608 matches
-
are legile sale și cu greu poate fi comparat (în nici un caz confruntat) cu celelalte. Ce le unește este un concept foarte vag: plăcerea estetică, acea clipă de iluminare și bucurie pe care o simțim când am intuit frumusețea, nu obiectuală, ci relațională, a unor manevre lingvistice. Ce le desparte sânt categoriile, familiile poetice (în sens wittgensteinian). O clasificare a poeziei în genuri relativ autonome nu este pedanterie, ci o necesitate vitală, precum clasificarea ființelor vii în specii în biologie. Nu
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cu o viziune unitară și cu un traseu care să aibă sens. Atenția specială acordată picturii - care revine în actualitate la fel ca în postmodernii ani ’90 -, precum și experimentelor formale moderniste din anii ’60 a pus în valoare formele artistice obiectuale ce pot fi mai ușor valorificate pe piața artistică. Dimensiunea socială a artei a fost reliefată în mai multe expoziții, cum ar fi cea a curatorului Marco Scotini, care, într-un spațiu prea restrâns, a „adunat“ lucrări ale câtorva dintre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
Mark Aldanov, nu vrem să sugerăm cu aceasta că Romanul cocainei este o operă eclectică. În acest roman, ca și în scrierile autorilor amintiți, funcționează un stil al epocii și al generației, cu evidente valorificări ale prozei pușkiniene, fragmentare, lapidare, „obiectuale“ și comportamentale. Admițând, totuși, că M. Agheev este un pseudonim pe care l-a folosit unul dintre cei trei scriitori ai exilului rus, dovezile pro și contra pentru fiecare dintre cele trei ipoteze ar necesita un spațiu de analiză care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
logică Închisă (,,Matineu și cocoși”), dar mai ales pentru a i se opune. Decontaminarea de real nu e Întotdeauna posibilă, căci iluzia se naște dintr-un soi de hiperrealism. Nu Întâmplător, metalimbajul devine limbaj poetic, după ce dobândește statut de lume obiectuala, ,,repovestita” ironic (,,Capră”). În acest univers, În care s-au adunat multiple ipostaze poetice, ar mai fi, desigur, de facut Îndreptări. Expresia ar trebui să găsească drumul unei purificări (În sensul de accentuare a liricului) și să evite anumite incongruente
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
mediului înconjurător, Mobilitatea teritorială a populației, Comportamentul demografic. Demonstrația este o metodă ce permite explorarea și cunoașterea sistematică, organizată, indirectă a obiectelor, fenomenelor și proceselor, fie prin prezentarea lor de către profesor în stare naturală, fie prin substituirea lor cu ajutorul modelelor obiectuale, simbolice sau verbale. Astfel, pot fi folosite: a. Demonstrațiile obiectuale cu ajutorul unor modele: roci, minerale, plante presate, eșantioane de specii de lemn etc. b. Demonstrațiile figurale, care cuprind îndeosebi desenele geografice realizate pe tablă și pe caiete, ca o prezentare
Ruşii-lipoveni din judeţul Iaşi : dinamici socio-demograficoeconomice by Iacob Pavel () [Corola-publishinghouse/Administrative/91763_a_93067]
-
o metodă ce permite explorarea și cunoașterea sistematică, organizată, indirectă a obiectelor, fenomenelor și proceselor, fie prin prezentarea lor de către profesor în stare naturală, fie prin substituirea lor cu ajutorul modelelor obiectuale, simbolice sau verbale. Astfel, pot fi folosite: a. Demonstrațiile obiectuale cu ajutorul unor modele: roci, minerale, plante presate, eșantioane de specii de lemn etc. b. Demonstrațiile figurale, care cuprind îndeosebi desenele geografice realizate pe tablă și pe caiete, ca o prezentare grafică și cartografică a cunoștințelor geografice. De exemplu, întocmirea planului
Ruşii-lipoveni din judeţul Iaşi : dinamici socio-demograficoeconomice by Iacob Pavel () [Corola-publishinghouse/Administrative/91763_a_93067]
-
dactil). Ca profesor al unui copil cu deficieță de auz este important să cunoști limbajul semnelor, să știi să-l folosești în activitatea instructiv educativă, deoarece acest limbaj ajută semnificativ la clasă. Copilul cu deficiență de auz are o gândire obiectuală, în imagini, iar limbajul este cel mimico-gestual. Gândirea unui copil surd are un caracter concret. Elevii cu deficiențe de auz care nu sunt demutizați gândesc în imagini generalizate spre deosebire de cei auzitori unde elementul de bază al gândirii și limbajului este
Didactica limbii ?i literaturii rom?ne ?n ?coala cu deficien?e de auz by C?t?lina Costandache () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84365_a_85690]
-
mai rapizi comparativ cu alții și astfel formau mult mai repede cuvintele cerute. Conform principiului recompensă-pedeapsă s-a observat că perspectiva recompensei a fost motivantă pentru elevi. În urma aplicării acestor trei jocuri putem menționa că acțiunile de joc, de natură obiectuală, dezvoltă capacitatea de analiză și sinteză în mod direct și nemijlocit. Datele experimentale scot în evidență faptul că în joc procesele memoriei (întipărirea, recunoașterea și reproducerea) și operațiile gândirii (comparația, generalizarea, clasificarea) se dezvoltă mai ușor, mai eficient decât în
Jocuri de dezvoltare a memoriei la copilul deficient de auz by Laura Lificiu,Andreea Matei () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84363_a_85688]
-
stărilor descinse inițial: autoobservarea, trăirea și investigarea eroului, jocul de scenă, bazat pe principii fotodinamice. Factura confesionala a românului îndeplinește o functie cognitivă. Structura generală a operei literare se înfățișează că o stratificare în adâncime (stratul fonetico-lexical, stratul semantic, cel obiectual, stratul imaginii, cel al narațiunii interioare și exterioare. Fragmentul literar se actualizează istoric prin opera ecranizata. Opera literară: “. . . între timp, enervat că ea asculta cu atenție pasionată, de-i deveniseră ochii strălucitori de tot, ce spunea el, am căutat să
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Adina Durbacă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1357]
-
sau mai mici. Conform lui Constantin Pufan, „majoritatea specialiștilor care se preocupă de problemele psihologice și pedagogice ale deficienților de auz, nu mai pun la îndoială faptul că surdul (nedemutizat) posedă gândire, după cum posedă și limbaj, că gândirea lui este obiectuală, în imagini, iar limbajul, mimico-gesticular. Atât gândirea, cât și limbajul surdomutului se desfășoară însă în cadrul unor anumite limite, condiționate atât de posibilitățile imaginilor generalizate, cât și de cele ale sistemului de comunicare mimico-gesticular.” (1972, C. Pufan, p. 77) Față de prima
Limba rom?n? ? limba matern? pentru surzi? by Marinela Istrat () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84350_a_85675]
-
tuns și impecabil ca formă. Era un om care se disciplina în permanență. El știa să folosească un termen deja la modă, „abstract“, în relație cu orice obiect sau corp ce se lăsa abstractizat. Că, în acest timp, eu rămâneam obiectual, corespundea concepției sale despre abstracțiune. Dar la mirosul de heringi părjiți care ajungea până în atelierul său, învecinat cu al nostru, s-a sesizat, pe urmă însă a înțeles situația noastră de criză și din când în când făcea cinste cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
cinste, aproape „muzeificată” : țăranii români, de pildă, au creat în acest scop „camera bună”, iar o anumită tradiție citadin-burgheză a introdus relativ recent în locuințele noastre „vitrina”. Fiecare neam ține deci, într-un fel sau altul, la propria sa moștenire obiectuală - iar cînd neamul devine națiune, acesta va schimba camera bună a fiecăruia cu muzeul tuturor. Asemănările se opresc însă aici. Supus regulilor atît de diverse ale rudeniei, acest „patrimoniu domestic” ia forme foarte diferite în diferite culturi. Este ceea ce m
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
posibil de roman“ și se Închide cu „Un posibil sfârșit de roman“: scurte capitole (de nouă și respectiv șapte pagini) susținute de o voce naratoare emancipată, Încrezută chiar, cultivată și ironică. Începutul pendulează Între două maniere narative: una strict descriptivă, „obiectuală“, reluare a scriiturii de tip nonveau roman; și alta colocvială, adresare către „iubiții cetitori“, cu miza pe efectul deconspirării convenției romanești. Cele două maniere se Împletesc continuu, Într-un joc isteț de perspective, gata-gata să se suprapună: În aceeași clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
reprezentările ficționale ulterioare) eșecul limbajului, denaturarea/ apariția omului "fabricat" și obscurizarea sensului (realizată ca ironie, farsă, predilecție pentru înțelegerea literală) îi pot fi atribuite lui Urmuz, pentru ca dilemele interiorității, propensiunea spre reverie și halucinație, fascinația corporalității, a lumii materiale și obiectuale să fie conturate în interiorul unei viziuni specifice lui M. Blecher și H. Bonciu. Revolverul, suveran al lumii Un autor precum Urmuz trebuie, în primul rând, citit în contextul cultului dezvoltat în jurul misterului vieții, al morții și al operei sale de către
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
astfel să fie numit ventilator de stat...". O dată pe an, ia "formă de bidon" se umple cu gaz "până sus" și călătorește în "insulele Majorca și Minorca". Fabricat "pe cale chimică, prin syntheză" Bruno Schulz, al cărui roman, Manechinele, explorează metamorfozele obiectuale, denunță "gravitatea tragică" a umorului aparent ce însoțește prezențe ale materiei hazardate: Materia nu cunoaște glume. E plină de o gravitate tragică. Cine se încumetă să creadă că se poate juca cu materia, că ea poate fi modelată în glumă
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
3.1.2. Terapia familială structurală 247 9.3.1.3. Terapia familială behavioristă (comportamentalistă) 248 9.3.1.4. Terapia familială psihoeducațională 249 9.3.2. Abordări centrate pe trecutul familial (diacronice) 250 9.3.2.1. Modelul relațiilor obiectuale 250 9.3.2.2. Terapia familială multigenerațională 251 9.3.3. Alte abordări 252 9.3.4. Abordarea sistemică și redescoperirea individului: terapia cognitivă 254 9.3.5. Echivalențe enunțiale. Concepte și aserțiuni distinctive 257 Capitolul 10 Principii metodologice
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
rolul emoționalului, mecanismele de apărare etc.); importanța acordată dezvoltării și diferențierii individuale; față de toate celelalte abordări, terapia este de lungă durată, iar rolul terapeutului este mai pasiv. Variantele diacronice pot fi grupate în două modele principale (Griffin, 1993): modelul relațiilor obiectuale și modelul terapiei familiale multigeneraționale. 9.3.2.1. Modelul relațiilor obiectuale tc "9.3.2.1. Modelul relațiilor obiectuale " Pleacă de la premisa că în decursul vieții - în special în copilărie - internalizăm imaginea acelor obiecte (și a relațiilor cu ele
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
față de toate celelalte abordări, terapia este de lungă durată, iar rolul terapeutului este mai pasiv. Variantele diacronice pot fi grupate în două modele principale (Griffin, 1993): modelul relațiilor obiectuale și modelul terapiei familiale multigeneraționale. 9.3.2.1. Modelul relațiilor obiectuale tc "9.3.2.1. Modelul relațiilor obiectuale " Pleacă de la premisa că în decursul vieții - în special în copilărie - internalizăm imaginea acelor obiecte (și a relațiilor cu ele) care au o semnificație emoțională deosebită pe linia principiului plăcere-frustrare. (Obiectul prim
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
durată, iar rolul terapeutului este mai pasiv. Variantele diacronice pot fi grupate în două modele principale (Griffin, 1993): modelul relațiilor obiectuale și modelul terapiei familiale multigeneraționale. 9.3.2.1. Modelul relațiilor obiectuale tc "9.3.2.1. Modelul relațiilor obiectuale " Pleacă de la premisa că în decursul vieții - în special în copilărie - internalizăm imaginea acelor obiecte (și a relațiilor cu ele) care au o semnificație emoțională deosebită pe linia principiului plăcere-frustrare. (Obiectul prim și cel mai important este desigur mama.) În
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
ele) care au o semnificație emoțională deosebită pe linia principiului plăcere-frustrare. (Obiectul prim și cel mai important este desigur mama.) În timp, respectivele imagini se consolidează în subconștient și determină interacțiunile cu cei apropiați, în speță cu membrii familiei. Relațiile obiectuale interiorizate în trecut se vor proiecta mereu în prezent, în interacțiunile din familie. Dacă „zestrea” mental-emoțională este psihopatologică, ea va produce grave tulburări în mediul familial. Multă vreme, scena terapiei americane - și nu numai - a fost dominată de psihanaliză. Precizez
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
terapiei americane - și nu numai - a fost dominată de psihanaliză. Precizez însă că terapia familială de această factură este totuși ceva diferit, ea operând cu modelul interpersonal (vezi 9.2.2.). Figura clasică a terapiei familiale, bazată pe principiul relațiilor obiectuale, este N. Ackerman (1958). Ideile principale ale modelului pot fi rezumate astfel: - la nivel de cuplu, internalizările patologice (introiecțiile) din timpul copilăriei ale unui soț sau ale amândurora conduc la un comportament confuz și conflictual; - abaterile comportamentale ale copiilor rezultă
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
sau diferite calități ale aceluiași stimul în condițiile prezentării unor stimuli competitivi. Cercetările asupra psihologiei reclamei au arătat că imaginea atrage atenția mai mult decât textul; dintre imagini cele care înfățișează și ființe omenești sunt mai căutate decât cele pur obiectuale; muzica este mai atractivă decât narațiunea secvențele sincopate, rapide reținând mai mult timp atenția decât narațiunea. Un stimul mai intens atrage atenția mai curând decât unul slab. Efectul prosexigen se datorează nu numai dimensiunii sau intensității stimulului ci și contrastului
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
de efecte artistice și estetice. Într-o completare inedită a acestei definiții, limbajul poetic s-ar caracteriza, astfel, "prin capacitatea sa de a evoca imagini. El nu formulează păreri, nici nu rezolvă probleme, ci evocă o lume într-o plenitudine obiectuală. Deoarece nu se referă, ca orice alt limbaj, la o obiectualitate existentă în afara limbii, ci mai degraba abia o creează el însuși, va folosi toate mijloacele lingvistice care îi pot fi de folos în acest scop"13. Mai exact, într-
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
joc o matematică a sentimentelor pe care Constantin Popa o stăpânește la perfecție. Vag, o muzicalitate pitagoreică însoțește schimburile de replici, totul luând forma unei simfonii stranii despre care nu știm dacă vine din afară sau din interiorul nostru... Lumea obiectuală pe care o configurează dramaturgul este, de asemenea, de o simplitate foarte... percutantă: mese, scaune, o floare, o Biblie, niște cărți de joc. Ea reprezintă cadrul discret în care oamenii și poveștile lor circulă asemenea unor pești tăcuți și singuri
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mai stins becul). Autoclaustrat într-un interior mizer, sordid, "eroul" proiecțiilor halucinante își actualizează de obicei, printr-un proces anamnetic à rebours, detaliile (ordinare sau de-a dreptul grotești) dintr-o existență provincială care îi augmentează angoasa. Exterioritatea, fie ea obiectuală sau umană, îl consumă, în fond, doar în sensul că îi potențează teribilul rău interior, măcinându-l într-un malaxor nevăzut, dar ale cărui rotițe se fac auzite în permanență. Fiecare dintre cele cinci cicluri ale cărții (și în special
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]