1,030 matches
-
privind către una din extremități... Lucis imago repercussa... O idee Își croia drum În mintea lui. Un lucru pe care Îl citise În Cronica, atunci când Îi zărise paginile În chilia lui Bernardo. Și care acum revenea la suprafață, din lacul prodigios al memoriei sale: „Ajunse Împăratul la pragurile marii Încercări. Și Înțeleptul Michael fu acela care găsi modalitatea, Împotriva opiniei astrologului său...” Apoi privirea i se lumină, În timp ce Își ridică fruntea dintr-o dată. Lucis imago repercussa. Ceea ce marele Frederic nu izbutise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
la temperanță, lansat de către Dănuț: Lilico, fată, te ginește Marius! Acoperă-ți farmecele îndoielnice! Lili, Lili, fiară rea... În secunda ce urmează, Avocatul este înăuntru, în căcăstoare, aprinzând becul electric și trăgând pudic ușița cu zăvoraș, după el. În actul prodigios, spumant, al unei micțiuni torențiale îndelung reprimate (pișă-te, că trece trenu', pișă-te, că trece trenu', se îngână singur, pentru a se putea goli complet), acesta scrutează curios pereții latrinei. Înregistrând frontal existența unui afiș maroniu, cu chenar alb
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
bombat al ferestrei din colțul camerei sale de hotel. Din punctul său de observație, situat la nivelul etajului 30, putea vedea așternut la picioarele sale orașul Mașinii. Ziua era însorită și senină, iar suprafața ce intra în câmpul de vedere, prodigioasă. La stânga, fluviul de un albastru profund scânteia încrețit sub adierea unei brize întârziate. La nord, colinele mușcau din azurul infinit al cerului. Acesta era orizontul vizibil, între coline și fluviu, clădirile se înșirau în lungul vastelor artere de circulație. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
dimensiune instituțională. Două IN HONOREM ALEXANDRU ZUB 23 lucruri ar mai fi, totuși, de adăugat pentru a da seama cum se cuvine de bilanțul • personal și, desigur, parțial - pe care mă încumet să-l schițez aici pe marginea acestei activități prodigioase. Ambele privesc ultima decadă și jumătate viața noastră, a tuturor. Cel dintâi se referă la un sindrom larg răspândit în anii din urmă, pe care l-aș numi, în lipsa altui termen mai nimerit, al „inadecvării“. Unul dintre efectele răsturnării produse
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
moderne, explorate brut, neliteraturizat, va evolua spre condiția „super-reporterului” invocat de manifestele mișcării. Atracția spre jurnalism îl conduce în redacția marilor ziare de stânga, găsind la „Adevărul” un mentor în C. Mille. Vocația fiind descoperită, se dedică unei cariere gazetărești prodigioase. Strălucirea profesională o dobândește ca redactor la „Dimineața” (1925-1937) și „Adevărul” (1932-1937; revine colaborator între 1946 și 1951), până la suspendarea gazetelor democratice de către guvernarea de dreapta. A colaborat masiv la numeroase periodice: „Absolutio”, „Mântuirea”, „Clopotul”, „Caietele lunare”, „Revista pentru toți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285887_a_287216]
-
ale lui Eminescu 290 să adăugăm neapărat figura Domnului Dumnezeu ("că-n lumea dinafară tu nu ai moștenire, / A pus în tine Domnul nemargini de gândire. //"), a Demiurgului din Luceafărul și nu numai. "Vocile lirice" decelate de N. Manolescu în prodigioasa-i interpretare se verifică și psihanalitic. Nu doar Demiurgos, ci și celelalte trei personaje din poem sunt personae ale lui Eminescu. Refuzul reducției, a limitării din mitul lui Procust generează un pol opus în operă: setea de absolut, nostalgia infinitului
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
ș.a. Nuvelele din volumul Locul (1973), debut matur, avansează o formulă neschimbată pe tot parcursul scrierilor lui M. - proză de analiză, în maniera Anton Holban. S-a spus, de altfel, că „subiectele sunt ca și inexistente, resursele epice izvorăsc din prodigioasa memorie afectivă a eroului, din autoexaminarea stărilor sufletești, din aducerea în prezent a unor amintiri inactuale” (C. Stănescu). „Locul”, termen simbol, sugerează căutarea spațiului fizic și mai ales moral în care personajele se pot regăsi pe ele însele în autenticitate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288056_a_289385]
-
Occident, Jünger exprimă prea plinul existenței: „este mai viguros și mai în vervă ca niciodată. În vreme ce eu sunt la regim, el, care are cincisprezece ani mai mult ca mine, bea și mănâncă exact ca un om tânăr. Are o curiozitate prodigioasă, se interesează practic de tot. Nu știe ce-i oboseala și dezgustul, nu e ca noi ceilalți...” (23 august 1979 Ă 538). De fapt, Cioran își explică și acum negativitatea prin rădăcinile sale românești. Rădăcinile îi exhibă negativitatea și îi
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
să plece la Londra, fiind ispitit de posibilitatea să obțină acolo succesul literar mult rîvnit. Țara fermecată și cheile spre regatul poeziei Thomas Rowley, potrivit lui Chatterton, a fost preot al bisericii St. John din Bristol, pe la 1430-1460, creator al unei prodigioase opere poetice și dramaturgice în engleză medievală, traducător din latină și saxonă, scrib și negustor (Gregory 1789: 35; Brackett 2008: 66; Lee 2005: 523) și confesor al lui William Canynge, acesta din urmă membru de vază, primar de cinci ori
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
lăsa cale liberă sufletului să zboare din cameră și din lume (George Meredith a pozat pentru ea). Această pictură, în nenumărate variante, a devenit un fel de "pietà literară" profană, închipuindu-l pe poet ca fiind "crucificat de geniul său prodigios", capul său luminos fiind "înconjurat de un nimb de manuscrise făcute ferfeniță". Puterea poetică a tragicului său geniu avea curînd să îi inspire pe rînd pe Blake, Wordsworth, Coleridge*, Keats, Shelley, Byron, De Quincey (Groom 1999: 3-4), precum și pe Clare
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
fiu... o să fiu...”, „Calul morții mele era, - calul morții era”, „Toate cântecele au un sfârșit,/ Un sfârșit va avea și cântecul meu”. Prozodic, și structural în genere, nu este nici o deosebire între poemele de tinerețe, de maturitate și cele târzii. Prodigioasă, publicistica scrisă de S. în deceniul al patrulea este, cum o definește el însuși, „aproape în întregime politică”. Adversar al mișcării legionare și al celei cuziste încă înainte de angajarea în presă, gazetarul denunță încălcarea principiilor democratice de către autoritățile statului, nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289869_a_291198]
-
putem întâlni: a) arierația autistică - o formă de insuficiență mintală severă caracterizată prin deficit intelectual pronunțat, absența comunicării, posibilități reduse de educare și instruire, copiii în cauză fiind capabili doar de achiziția unor automatisme sau conduite condiționate; b) deficienții mintal prodigioși („idioții savanți”) - reprezintă cazurile cu o dizarmonie în dezvoltarea intelectuală și prezența hipermneziilor mecanice, nefiind capabili să folosească datele evocate în structuri suple, flexibile, originale; în literatura de specialitate sunt cunoscute cazuri de astfel de deficienți, apți să realizeze mintal
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
în public, de unde-l putea observa în toată libertatea pe impresionantul vizitator: precumpănea în el martorul, adică memorialistul, adică artistul. Iar Chateaubriand, cu toată ilustra lui vanitate și egocentrismul lui de pomină, a dat în Mémoires d’outre-tombe o suită prodigioasă de observații lucide și de viziuni amețitor de precise ale realității, reprezentată prin excepționala putere a unei imaginații obiective. În câte trei sau patru linii trasează portrete de neuitat, de pildă, Pitt sosind la Downing-Street pe o dimineață însorită și
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
bilbioteci publice și a unui muzeu. Printre societățile cultural-literare existente în Bârlad se numără și "Academia Bârlădeană", înființată în anul 1915 de un grup de intelectuali, în frunte cu poetul George Tutoveanu, Toma Chiricuță, Tudor Pamfile, societate care desfășoară o prodigioasă activitate atât în domeniul creației literare cât și în domeniul muzicii și artelor plastice. Activitatea acestei societăți a prilejuit participarea unor mari personalități ale culturii românești care au poposit pe aceste meleaguri. Printre aceștia se numără Nicolae Iorga, George Enescu
Festivalul Internaţional de Fanfare by Aurel Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1310_a_2193]
-
subțiri, încât în 1935-1936 numărul acțiunilor e la fel de redus: 45 de conferințe în opt localități. În anul școlar 1936-1937 se țin abia 21 de conferințe doar în patru localități. Iar în 1937-1938 Extensiunea Universitară „începe să fie departe de activitatea prodigioasă din primii ani de după înființare” (Neagoe, 1980, II, p. 118). Acum se mai țin doar 15 conferințe în doar trei localități. În anul următor continuă declinul: 13 conferințe în numai două localități. Doar despre primii ani se poate vorbi deci
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
ei se străduiesc efectiv să găsească originea lucrurilor, să explice ce se întâmplă în lume, în ce mod decurge realul dintr-un principiu inițial înainte de a se diversifica după un model reductibil la abordări filosofice. De la Unu la Multiplu, evoluția prodigioasă are realmente cu ce interesa curiozitatea filosofică. La cealaltă extremitate a preocupării lor găsim mersul și destinul lumii: încotro se îndreaptă ea? Spre propria-i pierzanie? Cât va dura? Va dispărea oare? își va găsi mântuirea? Regenerescența? Mania proprie timpurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
aceste confesiuni impudice: tinerețe libidinală, inițiere timpurie, o întreagă colecție de femei, preferință probabilă pentru prostituate în tinerețe, dar și atunci când se află în călătorie - contrar a ceea ce susține în scrieri... - nimic neobișnuit. S-a bucurat de o sănătate sexuală prodigioasă - vorbește de un record de șase „asalturi” consecutive, metafora din vocabularul războinic îi aparține. îmi imaginez această performanță ca fiind înregistrată în cursul aceleiași nopți. Impotența, apărută foarte de timpuriu - cea definitivă, în jurul vârstei de cincizeci de ani, dar anunțată
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
princeps a Bibliei ebraice. Potrivit lui Ginsburg, Iacob ben Chayyim, evreu ortodox, nu vedea cu ochi buni prima ediție rabinică a Bibliei, editată de către un neofit (Felix Pratensis) și dedicată papei Leon al X-lea1. Ben Chayyim este recunoscut drept un cercetător prodigios, întrucât în timpul celor șapte ani de colaborare cu Bomberg, înainte de publicarea Bibliei rabinice, a mai editat Talmudul babilonian (1520-1523), editio princeps a Talmudului palestinian (1522-1523) și Concordanța lui rabbi Nathan (1523)2. În ceea ce privește ediția Bibliei rabinice îngrijită de el, Ginsburg
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
și ca știință. A demonstrat că, potrivit părerii sale, invenția matematică depindea de sensibilitate în aceeași măsură și chiar mai mult decât de purul și simplul raționament, și că imaginația colabora în modul cel mai eficient. Astfel, scepticismul acestui matematician prodigios atinge substanța însăși a matematicii. El se apără de un scepticism veritabil, atrăgând atenția că nu susține că toate acestea sunt o consecință a capriciului nostru individual. Nu, adevărul matematic depinde de structura spiritului uman, care în realitate este durabil
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
Am primit prima scrisoare trimisă din tren. 27 aprilie, Posada Proiectul unei cărți despre țăranii români. Acești oameni sunt florile mele, într-o zi îi voi descrie într-o carte frumoasă (Heinrich Heine 44). Îți vei aminti de acest tânăr prodigios care-și dăruia sufletul în zilele lui fericite. 28 aprilie Plimbare sentimentală la Breaza, sub merii înfloriți, în compania lui Simky 45. Oh! Poetule, le-aș vorbi cu drag celor doi care merg împreună și care par atât de ușori
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
ca un zeu pe sprintenul său cal alb cu coama tunsă scurt, cu coiful de argint, se ridică deasupra infanteriștilor care-l înconjoară și a căror amplă legănare sacadată pare să-l aducă spre alte zări, împreună cu calul său. Un prodigios simbol războinic înaintează în fruntea regimentului; este catargul lung al unui steag, garnisit cu cozi de cal colorate în roz și bleu printre care strălucesc clopoței auriți. Infanteriștii cântă o arie veselă, regimentul se dezlănțuie în toată splendoarea sa. Manevra
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
zadarnică (le arunca pietre, dar pietrele cădeau fără să le atingă)408* (trad. rom. cit., p. 79). În schimb, sosirea leprosului înlătură această fobie a contactului. Leprosul instaurează atingerea: luntrea alunecă și atinge malul unde omul aștepta. Luntrea prefigurează contactul prodigios. Și cel ale cărui brațe îl strângeau mereu și care "creștea, creștea" atinge "cu capul și picioarele cei doi pereți ai colibei"409*. Această imagine este deosebit de bogată, cea a unui corp care umple casa, care umple spațiul, care atinge
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
și halouri cosmice. I Acolo unde antenele cunoașterii și mecanismele silogistice ale rațiunii (obligatorii în toate științele) nu sunt suficiente, începe spectaculos funcția cognitivă a artei. Poezia își asumă, nu rareori, un demers inițiatic, un rol percutant. Vizionarismul unui Rimbaud prodigios, sprijinit pe "dezordinea" programată "simțurilor" vizionarism halucinatoriu tinzând spre iluminări și absolut era o preocupare de "Savant suprem". Relevantă, de asemenea, e o constatare a lui Nietzsche, contemporanul său: "Artistul, față de orice manifestare nouă a adevărului, contemplă totdeauna cu încântare
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
Wilde se știe că trecea drept geniu de cuvinte, calitate aplicabilă și lui T.S. Eliot ori unui D'Annunzio. Mare virtuoz al stilului șocant, putința lui Arghezi de a găsi echivalențe multiple pentru aceeași idee ține de o imaginație verbală prodigioasă, rareori egalată la noi în poezia secolului. Față de acestea, Mihai Ralea conchidea că autorul Cuvintelor potrivite a produs "în arta scrisului românesc, și în proză, și în versuri", o revoluție filologică, ascendentul său fiind "de natură tehnică" ("Viața românească", 1927
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
al XII-lea). Biserica a îmbrățișat secolul vizualului cu o ușurință deloc deconcertantă pentru cine știe ce o separă pe acest plan de surorile ei protestante. Fără a mai vorbi de Vatican II, de superstarul Ioan Paul al II-lea și de prodigiosul echipament vizual al Sfântului Scaun subiecte facile -, vom da câteva detalii semnificative strict franțuzești. Singura revistă intelectuală nespecializată care ia în serios și descifrează regulat operele de pictură, cinema și televiziune este Esprit, fondată de Mounier în 1932; ultimii doi
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]