440 matches
-
apărea tot timpul în ziar, milita pentru interzicerea băuturii în ținut, încerca să-i împiedice pe negri să voteze, încerca să scoată din biblioteci Pe aripile vântului din cauză că o citea atâta lume și el știa pur și simplu că e „licențioasă“. Cineva a trimis o scrisoare ziarului întrebând dacă domnul Watkins a citit vreodată cartea, iar domnul Watkins i-a răspuns că nu, nu s-ar coborî niciodată la un asemenea nivel, că „știa pur și simplu“ că e o carte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
același lucru ca și mine. Jacinta Coronado era, evident, mai lucidă decît o sugerau aparențele. Trupul se stingea, Însă mintea și sufletul Încă se mai mistuiau În acel puț de mizerie. M-am Întrebat cîți alții asemenea ei, asemenea bătrînelului licențios care ne arătase cum s-o găsim zăceau Împotmoliți acolo. Vine fiindcă te iubește mult pe dumneata, Jacinta. Fiindcă Își amintește cît de bine Îl Îngrijeai și Îl hrăneai cînd era flăcău. Ne-a povestit totul. Îți aduci aminte, Jacinta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ar putea să nu se bucure de o primire atât de călduroasă. Nu-i vine să creadă. Oamenii par ahtiați după acest gen de spectacol liber. Probabil pentru că nu-l văd prea des. — Apreciez la justa lor valoare și versurile licențioase, tachinează vorbitorul. Face cu ochiul către sală. — Dintre cele pe care profesorii și părinții le interzic tinerilor. Râsete și hohote dezordonate se aprind peste tot, precum scân teile. Până și Agrippina se trezește din toropeală și, după ce se uită buimacă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
halite de pofticioși... Înjurau pe Lunaea (vacă mulsă de formidabila Profira), împingând-o în grajd, ea făcând fițe, nedorind să fie închisă, pusă la iesle... deși odată ajunsă acolo, începea să rumege lent, meditativ, fânul proaspăt... O înjurau, strecurând propuneri licențioase, chiar pe Profira care râdea larg, cu dinții albi, cu strungăreață, scăldați de o salivă abundentă... Înjurau chiștoacele de țigări „Plugare“, lățite în câte un scuipat gros, măturându-le, ca să fie pietrișul curat în fața haltei prin care treceau doar marfare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
sau nu, a complexității ideatice din versurile și proza lui Eminescu. Luările de poziție „în apărarea” scriitorului au fost (cu câteva excepții) la fel de penibile. Semnalăm și un fenomen recent: o încercare de „recuperare” a unui Eminescu libertin, autor de versuri licențioase, precursor al exhibărilor pansexualiste din scrierile „postmoderne” ale unor autori care țin să-și ia revanșa, se pare, după ce au suportat pudibonderia afișată ostentativ de un regim politic (comunist) remarcabil prin vulgaritate și urât social. Și de data aceasta se
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
-și ia revanșa, se pare, după ce au suportat pudibonderia afișată ostentativ de un regim politic (comunist) remarcabil prin vulgaritate și urât social. Și de data aceasta se glosează „după ureche”. De fapt, poetul a cules, nu a creat acele poezii licențioase. O cercetare mai atentă dovedește că în programul său personal, de studiere a valențelor expre 24 sive ale limbii populare, se înscriu în mod firesc și cântecul de mahala, și versurile țărănești ce uzează de acel „umor gros”, pus în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
au dat contur mitului Eminescu (începând cu anii declinului său intelectual și imediat după moarte), receptarea operei publicate a căzut adesea sub palierul mediu al lecturii, din cauza „marșării” pe accidentul biografic 100 și a răspândirii unor parodii (și auto-parodii?) adesea licențioase, ce făceau deliciul boemei ieșene și bucureștene până târziu, după al doilea război mondial. Totuși, remarcăm că, în paralel și fără nici o legătură cu aceste frivolități din marginea vieții literare, personalități de prim rang au citit, editat și comentat scrierile
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
sau nu, a complexității ideatice din versurile și proza lui Eminescu. Luările de poziție „în apărarea” scriitorului au fost (cu câteva excepții) la fel de penibile. Semnalăm și un fenomen recent: o încercare de „recuperare” a unui Eminescu libertin, autor de versuri licențioase, precursor al exhibărilor pansexualiste din scrierile „postmoderne” ale unor autori care țin să-și ia revanșa, se pare, după ce au suportat pudibonderia afișată ostentativ de un regim politic (comunist) remarcabil prin vulgaritate și urât social. Și de data aceasta se
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
-și ia revanșa, se pare, după ce au suportat pudibonderia afișată ostentativ de un regim politic (comunist) remarcabil prin vulgaritate și urât social. Și de data aceasta se glosează „după ureche”. De fapt, poetul a cules, nu a creat acele poezii licențioase. O cercetare mai atentă dovedește că în programul său personal, de studiere a valențelor expre 24 sive ale limbii populare, se înscriu în mod firesc și cântecul de mahala, și versurile țărănești ce uzează de acel „umor gros”, pus în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
au dat contur mitului Eminescu (începând cu anii declinului său intelectual și imediat după moarte), receptarea operei publicate a căzut adesea sub palierul mediu al lecturii, din cauza „marșării” pe accidentul biografic 100 și a răspândirii unor parodii (și auto-parodii?) adesea licențioase, ce făceau deliciul boemei ieșene și bucureștene până târziu, după al doilea război mondial. Totuși, remarcăm că, în paralel și fără nici o legătură cu aceste frivolități din marginea vieții literare, personalități de prim rang au citit, editat și comentat scrierile
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
colori stânse. Erau o capcană pentru un mușteriu cărunt. Le-am petrecut printre degete, zâmbind; autorul lor ținuse să ilustreze anume povești din Halima, pe care cetitorii europeni nu le găsesc în edițiile traducerilor curente. Pozițiile și pozele cele mai licențioase cu putință erau alese ca să amuze sau barbari tineri, sau civilizați obosiți. Eram barbar, fără să fiu tânăr. Eram european, fără să fiu obosit. Neguțătorul meu a înțeles că nu-i pot fi mușteriu pentru acea marfă și m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
se uite la ferestrele joase ale odăițelor rozalii, discret luminate. O lampă așezată lateral mascată de un abajur purpuriu punea În lumină portretul Doamnei, ca-n maeștrii flamanzi, În ambianța unui interior violaceu, unde paravanul pictat cu stînjenei decadenți, eflorescențe licențioase, adăpostea misterioasa intimitate (care atrăgea prin discreția sa tot așa cum atrag faldurile ori croiala rochiei): sofaua dură la fel ca și pupa vaporului, tapițată-n brocart - oh, dar Bandura știa bine rînduiala chiar Înainte s-o Întîlnească pe Marieta! - un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
crearea unei legături mai solide cu publicul"5. Analizând site-urile politice și prestația parlamentarilor în comunicarea din mediul virtual adăugăm că politicienilor români le este teamă de reacția vizitatorilor online și comentariile acestora, uneori acide, alteori cu un limbaj licențios, chiar trivial. În același timp, recurg la blogging pentru crearea unei imagini în trend cu noile tendințe, însă, nu consideră necesar un efort sistematic, deloc neglijabil de altfel, de a convinge proprii simpatizanți, viitori alegători, convinși fiind că blogul mai
by IONELA CARMEN BOŞOTEANU [Corola-publishinghouse/Administrative/1115_a_2623]
-
lor nu a fost și nu este sistematic. În același timp sunt vizibile reticentele clasei politice față de noile medii de comunicare. Totodată, politicienii români resimt atât temere, cât și nesiguranță în mediul online, prin imposibilitatea anticipării reacțiilor vizitatorilor. Comentariile acide, licențioase și tranșante ale internauților nu sunt de natură să-i încurajeze în a depăși aceste obstacole. Nici consilierii de imagine sau relaționiștii publici nu au reușit să-i convingă în exploatarea intensă a mediului virtual în campaniile electorale. Totuși, în
by IONELA CARMEN BOŞOTEANU [Corola-publishinghouse/Administrative/1115_a_2623]
-
dacă autorii în cauză vor să-i șocheze pe cititori, pentru a se face remarcați, sau dacă nu cumva simt nevoia, de fapt, să se defuleze după ce, multă vreme, au suportat cu greu interdicția de a folosi în public cuvinte licențioase: „ce-o să-mi facă, o să-mi belească pula“; „o să închidă din nou ușa după ea, iar eu o să mă cac pe mine, o să mă piș pe mine“; „senzația tâmpită că ai atâta căcat în tine, iar găozul e atât de
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
este aceea cu „perspectiva telepatică“. Într adevăr, numai intrând în telepatie cu Ion Avram am avea șanse să aflăm ce anume a vrut să ne comunice. FlecAreala ca filozofie Ionel Bandrabur s-a făcut remarcat în 1971 publicând un roman licențios și pitoresc, Fântâna iadului, care îl prezenta ‹ ca pe un posibil Boccaccio român. Agreabilul autor de atunci a început însă între timp să aibă veleități de filozof și a devenit antipatic. Volumul Paradisul evident - o filozofie pentru mine și pentru
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
oarecum, la înălțimea așteptărilor. Iată însă că (încă) tânărul prozator ne dezamăgește într-un mod consternant, punând în circulație, sub semnătura sa, o culegere de patru nuvele, Piano Man (Paralela 45, colecția „80“, seria „Proză“, Pitești, 2000), plină de expresii licențioase. Folosirea unor cuvinte dintre acelea care ne fac să roșim când le auzim rostite în public nu este interzisă în literatură. Trebuie ‹ însă ca ele să aibă o funcție estetică, nu să reprezinte doar dovada plăcerii puerile a scriitorului de
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
nu sperie (poate doar pe unii cititori necultivați). Ca dovadă, Emil Brumaru, care merge în privința aceasta mult mai departe, place chiar și celor mai sfioase domnișoare. Dar Emil Brumaru are talent. Adrian Chivu, mai puțin înzestrat, face din utilizarea limbajului licențios o formă (ieftină) de sfidare a convenției. El are o predilecție pentru evocarea mizeriei fiziologice: „am plecat în red lion cu zina în veceu dacă vrei o punem dar sunt pe stop“, „mă masturbez în căutarea ta“, „mă aplec și
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
Gheorghe Grigorean sunt comice fără ca autorul să fi urmărit aceasta. El a sperat să scrie o carte plină de dramatism, ca Love story, dar din cauza talentului modest și a lipsei de bun-gust n-a reușit să alcătuiască decât o carte licențioasă și cu multe caraghioslâcuri. Portretul Ritei este un exemplu: „Avea un fizic mai mult spre slab, departe de preferința inginerului pentru femei plinuțe, durdulii. O salvau însă bogații sâni cu sfârcuri mașcate“. Unii cititori se vor întreba ce înseamnă „mașcate
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
de la un plan al acțiunii la altul. În plus, relatarea este frecvent întreruptă de citate din Biblie, cu care romanul ar trebui, probabil, în intenția autorului, să intre în rezonanță. Din cauza acestui proteism arbitrar, nu se înțelege mai nimic. Pasajele licențioase, chiar dacă atrag atenția cititorului, nu fac istorisirea inteligibilă: „Trenul nu-i aglomerat. Îi reîntâlnesc pe Pluto, pe Burcă și Nan. Duhnesc a băutură și au chef de arțag. [...] Neavând succes să se-ncaiere cu necunoscuți, se iau de mine. Ce
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
odihnă, / un spărgător, unul înrăit de soartă, / nemulțumit de mine și de lume, / spărgătorul de tabuuri.“ (Spărgătorul de tabuuri) Predomină însă reflecțiile banale, care te fac să te gândești la cineva care filozofează cu paharul în mână, și formulările neinspirat licențioase, uneori de-a dreptul confuze: „dar eu rămân ultimul cavaler al vieții mele - / această frumoasă târfă pe care toți / au jupuit-o, dar n-au avut-o, / ca pe un sex erect / pe care toți impotenții și-l doresc“. (O
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
ar fi pusă în scenă. Replicile pe care le schimbă personajele, tineri americani și români, sunt pline de cuvinte deocheate, de mereu aceleași cuvinte deocheate, ceea ce la început uimește, dar de la un moment dat plictisește. Chiar și autorul unui text licențios trebuie să fie inventiv. Peca Ștefan nu este, are doar plăcerea repetării la nesfârșit a unor cuvinte despre care părinții sau profesorii i-au spus, probabil, cândva, că nu trebuie să le folosească în public. Cu plăcerea, infantilă, de a
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
Cummings și până la Mihail Gălățanu, au tot „șocat“ (până au plictisit) publicul cu descrierea părților din corpul omenesc care participă la actul sexual și a actului sexual însuși. ‹ Poeziile lui Alexandru Potcoavă sunt reușite atunci când sunt reușite, nu atunci când sunt licențioase. Unele, întâmplător, sunt și reușite, și licențioase. Iată un exemplu de bravadă (oarecum) simpatică: „apucă tu de-un colț apuc eu de / altul și hai să scuturăm cearceaful / pe balcon în capul trecătorilor / doar ne-or lua în serios că
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
șocat“ (până au plictisit) publicul cu descrierea părților din corpul omenesc care participă la actul sexual și a actului sexual însuși. ‹ Poeziile lui Alexandru Potcoavă sunt reușite atunci când sunt reușite, nu atunci când sunt licențioase. Unele, întâmplător, sunt și reușite, și licențioase. Iată un exemplu de bravadă (oarecum) simpatică: „apucă tu de-un colț apuc eu de / altul și hai să scuturăm cearceaful / pe balcon în capul trecătorilor / doar ne-or lua în serios că / noi nu ne jucăm de-a dormitul
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
lua în serios că / noi nu ne jucăm de-a dormitul iubito / și-apoi lasă gospodinele să-și dea / singure seama ce-i cu / firele crețe de păr adunate / în plasele lor cu vinete pentru zacuscă.“ Alte poezii însă, chiar licențioase fiind, tot plictisesc, din cauza banalității și trivialității lor de fond: „caninii măselele cranț / clitorisul ceasului / labiodentalele transmise / în morse prin sexul tău/ limbă punct limbă punct“ etc. Mai bine punct. Poeta care se pisiceste Versurile Luizei Predescu din volumul Iubire
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]