378 matches
-
Preda (1922-1980), Nicolae Breban (n. 1934) sau Constantin Țoiu (n. 1923), în special romane tratând „obsedantul deceniu”, denumirea codificată a stalinismului românesc. Astfel de romane au fost tipărite în ediții de masă, dar au fost învăluite într-o aură de subversiune (conceptul de disidență nu era răspândit înainte de sfârșitul anilor ’70), pentru că dezvăluiau cu multă grijă episoade și personaje ale istoriei recente, mai ales din anii ’40 și ’50, care fuseseră absente din manuale și din lucrările de referință sau fuseseră
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
nu gândim !”. Cei care pretind că gândesc sunt de fapt niște paraziți care ard gazul de pomană - fără clasa muncitoare, n-ar fi buni de nimic. Actul gândirii în absența unei activități manuale este inutil, o înșelătorie, dacă nu o subversiune. A fost necesar mai bine de un deceniu (1990-2000) pentru ca această fixație a creierului colectiv să se estompeze. Totodată, filmul lui Baranga și Negreanu stabilește rapor turile dintre activistul de partid, apparatcikul, și intelectualii cu o meserie precisă : ingineri, medici
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
este greu de trasat. însuși faptul de a evoca, fie și cu intenții predominant literare, un mediu de închisoare, mutat chiar și la dreptul comun, avea în acel context politic restrictiv și totalitar și un sens net de rezistență și subversiune. De unde, atât în cărțile ulterioare ale lui Paul Goma, dar și în ale altora, trecerea firească a ultimului prag. El se află în vârful literaturii de rezistență și constă din: b) Publicarea, în condiții ilegale, de texte literare cu implicații
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
națională n-ar trebui să-l piardă nici un moment din vedere. Este o adevărată fata morgana a opoziției românești: Numai o organizare politică în care opoziția nu este automat catalogată drept anarhism, nihilism sau mai știu eu ce formă de subversiune, numai un stat de drept în care desobediența civilă este acceptată drept comportament normal și nu este persecutată drept o deviantă maladivă se poate sustrage moștenirii trecutului comunist 20. Operație dificilă, în cadrul căreia politologia și publicistica politică actuală, nu pamfletară
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
specifică de promovare, consacrare și simbolizare (în toate sensurile) a ordinii stabilite. Concepută și instaurată ca eternă, ierarhia corespunzătoare va fi considerată și impusă ca definitivă. Aniversările și premierile solemne devin forme tipice de consacrare. Contestarea sa echivalează cu însăși subversiunea și destabilizarea sistemului. Activistul cultural este expresia directă, promotorul și gardianul inflexibil al acestei ierarhii oficiale. Este unul din fenomenele cele mai greu perceptibile de către intelectualii occidentali. Venind, uneori, la noi și în trecut, ei credeau că interlocutorii lor, aproape
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
de conservare, în primul rând, spiritul critic, orice poziție independentă, dizidența de orice fel, în ordinea ideologică și culturală, pentru a ne menține doar în acest plan al discuției. Contestarea ierarhiei consacrate, a principiilor oficiale, a soluțiilor alternative, creațiile paralele, subversiunea ieșirii din normă fenomen tipic sistemului totalitar îi produc o repulsie organică, sinceră. Chiar dacă rezervele sale de oportunism sunt imense, practic nelimitate, ideea schimbării, reformei, răsturnării îl umple, instinctiv, de panică. Apoi își face un plan secret de bătaie, o
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
Theodor Roszak 19 și alții) sau cultură ori subcultură dizidentă (în termenii Europei de Est, ai blocului sovietic în general). Starea de spirit Cu alte cuvinte, cultura alternativă nu înseamnă în mod permanent, necesar și în toate cazurile, acte de subversiune și opoziție deschisă, de contestare directă a regimului dominant, totalitar în speță. O coexistență cum se spunea până nu de mult mai mult sau mai puțin pașnică este, în anumite condiții, posibilă. Ea reprezintă, în ultimă analiză, doar expresia unei
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
de autoritate, considerînd că o nemurire provizorie ar trebui să ne ajungă și că adevărata viață se află în singular, improbabil, accidental și periferic. Fiecare din operele sale reprezintă, în felul ei, o mărturie existențială, dar și o formă de subversiune culturală. Fondane ne confruntă cu măștile și alienările noastre, revolta sa, deranjantă pe alocuri, exigentă în ansamblul ei, ne conduce, în ultimă instanță, spre un dincolo de rațiune, de credință, de moarte. De fapt, cu excepția morții lui Socrate sau a lui
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
interioară nu se mai caută răscumpărare și ajutor pentru a ieși din corupție. Aspectul imanenței este vizibil în faptul că omul corupt se atașează de ceea ce crede că este tezaurul, adică de putere, fie politică, economică, spirituală sau religioasă. Aici subversiunea logicii creștine este puternic subliniată de Papa Francisc: începând de la Isus, puterea poate fi trăită doar ca slujire. Cel corupt nu poate fi iertat pentru că nu se pune în discuție, nu „recunoaște” starea sa de viață, dar cunoaște și aplică
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
fenomenului postmodern, "au ridicat importanta problemă a fundamentării socio-economice și filosofice a postmodernismului în postmodernitate. Dar a presupune o relație de egalitate între cultură și fundamentul ei, mai degrabă decât a admite cel puțin posibilitatea unei relații de contestare și subversiune, înseamnă a uita lecția complexei raportări a postmodernismului la modernism: păstrarea implusurilor inițiale de opoziție ale modernismului atât ideologice, cât și estetice și respingerea, la fel de puternică, a ideii sale fundamentale de autonomie formală"137. Prin urmare, deși postmodernitatea reprezintă o
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
77. 407 Mike Gane, "Radical Theory: Baudrillard and Vulnerability", p. 111. 408 Ibidem, p. 115. 409 Jean Baudrillard, Le Miroir de la production, p. 86. 410 Jean Baudrillard, Pour une critique de l'économie politique du signe, p. 181. 411 Această subversiune a comunicării și semnificației, care este prezentată în Pour une critique de l'économie politique du signe (pp. 181-182) și care răstoarnă concepția curentă conform căreia schimbul simbolic ar sta la baza schimbului social, este radicalizată în L'échange symbolique
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
epurarea poeziei de efectele literare căutate, de formalismul excesiv care a impus o ruptură iremediabilă între semnificant și semnificat, cu rezultatul că ceea ce la început se anunța drept un divorț scandalos, dar revoluționar, a intrat în sfera locului comun. Prin subversiunea creației „intenționale” de tip romantic și a conceptelor asociate de invenție și imaginație creatoare, se promovează în schimb o poezie „involuntară”, scrisă de un scripteur uzând de tehnica plagiatului, a dicteului automat și a hazardului obiectiv. Scriitorul-artist de talent și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286653_a_287982]
-
parodică, deliberată și conștientă de sine. Parodia principiului estetic, a artei în general trădează însă un caz tipic de mauvaise conscience estetică. De fapt, problema artei îi obsedează pe poeții dadaiști fie și numai pentru a avea un motiv de subversiune, pentru a-și construi un termen dialectic de confruntare și opoziție totală, refăcând astfel în subsidiar jocul alternativ, specific barocului, între engaño și desengaño, între iluzionare și demistificare. De altfel, text și scriitor, noua și vechea artă, scriitor și public
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286653_a_287982]
-
regim, să mențină spiritul religios al românilor. Organizația fiind desființată oficial în 1949, G. este, ca și ceilalți membri, hărțuit de Securitate. În 1959 este arestat, anchetat și condamnat la doisprezece ani de temniță grea pentru activitate religioasă interzisă și subversiune anticomunistă. După Malmaison și Jilava, internat în lagărul Strâmba din Deltă, face muncă forțată la stuf, în bălțile Dunării. În 1962, beneficiind de amnistie, este eliberat și vreme de șapte ani lucrează pe diverse șantiere și în fabrică. În 1969
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287370_a_288699]
-
pe marginea dezbaterii, de actualitate în epocă, în legătură cu raportul fiction/faction în literatura americană), ilustrând o linie de preocupări ce se regăsește în colaborarea la realizarea versiunii în limba română a cercetării lui Dan Cristea dedicate scriiturii autobiografice, Versiune și subversiune (1999), dar mai cu seamă în cartea Viziuni americane. Romanul american contemporan (1997). Lucrarea a fost scrisă în anii ’80, în ambianța universitară nord-americană; sunt tratate, în termenii cercetării naratologice mai noi, „spațiul verbal” și strategiile narative și stilistice ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287927_a_289256]
-
F, 2001, 4; Manolescu, Lista, II, 122-127; Bârna, Comentarii, 135-148; Cristea-Enache, Concert, 456-460; Nicolae Oprea, Opera și autorul, Pitești, 2001, 52-80; Gheorghe Crăciun, În tranșeele lui MHS. Zacbal, gesbor, Bertflan și principiul luminilor simulate, OC, 2002, 134; Carmen Mușat, Strategiile subversiunii, postfață Mircea Martin, Pitești, 2002, 211-221, passim; Negrici, Lit. rom., 379-388; Nicolae Oprea, Timpul lecturii, Cluj-Napoca, 2002, 191-196; Emil Vasilescu, Despre arta romanului, „Biblioteca”, 2003, 1; Alex. Ștefănescu, Mircea Horia Simionescu, RL, 2003, 4; Ioana Pârvulescu, Biblioteca particulară, RL, 2003
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289687_a_291016]
-
ele instituie intervale de eliberare de sub constrângerile societas, oferă posibilitatea construirii unor moduri „subjonctive”, utopice, ale lumii și Întăresc, prin spiritul comunitar, coeziunea socială. Într-o Încercare de sinteză În care releva atât potențarea formelor de exprimare a criticii, rezistenței, subversiunii și violenței, cât și modalitățile de deviere simbolică a revoltei fățișe, A. Cohen (1993, p. 129) susține că la Nothing Hill (Londra) carnavalul funcționează și ca „o instituție integratoare, Împrietenind oameni din clase sociale, grupuri etnice ori religioase diferite. ș
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
figuri ale teatrului Pâine și Păpuși), costumația colorată și măștile alegorice, scenetele contestatare improvizate și utilizarea cântecelor „interzise”: În ciuda caracterului organizat al demonstrației și a seriozității intențiilor lor, studenții acționau ca la un carnaval. Atmosfera de distracție, camaraderie, ironie și subversiune a stârnit spaimă și ură Între oficialii Chinei. Studenții se așezau și dormeau oriunde voiau În piață, În formule de o varietate greu de imaginat. Ei cântau și dansau, vorbeau de pe podiumuri improvizate și dădeau interviuri reprezentanților presei din Întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Caragiale Despre lume, artă și neamul românesc, Editura Humanitas, București, 1994. Mihăilescu, Dan, C., Întrebările poeziei, Editura Cartea Românească, București, 1988. Mușat, Carmen, Perspective asupra romanului românesc postmodern și alte ficțiuni teoretice, Editura Paralela 45. Pitești,1998. Mușat, Carmen, Strategiile subversiunii. Descriere și narațiune în proza postmodernă românească, Editura Paralela 45, Pitești, 2002. Paleologu, Al., Bunul Simț ca Paradox, Editura Cartea Românească, București, 1972. Paleologu, Al., Spiritul și litera, Editura Eminescu, București, 1970. Papadima, Liviu, Caragiale, firește, Editura Fundației Culturale Române
by Loredana Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1088_a_2596]
-
Caiete critice”, „Revista de istorie și teorie literară”, „Revista română de comunicare și relații publice”, „Euresis-Cahiers roumains d’études littéraires”, „Manuscriptum”. Susține apreciate rubrici de cultivare a limbii: „Povestea vorbei” în „Luceafărul”(1990-1993), „Păcatele limbii” în „România literară” (din 1993), „Subversiuni lingvistice” în „Vineri”, supliment al revistei „Dilema” (1997-1999). Figurează între colaboratori la Dicționarul scriitorilor români (I-IV, 1995-2002), Dicționarul esențial al scriitorilor români (2000), Literatura română. Dicționar de opere (2003) ș.a. Antologia Poezia simbolistă românească este concepută de Z., cercetător
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290684_a_292013]
-
să te mai gândești că în conversații o faci pe farsorul." (Republica, Cartea X, 606c) Filosofii și moraliștii, după părerea lui Platon, vor avea mereu mai multă suspiciune în privința comediei, decât în privința tragediei. Râsul le apare ca o formă de subversiune greu, chiar imposibil, de canalizat. După părerea lui Platon, actorul, mai mult decât spectatorul, riscă să fie pervertit de reprezentație. Rolul se răsfrânge asupra comediantului. Este nesănătoasă imitarea personajelor a căror conduită este reprobabilă. "N-ai remarcat că imitarea, începută
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
care-l determină să revină, nu numai cu cei care l-au adus acolo mai întâi, ci în fruntea lor pentru a mai aduce și pe alții." (Confesiuni, Cartea VI) Teatrul, care în orice moment poate deveni o forță de subversiune, îi va neliniști totdeauna pe legiuitori. Datorită lui se stabilește un consens, chiar și numai momentan, în sânul unui grup. Născut odată cu cetatea, el este un ciment susceptibil de a uni o colectivitate. De aceea, întotdeauna va fi, mai mult
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
În inima continentului. În 1941, Germania a reușit să unească din nou Rusia și Vestul, așa cum făcuse și Înainte de 1914. Dar alianța era condamnată din start. Între 1918 și 1934, strategia sovietică În centrul și vestul Europei - scindarea stângii, Încurajarea subversiunii și protestelor violente - a creionat un „bolșevism” esențialmente ostil și străin. Patru ani de alianțe dificile și controversate de tip „Front Popular” au atenuat Întrucâtva această impresie, În ciuda proceselor și execuțiilor În masă din aceeași perioadă În URSS. Dar Pactul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
atitudini, poze ori detalii care ar putea stârni instincte primare”20. Existau foarte puține opțiuni - unul, maxim două canale În majoritatea locurilor -, iar serviciul funcționa doar câteva ore după-amiaza și seara. Cu toate acestea, televiziunea a fost un mediu de subversiune socială. Ea a pus capăt izolării și ignoranței comunităților Îndepărtate, furnizând tuturor aceeași experiență și o cultură vizuală comună. A fi „francez”, „german” sau „olandez” era acum ceva modelat mai puțin de educația primară sau festivitățile publice decât de Înțelegerea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
metodă. Intelectualii cei mai critici puteau fi, la rândul lor, „poziționați”. În cuvintele profesorului francez Pierre Bourdieu, cel mai influent exponent european al noii sociologii a cunoașterii, „discursul profesoral” nu este decât expresia „fracțiunii dominate a clasei dominante”. Dar această subversiune seducătoare prin care orice informație sau opinie este poziționată nu divulgă cum putem determina dacă un „discurs” e mai adevărat decât altul: o dilemă tranșată prin decizia de a considera Însuși adevărul drept o categorie determinată social - atitudine care În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]