471 matches
-
scrisori pe care-l adnotăm în rîndurile de față constituie un document patetic al unei existențe marcate de un dramatism ce informează opera, dar care își are propria-i semnificație, trasînd profilul unui personaj ce întregește galeria măștilor acesteia. O osmoză între autor și creație ne oferă o figură umană bivalentă, pe de-o parte, scriitorul lipsit de viitor, ratat, pe de alta, triumfătorul în esență, chiar dacă ultima îmbrăca straiul ficțiunii, transgresînd astfel vitregiile timpului său: "luăm cunoștință, aici, observă Ion
O victimă a stalinismului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7428_a_8753]
-
O perspectivă subiectivă și, în același timp, perfect riguroasă în bogăția informației. Trecutul este pus sub lupă. Atent. Cu enormă afecțiune. Popasuri consistente pe întîlnirea cu doamna Bulandra, cu Ion Manolescu, cu Iancovescu, cu Vraca. Arta actorului se învață prin osmoză. Ca să fii actor, ai nevoie de sănătate fizică și morală. De seriozitate. Un machior poate, dacă e genial, să-ți dea imaginea personajului. După o reprezentație cu "Othello", cineva îi spune lui Laurence Olivier: "Ai fost mare în seara asta
O seară la Caracal by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/7436_a_8761]
-
legătură strânsă între ceea ce mâncăm și starea sistemului nervos, drept dovadă hrană influențează pe termen lung starea noastră pshica și mentală. Profesorul Jay Hoffman afirmă în lucrarea să "Chimia alimentară și chimia corpului uman": Atunci cand animalul este viu, procesul de osmoza din colon împiedica bacteriile de putrefacție să pătrundă în animal. În momentul morții, procesul osmotic se întrerupe și bacteriile traversează peretele colonului pentru a invada carnea animalului. Acesta este de fapt factorul care frăgezește carnea. Astfel, carnea este frăgezită prin
Mitul consumului de carne în alimentație () [Corola-journal/Journalistic/65982_a_67307]
-
un deceniu, până în debutul anilor '70. Körössy a fost un pianist de mare forță, un artist de impecabilă realizare a formei performanței muzicale, un artist de impresionantă acuratețe în formularea discursului variațional improvizatoric; rafinamentul armonic definește și astăzi o veritabilă osmoză cu simțul timbral, ambele susținute de vigoarea ritmică privind atacul pianistic al claviaturii. Săptămânile trecute, Iancsi Körössy a urcat pentru prima oară pe scena de concert de la Ateneul Român; a făcut-o în compania mai tânărului său coleg minunatul saxofonist
Iancsi Körössy la București by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/15701_a_17026]
-
speță inferioară), iar ideea care răzbate din carte e următoarea: Creangă a încetat de mult să mai fie un simplu autor, el a devenit un personaj literar a cărui biografie trece în operă și a cărui operă trece viață. De osmoza aceasta în dublu sens nu e răspunzător numai Creangă, ci mai ales acribia celor care i-au făcut posteritatea: junimiștii, Ibrăileanu, Călinescu, Vasile Lovinescu, Valeriu Cristea. Pentru a defini proza humuleș- teanului, Eugen Simion propune termenul de autoficțiune, care presupune
O minune de povestitor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5268_a_6593]
-
spre dublul mixt Andreea Marin/Ion Țiriac. Într-adevăr, de mulți ani n-am mai avut un cuplu atât de... de... Uite, că nu-mi mai găsesc vocabularul... În sfârșit, dacă vom reuși, ipotetic vorbind, ca printr-un proces de osmoză, să amestecăm zâmbetul interminabil și vioiciunea Andreei Marin cu "sfinxoșenia" și cumpătarea în vorbă a lui Ion Țiriac, vom dispune de un cuplu ideal... La tenis! 1) Sintagmă actualizată și adaptată noilor condiții social-economice sub forma: "Hai, șomere!"
"Țepele" – joc dpbrogean de la Basarabi by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/12414_a_13739]
-
au dat putința descoperirii ei. Toată viața unui om poate fi redusă la buna sau proasta îmbinare dintre deschiderea ființei sale și descoperirea existenței altora. Indiferent că e vorba de oameni, de lucruri, de alte universuri sau de zei, buna osmoză dintre deschidere și descoperire dă măsura contactului nostru cu lumea. Iată așadar cîteva exemple terminologice din monografia pe care Walter Biemel i-a dedicat-o lui Heidegger. La mai bine de 30 de ani de la scrierea ei (1973), lucrarea rămîne
Povestindu-l pe Heidegger by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9867_a_11192]
-
Cremene se lasă sedusă acum de farmecul vetust al obiectelor vechi, care posedă însă voracitatea domoală a otrăvurilor cu efect întârziat, absorb, ca niște uriașe ventuze, în masa lor spongioasă, umorile calde ale vitalului, ajungându-se, în felul acesta, la osmoza perfectă dintre oameni și lucruri. E lesne de observat că orice „regăsire” a timpului se dovedește aici pasageră, iar muzeul memoriei se metamorfozează în cele din urmă într-un deșert, pe care poeta se grăbește să-l repopuleze cu alte
Mioara Cremene la aniversară by Octavian Soviany () [Corola-journal/Journalistic/3166_a_4491]
-
dezvăluie un degustător al substanței textului, prin felul cum citează din comentariile lui Nietzsche asupra poeziei, cum pătrunde armonia poeziei nietzscheene, descifrându-i muzicalitatea, varietatea ritmurilor, a strofelor, a rimelor, a măsurii, prin motivarea cultivării poeziei de către Nietzsche în deplină osmoză cu gândirea lui filozofică. Exemple de unde duce folosirea pentru traducere a edițiilor depășite sau a folosirii intermediarului străin, de obicei cel francez, se găsesc în toată analiza sa pe textul celor patru volume. Rețin din Notă, doar aberația rezultată din
Erudiție și pasiune by Cornelia Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/14333_a_15658]
-
psihologică trebuie puse integral în slujba moralei și reflecției duhovnicești. Dimensiunea estetică a operei muzicale se proiectează și se exersează o vreme în solitudine, chiar fără învelirea conținutului într-un profil imanent, în timp ce dimensiunea etică se exprimă în plen, odată cu osmoza dintre fond și formă. Adevăratul transmițător de moralitate și spiritualitate în muzică nu se erijează într-un „medium” înrăit al valorilor tradiționale, dar nici într-un „profesionist” al înnoirilor radicale. A avea simțul moralei ori a investi opera cu o
Virtuozitate ?i specula?ie by Liviu D?NCEANU () [Corola-journal/Journalistic/84257_a_85582]
-
versuri magnifice era o străpungere stranie ca o acțiune curioasă în ultimul grad căci în urma străpungerii trupurile tinere se colorau deodată în roz și în portocaliu" (poemul perfect avea părul verde și haine de asemenea verzi). Altfel spus, poemul asigură osmoza între materie și spirit. De fapt, asistăm la o clasicizare a manierei avangardiste, la o deschidere a ei către moraliile inalienabile. Gimnastica verbului, acrobația la trapezul corespondențelor n-a obosit, însă a încetat a pretinde exclusivitatea, în beneficiul unei mărturii
Un postavangardist (I) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15692_a_17017]
-
sau a neutralității, "un mod de a ignora realitatea". Proza din Punctul de inflexiune devine astfel un dens poem al depersonalizării, una din temele predilecte ale lui Norman Manea. E terenul pe care s-ar putea înregistra o relație de osmoză cu atmosfera și obsesiile din proza lui Kafka. Există o etapă, prima, a romancierului Norman Manea, puțin cunoscută, ca să nu zic aproape necunoscută criticilor mai tineri și Occidentului, pentru că prozatorul însuși a lăsat-o în umbră. În romanele "variantelor la
Ambiguitățile exilului by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/8554_a_9879]
-
spaima care s-o împingă urît, cu suflarea tăiată,/ spre mine, să ceară ajutor” (marea fantezie cu trei fulgi pentru martha). Interiorul, deltă plină de fine aluviuni afective, devine obsedant aidoma unei antinaturi. În contextul unor poetici tradiționale, axate pe osmoza dintre eul poetic și „cadrul natural”, Mircea Ivănescu trasează granița fragil-dureroasă a cadrului domestic, bucurie echivocă, sacrificială (căci oare nu implică orice artificiu o jertfă?): „ce plăcut este iarna să stai la gura căminului,/ mîngîind cu mîna leneșe blana aruncată
Poezia lui Mircea Ivănescu by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13086_a_14411]
-
despre natura artistului. Aceeași imagine domină și în Astăzi umblu numai pe muchii (Imonts Zicdonis), unde acesta este văzut ca un ins care face experiența limitelor, ca o ființă de interval: "Linia frontului, fluidul dintre doi oameni, undele unei miresme, osmoza lichidelor, disputele politice, încleștarea ideilor - de-a lungul acestor țărmuri navighează arta. Limita exercită o ancestrală, atavică și indestructibilă forță de atracție. Ea cheamă spre risc, spre femeie, spre flăcări, spre artă." Nu aș dori să se înțeleagă, din numărul
Un "pre-șaizecist" recuperat by Cristian Măgura () [Corola-journal/Journalistic/14645_a_15970]
-
Simona-Grazia Dima Prietenia literară, sentiment ales și de preț, devine o realitate emoționantă atunci când se materializează într-un volum în care textele a doi scriitori dispăruți se prezintă într-o fericită osmoză, aproape în fuziune. Dacă Ioan Flora și Gheorghe Crăciun au fost, o viață, prieteni, afinitatea lor depășea, în chip evident, planul omenescului, pentru a conduce la o înțelegere superioară, matură, a literaturii. Este ceea ce explică, pe larg, cu atâta căldură
Desprinderea de sine by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/8967_a_10292]
-
primul volum, Priveliștile, cumva asociat cu fluidul ("o piatră în apa memoriei"), "ascult în trecut" șs. n., R. B.ț; "memoria unei fete dansînd", unde primul cuvînt poate însemna, mai stîngaci, e drept, și "amintirea". Aceasta duce mai departe la osmoză, la permeabilitate generală sau fluiditate a (viziunii) lumii: "Noaptea, cu florile ei de lotus pe cer, / umflîndu-se și dezumflîndu-se. // Apoi ca o fîntînă tulburată încet te limpezești, / lichidul ia nu numai forma, dar și culoarea - / pînă la identificare - a Vasului
O retrospectivă by Romulus Bucur () [Corola-journal/Journalistic/8478_a_9803]
-
capăt legătura cu un univers dezolant, la rigoare "un pustiu suportabil", al cărui prezent se stinge, ci încearcă a-l recicla inclusiv sub unghiul unei percepții suprasenzoriale. În cuprinsul metamorfozelor pe care le înregistrează fenomenologia naturii, poate fi intuită o osmoză între aparențe și esențe, altfel zis un circuit de semne oculte. În sensul vederilor unui Mircea Eliade, polaritatea între materia scriptică și cea criptică a realului produce enigmatice conexiuni, cu un prezumat cifru angelic: "mereu cineva / schimbă sensul lucrurilor în
Un postsimbolism by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7889_a_9214]
-
republica literelor", la o cotă valorică înaltă (recunoscută și prin decernarea premiului Jorge Guillén pentru "originalitatea" și "caracterul înnoitor" al acestei opera prima). Poemele lui Llamazares (fără titlu, doar numerotate, pentru a sublinia unitatea ansamblului), creează, pe baza alternanței și osmozei de imagini plastice, evocări și reflecții, un univers poetic care se articulează și capătă sens pe "spirala timpului", unde se reunesc un "odinioară" mitic al originilor, un "ieri" al strămoșilor, un "astăzi" deziluzionant și un viitor previzibil, al eului emitent
"Construirea" memoriei by Dana Diaconu () [Corola-journal/Journalistic/11987_a_13312]
-
la autosaturare. Să luăm un exemplu, un singur poem din Totul: „în fața gării de nord venea spic de zăpadă./ de frig, se-ncolăciseră coloană cu coloană, hotel cu hotel și stradă cu stradă,/ prin pielea pietrelor din pavaj se încetinise osmoza/ ceața lingea parbrizul taxiurilor, le rodea emailul, glucoza, fructoza/ perechile, poză color, fustă și jackă de skai/ își mestecau prin colțuri mustățile bej și rujul coraille:/ tipa vedea de valiză, iar tipul/ îi îmbrățișa fenotipul./ vedeam toate acestea cu ochi
Altceva by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/3054_a_4379]
-
ca și de înstrăinarea totală a acestui nepot de văr primar al lui Dimitrie Caracostea. Aștern cu greutate pe hârtie cuvântul "înstrăinare", când e vorba de Franța, dar poate fi el evitat? Oricât de mare ar fi fost în trecut osmoza dintre cele două țări - și culturi -, faptul că între Paris și București există o distanță geografică de peste 2000 km, nu a fost și nu este lipsit de consecințe. Revelația acestui artist am avut-o la Paris, în ianuarie 1995, vizitându
Un pictor francez de origine română by Mihai Sorin Rădulescu () [Corola-journal/Journalistic/9454_a_10779]
-
Există cărți care se citesc chiar fără să fie deschise. Există cărți pe care le acumulăm lângă pat, în fiecare noapte, într-un teanc care se schimbă mereu. Uneori, nici măcar nu le deschidem, dar printr-un soi de fenomen de osmoză, lectura se produce în timpul somnului. Î.: După ce ați scris despre Istoria lecturii, lucrați acum la o carte despre bibliotecă... R.: Nu știu încă ce va fi această carte. Deocamdată, se numește Biblioteca, noaptea. Mă gândesc la o bibliotecă în acel
Alberto Manguel: Profesia, cititor by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/14807_a_16132]
-
limbii folosite în dialoguri în așa fel încât să devină perceptibil efortul făcut de vorbitorii de idiș pentru a se exprima cât mai sugestiv pe englezește. Contrariile nu sunt ușor de împăcat, uneori nu se produce sau nu se observă osmoza și autorul poate fi perceput și interpretat diferit în funcție de direcția din care este privit. Astfel, Bernard Malamud a fost aclamat ca unul dintre cei mai autentici exponenți ai americanismului: primul lui roman, The Natural (Născutpentru a juca), publicat în 1952
Viață modelată de operă (2) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6008_a_7333]
-
împletirea ei de fețe și mișcări, în amestecurile ei de viață și de moarte, poeta ne mărturisește că se simte deopotrivă "regină" și "sclavă". De bunăseamă "regină" prin funcția creatoare al cărei agent se recunoaște, "sclavă" prin conținutul procesului de osmoză cu lumea materialităților consolator-provocatoare: "Sunt fericită, iartă-mă, Absalom necesar/ Că tocmai eu sclava ta sunt regina acestui stejar.// Nu vorbi de moarte, ea e în vale sau în deal/ Și Absalom se face că respiră ca un abur de
"Sclavă și regină” by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13768_a_15093]
-
o stranie lămurire, emițînd părerea că analogia, similitudinea dintre metrica versului grec și aceea a jocului nostru popular să nu fie numaidecît datorită unei evazii a sudului asupra nordului, ori a nordului asupra sudului; ori unui proces mai larg, de osmoză, între nord și sud, ci pur și simplu unei răsăriri spontane și izolate, la sud și la nord explicabilă printr-o... inexplicabilă comunitate spirituală între neamurile ambelor regiuni. Lămurire într-adevăr stranie, care nelămurește mai degrabă și mai mult lucrurile
Revista MUZICA by Viorel COSMA () [Corola-journal/Science/244_a_486]
-
asumării frumuseții personale, al frumuseții umane. Reprezintă, totodată, acceptarea arhitecturii timpului, asumarea trecutului mort, prezentului relativ, sentimentului futuristic al momentului. Departe de tăieturile perfecte, urâtul și frumosul, antrenate într-un complex de sensuri interșanjabile, în relație de coexistența, fuziune și osmoză cu umanul, sunt coordonate ale vieții, ale perceperii acesteia și ale perceperii sinelui. Astfel, cum frumosul riscă pericolul kitsch-ului, iar urâtul devine emoționant, așa cum lumina devine umbră odată cu modificarea sursei de lumină, “perfecțiunea însăși este imperfecțiune”. (Vladimir Horowitz) Urâtul
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Ramona Costea, Radu-Răzvan Cozma, Ariadna Pui, Alma-Monica Gavriluţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_946]