504 matches
-
dezvolte din plin prin protestantism, dar care, chiar în domeniul catolic, ar fi provocat, după cum s-a atras deja atenția, reprobabilele dispute teologice, prevalarea "școlilor", a "argumentelor sofiste și canonice", a abuzului de probabilitate în materie de morală 42; prin scolastică s-a deschis o epocă succesivă a acestei istorii a culturii ecleziastice, și de la era Părinților s-a trecut la aceea a teologilor: "Scolasticii au redus cunoașterea creștină prin privarea acesteia de tot ceea ce ținea de sentiment și o făcea
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
școlilor", a "argumentelor sofiste și canonice", a abuzului de probabilitate în materie de morală 42; prin scolastică s-a deschis o epocă succesivă a acestei istorii a culturii ecleziastice, și de la era Părinților s-a trecut la aceea a teologilor: "Scolasticii au redus cunoașterea creștină prin privarea acesteia de tot ceea ce ținea de sentiment și o făcea eficientă; discipolii (scolasticilor) au continuat să o reducă, trunchiind-o de tot ce avea mai profund, mai intim, mai esențial, și evitînd să vorbească
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
deschis o epocă succesivă a acestei istorii a culturii ecleziastice, și de la era Părinților s-a trecut la aceea a teologilor: "Scolasticii au redus cunoașterea creștină prin privarea acesteia de tot ceea ce ținea de sentiment și o făcea eficientă; discipolii (scolasticilor) au continuat să o reducă, trunchiind-o de tot ce avea mai profund, mai intim, mai esențial, și evitînd să vorbească de marile sale principii, sub pretextul de a-i înlesni studiul, dar cu veracitate pentru că nu o înțelegeau nici
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
sau în cazul învățătorilor care i-au urmat pînă la noile școli creștine, deși au dobîndit enorm din înflorirea studiilor istorice, critice, lingvistice și din eleganța stilului; în fond, însă, prin doctrină nu au făcut decît să se îndrepte către Scolastici, să îi repete, să îi comenteze, să îi prescurteze, aș spune aproape ca învățătorii din primele șase secole ale Bisericii, care făcuseră acest lucru cu Părinții. Nu aș vrea să pară ireverențioasă această comparație, pe care o va considera adevărată
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
fiind speculația de dragul imaginației și a sentimentului și lipsindu-i nervul filosofiei creștine a pierit, cum pierise mai înainte măreția și plenitudinea expozeului. Nu se mai vedea importanța marilor, intrinsecilor rațiuni ale doctrinei credinței, reținute totuși de cei mai buni Scolastici, după cum și de la aceștia s-a pierdut din vedere importanța grandioasei și deplinei maniere de expunere folosite de sfinții Părinți. Scolasticii prescurtaseră știința creștină privînd-o de tot ce aparținea sentimentului și ceea ce o făcea să fie eficientă; discipolii (și discipolii
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
plenitudinea expozeului. Nu se mai vedea importanța marilor, intrinsecilor rațiuni ale doctrinei credinței, reținute totuși de cei mai buni Scolastici, după cum și de la aceștia s-a pierdut din vedere importanța grandioasei și deplinei maniere de expunere folosite de sfinții Părinți. Scolasticii prescurtaseră știința creștină privînd-o de tot ce aparținea sentimentului și ceea ce o făcea să fie eficientă; discipolii (și discipolii, din nou trebuie să o spunem, nu sînt mai presus de învățători) au continuat să o prescurteze, trunchind-o de tot ceea ce
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
ca, în ochii popoarelor, să conducă Religia în acea manieră exterioară în care fusese condusă și în urmă. Aceasta este cea de a patra și ultima epocă din istoria cărților folosite în școlile creștine: epoca teologilor care le-au urmat scolasticilor. Și prin aceste trepte care aparțin Scripturii, Părinților, scolasticilor și teologilor, am ajuns în sfîrșit să avem aceste texte atît de minunate, pe care le utilizăm în seminariile noastre; texte care ne fac să credem că știm atît de mult
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
manieră exterioară în care fusese condusă și în urmă. Aceasta este cea de a patra și ultima epocă din istoria cărților folosite în școlile creștine: epoca teologilor care le-au urmat scolasticilor. Și prin aceste trepte care aparțin Scripturii, Părinților, scolasticilor și teologilor, am ajuns în sfîrșit să avem aceste texte atît de minunate, pe care le utilizăm în seminariile noastre; texte care ne fac să credem că știm atît de mult, ne fac să-i disprețuim atît pe cei mari
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
care în ziua de azi a renunțat la revelație pentru a se menține în rațiunea pură, deci în rațiunea sistematică ce nu este rațiune, este dezvoltarea cea mai mare și împlinită a acelui element raționalist care a fost semănat de Scolastici (nu de toți, ci de Abelard, Ockham etc.) în sfînta doctrină. Să nu se creadă că în rîndul catolicilor, adică în rîndul acelei părți a lumii creștine care nu a avut curajul să urmeze dezvoltarea acestui element pînă la capăt
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
lucrurilor prin care se raționează? Nu este chiar natura lucrurilor bine cunoscută care poate să dea adevărata definiție? Iar definiția nu este principiul rodnic din care trebuie să izvorască raționamentele asupra lucrurilor însele? 83 Atunci cînd indicăm ce le lipsește Scolasticilor și Teologilor, în comparație cu scrierile Părinților Bisericii, rog cititorul să nu creadă că eu i-aș disprețui pe unii sau pe ceilalți, cărora le recunosc valorile și meritele. Cu atît mai puțin, sper, mi se va imputa acest dispreț împotriva Scolasticilor
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
Scolasticilor și Teologilor, în comparație cu scrierile Părinților Bisericii, rog cititorul să nu creadă că eu i-aș disprețui pe unii sau pe ceilalți, cărora le recunosc valorile și meritele. Cu atît mai puțin, sper, mi se va imputa acest dispreț împotriva Scolasticilor, despre care toată lumea știe cît de mult i-am pomenit în operele mele, referitor la autorii Școlii și cît i-am cinstit în douăzeci de ani de osteneală. 84 "Voi îndrăzni, spune Fleury, vorbind despre tinerii studioși din secolele al
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
pe la spate a mai-marilor dinaintea oamenilor simpli, pe-atât poate fi de folos să se vorbească despre obiceiurile lor rele direct persoanelor care pot face ceva spre îndreptarea lor. 363. A unsprezecea. Să lăudăm învățătura pozitivă 1 și pe cea scolastică, pentru că, după cum mai mult le este propriu învățaților pozitivi, precum sfinții Augustin, Ieronim, Grigore etc., a trezi simțirea pentru a-L iubi și sluji în toate pe Dumnezeu, Domnul nostru, tot așa este mai propriu scolasticilor, precum sfântul Toma, sfântul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
1 și pe cea scolastică, pentru că, după cum mai mult le este propriu învățaților pozitivi, precum sfinții Augustin, Ieronim, Grigore etc., a trezi simțirea pentru a-L iubi și sluji în toate pe Dumnezeu, Domnul nostru, tot așa este mai propriu scolasticilor, precum sfântul Toma, sfântul Bonaventura, Maestrul Sentințelor 2 etc., să definească sau să lămurească pentru timpurile noastre cele necesare pentru mântuirea veșnică, și ca să atace și să lămurească toate greșelile și înșelăciunile. Pentru că, învățătorii scolastici, fiind mai recenți, nu numai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
dreptului puterii; [papa] Grigore al VII-lea (1073-1085) este glasul puterii dreptății și al demnității persoanei umane. Lupta este aprigă, dar la începutul secolului al XIV-lea cetatea lui Dumnezeu se afla în toată splendoarea ei. Gândirea creștină domină în Scolastică și în Divina Comedie; universitățile au pășit în toate părțile Europei; catedralele mărețe ne vorbesc despre elanul popoarelor în renașterea creștină; arta erupe prin noile sale energii; feudalismul cedează în favoarea libertăților orășenești; corporațiile meșteșugărești revendică demnitatea muncii; republicile italiene deschid
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
filozofia idealistă a lui Platon într-o viziune originală cu idei aristotelice, pitagoreice, stoice și cu misticismul oriental; proclama ideea creării lumii prin „emanația“ divinității, iar cunoașterea prin extaz mistic 30. neo-scolasticism = curent teologic catolic, apărut în sec. 19; reia scolastica medievală potrivit nevoilor intelectuale ale vremii 31. ocazionalism = concepție idealist-teologică (Malenbranche, 1638-1715): nu există cauză eficientă în afară de Dumnezeu, cauzele naturale fiind doar cauze ocazionale ce acționează prin providența divină; a fost receptat ca o soluție extremă la problema carteziană a
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
Jean Daniélou. Aportul celor doi patrologi iezuiți s-a dovedit decisiv Încă din primele momente. Într-o Convorbire despre Vatican II, De Lubac povestește: „Pe măsură ce lucrările se desfășurau, simțeam că se apropie catastrofa. Schemele care se pregăteau respectau regulile unei scolastici rigide și formale; plecau de la o logică defensivă”. Până când, grație intervenției sale pe lângă secretarul Comisiei, Părinții Conciliului au optat, definitiv, pentru „calea patristică”, aceea constând În „grija de a găsi un suflu nou printr-o reîntoarcere la marea Tradiție a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
dreptate. Patristica, În versiunea Stăniloae, se arată deosebit de fecundă la nivel dogmatic, liturgic și, firește, duhovnicesc, dar ea se ascunde, cu lașitate, dinaintea provocărilor Istoriei. Aș spune că, În cazul de față, avem de-a face cu un fel de „scolastică orientală”, care subminează ortodoxia de la căderea Bizanțului Încoace, Îndepărtând-o, poate fără știrea ei, de duhul Însuși al Părinților din care ea rămâne, totuși, plămădită. Pe când așadar un Vatican II al ortodoxiei? PAGINĂ NOUĂ PE DREAPTA ADDENDA PAGINĂ NOUĂ PE
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
impresiunile din afară le deșteaptă. Materialiștii, dinpotrivă, se sprijină pe o teorie cu totul contrarie: după ei, ideile provin din impresiunile primite de simțuri. Înaintea impresiilor primite de simțuri, spiritul e absolut fără idei. Partisanii acestei teorii: Aristot, Epicur, Lucrețiu, scolasticii, Bacon, d'Holbach, Locke, Condillac și filosofii francezi din secolul XVIII consideră ca o axiomă maxima Nihil est in intelectu, quod primo fuerint in sensibus. Kant nu se împacă cu niciuna din cele două teorii. În Critica rațiunii pure (1781
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
tyranni, mente quatit solida. (Horațiu) Les torrents impétueux, la mer qui gronde et s'élance, d'un peuple tumultueux, la fureur et l'insolence, des fiers tyrans la vengeance, n'ébranlent pas la constance, d'un coeur ferme et vertueux. Scolastica evului mediu, goală filosofie fără rost, se ținea totdeauna între hotarele credinței și nu era un sistem ci un chip de a argumenta. Ziceau: Adevărurile la care ajungem prin filosofie sunt, la urma urmei, aceleași pe care ni le descoperă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
Voltaire ăv.), D’Alembert și Walpole. DESCARTES, RENÉ ăLa Haye, azi Descartes, 1596 -Stockholm, 1650). Filozof, matematician și fizician. Și-a întemeiat considerabilul aparat științific pe o metodă și o metafizică nouă, care îi permiteau să degajeze știința de confuziile scolasticii grație unei logici a ideilor clare și distincte, bazată pe deducția care merge de la simplu la complex. În Reguli pentru îndrumarea spiritului ă1628) și Discurs asupra metodei ă1637) își construiește metafizica plecând de la o îndoială metodică ce îl determină să
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
polonă) și mai cu seamă pe cel al matematicii, logicii și filosofiei, punând la loc de frunte scrierile clasicilor greci. După patru ani de încercări nereușite de a deveni un elev foarte bun, elevul Petru Velicikovski decide că în raționamentele scolasticii nu va afla nicicând pe Dumnezeu și fuge din Academie, sperând ca între ziduri de mănăstire glasul divin să-i vorbească mai deslușit. Devine astfel frate la mănăstirea Liubetski, în 1739, la doar șaptesprezece ani. Apoi, rasofor cu numele de
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
în cazul spațiului cvadrimensional, nu ar fi reprezentabilă în mod real și tangibil deoarece este o realitate dincolo de spațiu și de timp. Este adevărat că nu se poate cum au făcut la vremea lor, mai întâi Anselm de Canterbury, părintele scolasticii, iar după aceea Descartes și Leibniz să deducem din ideea unei astfel de realități infinite existența sa efectivă sau, mai exact, că din simpla concepere mentală a unei ființe perfecte sau absolut necesare se poate deduce existența ei. Această dimensiune
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
ebraice, acest termen este folosit pentru sabaoth (domnul oștirilor) în Noul Testament, în schimb cu excepția Apocalipsei (la Sfântul Pavel) termenul este în mod vădit evitat. Acest predicat al lui Dumnezeu asumă o importanță deosebită începând de la teologia Părinților Bisericii și a scolasticii medievale, cu consecințe ce se fac simțite chiar și în unele constituții moderne, proclamate "în numele Dumnezeului Atotputernic". Astfel se justifica evident puterea politică, dar în același timp mai ales după divinizarea Führerului de către naziști se puneau limite celui ce o
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
I (1870). După definiția din 1854, teologia morală catolică a abandonat încetul cu încetul teza tradițională conform căreia coborârea sufletului în fătul uman are loc după momentul conceperii. Aceasta era gândirea lui Aristotel, a Sfântului Toma d'Aquino și a scolasticii baroce din Spania: persoana nu există nici în faza vegetativă, nici în cea senzitivă a fătului uman, ci doar în a treia fază, cea condusă de sufletul spiritual. Astăzi, dimpotrivă, se susține mai mult pe baza argumentelor teologico- dogmatice decât
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
fost prin revărsare dăruite de D-zeu în mod mistic și supranatural” (p. 187); „A vorbi limba maternă este un dar perfect al naturii și orice dar perfect se coboară de la Tatăl luminilor”; „Așadar în încurcarea limbilor se încurcă numai scolasticii ateiști care s-au deprins să pună știința profană mai presus de adevărul din cărțile sacre” (p. 187 urm.). Plasând diversitatea limbilor și „proprietățile frazei” la începuturi, Cantemir adaugă drept cauză principală a stării ulterioare negative a unor limbi neștiința
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]