818 matches
-
și care trece prin diferite faze de dezvoltare cronologică. Ei au urmărit detașarea unui parametru care să poată fi raportat la nivelul de maturitate. Scopul lor aici se suprapune cu cel al lui Galton, adică al evocării unei inteligențe genetic prefăcute. În acord cu Binet, testologia s-a clădit pe conceptele dezvoltării ontogenetice a caracterelor înnăscute, sprijinindu-se pe ideea galtoniană conform căreia determinismul psihologic este o formă aparte a determinismului biologic. În acest fel ei au putut să elaboreze o
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
va dezbate și soluționa problemele legate de viitorul lor” și „va încerca să libereze conștiințele și să înlăture iluziile primejdioase”. Un caracter programatic are și textul Parisul și studențimea, unde Victor Eftimiu aduce un elogiu orașului din care „românii ies prefăcuți” datorită spiritului dinamic al Occidentului și își exprimă convingerea că această publicație a studenților români de la Paris va „duce în patrie un crez și o mărturisire nouă”. În același spirit, B. Fundoianu solicită în Apelul studențimii colaborarea tuturor intelectualilor și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290538_a_291867]
-
fi văzut, inaparentul îmbracă "strai de sărbătoare", ia trupul unei imagini prin care transpare, mai adânc, unduirea cărnii lucrurilor, urcând din rădăcina Vieții universale, din miezul sălbatic, silvestru, al pre-făcutului. Căci ceea ce se vede - lucrurile care se văd - formează imaginea prefăcută a ceea ce apare "de sus, din ce păruse a fi frunzișul". Un ultim prag în calea ascensională a inițierii văzului căci, pentru a vedea cu adevărat, ochiul trebuie "să suie și să vadă", să se înalțe până la nivelul de unde se
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
noștri doar 12 conform Regulamentului Organic (cel puțin așa era stabilit formal), primii trăiesc totuși mai bine. Explicația: niciunuia dintre ceilalți "nu-i lipsește din auzul urechii, de cum se naște și până moare, cuvintele: ado bani! cu felurimi de mijloace prefăcute, în auzire numai drepte" (Golescu, 1963: 50). Altfel spus, impozite aberante, plătite doar de cei săraci, nedreptate, împilare, lipsă de cultură și educație. Toate acestea pe fondul unei conduceri despotice, lipsită complet de grija pentru cei conduși, tratați mai rău
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
frumosului și ale gustului, acesta din urmă îndreptându-ne atenția spre receptor și spre judecățile estetice. Sentimentul estetic a devenit scopul principal în istoria modernă a esteticii. Despre snobism nobul este o persoană care, fără să fie obligatoriu nesinceră sau prefăcută, etalează maniere, un mod de viață, de exprimare, îm prumutate fără discernământ dintr-un mediu care i se pare distins, mai original, mai la modă decât al său. Snobismul este o stare de mediocritate care se dorește de superioritate. Este
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
Formație de percuție și coarde care nu poate avea mai puțin de 13 persoane. Acela este "batá". Cine? întreb aiurit. Batá, construită din trei tobe. Aia mare este "iyá", cea mică este "okónkolo" și mijlocia este "itotelé ". Da, înțeleg, spun prefăcut. Aia este "bongó". Cea mai mică se numește "macho". Este adus din Orient, adaptat imediat la noi. Da, da, înțeleg. Ăla, este "bombo" și nu se prea folosește pe aici. Mai mult, se utilizează îndeobște în muzica militară. Să nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
cum a fost la București!? N-aș vrea să mă repet! Aștept rezultatele de la "C. Rom." (editura "Cartea Românească n. red.). Poate va fi bine. La fel și pentru Liviu (Antonesei n. red.)! Să sperăm că Bălăiță nu e un prefăcut! Acum vreo zece zile, într-o noapte în care am crezut că voi muri, i-am scris o scrisoare foarte rea! Totuși nu-mi pare rău! Eram sincer! Și la capătul puterilor! Nu știu cum va fi reacționat!? Prin decembrie i-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
sinchisească de trecători - la un cerșetor bătrân așezat pe jos, în stradă, în colțul format de chiar turnul Bărăției și de un zid, îl înșfacă, îl iau literalmente pe sus - victima nu se împotrivește, mai scâncește încetișor, jalnic, cumva poate prefăcut -, îl duc la mașină și îl înghesuie înăuntru, apoi se urcă și ei și vehicolul demarează, dispare. Totul se petrece în mai puțin de un minut, în câteva zeci de secunde. Ce se întâmplase, de fapt? Asistasem, în mod cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
într-un mijloc de transport în comun oarecare și stabilind o relație cu o persoană de sex opus care îmi place și care mai ales mă place (mi se întâmplă și mie câteodată să am succes la femei, precizează cu prefăcută modestie V.M.) mă simt imediat „îndatorat”, „obligat” față de ea; în așa măsură încât, dacă se întâmplă să trebuiască să cobor - din metrou, autobuz, tramvai - înaintea ei o fac oarecum cu sentimentul că o „trădez”, o „abandonez”, în orice caz că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
zic așa), constatând un soi de paralelism în receptarea marelui scriitor în "primul deceniu al României comuniste" și "în primul deceniu care a urmat ieșirii din comunism", aici într-o autentică cavalcadă a bătăliilor pentru Eminescu, întrebându-se cu o prefăcută (ca să nu spun perfidă), provocatoare inocență:"Care Eminescu? Un Eminescu al tuturor, poetul național care a făcut educația sentimentală a unei națiuni sau jurnalistul depășit de evenimente? Scriitorul genial sau omul umilit de contemporani? Creatorul de o impresionantă erudiție sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
dădeai seama când erai manipulat. Numai ochii unei mame puteau vedea toate acestea. Cap. IV Între ură și iubire Privea absentă pe fereastră, fără a remarca agitația străzii. Încerca să scape de coșmarul care o bântuia ca pe o chemare prefăcută că ar mai putea să mai fie cum fusese în anii din urmă, fericită. Își aminti de glasul lui catifelat și cald de altădată, de buchetele de flori pe care le primea din când în când și cât de importanți
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
timp și pentru facultate, o să vezi! Alin era nemulțumit mai tot timpul, iar privirea îi devenea amenințătoare și ascundea multe în ea. După o clipă, Alin se înfierbântă și mai mult în urma discuției, apoi pur și simplu si cu modestie prefăcută nu o mai luă în seamă. Un al șaselea simț pe care îl poseda din plin parcă îi spunea: ,, O casă goală fără mamă are ceva care te doare. Parcă e un ceas fără cadran. De ce oare când am putea
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
trimitea încă de dimineață razele oblice filtrate de o ceață ușoară și de ramurile unor copaci. Avea o veselie de câștigător, Carlina nu trecea cu ochii închiși prin viață ci îi simțea normalitatea fără nicio urmă de îngâmfare sau modestie prefăcută. Carlina avea multe de făcut în acea zi, iar cel mai indicat lucru era să plece cât mai repede de acasă. Leon, cu o sinceritate neprefăcută, îi zise: - Vai, ce surpriză plăcută! Ce bine-mi pare că te văd! Nici
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
va înălța rugi într-un zămnic pentru că din biserica unde slujea ați făcut grajd de cai. Dar el va găsi puțină făină de grâu, o va plăsmui cu palmele sale în chip de ostie și o va înălța spre cer prefăcută în trupul lui Cristos. Și aceste două mâini nu vor lipsi până la sfârșitul veacurilor... Nu vor lipsi din Spania, din Mexic, nici din Rusia, de nicăirea. - Deci adevărul nu e acela ce-l grăiți voi cu atât de nesocotită cutezare
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
Sunt vești rele?! Spune! Spune! se precipită Maria. Ce vești?! A văzut când s-au întors la Stambul rămășițele "falnicei armii". "Tigrii pustiei" nu mai erau decât niște găini jumulite, rebegite, deși, după poruncă, băteau talpa țanțoși, sumețindu-se cu oarece prefăcută veselie, de ochii lumii, să creadă prostimea că, totuși, a fost o biruință. Parcă prostimea-i proastă, să nu priceapă. Mi-a povestit de-a fir a păr cum a primit sultanul vestea înfrângerii. Să-l fi trăsnit, n-ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
uită el lung la Isaia, măsurându-l din creștet în tălpi, și ploconindu-se, aruncă bomba. De pildă, cum ar suna: "Io Isaia Voievod și Domn a toată Țara Moldovei?!" Isaia tresare, stacojiu de plăcere. Cu bucurie reținută, cu modestie prefăcută, protestează: Aaa! Nuu! Nuu!... De ce "Nu"?! Negrilă, gata cu ploconeala, îi ține isonul: Sigur! "Io Isaia Voievod!" De ce nu?! De ce?! De ce nu?! insistă Alexa. Mare boier ești! Bogat ești! Vrednic ești! Uns cu toate alifiile ești! "Cumnat", olecuță de "os
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
pentru a obține protecție, înălțare, demnitate, așa cum fragilele fire de iarbă din solul secătuit de apă și substanță hrănitoare au nevoie. Sufletul și cugetul neamului au de unde absorbi idei, vigoare, sensibilitate, mai ales în timpuri ale căror surâs și mulțumire prefăcută amăgesc dulce și vicios. Doar cel ales dintre aleși își lasă numele pe o stea. Cum puterea minții uriașe poate atinge veșnicia, de un capăt al ei e posibil să se agațe fiecare dintre noi, altfel riscăm a nu vedea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
la Angola, unde recent avusese loc un masacru, apoi la atacul terorist de la Belfast. Dacă această discuție nu e gratuită, oare unde vor să ajungă?, m-am întrebat. După un moment de înviorare, C.V. Toma s-a instalat iarăși în prefăcuta lui melancolie: „N-ați fost aprobat din cauza dosarului”, mi-a spus, pe neașteptate, răsucind între degete o clamă, fără să mă privească. știa că „dosarul” e punctul meu cel mai vulnerabil. Amintindu-mi-l, spera să nu mai am nici un
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
pe vîrfuri și izbindu-și - după obicei - coapsele de marginea biroului. „Recenzia, unde-i recenzia?”, a reluat el, privindu-ne pe rînd, triumfător: adică, ce credeam noi c-o să uite? „Parcă i-ați dat-o lui Vasile”, a intervenit, cu prefăcută inocență, S.A. Cîteva secunde nimeni n-a spus nimic. Apoi, clipind des, Sp. a oferit, pe un ton ferm, următoarea explicație menită - credea el - să-l liniștească pe R.C.: „Vă asigur că, în linii mari, recenzia e scrisă, dar n-
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
filmat-o” de la locul meu, atît în timpul țopăielilor, cît și la sfîrșitul lor, cînd își savura succesul: odată așezată pe scaun, sufla discret în deschizătura decolteului, lua o gură de apă, apoi își făcea îndelung vînt cu evantaiul, privind cu prefăcută uimire pe cei care știa că o privesc. Contrastul dintre figura exuberantă de acum și aparența ei cotidiană de „doamnă potolită” e prea mare pentru a nu fi remarcat. *E din cîte am dedus profesor de chimie la Politehnică, pentru că
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
straie de aceeași culoare, îndeosebi după moartea accidentală a singurei sale fiice, Magdalena, tragedie suportată cu demnitate. În general, a dus un trai retras, într o curățenie și o liniște aproape perfecte. *„Realitatea e asta de aci”, a spus cu prefăcută seriozitate Victor Mitocaru, după care a bătut cu degetele în pagina întîi a ziarului. Afară zăpada-i de 20 30 cm, viscolește, e frig. Oamenii s-au întors, supuși, la căciuli și paltoane. În ziar însă, cu litere de afiș
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care le-a comandat în ultima vreme, și în tregii sale armate, să pornească sau să stea pe loc, lucru care a făcut din el pacostea trupelor și a serviciilor. ABATELE DUBOIS Abatele Dubois, un om mărunțel și sfrijit, subțiratic, prefăcut, cu o perucă blondă, cu chip de dihor, cu o fizionomie plină de spirit, era ceea ce într-o franceză proastă, dar în acest caz potrivită, s-ar numi un mișel. În el se dădea o mare bătălie: care dintre viciile
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
aluzie la ariile de operetă debitate de o întreagă pleiadă de innamorati, dar și la caracterul aven- turos și militar al înfruntării. Sadismul farsei este deliberat, cruzimea constituie sarea și piperul ei, iar consecințele nu sunt asumate decât prin insistența prefăcută a celui care relatează tărășenia de a nu da curs unui act de cruzime gratuită. Însă bătaia de joc e spiritul carnavalului, farsa trebuie expusă publicului, de aici și caracterul de spectacol al întregii aventuri. Astfel, momentul 1 Aprilie ni
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
al călătorilor, acest act al Fürherului de a da mîna cu U.R.S.S. "Pacea a fost salvată! Nu ne mai este teamă că va fi război". Aceasta era concluzia lor într-o euforică destindere care cu siguranță că nu era prefăcută (Nu rupseseră femeile cu doi ani mai înainte barajele de poliție ca să-i sărute mîna lui Daladier, semnatarul acordului de la München 257, numindu-l "Salvatorul păcii"?). În dimineața următoare însă cu greu puteai ajunge la rapidul Berlin București, așa era
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
traseul ritual și a fost asimilată de natura sălbatică a ființei, ca depozitar al tuturor forțelor vitale. Nu întâmplător o voce feminină deconspiră alegoria vânătorii: „Strigă Leana, strigă tare:/ - Nu mi-l credeți, mari boieri,/ Că-i d-un mare prefăcut,/ Ș-are ibomnică greacă,/ Depărtată nouă zile;/ El se duce în trei zile,/ In trei zile pe trei cai:/ P-un’ se duce, p-alt se-ntoarce,/ P-altu’ cu el împrânzește./ Cătați-l în degețel,/ Veți găsi d-aur inel
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]