894 matches
-
mulțumesc, de parcă deja îi redasem libertatea. După cum vezi, nu ți-am sucit gâtul, am zis. — Copilul meu, copilul meu drag, răspunse ea. 4 — Deci nu mă urăști, Martin, nu-i așa? spuse Palmer. Stăteam întins pe canapeaua din cabinetul unde Palmer își primea pacienții. Eram cu adevărat pacientul lui. Eram împins cu viclenie spre a accepta un fapt neplăcut într-un mod rațional și civilizat. Nu, nu te urăsc, am răspuns. — Suntem oameni civilizați, zise Palmer. Trebuie să încercăm să fim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
pe canapeaua din cabinetul unde Palmer își primea pacienții. Eram cu adevărat pacientul lui. Eram împins cu viclenie spre a accepta un fapt neplăcut într-un mod rațional și civilizat. Nu, nu te urăsc, am răspuns. — Suntem oameni civilizați, zise Palmer. Trebuie să încercăm să fim cât se poate de lucizi și de cinstiți. Suntem oameni civilizați și inteligenți. Da, am răspuns. Stăteam nemișcat și sorbeam din paharul de cristal pe care Palmer mi-l umpluse din nou cu whisky și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
te urăsc, am răspuns. — Suntem oameni civilizați, zise Palmer. Trebuie să încercăm să fim cât se poate de lucizi și de cinstiți. Suntem oameni civilizați și inteligenți. Da, am răspuns. Stăteam nemișcat și sorbeam din paharul de cristal pe care Palmer mi-l umpluse din nou cu whisky și apă. În timp ce vorbea se plimba în sus și-n jos, înalt și slab, cu mâinile împreunate la spate, iar halatul larg, violet, pe care-l purta peste cămașă și pantaloni scotea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
a creat o falsă impresie în privința asta. Încă nu pot pricepe și nu pot accepta situația. Căsnicia noastră are o bază foarte solidă. — Antonia n-ar fi putut să-mi creeze o falsă impresie nici dacă ar fi încercat, spuse Palmer. Fericirea, dragul meu Martin, este un lucru incert. Unii oameni, iar Antonia este unul dintre acești oameni, privesc viața ca pe o evoluție. Viața ei stagna de mult timp. A venit momentul să meargă mai departe. Mă privea din când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
vorbind într-un, rar și încet cu accentul lui ușor american. — Căsnicia este o aventură în curs de desfășurare, am spus. — Întocmai. Iar pentru Antonia a venit momentul să facă un mare pas înainte. — Exprimarea ta e absolut minunată, spuse Palmer zâmbind. — Așadar situația era inevitabilă. — Îți admir puterea de a lua lucrurile așa cum sunt, spuse el. Într-adevăr, poate că situația era inevitabilă. Nu-ți spun asta în încercarea de a scăpa de partea mea de răspundere sau pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
sunt și alții. Nu contează. Nu e ca și cum ne-am preface că nu vedem asta sau alte lucruri. — Și cu mine cum rămâne? am întrebat. Pe mama Antoniei s-o ia dracu'! — Tu nu vei avea de suferit, Martin, spuse Palmer. Se opri în fața mea și-și plecă spre mine privirea concentrată și plină de duioșie. Aici se întâmplă un lucru extraordinar, Martin, ceva mult mai mare decât noi înșine. Dacă n-ar fi așa, Antonia și cu mine am fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Într-un anume fel și pe tine te cunosc mai bine decât te cunoști tu. Mă îndoiesc de asta, am răspuns. N-am fost niciodată un adept al convingerilor tale. Așadar, după părerea ta, toți avem de câștigat. — Da, răspunse Palmer. Nu spun că vom fi mai fericiți, deși s-ar putea să se întâmple și asta. Dar cu toții vom evolua. Tu ai fost pentru Antonia ca un copil și ea ți-a fost ca o mamă, iar asta v-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
în același timp și copil și bătrân? Asta era prea de tot. — Ce tâmpenie! am replicat. Resping categoric explicațiile tale. Lucrurile mergeau foarte bine între mine și Antonia înainte să apari tu. — Nu e deloc așa, dragul meu Martin, spuse Palmer. Nu uita că n-ai reușit să-i dăruiești un copil. Ea n-a reușit să-mi dăruiască mie un copil. — Ei, poftim! exclamă Palmer. În mod natural fiecare consideră că este vina celuilalt. Iar probele biologice sunt nerelevante, după cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
mine și Antonia înainte să apari tu. — Nu e deloc așa, dragul meu Martin, spuse Palmer. Nu uita că n-ai reușit să-i dăruiești un copil. Ea n-a reușit să-mi dăruiască mie un copil. — Ei, poftim! exclamă Palmer. În mod natural fiecare consideră că este vina celuilalt. Iar probele biologice sunt nerelevante, după cum știi. Căldura și mișcările silențioase ale lui Palmer și felul în care îmi rostea numele în mod repetat îmi induseseră un fel de amețeală așa încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
-i dăruiești un copil. Ea n-a reușit să-mi dăruiască mie un copil. — Ei, poftim! exclamă Palmer. În mod natural fiecare consideră că este vina celuilalt. Iar probele biologice sunt nerelevante, după cum știi. Căldura și mișcările silențioase ale lui Palmer și felul în care îmi rostea numele în mod repetat îmi induseseră un fel de amețeală așa încât aproape că nu mai știam ce să-i răspund. — Sper că nu mă hipnotizezi, am spus. — Sigur că nu, la ce mi-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
am suflecat mânecile cămășii. Nu reușeam să-mi desfac butonii. Am încercat să mă ridic, dar canapeaua era făcută în așa fel încât nu puteai ședea pe ea și m-am întins din nou. M-am uitat în sus spre Palmer, care se oprise din nou lângă mine; pe fața lui tânără de american deștept se citea doar blândețe și preocupare, părul argintiu tuns scurt îi strălucea în lumina lămpii. Trăsăturile lui aveau ceva abstract. Aceste trăsături nu sugerau nici răutate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
mine; pe fața lui tânără de american deștept se citea doar blândețe și preocupare, părul argintiu tuns scurt îi strălucea în lumina lămpii. Trăsăturile lui aveau ceva abstract. Aceste trăsături nu sugerau nici răutate, nici corupție. Un aspect important, continuă Palmer, este că tu și eu am dat naștere acestei situații. De la noi a început totul, nu-i așa, când am construit o prietenie trainică. Asemenea legături sunt puține în viața mea. Ești sigur că nu ești supărat pe mine? — Cher
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
început totul, nu-i așa, când am construit o prietenie trainică. Asemenea legături sunt puține în viața mea. Ești sigur că nu ești supărat pe mine? — Cher maître! am răspuns, uitându-mă scrutător la chipul curat și deschis al lui Palmer, cu tinerețea lui inexplicabilă. Am impresia că nici nu prea știu cum să mă supăr pe tine, am rostit rar, deși cred că aș vrea să o fac. Am băut prea mult în seara asta și nu înțeleg prea bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
înțeleg prea bine ce mi se întâmplă. Sunt amărât, profund îndurerat, mă simt singur și părăsit, dar nu sunt supărat. Abia atunci mi-am dat seama, ca de un lucru foarte important, că în seara asta am venit eu la Palmer în loc să-l chem pe el la mine. Nici măcar nu-mi trecuse prin minte să fac așa ceva. Venisem eu la el într-un suflet. — Vezi și tu, Martin, că nu încerc să ascund nimic. — Ba da, numai că o faci într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Ascunzi ceva prin tot ceea ce faci. Ești prea inteligent pentru mine. Nici nu mă mir că Antonia te-a ales. Poate că și ea este prea inteligentă pentru mine, numai că nu mi-am dat seama de asta până acum. Palmer rămase cu ochii la mine un timp, senin, detașat și blând, având în priviri doar o licărire de neliniște. Trase puțin de marginile halatului, în partea de sus unde se vedea cămașa albă imaculată, și-și eliberă încă un pic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
prea cred că ți-am arătat care este reacția mea! am spus. Dar în clipa în care am rostit aceste cuvinte mi-am dat seama că intrasem deja în rolul celui care „reacționează bine”, rol pe care mi-l pregătiseră Palmer și Antonia. Îmi băgasem capul exact în lațul pe care mi-l pregătiseră cu grijă, cu atenție, chiar cu afecțiune. Pentru ei era important ca eu să le acord libertatea din punct de vedere moral, să nu-i pun în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
în situația de a acționa dur. Dar, dacă dețineam totuși o anumită putere, în clipa aceasta renunțasem la ea. Era deja prea târziu pentru o reacție violentă. Într-adevăr, mă aflam în fața unui lucru de dimensiuni extraordinare, extrem de bine regizat. Palmer păru să ignore remarca mea. — Vezi tu, noi nu ne-am gândit nici o clipă că tu ai putea să te desparți de noi, spuse el. Într-un mod ciudat și absolut minunat noi nu ne putem lipsi de tine. O să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
te desparți de noi, spuse el. Într-un mod ciudat și absolut minunat noi nu ne putem lipsi de tine. O să rămânem mereu alături de tine, o să-ți purtăm de grijă. Ai să vezi. — Credeam că a venit timpul să evoluez. Palmer răspunse râzând: — Ah, să nu crezi că va fi ușor! Nimic nu va fi ușor în povestea asta. Va fi o aventură plină de primejdii. Dar, așa cum ți-am spus, faptul că tu ții la mine este important. — Și ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
fi ușor în povestea asta. Va fi o aventură plină de primejdii. Dar, așa cum ți-am spus, faptul că tu ții la mine este important. — Și ce te face să crezi că am să țin la tine și în continuare, Palmer? am întrebat. Simțeam că mi se întunecă mintea. — Ai să ții, răspunse Palmer. — Dragostea pentru rivalul învingător? — Psihicul este un material ciudat, zise el, care are propriile sale căi de a se reechilibra. Își caută automat avantajele, consolările. Este aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
așa cum ți-am spus, faptul că tu ții la mine este important. — Și ce te face să crezi că am să țin la tine și în continuare, Palmer? am întrebat. Simțeam că mi se întunecă mintea. — Ai să ții, răspunse Palmer. — Dragostea pentru rivalul învingător? — Psihicul este un material ciudat, zise el, care are propriile sale căi de a se reechilibra. Își caută automat avantajele, consolările. Este aproape în totalitate o problemă de mecanică, prin modele mecanice îl înțelegem cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
neclintit. Era foarte frig. Mă hotărâsem să petrec Crăciunul cu Alexander și Rosemary și le telefonasem cu două zile în urmă ca să anunț că vin și să le spun în câteva cuvinte că eu și Antonia ne despărțim. Antonia și Palmer îmi ceruseră cu multă insistență și cu o căldură surprinzătoare să-mi petrec Crăciunul cu ei. Era uimitor cu câtă rapiditate, după dezvăluirile Antoniei, „ei” deveniseră un fel de instituție care avea o putere considerabilă, o atmosferă și chiar o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
petrec Crăciunul cu ei. Era uimitor cu câtă rapiditate, după dezvăluirile Antoniei, „ei” deveniseră un fel de instituție care avea o putere considerabilă, o atmosferă și chiar o tradiție. Antonia își împărțea acum timpul între Hereford Square și casa lui Palmer din Pelham Crescent, făcând tot posibilul pentru a se afla în ambele locuri în același timp. Niciodată nu o mai văzusem atât de fericită; și mi-am dat seama, cu un amestec de sentimente, că o mare parte din fericirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
regret crunt, îngrozitor, deși nu înțelegeam foarte clar ce formă ar fi putut îmbrăca acțiunea pe care o ratasem. Acum îmi era clar, și simțeam asta când ca pe o consolare, când ca pe o durere insuportabilă, că Antonia și Palmer erau foarte îndrăgostiți unul de altul. Mărturisirea iubirii lor și supușenia mea în fața ei, ba chiar - aș zice cu multă amărăciune - binecuvântarea pe care aproape că le-o dădusem, descătușase în cei doi o bucurie frenetică. Nu-i mai văzusem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
umed, proaspăt și curat din interior; acum însă mirosea doar a parafina din cele patru radiatoare cu ulei uriașe al căror miros, la fel de bine cunoscut, îmi trezea amintiri din iernile prost luminate ale copilăriei. — Altceva? — Păi, asta-i tot. — Și Palmer n-a mai spus nimic? — Nu l-am întrebat altceva. — Și zici că te-ai purtat frumos cu el? — Am fost adorabil. — Nu sunt convins că eu, în locul tău, chiar m-aș fi repezit asupra lui ca o fiară sălbatică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
fi repezit asupra lui ca o fiară sălbatică, zise Alexander, dar măcar l-aș fi luat puțin la întrebări. I-aș fi cerut niște explicații. — Ei, ce explicații să-mi dea? am răspuns. Nu uita că sunt bun prieten cu Palmer. A-i pune întrebări e o treabă aproape imposibilă și totodată inutilă. — Și Antonia e fericită? — E însăși întruchiparea fericirii. Sunt tentat să spun acum că mie nu mi-a plăcut Palmer niciodată, zise Alexander oftând. E doar copia unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]