsă, femeia vrea să facă un pas, să-și recapete echilibrul, dar genunchii ei se lovesc de-ai lui Mihai. Să nu-mi agăți ciorapii se aude brusc vocea Mariei, sonoră, albă, lipsită de orice inflexiune. Paralizate, brațele lui Mihai scapă trupul femeii, care se răstoarnă pe pat, cu capul pe blana ei de nurcă, puțin întors, cu un braț sub el, celălalt pe lîngă cap și bărbia lipită de umărul gol. O clipă, sub pleoapele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
genunchiului dezgolit, pe care ciorapul de nylon, la lumina venită dinspre fereastră, îl face să semene cu o bucată de jar stînd gata să pălească, ori să întețească focul. Dimineață, începe Maria simplu, cu același ton alb, fără urmă de inflexiune eram prin apropiere cînd ai vorbit cu Doina. E adevărat că aseară te-am ironizat și tot adevărat e că pînă deseară n-o să pot face rost de... nici nu mai știu exact ce voiai... sîrbă cu strigături, parcă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
terminat facultatea, ea a surîs, șoptindu-i: "Ești un copilaș", iar din clipa aceea nu i-a mai zis pe nume decît foarte rar, strigîndu-l cu un inegalabil "copilaș", căruia Mihai îi răspundea printr-un Simoon, rostit cu o plăcută inflexiune a vocii abia șoptită, vibrînd în tăcerea nopții pe străzile pustii, aurite de luna plină. O noapte întreagă a avut impresia că a regăsit-o pe Doamna Ana, femeia din anul întîi de facultate, matamorfozată, cenușăreasă care lăsase ascunsă undeva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Sorinei, așteptînd să i se răspundă, fără prea multă tragere de inimă, sprijinit cu burta în colțul biroului de la care lipsește tehniciana însărcinată cu evidența montajului. Da, vă rog! se aude într-un tîrziu vocea unei femei cu o frumoasă inflexiune, din care se ghicește conturul delicat al buzelor, ceea ce-l face pe Mihai, așezat într-un scaun, să scape un "o-le" admirativ. Doamna Marcu? întreabă Vlad fîstîcindu-se, continuîndu-și întrebarea cu un "ă" penibil pînă ce Mihai, oarecum amuzat, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
a coapselor, semn sigur că nu vrea să-l scape. Maria, întreabă Mihai cu glasul scăzut, să nu tulbure liniștea spune-mi dacă nu ți-e teamă că... Îți interzic! se aude glasul ei ca un ordin, dar cu o inflexiune de mare tandrețe. Să nu îndrăznești să te retragi înainte de-a termina că te omor! completează vocea femeii, ai cărei ochi s-au adîncit în ai bărbatului, ca o rugăminte vecină cu implorarea, pe care Mihai a mai cunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
prin cuvinte. A. Mehrabian si M. Weiner au fost primii care au studiat limbajele nonverbale și au constatat că proporția În care folosim limbajul verbal și limbajele nonverbale este, În comunicarea orală: 7% cuvinte, 38% paralimbaj ( În principal intonația și inflexiunile vocii), 55% alte elemente de limbaj nonverbal (În principal expresia feței, gesturile și postura corpului). Doar 7% din comunicare are loc prin intermediul cuvintelor, restul fiind nonverbal. Comunicarea nonverbală recurge la sistemul concret, imagistic. Audiovizualul are funcția de a suplini conotațiile
Caleidoscop by Narcisa Dinu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93353]
-
târziu, pentru abordarea cu seninătate a acestei probleme și pentru găsirea păcii. Nu-i deloc uimitor că, în prezența unei terapii active, robuste, Philodemos se mulțumește să reia tezele Magistrului cu privire la acest subiect. Dacă, odată cu trecerea timpului, epicurismul trădează unele inflexiuni, în schimb teoria asupra morții nu s-a schimbat câtuși de puțin. Ea traversează secolele neatinsă, ignorând entropia... Textul pe care Philodemos din Gadara îl consacră morții combină considerațiile filosofice clasice ale Școlii cu frazele convenționale constituind un fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
actuală. ― Dar Mașina știe? ― Dacă știe, mie nu mi-a spus nimic. Pe Gosseyn îl apuca disperarea. ― Dar trebuie să știu și eu ceva. De ce trăiesc cu impresia că am fost ucis? ― Corpul dvs. ― rosti roboplsnul cu vocea sa fără inflexiuni ― a fost carbonizat și distrus cu ocazia morții dvs. Dar nu știu deloc cum se face că sunteți în viață. După o scurtă pauză, vocea reluă: ― Domnule Gosseyn, vă rog insistent ca întrebările dvs. să se refere la situația de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
În cîmp, stă așezat un om, cu hainele În dezordine, murdar, cu o barbă albă enormă, privind cerul ca o lespede, cu gura, bănuiesc, deschisă. Deduc că o are deschisă, pentru că emite un sunet clar, puternic, o singură notă, fără inflexiuni, fără variații, un sunet ca de trompetă, Învăluit În aburi - nu-l aud cu urechile, Îl aud cu fiecare atom al făpturii mele eroice. Alături de el, În picioare, un cîine cafeniu, ascuțit, cu urechile și botul ascuțite, cu ochii de
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
o atât de mare plasticitate încât mă gândii ce fericite trebuie să fie elevele acelor clase ascultând-o, căci nu putea vorbi acolo altfel decât acum, pentru că rostea substanța. Târziu, încheind vorbirea despre Proust, recită din Verlaine și Baudelaire, iar inflexiunile vocii căpătară tandreți și capcane în care se rotiră toți musafirii acelei nopți, acum plecați (dansând, pălăvrăgind sau jucând cărți), fiecare mai bun decât era în realitate, ea se sculă, deretecă niște nimicuri în bufetul din față, se reîntoarse, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
mi răsări la ceasul acela de primăvară, de taină și duh. Vizavi de mine râdea - plângea, pe perete, arlechinul dăruit in 1946; avusese răbdarea de intermediar al lumii mele, nemișcat peste decenii. Ana vorbea. Era în tonalitatea vocii și în inflexiunile rostirilor ce urmară (după ce servi șirul de meseni, își aduse un scaun și, forțând un mic deranjament, se așeză între mine și cel din dreapta, secretarul școlii, un bărbat tânăr și chipeș) o ridicare de mari cortine peste timpuri în adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
Zâmbi. Pe dată fața îi fu adumbrită de o tristețe vagă în mod absurd mi se făcu deodată dor de ea, deși încă nu plecase. O și vedeam departe, niciodată întoarsă și începui să duc aberant dorul vocii ei cu inflexiunile de tandrețe știute de mulți ani în urmă. Și o vedeam întoarsă în tinerețe răsărind în alte lumi, un fel de Circe în drumul lui Ulise. Era așa sau altfel, n-are importanță; important era numai felul în care ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
aici și dincolo, culegerea Kairos (1974) însumează piese ce comunică stări lirice fără disimulări. Fondul afectiv e o tristețe grea, un sentiment al damnării, exprimat fie nemijlocit, adesea în cadențe ce trimit la Lucian Blaga, uneori într-un melos cu inflexiuni folclorice, inclusiv de colindă, fie prin insinuarea lui în notații descriptive și meditative, intermitent cu tușe de „creion” arghezian. Laitmotivul acestui lamento continuu, bine temperat, derivă din condiția de exilat: „Aici sunt oaspete nu stăpân / din tot nimic nu e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289850_a_291179]