1,132 matches
-
inimă într-o singură contracție ca fiind de 5 ml. Sugerează existența capilarelor pe cale intuitivă, fără însă a putea dovedi acest lucru. Concepția sa despre circulația sângelui de la artere spre vene, într-o permanentă mișcare circulară, poartă în ea o paradigmatică influență aspra biomedicinei. În 1651, William Harvey publică On the Generation of Animals ("Despre generarea animalelor") - un tratat embriologic, bazat pe principiul ex ovo omnia ("toate animalele provin din ouă"), fapt pentru care este considerat tatăl "preformatismului" (știința care suține
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
putea obiecta că destructurarea atomică este o reacție nucleară și nu chimică, pentru a veni în sprijinul teoriei lui Dalton. Însă trebuie recunoscut că prezența izotopilor arată că același atom poate avea greutăți ușor diferite. Dar teoria sa atomică, rămâne paradigmatică pentru știința chimiei secolului XVIII. Cartea Noul sistem al filosofiei chimiei, editată în 1808, este momentul științific care marchează începutul unei noi ere în înțelegerea științei chimiei. Prestigiul pe care și l-a câștigat ca om de știință face ca
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
institutul său, cinci departamente: de microbiologie generală, de igienă aplicată, de microbiologie morfologică și două de tehnici microbiologice de cercetare. Modelul a fost preluat de douăzecișinouă de țări în care funcționează treizecișidouă de institute similare. Pasteur face parte dintre personalitățile paradigmatice ale căror merite au fost recunoscte de contemporani (ca, de pildă, Giuseppe Verdi), spre deosebire de alții (ca, de exemplu Van Gogh), care nu au cunoscut celebritatea decât postmortem. Pasteur primește mai toate onorurile și premiile din epocă și este înmormântat onorific
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
și și-a început activitatea la Spitalul Caritatea, sub îndrumarea profesorului Johannes Peter Müller64 care a îndreptat și pașii lui Theodor Schwann. Faptul acesta scoate și mai pregnant la lumină aportul necelebrităților (rămase în umbra reflectoarelor) la desenarea marilor serpentine paradigmatice ale progresului omenirii. Istoria le datorează respectul. Sub îndrumarea profesorului Müller, învață să mânuiască microscopul. Un alt asistent al profesorului Müller, Robert Froriep 65, îi pune la dispoziție cercetările specialiștilor francezi și englezi în domeniul anatomiei patologice. Este adevărat că
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
un element în fiecare an, aproape. În anul 1864, Lothar Meyer 176 publică un articol în care descrie 28 de elemente. John Newlands 177 editează în 1865 Legea octavelor elementelor. Cei patru factori care conduc la desemnarea lui ca persoană paradigmatică, conform spiralogiei sunt: a) publicarea de către Mendeleev a două volume intitulate Principiile chimiei, în care anticipează existența elementelor; b) prezentarea conferinței "Dependența dintre proprietățile greutății atomice și elemente", în ziua de 6 martie 1869, la Societatea Națională Rusă de Chimie
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
introducerea schimbărilor impuse de viteza luminii. 3. Echivalența masă-energie E = mc2, definește energia ca fiind egală cu masa obiectului înmulțită cu pătratul vitezei luminii. 4. Mișcarea browniană este mișcarea permanentă a micilor particule suspendate într-un lichid. Aceste patru idei paradigmatice caracterizează noua concepție despre spațiu, timp și materie, contribuții esențiale la spiralogia progresului științific al biomedicinei. Einstein enunță că lumina este formată din particule, cuante, inițial negate chiar de Max Planck 190 și Niels Bohr, dar universal acceptate în 1919
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
parte. Colaborează cu laureații Premiului Nobel (Niels Bohr, Max Planck și Ernest Rutherford 192), în cuantificarea orbitelor electronilor, asemănătoare dinamicii planetelor. Stabilește deflecția luminii de către corpuri masive, aplică teoria relativității la structura universului și afirmă existența unei constante cosmologice. În paradigmaticele sale descoperiri, acest geniu universal a avut momente de incertitudine, amplificate de reacțiile opozante (o lege spiralogică). Moare cu incertitudini legate de teoria cuantică, datorită incongruenței ei cu teza relativității. Declară: God doesn't play with dice ("Dumnezeu nu joacă
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
prezintă o povestire care, conform acestui criteriu, se aseamănă cu fabula primară, poate fi luat drept un indiciu al fabulei primare. Să ne gîndim la celebra povestire a lui Borges, Pierre Menard, autor al lui Quixote. Povestirea este un exemplu paradigmatic al literaturii postmoderne, care pune sub semnul întrebării bazele propriei sale arte. Pierre Menard a fost un poet ce a transcris literal pasaje din Don Quixote de Cervantes. Naratorul susține că, deși verbal identică cu textul lui Cervantes, transcrierea lui
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
politicii și a artei, literatura de călătorie, literatura pornografică), media (cuvinte, imagini) și stiluri tipografice. Dar, deși interdiscursivitatea încă trezește interes și este folosită intens, fenomenul nu se limitează nicidecum la cultura contemporană. Încă o dată, Don Quixote rămîne un caz paradigmatic, dacă nu chiar deschizător de drumuri. Într-un fel de prefață dramatizată la piesa El Narciso Divino, autoarea barocă mexicană Sor Juana Ines de la Cruz pune o reprezentantă a populației autohtone, denumită "America", să vorbească nu numai o limbă percepută
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
sunt importante. În anumite circumstanțe identitățile secundare pot deveni foarte importante și este de înțeles că politicile trebuie să reflecte acest aspect atâta timp cât identitatea primară, aceea de a fi oameni, nu este compromisă ca urmare a acelor politici.6 Schimbarea paradigmatică pe care conceptul securității umane o propune prin schimbarea obiectului de referință a politicilor de securitate de la identitatea națională/statală la individ se legitimează prin apelul la valorile morale. În acest sens, Monica Den Boer și Jaap de Wilde scriau
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
de timp, pentru garantarea bunăstării cetățenilor săi. Astfel, agendei ONU privind securitatea umană i s-a adăugat o a treia direcție: transformarea sistemică în care relația dintre statele-națiune suverane și instituțiile internaționale trebuie să se schimbe fundamental.426 Această schimbare paradigmatică susținută la cele mai înalte nivele din ONU a reflectat și preocupările unei părți a comunității academice de a redefini și de a lărgi semnificația securității, care a înțeles că un concept simplist de securitate constituie o asemenea barieră în
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
vedere metodologic, teza pornește de la asumarea identității ca un concept cheie al abordării constructiviste; în acest sens propune o clarificare conceptuală menită a facilita explorarea opțiunilor de analiză și interpretare în relație cu paradigma securității umane, care presupune o schimbare paradigmatică prin deplasarea obiectului de referință a politicilor de securitate de la identitatea națională la individ pe temeiul valorilor morale. În măsura în care constructiviștii consideră că etnia, religia, națiunea sunt identități care ne diferențează, discursul securității umane, afirmă autoarea, intenționează să rupă această vrajă
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
diferită de cea a romanelor sale din prima perioadă, cât și de a Baltagului. Nu mai regăsim aici nimic din orizontala reacțiilor și momentelor pe care o aduce orice viziune realistă. În acest roman de factură simbolică relația e verticală, paradigmatică. Pentru a înțelege o scenă, privirea înapoi nu mai e necesară, căci fiecare moment al narațiunii își conține explicația. Romanul sadovenian din 1933 va reuși să fie un splendid roman pedagogic și metafizic, așa cum a visat Slavici pentru Din bătrâni
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
discipline umaniste și științe sociale. O pătrunzătoare și empatică întâlnire dă naștere monografiei Rembrandt (1966), unde textul iradiază o învățătură împărtășită cititorului printr-o propedeutică naturală. Perioadele frazei măsoară persuasiv treptele dezvelirii fenomenului: aspirația continuă a pictorului către o „artă paradigmatică cu valoare de exemplu moral și social”. Eseistul afirmă că Rembrandt practică aventura interioară, este un sedentar călătorind în universul spiritual al picturii, iar coloristica sa devine „element constitutiv al atmosferei afective”, poartă un „timbru liric”. S. definește clar-obscurul rembrandtian
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289554_a_290883]
-
determinate, aceasta fiind ceea ce Thomas Kuhn numește "știință normală". În domeniul științelor naturii, "revoluțiile" apar atunci când produsele acestei "științe normale", în forma teoriilor, se extind și se complică, ajungând să fie contradictorii. Aceste perioade de "criză" atrag după sine modificări paradigmatice, care nu se ghidează nici după logica științifică și nici după demonstrație, ci pe o reflecție critică în al cărei context anumite principii, până atunci de la sine înțelese, sunt suspendate. Nu e vorba, aici, de simple schimbări în teorie, ci
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
știința progresează, potrivit lui Kuhn, mai puțin prin schimbări "revoluționare" de acest tip și mai mult prin modificări de factură non-epistemologică. Acestea din urmă presupun recon-ceptualizări ale teoriilor, de obicei ca un rezultat al ajustării incompatibilităților teoretice. În orice caz, schimbarea paradigmatică reprezintă un proces individual, fiind foarte probabil ca aceasta să nu aducă modificări imediate în practica științifică: Va exista o perioadă de tranziție, în care noua paradigmă ajunge, gradual, să o substituie pe cea veche. Pe parcursul acestei perioade, vor exista
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
și la incomensurabilitatea acestora în cadrul teoriei sociale constituie o sursă de controversă. Dacă noțiunea reprezintă, la Thomas Kuhn, un instrument pentru elucidarea naturii schimbării în științele naturii, teoreticienii sociali folosesc termenul fără a deține însă o concepție analogă cu privire la schimbarea paradigmatică din domeniul științelor sociale. Așa cum apare în teoria socială, paradigma pare să nu includă nimic altceva decât elementele a ceea ce am putea numi știință socială "normală", fără să facă vreo referire la mecanica proceselor implicate de cunoaștere. În plus, a
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
istorie, de exemplu în Colindă de Crăciun, poate și ar trebui să apară la fel de facil într-un film sau un desen animat, sau un balet, ca în versiunea originală, scrisă. Ar fi bine să folosim aici termenii lingvistici "paradigmatic” și "sintagmatic”. O paradigmă lingvistică este un ansamblu sau o clasă de cuvinte (sau alte elemente) care sînt în mod special legate de un anume fel între ele, în sensul că se pretind a fi alternative și în contrast; pot
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
sau alte elemente) care sînt în mod special legate de un anume fel între ele, în sensul că se pretind a fi alternative și în contrast; pot ocupa locul celeilalte fără a ține cont de secvență sau progresie. Astfel, axa paradigmatică a limbajului este una "verticală”, o coloană statică ce taie "lanțul” vorbirii sau scrierii: fiecare "verigă” din lanț trimite la o paradigmă distinctă, iar la fiecare punct ceea ce s-a ales pentru a completa conexiunea contrastează tacit cu toți ceilalți
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
al itemilor și nu acordă nici o atenție identității contrastante a acelor itemi. În linii generale, toate evenimentele și personajele unei istorii sînt prezentate sinoptic, cu minimum de atenție pentru, de exemplu, complexitățile secvenței, ca și cum ar constitui materii prime sau ingrediente paradigmatice; dimensiunea sintagmatică - distribuția liniară a evenimentelor și a prezentării personajelor, dezvăluirea, elaborarea ș.a.m.d. - este diminuată cu severitate. Am folosit anterior termenul de "versiune” referitor la cinematica sau dansurile pe tema poveștii din O colindă de Crăciun. Acest termen
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
d. În timp ce funcțiile propriu-zise sînt repartizate, secvențiale și „completate” de-a lungul povestirii, cu un fel de ratificare sintagmatică, indiciile se integrează, sînt orientate ierarhic și create pentru a se raporta la un nivel mai înalt, integrat, la o ratificare paradigmatică. Mai departe, Barthes sugerează că narațiunile apăsat funcționale, cum ar fi poveștile populare, pot fi puse în opoziție cu cele „indexate”, cum ar fi romanele psihologice. Apare acum o nouă nuanță. Funcțiile propriu-zise sînt de două tipuri: (a)1 Funcțiile
Naraţiunea Introducere lingvistică by Michael Toolan () [Corola-publishinghouse/Science/91885_a_92305]
-
privită ca mod elementar de expresie a înțelegerii de sine a omului. Ultimele consecințe ale obiectivării trupului, canonizată în practica de inspirației galileană a științei moderne, pot fi uneori catastrofale. Instrumentalizarea embrionului uman în lumea medicinei contemporane evocă o situație paradigmatică. Urmând distincția lui Henry între lumea obiectuală și viața patetică, J.Y. Lacoste a marcat - în contrareplică la tezele lui Heidegger din Sein und Zeit - diferența dintre viață și existență prin directă referință la cazul unui embrion care, lipsit de
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
străini (2010)5. O scurtă introducere Lucrarea este un foarte bun îndreptar teoretic și un compendiu de mare detaliu al principalelor abordări cu privire la funcția sociologică a culturii, a limbii în particular. Totodată, plasează discuția despre cultură în ansamblul unui sistem paradigmatic coerent. Așa de pildă, autorul trece de la funcția de socializare a culturii, prin limbaj, la construcția normelor sociale, oferind cititorului o perspectivă multicategorială și, în același timp, ușor de înțeles, asupra unuia dintre cele mai dificile capitole din sociologie. Aproape
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
a culturii, prin limbaj, la construcția normelor sociale, oferind cititorului o perspectivă multicategorială și, în același timp, ușor de înțeles, asupra unuia dintre cele mai dificile capitole din sociologie. Aproape fiecare clasă de manifestare a culturii este așezată în tabloul paradigmatic potrivit, comentariul fiind susținut de trimiteri precise la sursele problemei dezbătute. Sociologia culturii, psihosociologia limbajului, etnografia simbolică, antropologia studii clasice și moderne, sunt bine ilustrate. Cultură, limbă, valori. Norme, legi. Atitudini sociale în raport cu toate acestea. Limbaj și inteligență. Cultură și
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
una dintre țările care apreciază într-o foarte mare măsură valorile asociate cu familia, securitatea și munca". Paradigma de lucru și tabloul teoretic "Culturile particulare au în structura lor universaliile culturale sau constantele universale ale culturii" este una dintre frazele paradigmatice ale lucrării. Preluată de la antropologul american George Murdock, ideea are mare putere de organizare a spațiului cvasiinfinit al valorilor în care operează diverse culturi și societăți. Cu ajutorul acesteia, autorul trece în revistă principalele coordonate ale problematicii valorilor, pe care apoi
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]