1,020 matches
-
ea cu ceva!). Dar asta e. Neil o mai văzuse așa, de-abia trezită. Ce importanță mai avea? Se auzi o bătaie în ușă, iar Darcey spuse „intră“. —Musafirul dumneavoastră, doamnă, spuse băiatul de serviciu. —Bună. Îl privi pe Neil stânjenită; acesta părea hipnotizat de brațul ei în ghips și de piciorul în chingi. Ce naiba s-a întâmplat? o întrebă intrând în cameră și așezându-se pe patul ei. Îi explică totul; și-ar fi dorit mai degrabă să fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
un șoc destul de mare când te-am văzut prima oară. —De ce? —Părul, hainele, totul! exclamă el. Darcey, ai aerul ăsta de femeie de afaceri absolut fenomenal. Sincer, mi s-a tăiat răsuflarea când te-am văzut. —Vorbești prostii, spuse ea stânjenită. Nu arăt așa de bine. Nu e chestie de frumusețe, explică el. E... chestie de încredere. Când te-am zărit prima dată la serviciu, păreai atât de sigură pe tine... — Aveam ochii închiși. —Tocmai asta e. Stăteai cu ochii închiși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
crezi că ar fi crud față de săraca fată? o întrebă Stephen cu blândețe. La urma urmei, tu ai obținut și bărbatul, și banii, și totul. Iar ea s-a ales cu... — Un divorț, zise Nieve. Aidan o privi și mai stânjenit. —De-aia, spuse el, s-ar putea să nu fie o idee bună să apară. Uite ce e, niciodată n-a știut cum să țină un bărbat lângă ea, comentă Nieve. Nu e vina mea. Nu poate să mă învinovățească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
luni începuse să-și aducă aminte cum era să fii apropiat de cineva. Și, cu toate că experiențele ei dăduseră greș, începea să ducă dorul acestui sentiment. Acum, în fața biroului Annei, voia dintr-odată să fie ceea ce fusese odată. Nu Darcey aceea stânjenită și ciudată care nu profitase destul de fizicul ei și care o dăduse în bară cu fiecare băiat înainte să-l cunoască pe Aidan Clarke. Ci Darcey care se îndrăgostise cu adevărat și cunoscuse încrederea deplină în cel de lângă ea. Avusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ne gândim cum s-o găsim pe Nieve, nu să ne facem griji în privința noastră. —Eu nu-mi fac griji în privința noastră, spuse Aidan, dar îmi pare rău că s-a terminat așa. Și mie, încuviință Darcey. Probabil... Îl privi stânjenită. Trebuia să vorbească. —Vreau să clarific un singur lucru. Aveai de gând să mă ceri în căsătorie. Cumpăraseși și un inel. Aidan se uită la ea surprins. —Cum ai știut? — M-am uitat în buzunarul gecii în seara zilei tale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Bun. — Păi, atunci, la revedere, îngână ea cu un zâmbet strâmb. Mersi că, ăă, ai trecut pe-aici și în general pentru tot ce ai făcut pentru mine. Și sunt sigură că o să ne mai vedem. Da, sigur. Se priviră stânjeniți o clipă, apoi ea se ridică și îl sărută pe amândoi obrajii. —Ciao, îi spuse. —Ciao, răspunse și el zâmbind din nou. Apropo, îmi place culoarea tricoului tău. Apoi se întoarse și ieși. De îndată că părăsi restaurantul, ea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
trecu șchiopătând În camera alăturată. Spre deosebire de casele fermierilor săraci, aceasta avea mai multe camere. Acolo locuiseră, cândva, rudele mamei lui Hiyoshi. Yaemon avea puține rude, dar familia soției lui locuia În apropiere. Hiyoshi nu fusese certat, dar, totuși, se simțea stânjenit. Yaemon reveni, aducând o sabie scurtă, Învelită Într-o țesătură. Nu era cea care ruginea În magazie. — Hiyoshi, asta e a ta. Poart-o oricând dorești. — A mea! Adevărat? — Dar, având În vedere vârsta ta, te-aș sfătui să n-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
din resturi de mătase, ca să-ți cos un kimono. — Mamă, mi se pare că vine cineva. — Tatăl tău? Otsumi Își lungi gâtul ca să vadă cine era. — Nu. — Atunci, cine? Nu știu. Taci. Otsumi Înghiți În sec, simțindu-se, dintr-o dată, stânjenită. — Mamă, ești acasă? strigă Hiyoshi, din Întuneric. Stătea Împietrit, fără a face nici un pas să intre În camera alăturată. — Hiyoshi? — Mhm. — La ora asta? — M-au alungat de la magazinul de ceramică. — Alungat? — Iartă-mă. Te rog, mamă, iartă-mă, suspină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ca pe copilul lui, dar, În ultima vreme, acesta Îl tratase cu răceală și părea să nu-l sufere. Nakatsukasa Îi chestionase pe câțiva dintre slujitorii lui Nobunaga despre incidentul de pe terenul de călărie. De-atunci, Nakatsuka părea tot timpul stânjenit. Goroza, după ce Îl supărase pe Nobunaga, Încetase să se mai ducă la castel și-și vedea de ale lui. Shibata Katsuie și Hayashi Mimasaka, doi vasali care fuseseră Întotdeauna uniți Împotriva lui Nakatsukasa, profitaseră de ocazie și, lingușindu-l pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se schimbă și se piaptănă. — Nu va fi necesar. Spune-i să vină și să ajute cu sake-ul. E suficient să Îl servim pe Tokichiro cu niște mîncare obișnuită. — Pe toți zeii! Nu spune asemenea lucruri. Tokichiro se foi, stânjenit. Cu scorțoșii vasali de la castel, era Îndrăzneț și deschis, dar aici nu mai era decât un tânăr sfios. În sfârșit, Nene ieși să-l primească așa cum se cuvenea. Se fardase ușor. — Nu avem mare lucru, dar te rog să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lăsă amăgit. — Ce vorbești?! Vezi că te zăpăcești. Nu mi-ai spus chiar tu că Tenzo va veni abia peste trei zile? Hideyoshi se Înroși la față ca focul. Nobunaga părea mulțumit de acest lucru. Dorise să-l vadă arătând stânjenit și tulburat, o vreme. Nobunaga o invită pe Oyu la banchetul din seara aceea, comentând: — Nu m-ai văzut dansând, deși Hideyoshi a asistat cu câteva ocazii. Seara, când Oyu ceru voie să plece, Nobunaga nu insistă să mai rămână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Însuși ca să picteze pentru inamicul fostului său stăpân. Chiar atunci, unul dintre vasalii lui Mitsuharu intră și Îngenunche În spatele lor, iar cei doi se Întrerupseră din conversație. Mitsuharu se Întoarse, Întrebându-l pe noul sosit ce se Întâmplase. Samuraiul părea stânjenit. Ținea În mână o scrisoare și ceva ce părea a fi o petiție scrisă pe hârtie groasă. În timp ce vorbea, se vedea limpede că era Îngrijorat din cauza posibilei reacții a lui Mitsuharu: — La poarta castelului a venit Încă un mesager din partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de așteptat să se Întâmple curând, zâmbi Nobunaga, Încântat de umorul bătrânului. Soshitsu putea spune ceea ce credea Într-un mod de care generalii lui Nagoya nu erau În stare. Din când În când, pe parcursul conversației, Nobutada și Nagato se simțeau stânjeniți, Întrebându-se dacă se cuvenea, Într-adevăr, ca acei negustori să vorbească atât de franc. În același timp, se Întrebau de ce Îi Învrednicea Nobunaga cu favorurile lui pe oamenii aceia de rând. Era foarte improbabil ca Nobunaga să-i tolereze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
așteptat Întrebarea, n-ar fi făcut decât să-i stârnească lui Hideyoshi bănuielile (Afurisitul ăsta de Sakichi a aflată și, fără Îndoială, l-ar fi făcut să se simtă prost mai târziu. Dovada era aceea că, În clipa când Întrebase, stânjenit, despre Chacha, expresia impunătoare a lui Hideyoshi se risipise și chipul, aparent autoritar, i se Înroșise. Arăta peste măsură de jenat. Sakichi Îi observă imediat stinghereala și nu-și putu stăpâni un zâmbet În colțul gurii. După căderea Castelului Kitanosho
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
profitat de acea ocazie. Hideyoshi nu-și cruța laudele față de izbânzile lui Shonyu, dar nu spuse nimic despre marea Înfrângere a ginerelui acestuia după victoria de la Inuyama. Însă chiar dacă Hideyoshi nu aducea vorba, lui Shonyu Îi era rușine. Părea profund stânjenit de faptul că victoria din Inuyama nu putea atenua Înfrângerea și pierderea suferite de Nagayoshi. Scrisoarea lui Hideyoshi, pe care i-o adusese Bito Jinemon, Îl prevenise Îndeosebi să nu se lase atras de nici o provocare de-a lui Ieyasu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lui a plecat doar după ce lordul Halifax, ambasadorul britanic în SUA, adusese deja la cunoștința Departamentului de Stat proiectul „aranjamentului” cu Stalin. Apelul la Roosevelt era inevitabil din cauza refuzului cu care Cordell Hull primise imediat demersul al cărui mijlocitor, probabil stânjenit, fusese Halifax. Președintele va răspunde abia la 10 iunie, obiectând, desigur după consultări cu Hull, că o asemenea încurajare dată lui Stalin era inoportună: „the natural tendency for such decisions to extend to other than military fields would be strengthened
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
nimeni nu auzise de ei (era însoțit de un dramaturg român), asta în ciuda faptului că au fost trimise datele lor, așa cum cerea protocolul. Impresia acestuia a fost că nu era nimeni interesat de prezența lor, gazdele rezervându-le acea politețe stânjenită. 3.2.2.2. Alvar Aalto Alvar Aalto, cel mai important arhitect al Finlandei, este figura centrală a următorului capitol al acestui număr special din "Secolul 20". În Școala pentru viață - o arhitectură a temeliilor de cultură, articol scris de
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
păgubi; părere; părere de rău; păstrează; pățești; planul; planuri; poc; porni; prăbuși; predestinație; produse; prostie; putred; răpune; răutăcios; reamenajare; referat; reglare; relații; remușcare; repar; reparație; ridica; a ruina; rupe,sparge; scaun; scîrbă; sfărîma; a sfărîma; sfîrșit; a snopi; spart; start; stînjenit; stricăciune; a strivi; strivit; a strînge; sunetul sticlei; surpriza; tare; telecomandă; televizor; tîmpit; toaca la pui; topor; treburile; trist; un ceas; un obiect; urît; uza; vase; vasele; vărsa; viață; voce; vreme; zdrobi; zid (1); 779/326/102/224/0 striga
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
el râdea, Viorica avea un aer serios, cam plictisit. Sub braț, bărbatul ducea un pachet destul de mare, un fel de cilindru învelit în hârtie de ziar, legat cu sfoară groasă. Obiectul părea destul de greu. Poetul se purtă amabil. Nu părea stânjenit că dădusem peste ei în locul acela . M-a întrebat cum mai stau cu ,lucrările", făcând aluzie la versuri. Eu nu prea știam ce să-i spun dar el nu se jena: - De ce nu vii și d-ta, o dată cel puțin
Prințul spălător de geamuri by Ion Vianu () [Corola-journal/Journalistic/10744_a_12069]
-
a spus niciodată altceva. Cum eu cred în carismă stilului d-sale, nu văd de ce l-ar face de rușine o frază oricît de vehement anti ar fi ea. D-na profesoară Dorina Neculau se declară, la rîndul d-sale, stînjenita de "înverșunarea cu care dl Mihăieș a purces la demolarea președintelui Constantinescu", deși este și d-sa dezamăgită de "prestația penibilă, impardonabila a aleșilor din noiembrie 1996". Cu alte cuvinte, nici d-na Neculau nu e de părere că trebuie
Dreptul la opinie, dreptul la replică by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/18080_a_19405]
-
sunt pândite de capcane și riscuri”. Narațiunea lui Norman Manea se încheie într-o notă de aparentă nerezolvare a conflictului, de întoarcere obsesivă în punctul de plecare, în măsura în care autorul mărturisește: „Plecarea nu mă eliberase, întoarcerea nu mă întorsese. Îmi locuiesc stânjenit biografia”. Singurătatea esențială ce prinde contur în cărțile lui Norman Manea are ca punct de plecare sentimentul de exclus, de damnat, de proscris ce l-a însoțit pe scriitor de-a lungul întregii sale vieți și cariere literare. Lecția de
Recursul la memorie by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/2433_a_3758]
-
arătând că premierul Victor Ponta, care până de curând era alergic la portocaliu, azi e rezervat la galben și albastru. "Vă doresc viață lungă și, așa cum se spune, împlinirea tuturor dorințelor. Nu v-am adus niciun cadou, sunt un pic stânjenit pentru că la Congresul PNL președintele Kelemen ne-a adus un cadou (steagul secuiesc - n.r) care a fost primit cu simpatie și respect. L-am perceput, l-am înțeles și îl păstrăm foarte bine pentru că nu dai unui adversar steagul
Antonescu la Congresul UDMR: Ponta, până acum alergic la portocaliu, azi e rezervat la galben și albastru by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/37299_a_38624]
-
acolo, holbându-se la ea", a povestit Barack Obama. Cu toate acestea, președintele SUA și-a permis să o și tachineze pe autoarea incidentului: "Ai vărsat iaurtul pe președinte. O să ai ce să povestești", i-a spus el, " Sunt foarte stânjenită", i-a răspuns ea.
Barack Obama, stropit cu iaurt, în Colorado () [Corola-journal/Journalistic/58376_a_59701]
-
domn cu un zîmbet politicos, înghețat pe buze. E noul venit. Ar vrea să stea. Nu știe cum să procedeze. Ar vrea să întrebe pe cineva ceva. Nu știe cum să o facă. Se bălăngăne de pe un picior pe altul, stînjenit ca orice intrus. Încăperea e plină ochi. Va rămîne, va pleca? Eu plec. Sînt imagini dure, adevărate, netrucate. Cad, în cîteva minute, dintr-un secol în altul. Poate chiar în cel al lui Gorki. Sus, la etaj, sînt oameni care
Azilul de noapte by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/14313_a_15638]
-
Mi-ar face plăcere să-mi vorbiți despre lucrurile ciudate care s-au petrecut în satul ăsta. Despre lucrurile ce par să nu aibă nici o explicație. Despre întâmplări, cu stafii, orice vă aduceți aminte în genul ăsta. Oamenii erau cam stânjeniți, dar aveau chef de vorbă. A început Vicenta, care stă în capul satului. Sfiala i se citea în gesturile ușor crispate și în felul de a vorbi, pe un ton mai înalt decât de obicei și parcă smucit. Păi, să
José María Merino (Spania): Căutătorul de minuni by Andrei Ionescu () [Corola-journal/Journalistic/14985_a_16310]