9,759 matches
-
cel tare așteaptă doar clipa, lumina se poate preface-n pârjol, Primește-mi , iubito, cuvântul, sărutul, tu nu știi ce poate silaba - pistol. Pot fi precum marea, umil ca pământul, primește-mă-n palmă ca pe un duh, Pot fi stejarul, pot fi și iarba, prin tine, din haos pot iară să urc. ------------------------------------------ Boris Marian MEHR februarie 2015 București Referință Bibliografică: Boris Marian MEHR - ÎNTRE INFERN ȘI PARADIS - POEME (2) / Boris Mehr : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1509, Anul V
POEME (2) de BORIS MEHR în ediţia nr. 1509 din 17 februarie 2015 by http://confluente.ro/boris_mehr_1424164314.html [Corola-blog/BlogPost/379893_a_381222]
-
mă-nchinam de plictiseală, Făceam adeseori sminteală Și rareori citeam un ziar Mi-a luat sfârșit această criză Doar când un înger mi-a șoptit Că Dumnezeu de n-a murit Îmi pregătește o surpriză. 19 iulie 2004 Volumul " Visul stejarului " https://www.facebook.com/pages/Marius-Robu-Arhive-sentimentale/219171961569455 http://mariusrobu.wordpress.com/ Referință Bibliografică: MI-A LUAT SFÂRȘIT / Marius Robu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1151, Anul IV, 24 februarie 2014. Drepturi de Autor: Copyright © 2014 Marius Robu : Toate Drepturile
MI-A LUAT SFÂRŞIT de MARIUS ROBU în ediţia nr. 1151 din 24 februarie 2014 by http://confluente.ro/Mi_a_luat_sfarsit_marius_robu_1393269426.html [Corola-blog/BlogPost/343486_a_344815]
-
rază și am ajuns pe partea cealaltă a poieniței. Acolo, o zână cu fata mai albă că argintul crinului, ochii că două perle ale mării, buzele fine că două petale de trandafir și părul bălai stătea pe un tron de stejar. M-am apropiat încet de ea, căci, dormea. Nu voiam să o trezesc. Dar, când am atins-o, ochii i s-au deschis încet și locul s-a umplut de prinți, prințese, căi albi, calești de argint, spiriduși și zâne
COPILARIE, DULCE MINUNE de RADU ALEXANDRU în ediţia nr. 31 din 31 ianuarie 2011 by http://confluente.ro/Copilarie_dulce_minune.html [Corola-blog/BlogPost/350750_a_352079]
-
cimentul din care se clădesc cetățile de azi. Comunei Itești, de la o depărtare de numai câțiva kilometri de Bacău, cerul îi revarsă pe frunte balsam de azur și-i stoarce lacrimi de rouă din bumbacul norilor. Mantaua de codri de stejari și fagi îi acoperă spinarea dealului sfârtecat de râpi, care are la subsuori pâlcuri de cătini, de măcieși măcriș și salcâmi. Talazurile albastre ale Bistriței îi răcoresc gleznele de argilă. Satul acesta a fost hărăzit a fi mai puțin surpat
VASILE CIUBOTARU. RENAŞTEREA COMUNEI ITEŞTI de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1135 din 08 februarie 2014 by http://confluente.ro/Vasile_ciubotaru_odiseea_comu_aurel_v_zgheran_1391864697.html [Corola-blog/BlogPost/341988_a_343317]
-
uitau la mine, îmi strâng mantaua, iau arma la spinare și ies din Sfânta biserică în vâltoarea de afară, zăpada se pusese cam la o jumătate de metru, pe la adăposturi se făcuseră munți, vântul mă izbește de ușa masivă din stejar și mă zgâlțâie din toate închieturile, trezindu-mă la realitate. Îmi era frică să merg singur, dar n-aveam ce face și am luat-o pe câmp așa cum îmi spusese hazaica aia, na levo, ne levo, acolo e Rumânia voastră
TOBIT ÎN RETRAGERE- FRAGMENT DE ROMAN de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 2053 din 14 august 2016 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1471167141.html [Corola-blog/BlogPost/365205_a_366534]
-
mai știu de frică și cum am luat-o ca un nebun spre oraș. Casa unde-am găsit-o pe Agneta era un fel de castel așezat la marginea cealaltă a orașului, într-o poiană la poalele unei păduri de stejari. Când m-am trezit eu acolo în raiul acela și când a ieșit Agneta la mine, am crezut că sunt într-un basm sau într-un vis; n-o mai cunoșteam, își aruncase acele haine și-și pusese pe ea
ÎNGERUL CARE A CĂZUT DIN PARADIS -FRAGMENT- de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1710 din 06 septembrie 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1441530237.html [Corola-blog/BlogPost/381906_a_383235]
-
am pornit așa prin pădure ca doi rătăciți, electrizați de puterea magică a dragostei. Roiau gâzele într-o nuntire cosmică, florile își deschiseseră petalele în mii de culori, flori albe, flori roșii, albastre, galbene, un rai rupt din Raiul dumnezeesc; stejari cu figuri stranii, întortocheate în mii de feluri, își deschideau gurile lor de balauri, crengi rupte, retezate ca niște capete de zmei în care mișunau păsările pădurii, mii de păsărele, cântau parcă într-un concert unic, cu triluri de la nota
ÎNGERUL CARE A CĂZUT DIN PARADIS -FRAGMENT- de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1710 din 06 septembrie 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1441530237.html [Corola-blog/BlogPost/381906_a_383235]
-
sprijineau cerul. Nu știu cât am mers așa, poate o oră, poate două că ne-a prins seara, se lăsase răcoarea, ne cuprinsese niște fiori care ne scuturau și de emoții dar și de frig, se vedea dunga orizontului, undeva sub poala stejarilor, cineva parcă înjunghiase acolo pe un cer albastru închis un taure și împroșcase toată bolta cu sângele lui, îl aruncase peste tot orizontul și picura, se prelingea, parcă, undeva pe pământ, la marginea lui, în alte ținuturi îndepărtate, străine de
ÎNGERUL CARE A CĂZUT DIN PARADIS -FRAGMENT- de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1710 din 06 septembrie 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1441530237.html [Corola-blog/BlogPost/381906_a_383235]
-
Oamenii înțeleg și singuri, Agnetă, toate astea!” “Știu, îmi zâmbește ea, dar mie îmi lipsește învățătura părinților...” “Noi trebuie să învățăm de la viață!” Și iar am tăcut să ascultăm murmurul pădurii, noaptea se lăsase deabinelea, luna, spânzurată în vârful unui stejar, ne urmărea ca o hoață, lună nouă, cât roata carului, stelele sclipeau și ele ca niște licurici, mrejele întunericului puseseră stăpânire pe noi și ne învăluiseră într-un lințoliu de argint... “De-ai ști tu câtă frică mi-a fost
ÎNGERUL CARE A CĂZUT DIN PARADIS -FRAGMENT- de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1710 din 06 septembrie 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1441530237.html [Corola-blog/BlogPost/381906_a_383235]
-
de mare în mijlocul căreia era așezat um baldachin, străjuit de jurîmprejur de o masivă cortină de catifea roșie ce cădea din tavan până în podea; pe pereți erau fotografii de familie înrămate cu rame masive din palisandru, ornamentate cu frunze de stejar, care nu mă interesau, pe jos covoare persane în care se înfundau picioarele ca în iarbă. Mi se părea că sunt într-o poveste atunci când Agneta s-a întors cu o masă portabilă pe patru roți pe care erau așezate
ÎNGERUL CARE A CĂZUT DIN PARADIS -FRAGMENT- de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1710 din 06 septembrie 2015 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1441530237.html [Corola-blog/BlogPost/381906_a_383235]
-
băi spirituale vor rămâne în memoria mea veșnic, pentru care mulțumesc Sfintei Fecioare și lui Dumnezeu pentru că mi-a dus pașii în toată această lumină planetară care m-a inițiat și mi-a deschis drumuri total necunoscute. Marin Voican-Ghioroiu: Din stejar, stejar răsare, din alese flori vor crește ghirlande multicolore, iar „Armoniile Divine” pe care le-ați creat vor vibra peste secole... nealterate de nici un curent trecător, nu vor fi năpădite și infestate de florile răului, fiindcă în Grădina Raiului Folcloric
CONCERT PENTRU DUMNEZEU de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1802 din 07 decembrie 2015 by http://confluente.ro/marin_voican_ghioroiu_1449472606.html [Corola-blog/BlogPost/342705_a_344034]
-
spirituale vor rămâne în memoria mea veșnic, pentru care mulțumesc Sfintei Fecioare și lui Dumnezeu pentru că mi-a dus pașii în toată această lumină planetară care m-a inițiat și mi-a deschis drumuri total necunoscute. Marin Voican-Ghioroiu: Din stejar, stejar răsare, din alese flori vor crește ghirlande multicolore, iar „Armoniile Divine” pe care le-ați creat vor vibra peste secole... nealterate de nici un curent trecător, nu vor fi năpădite și infestate de florile răului, fiindcă în Grădina Raiului Folcloric ați
CONCERT PENTRU DUMNEZEU de MARIN VOICAN GHIOROIU în ediţia nr. 1802 din 07 decembrie 2015 by http://confluente.ro/marin_voican_ghioroiu_1449472606.html [Corola-blog/BlogPost/342705_a_344034]
-
ale tavanelor din lemn de cedru dădeau o bine cuvenită notă de măreție. Completată apoi de ferestrele cu feronerii din fier forjat, pereții cu piatră aparentă însă căptușiți cu materiale ignifuge și izolatoare fonic și termic, mobilierul din lemn de stejar masiv, serviciile din aur și argint, covoarele orientale cu bogate motive florale, tapiseriile din Flandra și, bineînțeles, bine camuflate, instalațiile moderne de încălzire. Urmau la rând: o sală de baie pentru care cuvântul somptuoasă ar fi de-a dreptul banal
STRANIA AVENTURĂ A DOAMNEI SCHWARTZ de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1231 din 15 mai 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1400141119.html [Corola-blog/BlogPost/350735_a_352064]
-
fără ezitări, o ridică pe un umăr, cu o ușurință de nebănuit și, râzând ca un nebun, o urcă pe scări. Apoi repezi un picior într-o ușă ferecată cu benzi de fier și o aruncă pe masa uriașă de stejar în jurul căreia mai erau niște bărbați, la fel de urâți, jegoși, cu dinți putrezi și de acoperiți de table, care sorbeau ceva din niște recipiente de metal de mărimea unor găleți. La intrarea lor în încăpere, se înclinară ceremonios rostind într-un
STRANIA AVENTURĂ A DOAMNEI SCHWARTZ de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1231 din 15 mai 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1400141119.html [Corola-blog/BlogPost/350735_a_352064]
-
oameni, deci dornici de cunoaștere. Merseră pe niște coridoare la fel de umede, reci și întunecate, spre ceea ce se numea dormitorul domnițelor. Contesa deschise ușa grea cu un șut destul de meseriaș, având în vedere starea ei generală, o ușă din loazbe de stejar întărită cu feronerii. Încăperea de mărimea unei piscine olimpice, cea în care Silvia își aminti, destul de vag, că amenajase biblioteca, era luminată de niște făclii doar atât cât să-i confere un aer sinistru. Pe un fel de paturi formate
STRANIA AVENTURĂ A DOAMNEI SCHWARTZ de MIHAI BATOG BUJENIŢĂ în ediţia nr. 1231 din 15 mai 2014 by http://confluente.ro/Mihai_batog_bujenita_1400141119.html [Corola-blog/BlogPost/350735_a_352064]
-
simt mireasma, să-i sărut pământul, Însă cuprind cu ochii minții tot ce este ea, Dulceața pâinii, căldura mamei și alintul. Dar voi deschide fereastra sufletului meu, Să zboare liber spre zarea diafană, Prin roua pastelată a unui curcubeu, Printre stejarii, din pădurea seculară. Eu vă voi aștepta micuțe păsări călătoare, În țărișoara mea să mă întorc cu voi, Iar dorul arzător să-l sting cu-al ei ... Citește mai mult Voi păsări călătoareEu știu că ați venit din țara meași
MARGARETA MERLUȘCĂ by http://confluente.ro/articole/margareta_merlu%C8%99c%C4%83/canal [Corola-blog/BlogPost/385126_a_386455]
-
simt mireasma, să-i sărut pământul,Însă cuprind cu ochii minții tot ce este ea,Dulceața pâinii, căldura mamei și alintul. Dar voi deschide fereastra sufletului meu,Să zboare liber spre zarea diafană,Prin roua pastelată a unui curcubeu,Printre stejarii, din pădurea seculară.Eu vă voi aștepta micuțe păsări călătoare,În țărișoara mea să mă întorc cu voi,Iar dorul arzător să-l sting cu-al ei ... III. SUFLEȚEL HOINAR, de Margareta Merlușcă, publicat în Ediția nr. 2340 din 28
MARGARETA MERLUȘCĂ by http://confluente.ro/articole/margareta_merlu%C8%99c%C4%83/canal [Corola-blog/BlogPost/385126_a_386455]
-
să ne simțim consumați de vină! - Elena, Victor...Elena, Victor...! țipă strident o voce ca glaspapirul de partea cealaltă a ușii. Un ciocanit greu reverberează prelung. - Elena, Vicotor...Coborâți imediat...este Colonelul!... repede, repede...strigă glasul apretat din spatele ușii din stejar bine lustruite. Elena și Victor tresar. Se privesc vinovați. Ies din dormitor și coboară scările câte două odată. Colonelul, lat pe canapea, cu fața hâită, gâfâie ca un câine de curse. Doamna Ghervescu îi freacă mîinile și încheieturile. - Repede Elena
PROZĂ SCURTĂ – DOUĂ POVESTIRI CU DIALOG de MARIANA ZAVATI GARDNER în ediţia nr. 736 din 05 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Mariana_zavati_gardner_proza_scurta_mariana_zavati_gardner_1357376881.html [Corola-blog/BlogPost/350180_a_351509]
-
un ceai, te rog. Îi răspunde Doamna Ghervescu cu fața ca cizelată în marmură. - Nu-l găsiți că arată foarte bine? Ploaia contaminează vegetația grădinii. Mesajul ei ud pătrunde înăuntru prin ușile deschise dinspre grădină și zăbovește pe parchetul din stejar. ------------------------------------- (2) BILET DUS-ÎNTORS - Ce faci aici de una singură? El întinde mâna cu dege¬tele ca feliile de portocală. Ea simte așchii din lemn în derivă în gâtul uscat și-și mușcă involuntar buza de sus. - Vrei să mergi la
PROZĂ SCURTĂ – DOUĂ POVESTIRI CU DIALOG de MARIANA ZAVATI GARDNER în ediţia nr. 736 din 05 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Mariana_zavati_gardner_proza_scurta_mariana_zavati_gardner_1357376881.html [Corola-blog/BlogPost/350180_a_351509]
-
pus pe gânduri: oare nu ne vom dezamăgi așteptările? Cel mai mult a retrăit primarul comunei noastre Căzănești Vasile Sarbu, absolvent al Facultății de Microelectronica și Telecomunicații a UTM, un tânăr de 32 de ani, înalt și zdravăn că un stejar, care mă fulgera din când în când cu o privire, care părea, ca imi șoptește, ca o să rămân la Ion Corvin și mă voi întoarce la Vadul-Leca mea pe jos... Da, nu i-am prezentat pe ceilalți doi membri ai
UN VIS CÂT O VIAŢĂ DE MARE de IACOB CAZACU ISTRATI în ediţia nr. 1944 din 27 aprilie 2016 by http://confluente.ro/iacob_cazacu_istrati_1461780440.html [Corola-blog/BlogPost/380448_a_381777]
-
JURNAL DE ATELIER II - FRAGMENT DIN SCRISORI DE TRANZIȚIE DIN MILENIUL III CĂTRE PRINȚESA X - SCRISOAREA NR.136 Autor: Constantin Milea Sandu Publicat în: Ediția nr. 719 din 19 decembrie 2012 Toate Articolele Autorului Foto: Crucea de lumină (lemn de stejar) "Omenirea este un amestec ciudat de sori și pietre de o varietate atât de infinită încât nu mai știm unde un om încetează să mai fie piatră și devine soare. Nu știm nici măcar dacă sorii au fost creați pentru nevoia
SCRISOAREA NR.136 de CONSTANTIN MILEA SANDU în ediţia nr. 719 din 19 decembrie 2012 by http://confluente.ro/Jurnal_de_atelier_ii_fragment_din_scri_constantin_milea_sandu_1355908750.html [Corola-blog/BlogPost/351552_a_352881]
-
oameni în“glod și sânge”. Și doar 0,001% din oameni trăiesc pe un“loc fără de loc” într-un “topos atops”, pe o “scară creaturală” a ființei de lumină care merge de la exces la neant*, (vezi Coloana prizonierelor neantului divin - stejar bătrân, 1990), pentru a schimba sensul forței pe axă. Astfel apare pentru prima dată în istorie contemporană conflictul sacru dintre “spațiu” și “loc”, conflict cu adânci rădăcini în filozofia românească. Pentru creatorii de Coloane infinite și pentru creatorii lumii noi
O SCRISOARE PENTRU RALUCA-CRINA FLORESCU (PARTEA A DOUA) de CONSTANTIN MILEA SANDU în ediţia nr. 1554 din 03 aprilie 2015 by http://confluente.ro/constantin_milea_sandu_1428055809.html [Corola-blog/BlogPost/360394_a_361723]
-
fapt caut Binele, pe care nu știu însă să-l definesc ce înseamnă el de fapt. Vreau să-lvăd și eu cum apare. Ce chip are? O fi frumos? Are asemuire cu ceva? Drumul meu trece printr-o pădure bătrână de stejari și fagi. Se aud copacii scârțâind din toate încheieturile, precum articulațiil e unui bătrân pensionar așezat din zorii zilei la coadă, să-și primească pomana: punga cu făină, orezul și puiul injectat cu apă, să arate mai frumos. Las în
DRUMUL CĂTRE NICĂIERI de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1002 din 28 septembrie 2013 by http://confluente.ro/Drumul_catre_nicaieri_stan_virgil_1380392076.html [Corola-blog/BlogPost/365102_a_366431]
-
aud copacii scârțâind din toate încheieturile, precum articulațiil e unui bătrân pensionar așezat din zorii zilei la coadă, să-și primească pomana: punga cu făină, orezul și puiul injectat cu apă, să arate mai frumos. Las în urmă pădurea cu stejarii scârțâitori și pensionarul așezat la coada umilinței și-mi continui drumul spre nicăieri. Poate voi întâlni acel Bine mult râvnit de toți românii. Ies din desișul codrului și dau peste o poieniță plină cu tineri care dansează. Par a fi
DRUMUL CĂTRE NICĂIERI de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1002 din 28 septembrie 2013 by http://confluente.ro/Drumul_catre_nicaieri_stan_virgil_1380392076.html [Corola-blog/BlogPost/365102_a_366431]
-
inacceptabilă și intolerantă atitudinea lui. Tărăboiul iscat de copii, atrase atenția și curiozitatea bunicului ce trebăluia prin gospodărie. Maria, nevasta lui îi explică eventuala cauză a neînțelegerii dintre nepoți, zâmbind cu obișnuita-i îngăduință și duioșie. Bărbatul înalt ca un stejar, impunător și cunoscut drept un om aprig și dintr-o bucată, se înarmă cu o prefăcută asprime, surâzând complice nevestei și se îndreptă cu pași apăsați către poartă. - Ce-i scandalul ăsta? tună el, ascunzându-și un surâs în mustața
ÎN OGRADA BUNICILOR de SILVIA GIURGIU în ediţia nr. 2181 din 20 decembrie 2016 by http://confluente.ro/silvia_giurgiu_1482240344.html [Corola-blog/BlogPost/374073_a_375402]