561 matches
-
lor, trebuie să se stingă de dor. COR DE FETE Se stinge de dor Sărman băiet. IONEL Se stinge de dor. COR DE FETE Îi cere, Marie, acum dovezi A lui iubire de vrei să crezi. O FATĂ (cătră Ionel) Mâhnită e azi - o privești, Ea crede că tu n-o iubești. ALTĂ FATĂ (alt; vorbește cu acompaniament) Tu să-i arăți iubirea, singur, singurel să rămâi în munte iarna întreagă până s-or întoarce oile tale la primăvară. COR S-
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
se stinge de dor. COR DE FETE Se stinge de dor, Sărmat băiet. IONEL Se stinge de dor. COR DE FETE Îi cere, Mario, acum dovezi A lui iubire de vrei s-o crezi. O FATĂ (cătră IONEL) O vezi mâhnită - n-o ghicești? Ea crede că tu n-o iubești. O ALTĂ FATĂ (alt cu acompaniament) Tu să-i arăți iubirea ta. Singur fiind, singurel sus pe munte, să stai o iarnă-ntreagă pân se va-ntoarce turma la primăvară
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
fum. Tot mai sus plutim, ca gândul, Cercul nostru tot lărgindu-l, Din adîncele ponoare Pîn' la culmile-n ninsoare Ca un fum. Ca de brazi frumoase visuri Pribegind pin largi abisuri Nu-l trezim din somn pe munte. Om mâhnit cu griji pe frunte, Dormi acum! Brazilor le suntem visuri, Pribegim pe largi abisuri, Nu trezim din somn pe munte. Trist copil cu griji pe frunte, Dormi acum! Dormi, pe când un șir de duhuri Pribegește prin văzduhuri... Ele plâng - Pin
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
de mirese despărțiți, Suntem cu dorul logodiți. ECHO Logodiți, logodiți... DORUL (alt; recitativ) Un om pe culmea mea senină, de unde caut lumea preste tot? Păstorul turma ce-și lasă e-al meu de acum pe vecii vecilor. La ce visezi mâhnit așa? IONEL La ce visez? Nu mă-ntreba. DORUL Să ți-o arăt eu? (el desface negurile; se vede mireasa, hora, păstorii în depărtare și s-aude Maria) MARIA Lumină de soare, am un iubit. Văzutu-l-ai oare? El singur în
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
senegalez) o anume vehemență În tratarea personajului Radu Grielescu sau a Velei, soția româncă a lui Chick din Ravelstein. Amatorilor de cancanuri literare li s-ar părea, probabil, important și faptul că Alexandra Bagdasar (nu Vela, soția naratorului Chick), adânc mâhnită, după citirea romanului Ravelstein și a Jurnalului lui Sebastian, a declarat, se pare, unui prieten că Bellow și Eliade au fost cei doi bărbați care i-au trădat Încrederea și afecțiunea. Câtă importanță au, În cele din urmă, asemenea condimente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
sunt legate atât de direct pe cât îți place ție să crezi, fiecare are propria parte de vină. În plus, tu și Mark nu puteați s-o continuați așa la infinit. — Dar timp de douăzeci de ani am putut, am subliniat, mâhnită. Lynn mă mângâie pe mână. —Tu vezi-ți de problemele tale, draga mea. Nu-ți face griji pentru mine și Harry sau pentru bani. Oricum, Mark pare foarte încrezător că-și va recupera banii de la Clive. —Zău? am făcut eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
ceva. —A, bine atunci. Ei, noi mai așteptăm niște oameni cu care trebuia să ne întâlnim aici și văd că încă n-au apărut, așa că suntem prin preajmă dacă te răzgândești. Harriet s-a uitat la ceas și a suspinat mâhnită. —O, nu, deja am întârziat! Și-a tras geanta de undeva de sub birou. Și-a dat la întâmplare cu parfum, și-a verificat machiajul într-o oglindă mică și a dispărut pe ușă, luându-și la revedere din mers. Shelley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
muzică foarte accesibilă, dar nu prea recentă Regele-balerin și Regina vor dansa eliberați, senzuali, fericiți că sînt în sfîrșit singuri, după moartea Regelui-Tatăl Prințului. Ansamblul va dansa în jurul lor, afară de Prințul-Balerin și de Prințesa-Balerină, care vor sta nemișcați în poză mîhnită. Apoi, aceștia din urmă vor dansa, sugerînd alungarea Prințesei la mînăstire. În sfîrșit, Prințul-Balerin va dansa cu o sabie în mînă și-i va ucide pe toți ceilalți. Urmat de suita lui de Diavoli va apărea Lucifer (sau Dracul-Balerin), care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
numai șaptesprezece ani, la două luni și jumătate după ce lăsasem în urmă Newark-ul (ei, nu chiar „în urmă“: în fiecare dimineață, la trezire, mă uit năuc la pătura străină din mâinile mele și la dispariția uneia dintre ferestrele „mele“; rămân mâhnit și nedumerit clipe-n șir în fața acestei transformări la care mi-a supus maică-mea dormitorul) - comit fapta cea mai vădit sfidătoare a vieții mele: în loc să mă duc acasă în prima mea vacanță studențească, iau trenul de Iowa, să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
omul este supus legilor lui. Oamenii, care prin autodisciplină, respectă legile Naturii și a ciclurilor ei și acționează pozitiv, prin gândurile, cuvintele și acțiunile lor, obțin, ca efect, starea de sănătate, fericire și bună stare. Oamenii cu atitudini negative: supărăcioși, mâhniți, răi, invidioși, lacomi, avari, egoiști, fricoși, care urăsc, etc., împiedică (opresc) circulația energiei vitale prin ei și devin bolnavi, au necazuri și trăiesc în sărăcie. Puterea de vindecare a oamenilor există în ei și poate fi declanșată prin relaxare, prin
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
acasă cu copilul? E un serviciu și ăsta, în definitiv. Ba mai serviciu decât acesta, nici că se poate. Se foiește pe scaun nea Petrică. Nu știe de glumă și nici nu-i arde, dar nu îndrăznește să obiecteze. Contrariat, mâhnit, se gândește probabil la lucruri pe care îi e imposibil să le spună, cum ar fi că și el, ca și oricine, a avut copii mici, dar nu și-a permis s-o țină pe nevastă-sa acasă... Ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
resemnarea se împletea un val de revoltă... inima îi clocotea, sufletul îi era străbătut de un simțământ de pătimașă răzvrătire împotriva acestei nedreptăți.. -Că viata veșnică, nu-ti este sortită...din această pricină, să nu-ti fie inima întristată, nici mâhnită, nici posomorâtă...îi șopti rar un gând. Nu te plânge de ceea ce aparține ursitei tale, și nu tânji după ceva, ce nu ți-a fost hărăzit !... ”Sic erat in fatis ! ”. ...Înainte ca ființele să fie, a continuat gâdul, Cel de
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
pleca, poate aveți de făcut vreo observație în legătură cu deficiența de care am amintit mai devreme, în legătură cu domnul Gosseyn. Curteanul, care stătuse în picioare mai la o parte, se apropie: - Legătura întreruptă? întrebă el. - Da, domnule. Tăcere. "Semantică Generală", gândi Gosseyn mâhnit, "unde ești când am nevoie de tine?" Nava aceasta și locuitorii ei continuau să-l confrunte cu situații neașteptate... Deficiența! Legătura întreruptă! - erau implicații vagi, neplăcute; și nu era nimic de făcut decât să aștepte și să afle ce însemnau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
seama? Ăsta nu-i puțul Sidi-Kaufa. E puțul Ajamuk și aparține acestor domni. Copilotul, care se așezase pe bara de protecție a mașinii și se tot uita la hartă de parcă ar fi văzut-o pentru prima dată, își ridică privirea, mâhnit. — Păi, în cazul ăsta, harta este greșită, îngăimă în cele din urmă. Munții ăștia din față nu apar nicăieri și cam acum o oră ar fi trebuit să traversăm un teren cu dune; și nici pe astea nu le-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
în capătul scării, Pascalopol îi strigă din ușă: - Poate am să încerc să trec și eu mâine pe la dumneavoastră, dacă aș avea onoarea de a fi primit. Ochii lui rugase. - Știi, zise Felix Otiliei, m-am întîlnit cu Pascalopol. Părea mâhnit că nu-l primim. În definitiv, poate c-am fost nedrept. Dacă tu mă iubești, de ce m-aș teme de el? Nu-i așa? Otilia deschise ochii mari. - Felix, știam eu că tu ești un băiat cuminte. Dar se-nțelege
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
generalului. Felix era, în chip învederat, distrat. Generalul găsi că ar fi potrivit ca Felix să se retragă și, cu aprobarea recunoscătoare a acestuia, cei trei se ridicară. Moș Costache declară posac că vine și el. Familia Iorgu se arătă mîhnită: - Puteai să stai, măcar la prăjituri. Într-adevăr, chelnerii aduceau pe tăvi lungi de argint mormane de prăjituri și de fructe. Pe fața lui moș Costache se dădu o scurtă luptă de tonuri, apoi lăcomia învinse, și bătrânul rămase pironit
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
oră și toți o știm imediat. Ce oameni, Dumnezeule ! Ce oameni și ce țară ! Și, ca semn al indignării, o coboară pe micuța Yvonne de pe genunchi. Nu are nevoie să privească înspre soția sa ca să o știe cum arată : profilul mâhnit, privirea de copil necăjit care nu știe cum să se apere. O nevinovată dâră albastră mai plutește o vreme stânjenitoare printre mobilele grele de mahon, în timp ce Profesorul Mironescu tace cu încrâncenare. — Dar chiar persoane din strictul anturaj ne au spus
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
calului său de bătălie, căruia de atunci înainte îi puse numele "picior de aur", [... ], pe când cel de al doilea, Constantin Margarites, căzu, ca multe căpetenii inferioare, prizonier în mâna cumanilor, cari apoi [î]l vândură bulgarilor împreună cu ceilalți. Cu inima mâhnită și pasuri grăbitoare împăratul zbură pe teatrul de război și sosi întîi în ținutul Bulgarophygos, avid după o ciocnire cu cumanii, cari roiau desfăcuți prin țară după pradă. La știrea grabnicei apropieri a împăratului ei fugiră cu pripă înapoi și
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
albe brăzdate de vene albastre, asemenea pastilei de la ora unsprezece, dar nu-și găsi nici de data asta liniștea, nimic nu-l putea ajuta să se calmeze. „Numai Susan, numai Susan“, Își spunea Întruna În timp ce alerga după apă, nespus de mîhnit și complet chior, din fericire nu i-a ieșit În cale Lastarria, fiindcă l-ar fi Înjunghiat. Și tot din fericire Finita Își amintise de pastilă și trimisese un chelner cu un pahar de apă să-l caute. Uite că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
la ora șapte ies. La șapte l-au expulzat toate lucrurile care zăceau sparte și răvășite prin dormitor. De ceasuri Întregi Îl acuzau, hărțuindu-l, ar trebui să-ți fie rușine. De aceea Înainta acum pe coridor cu o față mîhnită. CÎnd văzu dormitorul lui Julius atît de liniștit simți că-l apucă din nou furia, dar nu mai avea Încredere În aceste mici accese de furie care treceau prea repede și nu le putea auzi nimeni. Baia lui Susan totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nu sunt făcuți unul pentru celălalt, că el așteaptă de la ea alinare, nu dragoste (n-are sprijin și pace. Și le-a căutat la mine - III 9). Clitemnestra știe că doar prezența rivalei sale îl mai poate salva pe bărbatul mâhnit și nefericit : Fără tine se va plictisi și mai mult (IV 2). Incapabil să alunge o soție legitimă sau o iubită nevinovată, Agamemnon moare pentru că ezită să comită o nouă nedreptate : mă roade ca un vierme timpul și deopotrivă grija
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
trecutul și În a recîștiga memoria unui ilustru bărbat absent, pe care Parcele au ținut să-l smulgă de lîngă sărmanul copilaș. Părintele Fernando Își țintui privirea asupra mea, uluit. — E adevărat? Eu am Încuviințat. Fermín mă bătu pe umăr, mîhnit. — Uitați-vă la el, sărăcuțul, cum Își caută un progenitor pierdut În negura amintirii. Ce poate fi mai trist decît asta? Să ne spună preasfințita domnia voastră. — Aveți dovezi care să vă susțină afirmațiile? Fermín mă Înșfăcă de bărbie și-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
că le știi! Vreau neapărat să știu versurile. Toată viața n-am putut suferi versurile, parcă am avut o presimțire. Pentru Dumnezeu, prințe, rabdă, cred că amândoi va trebui să răbdăm, i se adresă ea prințului Lev Nikolaevici. Era foarte mâhnită. Prințul Lev Nikolaevici vru să spună ceva, dar, din pricina fâstâcelii care tot nu-i trecuse, nu putu scoate o vorbă. Numai Aglaia, care-și permisese atâtea în „discursul“ ei, nu era câtuși de puțin jenată, dimpotrivă, părea chiar bucuroasă. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
undele unei verticale nebunii te-avîntă spre dumnezeire. - Acolo să mă exilez, cu toată muzica... Omul e așa de singur, că deznădejdea-i pare un cuib și groaza un adăpost. În zadar își caută o cărare prin desișul firii, el rămâne mâhnit, cu fața spre înfundăturile propriului său duh. Căci, în el, lumina nu s-a despărțit de întuneric. Prin ceea ce încoronează Creația, prin spirit, el aparține începuturilor ei. Nimic nu-i va scutura din conștiință nopțile timpului. Nu-i crește noblețea
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
ovaționează. Vipsania zâmbește, îmbunată. Din spate, Labienus o bate pe umăr. — Aș dori și eu o copie a cărții lui, dacă se poate. Dar e un adevărat succes! Îi vine să sară în sus de bucurie. De ce era așa de mâhnită înainte? — Nu mă deranjează că există păreri divergente despre mine... — Divergența de opinii aduce faima, șușotește încet Antonia. Vipsania încuviințează cu gravitate. — Cine nu știe, continuă imperturbabil tânărul, că în toate vremurile poezia ușoară s-a bucurat de atenția unor
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]