1,158 matches
-
apropie mai curând de perspectiva proprie încercărilor de construcție holistă a spațiului social. Realitatea este, într-adevăr, un proiect social, dar acest proiect este unul holist. Argumentul lui Searle este următorul: Există un motiv temeinic pentru care intenționalitatea colectivă e ireductibilă la intenționalitatea individuală. Nicio mulțime de "conștiințe eu" nu conduc la "conștiința noi", nici măcar cu suplimentul de convingeri. Elementul esențial al intenționalității colective este ideea de a face (în sensul de a dori, a crede etc.) ceva împreună, pe când intenționalitatea
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
judecată de valoare este prezentată ca și când ar fi o descriere adevărată, atunci este ridicată o pretenție falsă. În acest caz, punctul (c) devine o parte a punctului (d). Înțelesurile sau sensurile prezentate la punctele (d) și (e) sunt fundamentale și ireductibile una la alta. Punctul (d) înseamnă ideologia ca falsitate (...) Punctul (e) înseamnă ideologia ca un set de roluri socio-culturale" (Idem). 24 Cf. David E. Apter (ed.), Ideology and Discontent, Free Press, New York, 1964, pp. 18, 20, 35, 50, 121, 123
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
te referi la afirmații "orientate către viitor" presupune anumite consecințe nedezirabile: această utilizare sugerează că afirmațiile care sunt "orientate către trecut" (precum cele conservatoare sau tradiționaliste) nu sunt ideologice prin definiție. Punctele (d), (e), (f) și (g) sunt fundamentale și ireductibile unele la altele, dar asta nu înseamnă că ele sunt acceptabile în mod egal ca reprezentând caracteristici ale ideologiei, înțeleasă ca fenomen cultural. Faptul că ideologia este "inconștientă" este fără dubiu adevărat, dar acesta trimite la o caracteristică psihologic-individuală, și
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
Constant Tonegaruă. În al doilea rând, Grigurcu năzuiește spre identificarea nucleului individualizant al criticii lui Vladimir Streinu: „Instrumentul de expresie cel mai eficient al intuiției e metafora. În sugestiile profunde ale „stilului colorat” al criticului e de căutat timbrul său ireductibil, esența criticii sale estetice...”2 Încheierea micului studiu nu mai lasă dubii asupra creditului considerabil ce i se acordă: „...Vladimir Streinu e o personalitate critică impunătoare.”3 1 op. cit., p. 30 2 op. cit., p. 34-35 3 op. cit., p. 36 100
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
artistic” este corelativ cu existența normelor. Departe de a ne putea vreodată dispensa în analiza critică de ele, avem nevoie și de integrarea în categorii și de precisa raportare la sistemul normelor estetice, nu pentru a anihila esența vie și ireductibilă a operei, ci tocmai pentru a o demonstra. Încât întreaga luptă contra criticii integratoare își pierde pentru noi valoarea strict principială, păstrându-și-o în schimb pe cea polemică, orientată într-un sens foarte exact, anume împotriva criticii indiscutabil marginale
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
psihanalistului Michel Schneider: întâlnirea a două patologii (toxicomanie plus sindrom de abandon și nevroză narcisiacă) poate genera o nebunie de proporții ce n-a exclus schimbul de simptome. Marilyn a devenit purtătoare de cuvinte, iar Greenson purtător de imagini. Conflictul ireductibil dintre cuvinte și imagini există în fiecare dintre noi și pare a fi adevăratul subiect al romanului. Marilyn a plătit acest conflict cu viața, realizând că adevărul trebuie căutat din ce în ce mai mult în cuvinte și din ce în ce mai puțin în imagini. Constrânsă de
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
-le astfel mereu, se sprijină pe alchimia care îl transformă pe moștenitor în ființă de natură superioară. Burghezul nu datorează, se pare, nimic profesiei sale, funcțiilor sale, proprietăților sale. El se definește doar prin propria sa persoană, fiind, se pare, ireductibil la orice determinism. Pură individualitate străină, care datorează o parte din caracteristicile sale apartenenței la grupul de egali. Iscusința burgheză se regăsește în această jonglerie care permite obiectivității situației să se ascundă după subiectivitatea definiției sale. Sociabilitatea mondenă "Când ne
by Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot [Corola-publishinghouse/Science/1066_a_2574]
-
fidelitate ales este probabilitatea recepționării unui simbol eronat. Informația statistică este o măsură absolută a incertitudinii [Mareș, 2004], în procesul alegerii la întâmplare dintr-un număr de evenimente posibile. 1. Simbol sau literă sensul strict informatic se numește elementul fundamental ireductibil, care conține o informație. 2. Alfabet se numește totalitatea simbolurilor (literelor). 3. Cuvânt se numește succesiunea finită de simboluri (în particular cuvântul poate fi constituit și dintr-o singură literă). 4. Limbă se numește totalitatea cuvintelor formate cu un anumit
Asistenţa la naştere în prezentaţie craniană şi pelvină by Mihai Botez, Vasile Butnar, Adrian Juverdeanu () [Corola-publishinghouse/Science/305_a_1432]
-
descoperă în adâncul său”2. Omul, revelat ca persoană, nu este reductibil la o sumă de atribute substanțiale; „păstor al ființei” (Heidegger), el trăiește „întru mister și revelare” (L. Blaga). „E adevărat - spunea Petre Țuțea, cu tonul său apodictic și ireductibil - că misterul nu e comod, te neliniștește. Dar dacă misterul ar fi absent, neliniștea metafizică a cunoașterii ar dispărea și omul ar deveni mineral. Funcția pozitivă a misterului este incitația spiritului nostru de a-l dezlega. Lupta dintre intelect și
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
corpului la Maine de Biran. Încă de atunci, atenția filozofului era concentrată asupra limitelor discursului dualist moștenit din modernitatea lui Galilei și Descartes. Tema autoafectării nu putea să se nască decât printr-o susținută reflecție asupra condiției fenomenologice a trupului, ireductibil la o sumă de „proprietăți geometrice” prin care putem caracteriza un corp inert, intramundan. Trupul apărea, de la început, ca o instanță vie și inobiectivabilă. Rămânea de sesizat resortul prezenței sale - neglijată de Kant, tradiția idealismulului și a neocriticismului german, ratată
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
etc.). În Anglia, Scoția sau Țara Galilor, fără a mai vorbi despre Irlanda, privatizarea credinței nu este o cerință atât de acută ca în Europa Occidentală. Totuși, într-un context cultural postcolonial, întreținut de respectul pentru individ și de recunoașterea alterității ireductibile a persoanei umane, specificul profetic al teologiei creștine a putut să fie uitat, ca de altfel și granița între ortodoxie și erezie. Multiconfesionalismul creștin a dat naștere multiculturalismului orizontal. Tratată ca o „bătrână doamnă” între celelalte domenii de studiu universitar
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
Rahner (care definesc spațiul politic ca teritoriu preeclezial). Pentru ambele partide, în cele din urmă, „etica furnizează conținutul mântuirii”1, ceea ce pentru doctrina tradițională a Bisericii este insuficient. Creștinismul - așa cum au arătat un Pavel Florensky 2 ori Sofronie Saharov3- este ireductibil la un simplu enunț axiologic: mai mult decât o etică, religia iubirii cultivă un etos comunitar străin de ideologia romantică sau marxistă a violenței eroice 4. Pentru creștini, ideea de dreptate e limitată de practica terapeutică a iertării, a încrederii
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
timp urât. Cu o documentare minuțioasă, dar și cu o economicoasă investiție de fantezie, C. alcătuiește trei romane cu haiduci și cu panduri, plasate în vremea lui Caragea: Iancu Jianu (1940), Haiducii (1957), Tudor Vladimirescu (1960). Dominat de un maniheism ireductibil, naratorul pune în stare de conflict două tabere: jefuitorii, încărcați de grele păcate, și masa de nevoiași, care printre vaiete și blesteme îndură necurmatele silnicii. Din ura mocnită crește „volbura mâniei” și din cătun în cătun se întinde un „duh
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286361_a_287690]
-
poeme inedite, iar în 1983 iese de sub tipar Guillaume poetul și administratorul. A colaborat la „Amfiteatru”, „Gazeta literară”, „Luceafărul”, „Tribuna”, „România literară”. A tradus - de regulă în colaborare - mai multe cărți. Cantitativ deloc amplă, poezia lui M., de o originalitate ireductibilă, a produs o puternică impresie și i-a rezervat poetului un loc cu totul aparte în tabloul literaturii contemporane. Prizată direct de publicul avizat, examinată cu diligență de exegeză, producția poetului rămâne oarecum greu de clasat sub raportul identității. Tocmai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288071_a_289400]
-
preexistent reprezentării, nu poate fi produs de aceasta, întrucât astfel și-ar pierde caracterul absolut; iar din acest caracter absolut provine și caracterul său unitar și „nechestionabil“ (ausser alle Frage). Atât identificarea adevărului cu Ființa, cât și caracterul său absolut, ireductibil la reprezentare sunt exemplificate de Benjamin prin teoria platoniciană a ideilor. În acest loc, legătura cu textul despre Kant, cu care am început, poate fi refăcută. În Programm der kommenden Philosophie, „experiența“ era nume le dat „unității cunoașterii“, continuității formelor
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
scriere le salvează astfel, dialectic: contemplația care le face să survină nu este subiectivă, reverie, calcul abstract al formei sau divinație, ci ea provine, de fapt, neinten țional, din structura lucrului ca atare sau din semnul în mate rialitatea sa ireductibilă: „Wo das Symbol den Menschen in sich zieht, schießt aus dem Seinsgrund Allegorisches der Intention auf ihrem Weg hinab entgegen und schlägt sie dergestalt vors Haupt.“ Alegoristul devine o figură enigmatică, asimilată de Benjamin, mai târziu, colecționarului. El cunoaște codul
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
viață a spiritului, care ajunge la întâlnire cu sine. Pentru Benjamin, această înțelegere a dialecticii păstrează, într-adevăr, doar apa rența istoricității. Imaginea, iar nu conceptul, este, în Passagen-Werk, locul veritabil al dialecticii, întrucât doar ea dă negativității o expresie ireductibilă: „Was die Bilder von den Wesenheiten der Phänomenologie unterscheidet, das ist ihr historischer Index. [...] Der historische Index der Bilder sagt nämlich nicht nur, daß sie einer bestimmten Zeit angehören, er sagt vor allem, daß sie erst in einer bestimmten Zeit
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
data aceasta prin actualizarea unui trecut în percepția fulgerătoare a prezentului. Cheiurile Senei, exemplu reluat în multe locuri de Benjamin, trimit direct la timpul trecut al tramvaielor trase de cai, redeschid imaginea Parisului pierdută de mult și sesizează, astfel, tensiunea ireductibilă din tre înțelesurile unei lumi și moartea acesteia. Când ultimele elemente se confruntă, anume atunci când pierderea unui obiect coexistă cu persistența înțelesului lui, iau naștere imaginile dialectice: „Dialektische Bilder sind Konstellationen zwischen entfremdeten Dingen und eingehender Bedeutung, inne hal tend
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
dreptului. Exterioritatea mitică, tradusă ca acțiune teribilă, neînțeleasă a destinului, nu rupe circularitatea dreptului, nici logica lui relațională. Un ultim punct de inflexiune al textului este marcat de modul în care Benjamin face să survină un concept al violenței pure, ireductibile la orice logică a dreptului: este vorba de violența divină, care se manifestă într-o lume, după cum spuneam, căzută, pietrificată istoric și incapabilă s-o înțeleagă sau s-o transforme în mecanism, instituție, concept. Violența divină se opune, arată autorul
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
și mitică, deopotrivă) ale violenței fac vizibil stigmatul căderii ontologice a lumii, ca și necesitatea răscumpărării ei eschatologice. Filozofia istoriei este, după cum am încercat să arăt, o teologie politică, însă nu ca discurs sinteti zator între cele două, ci ca ireductibilă tensiune. Se justifică astfel și din perspectiva considerațiilor finale ale textului in tenția de a citi, în Zur Kritik der Gewalt, altceva decât un discurs care vizează pornirile revoluționare ale vremii. Mai mult, textul are drept cheie sesizarea unei absențe
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
Este vorba de filmul lui Wim Wenders Himmel über Berlin (1987). Personajul principal, îngerul Damiel interpretat de Bruno Ganz, survolează în film detalii urbane, conversații trunchiate, ruine sau trasee fragmentare. Orașul se dă, în deplină stranietate, ca mozaic in finit, ireductibil la o unitate prestabilită. În afara oricărei istorii, lipsit de memorie, spațiul urban este străin, mut, incomplet. Asemenea unui învățăcel al lui Isaac Luria însă, Benjamin recompune, în urma șocului cotidian și a dispersiei percepției, scenariul unei experiențe (Erfahrung) care face posibilă
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
bizară lume acvatică, este cel al fluturelui cu multele sale variante. În Introducere în poezia cuvintelor 225, Tonegaru preciza: Încercarea de a da o definiție poeziei înseamnă a prinde un abur cu plasă pentru fluturi. Ambele noțiuni sunt într-un ireductibil antagonism. Cea dintâi este o acțiune de determinare, de fixare a unei caracteristici, de a încadra obervațiile în legi generale; cea de a doua este în continuă mișcare având aspecte diverse". Citatul nu va clarifica sub nicio formă simbolul, dar
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
materialul pictural într-o construcție narativă se află în strânsă conexiune cu intenția de a oferi: „o mai bună înțelegere a fenomenelor interpretate”. Asta presupune că atunci când îmbracă veșmântul narațiunii, imaginea devine o formă de cunoaștere: „o formă majoră și ireductibilă a comprehensiunii umane”<footnote id=”194”><„a primary and ireducible form of human comprehension”, Louis O. Mink, Narrative Form as a Cognitive Instrument, în Geoffrey Roberts, The History and Narrative Reader, New York, Routledge, 2001, p. 214./footnote>. În acest fel
Construcţii narative în pictură by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Science/626_a_1333]
-
sau roșii, florile de măr sau garoafele albe și roz pot fi subiecte ale unor posibile descrieri particulare, adecvate numai datorită acestor intersectări. Și fiecare dintre aceste posibile descrieri particulare este un efect al narativizării și este o formă narativă ireductibilă a picturii. Prin discursul narativizant privirea ritmanalitică generează un fel de coerență care nu apare în datele picturale, dar care atașează vântului, ploii, furtunilor, peretelui, stâncii sau florilor anume deplinătăți imaginare. Această deplinătate, această plenitudine sau întregire imaginară atașată picturii
Construcţii narative în pictură by Jana Gavriliu () [Corola-publishinghouse/Science/626_a_1333]
-
urmare, singurul rol al rațiunii este să caute adevărul interpretând Revelația 31. Iată un verdict la care tânărul Cantemir ar fi aderat fără ezitare. Concluzii O opțiune similară are Cantemir în Sacrosanctae scientiae indepingibilis imago. Problemele cu adevărat grave, mari, ireductibile la clișee, inaccesibile prin mijloace empirice, nu pot fi asimilate, nu pot deveni obiect al cunoașterii decât prin intermediul unei "lumini imateriale", ceea ce presupune legătura directă cu divinitatea, deci revelația. "Știința sfântă a lui Cantemir, comentează Dan Bădăru, este tot una
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]