696 matches
-
privindu-mă speriată. M-am făcut că nu observ și m-am așezat pe o bancă ceva mai alături. Cu mișcări furișate, foarte precaute, ea și-a vârât banii în sân, încolăcindu-și mâinile în jurul capului bărbatului ei, care se poticnea într-un sforăit zgomotos. Bate vântul. Ploua că la început de toamnă. Mai am pe puțin un ceas până sosește trenul și nu știu ce să fac. Cu cei doi mi-ar fi cu neputința să intru în vorbă. Un târgoveț este
În tren by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15770_a_17095]
-
Sorin Lavric Cînd vorbim despre deznădejde obișnuim să ne închipuim o stare de debusolare în care omul, poticnindu-se într-un orizont fără perspectivă, se clatină o bucată de vreme pentru ca, pînă la urmă, să se redreseze în chipul cel mai firesc și mai previzibil cu putință. Privește înapoi, ridică din umeri și, scuturîndu-se de amintirea neplăcută a
Nuanțele deznădejdii by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/11259_a_12584]
-
să-l pun deoparte. Asta a fost. Care este părerea Majestății Voastre despre Antonescu ca persoană, în general? Eu sunt convins de un lucru: că el își iubea foarte mult țara. Era un soldat cu educație, dar unde s-a poticnit a fost politica. Pentru că eu i-am spus de nenumărate ori: „Ce-am căutat noi dincolo de Nistru?”. Dacă ar fi fost inteligent din punct de vedere politic, ar fi făcut ca mareșalul Mannerheim, în Finlanda, care a mers cu nemții
Regele Mihai: „Pentru România, eu personal găsesc că tot monarhia este sistemul cel mai adecvat...“ () [Corola-journal/Journalistic/5183_a_6508]
-
înghețat spre casa bunicilor așa cum descălecam cu șfichiuitul nuielei de alun din aerul tare al sângelui tău așa cum ne descrește vocea citind poemele direct pe roua cu care ziua noastră explodează exact în miezul lucrurilor nesfârșit este șirul pașilor noștri poticnițI cu care traversăm strâmtoarea lumilor din bulboane de fân proaspăt cosit, mi-ai desenat pe coapse un fluviu la malul căruia miezul de salcie închipuie al lucrurilor acoperământ al lucrurilor acoperământ al lucrurilor acoperământ glassala mereu cu un pas înaintea
Poezii by Angela Furtună () [Corola-journal/Imaginative/14428_a_15753]
-
care ni s-a dat toate străzile lumii oricum una după alta s-au aliniat Un bătrân și-o babă de fată moartea își cată și n-o mai găsesc s-a pierdut Pe strada Zece Mese un bătrân se poticnește caută cuvintele căzute pe jos cine știe când și cu ce ocazie nu pune la socoteală păsările care ciugulesc repede sensurile păstrându-le doar pentru ele "și astăzi și mâine mereu" măi nefericitule îi strigă o babă o babă de
Poezie by Nicolae Prelipceanu () [Corola-journal/Imaginative/15171_a_16496]
-
una cu două și desfăcîndu-ne pumnii găseau cîte un ochi mort, înghețat, cîte o ureche murdară de var sau țărînă. Ei, vedeți, ne spuneau rînjind pe sub mustăți, de ce ne mințiți, de ce vreți să ne duceți în eroare?! Și în timp ce noi, poticnindu-ne, bîiguiam cuvinte fără sens, căutînd în minte un răspuns cît de cît plauzibil, ei ne închideau în tăcere pumnii la loc, și lîngă ochiul mort îndesau și unul de sticlă. Să mergeți pe drumul vostru, ne îndemnau, orbecăiți în
Recviem pentru zaruri și vînt by Nichita Danilov () [Corola-journal/Imaginative/3182_a_4507]
-
responsabil pentru propria sa cădere. De ce? Pentru că el a râvnit în sine să ajungă dumnezeu, chiar dacă asta însemna să o facă fără El. Dacă dragostea lui Adam pentru Dumnezeu ar fi fost mai puternică, cu siguranță nu s-ar fi poticnit și nu ar fi ascultat șoapta diavolului. Acesta le-a promis că vor cunoaște binele și răul, iar ei, prin călcarea poruncii, au pierdut harul lui Dumnezeu. Căderea oamenilor de la Dumnezeu a constat formal într-un act de neascultare. Prin
Editura Altarul Banatului by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/123_a_149]
-
avere, aveau casă, familie, rude, aici erau morții noștri și rădăcinile." (Alexandra Sculy-Logotheti; p. 47); ,Ungurii, cehii, polonezii înțeleg cultura ca pe ceva care merge în pas cu lumea. Noi mergem încet. N-avem nici pasul potrivit și ne și poticnim. Și nu suntem atenți la ce-i preocupă pe tineri. Să mai am acum energie, eu n-aș mai culege cântece bătrânești și balade, ci rockuri, aș umbla să văd ce-i la discoteci" (Mihai Pop; p. 58); , Tinerii oameni
Felii de viață (II) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10925_a_12250]
-
Vodă (în silă): Ba da. Pe cine? Clara (arătînd pe Mircea): Iată-l. Vodă: Mircea? Clara: Da, el însuși! El, viteazul tău nepot, Căruia cu drag i-aș zice fiul meu. Vodă (aparte): Vai! Vai! De-un ciot Să se poticnească, doamne, viitorul țării! Anca (care a venit în dreapta): Mamă, de ce tace vodă? Clara (tare și cu intenție): Vodă tace că, de bună seamă, N-are nici o-mpotrivire la căsătoria ta. Nu-i așa? Vodă (încolțit): Ba... chiar așa e... Totuși
Franțuzul, naționalist valah by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/6061_a_7386]
-
ceea ce puneau în operă a existat din capul locului o vizibilă distanță, pe care timpul a lărgit-o continuu, ducînd-o la proporții incredibile și grotești. între pretenție și realitate, arată Jules de Gaultier în studiul său asupra bovarismului, unii se poticnesc în chip ridicol, alții cad și se zdrobesc. Soarta comunismului îmbină ambele consecințe, mai instructiv și mai fastuos decît orice altă experiență umană. Rațiunea monștrilor naște somn. Amoralismul societăților totalitare decurge din anularea libertății individului, înlocuită printr-un sistem implacabil
"Va urma" by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/11635_a_12960]
-
latre parcă s-ar fi întrebat dacă au înainte un om sau o floare apoi s-au așezat împrejur, greoi și docili, uluiți încă de tăria miresmelor sale. *** Alunec fără zgomot printr-un hățiș de priviri lângă mine cineva se poticnește și varsă pe costumul de catifea raiată un pahar de espresso câteva gesturi lichide claxonul unei mașini negre cu girofar escaladând un mic munte de voci în aerul cald străpuns ca o sită de nenumărate fețe și mâini întinse ca
Poezie by Claudiu Komartin () [Corola-journal/Imaginative/12350_a_13675]
-
mi se scufunde - încetul cu-ncetul, și muzical - prin coridoare tot mai întortocheate, din care nimeni nu scapă - deci nu-ți rămâne decât să deprinzi umilința, cu pașii cei mai mărunți și mai albi - ca-ndată să îți auzi inima poticnindu-se, precum o bilă scăpată pe scări, în noapte.
Poezie by Claudiu Komartin () [Corola-journal/Imaginative/12350_a_13675]
-
în apartamentul Ciobanilor ca să-mi recuperez la iuțeală scurta groasă cu glugă ("glugușul", îi spuneam eu cu tandrețe) și basca de antilopă, recuzitele mele preferate de început de primăvară. După ce m-am despărțit de ei, m-am așternut drumului șchiopătând, poticnindu-mă, în căutarea plină de neprevăzut a lui Radu aflat la bunica lui tot în Berceni, dar la o distanță făcută neverosimilă de bâjbâiala prin întuneric, de pierderea completă a reperelor, de ciocnirea cu grupuri de oameni istericizați de nesiguranță
Aveți curajul să citiți ce urmează? by Mihai Cantuniari () [Corola-journal/Imaginative/6672_a_7997]
-
Emil Brumaru Stimate domnule Lucian Raicu, Cred că am depășit complexul „cărțoiului”! oricum, de azi dimineață, după o trezire imediat scăldată-n cafea, am reluat pe Catteau-ntre lăbuțe. Sper să nu mă mai poticnesc. Între timp, Tamara Nikolaevna s-a internat cu „reacție anxioasă depresivă”. Pastile cu carul! Dar, lucru esențial, a reînceput să scrie și sper că peste cîtva timp vă voi trimite vreo zece poezii de-ale ei cu rugămintea de a
Îmi plescăi sufletul ca pe-o limbă-n sosul picant al lecturii by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/12950_a_14275]
-
Radu Afrim, Vasile Ernu, Horia Ursu, Florina Pîrjol? O istorie in nuce, care nu și-a definit încă, așa-zicând, din lipsă de timp, criteriile de selecție, dar care și-a constituit o substanțială bază de date. Să nu ne poticnim în confuzii. Nu atât conținutul, cât discursul este, la Dan C. Mihăilescu, istoricist. Și încă într-o manieră aparte. Ca prestație publică onestă. S-a observat sau nu anterior, autorul Ideilor cu zimți nu e niciodată susceptibil de ipocrizie. Desigur
Luna de miere by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8090_a_9415]
-
nervului sciatic, raporturile venei safene sau planurile pectoralilor pe care le desenez cu grijă în caietul de alături, pătat cu grăsime. Cui îi pasă că inima acestui bărbat a iubit, a urât, s-a zbătut în spaime ori s-a poticnit în neliniște?" Filozofând în imediata vecinătate a cadavrelor aflate pe masa de disecție, memorialistul mai are o revelație importantă: ,Sculptorul însuflețește materia inertă și o integrează destinului uman; medicinistul o demolează savant și o restituie neantului, păstrând din ea doar
Exerciții de admirație by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10777_a_12102]
-
sunt bune, scrie digi24.ro. Primăria Capitalei a dat autorizație de funcționare temporară în așa fel încât primele teste cu tramvaie să fie făcute pe noua arteră. Probele nu au fost lipsite de emoții. Într-o pantă, tramvaiul s-a poticnit vreme de 15 minute spre amuzamentul trecătorilor. „Să-l împingem?”, a fost întrebat primarul general Sorin Oprescu. „Nu glumi, că să vezi că până la urmă o să putem face un film, dar e puțin cam greu să-l împingem”, a răspuns
Sorin Oprescu, blocat în tramvai by Andrei Moisoiu (Google) () [Corola-journal/Journalistic/33110_a_34435]
-
cînd în cînd erau îngăduite partituri cu ecoul înșurubării în oglinda lacului fără fund Un desiș de viespi unelte deasupra căldării goale trase pe traversele căii ferate Gura neagră sufla brumă depășind bariere puse de stihii la Priene Codobelci se poticneau în sămînța lăsată de copită pe buze Din priviri fugeau toți alungați cu foșnetul aripii de metal Cer și pămînt își schimbau locurile Vasele sanguine - puhoaie agresînd albii Dezghiocări, selecții la festinul firelor S-a lăsat încercuită de iarbă pentru că
Poemul Și scrisoarea by Constanța Buzea () [Corola-journal/Journalistic/10584_a_11909]
-
ci o prezență foarte fină, misterioasă, alunecoasă, ubicuă”. La Ștefan Manasia, echilibrul lumii mici, „subcelulare”, poate fi contrapunctul simfonic al golului („istoric”): „creierul se umpluse de noapte / ca o amforă veche”. La Doina Ioanid, Poemele de trecere povestesc simplu și poticnit întâlnirea cu moartea și trudnica ei învățare. La Medeea Iancu, moartea medicalizată e tradusă în delicate metafore ale copilăriei (vezi Divina tragedie): „moartea-i doar o păpușă de lemn / pe care fetițele și băiețeii o lustruiesc mângâind-o / târâș- grăpiș
Despre moarte, numai de bine by Irina Petraș () [Corola-journal/Journalistic/4402_a_5727]
-
Petreuș din Poienile Izei, tropotind oșenește/ între iurtele polineziene de papură sub porțile de stejar de pe Mara/ printre coloane corinthice/ căzînd în canalele cohleare, în Panama și în de Suez lîngă piramida lui Corti/ sau către Stonehenge/ și din nou poticnindu-se și încă o dată/ ciulindu-și urechile ca iepurii la cea mai mică boare fonetică/ în lunga poveste a muzicii printre striații și lame spirale/ din care abia se mai văd Machu Pichu și Mohenjo Daro/ prin vegetația luxuriantă a
Poet și cîntăreț by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17295_a_18620]
-
după ce am primit cartea. Am citit 19 pagini, apoi m-am întrerupt dându-mi seama că nu mai urmăream ideia (cum învățasem să spunem în liceu când nu înțelegeam un text). Am reluat lectura a doua zi și m-am poticnit la pagina 30... Sunt pasagii pe care «le înțeleg» pe loc și altele care mi se par scrise de «ultimul» Heidegger și trebuiesc reluate, «meditate» și chiar murmurate ca un descântec sau ca anumite paragrafe din Une Saison en Enfer
Mintea și inima lui Mihai șora by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/6780_a_8105]
-
ochi plictisit, de demiurg retras din afaceri. E ea și numai ea. Individul uman cu atât mai mult. Altfel, în ce ar mai consta tragedia? Individul suferă, nu specia. Individul moare - și e de neînlocuit. Nu poate fi reprodus. Mă poticnesc. În om există ceva mult mai prețios decât individualitatea, și anume „posibilitatea a nenumărate individualități”. Individul nu trebuie să țină la individualitatea lui. De altfel, aceasta e „ceva care mai bine n-ar fi”. Prin urmare, individualitatea este non-valoare, valoarea
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/2835_a_4160]
-
cvasimarginalizarea sa în cadrul politicilor culturale și editoriale, aspecte care s-au agravat în contextul exploziei publicațiilor electronice și, mai recent, al crizei economice. Tehnician sau umanist... Dorința de a crea o infrastructură europeană pentru formarea traducătorilor de literatură s-a poticnit în polemica foarte îndreptățită iscată de înseși practicile actuale. În prezent, o viziune mai tehnicistă și mai specializată asupra traducerii se materializează în cursuri universitare specifice, încheiate cu acordarea unei diplome corespunzătoare, continuate și aprofundate apoi cu studii de master
Platforma Europeană pentru TRAducerea literară PETRA la Bruxelles by Marina Vazaca () [Corola-journal/Journalistic/4956_a_6281]
-
majorității poemelor cu ":". Narativitatea se vede mai ales în poemele-imn, o narativitate în avalanșă, copleșitoare, căreia cu greu îi poți face față, dar dacă pasul cititorului e "negrăbit" va observa cu siguranță că drumul accidentat pe care simte că se poticnește e denivelat de roci prețioase. Liricul întrezărit în poemele-imn se dezvelește straniu-folcloric în poemele-baladă. Ritmul seamănă aici cîteodată cu acela din Nunta Zamfirei, dar Nunta Zamfirei ca poezie a traducătorului lui Dante și nu a poetului utilizat poate abuziv și
Poemele cărturarului by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/16821_a_18146]
-
neliniștea noului început, temători și adeseori sortiți să eșueze, ori înși singuratici și mizantropi, timizi și păguboși. Personajul lui Malamud e un evreu-german care se chinuie să își ia viața de la capăt în Nouă Lume, stingherit de incompetență să lingvistică, poticnindu-se în detaliile noii sale existente la fel de stingher și de neputincios cum se bîlbîie cu inconfundabilul sau accent de străin. În-tr-un New York terorizat de caniculă el își duce zilele tîrîș, ajutat de un student care îl învăța engleză. Pînă la
Cele mai frumoase povestiri ale veacului by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17456_a_18781]