441 matches
-
nimeni, niciodată. Nu există nici un fir de sulf, nici o țâră de pucioasă! Degeaba am distrus codrii și de-a surda am ruinat Muntele... Nu-i răspund, îmi aplec ochii și încep să răsfoiesc foile pline de un scris des și tremurat, până depistez pagina întâia a respectivei Cărți. Așa-i zice Sturz scrisorii sale: Cartea celor douăzeci și una de nopți..., iar de la bărbatul tău, subsemnatul Ștefan Sturz, sănătate și ține minte pe următorii: Enea Căpută, 50 de ani, artificier, Daniel Mărăcinescu, 41
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Am ceva important de discutat acum, așa că du-te tu frumușel mai Încolo“. Tonul vocii ei era mult mai blând decât cel folosit cu mine. — Dar și Gan a spus că nu știe nimic, am bâguit eu cu o voce tremurată. — Ce vorbiți? se enervă Keiko Kataoka. Gan nu e decât un neisprăvit care a prins și el niște resturi aruncate de Yazaki. Trăia din vânzarea unei mici părți din drepturile de autor asupra filmelor și comediilor muzicale realizate de el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
șopti Weisthor. Și că unul dintre acești doi oameni nu este deloc părintele ei real. Am înlemnit. Ar fi putut să fie adevărat până la urmă? Chiar avea Weisthor puteri de medium? — Eu sunt mama ei vitregă, zise Hildegard cu voce tremurată și m-am întrebat dacă ea își dăduse seama că Weisthor ar fi trebuit să spună că nici unul dintre noi nu era părintele adevărat al Emmelinei. — Ea zice că îi este dor de cursul ei de dans. Dar mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
se derulează de pe un fel de mașină de scris, care, cu viteza unei mitraliere, o acoperă cu majuscule reci. — Atunci, dacă îmi permiteți, voi profita să iau capitolele ce-mi mai rămân de citit, spui tu, atingând cu o mângâiere tremurată fluviul dens al scriiturii, în care recunoști proza care ți-a însoțit orele tale de deținut. — Cum doriți, spune ofițerul, vă las cu Sheila, care va insera programul de care avem nevoie. Cititorule, ai regăsit cartea pe care o căutai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Ce naiba or fi aflat ? Înghit în sec, cu gura brusc uscată. — Ce anume... — Nu, nu, nu. Nathaniel își duce un deget la buze. Prea târziu. O să ai parte de surpriză, fie că vrei, fie că nu. — Surpriză ? îngaim cu glas tremurat. — Haide. Te așteaptă cu toții. Închide ochii... Cu un braț mă ia de mijloc, iar cu celălalt îmi acoperă ochii. Pe aici... hai că te conduc eu... În timp ce pășesc în întuneric, condusă doar de brațul lui Nathaniel, aproape că mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
nervi, pregătiți-vă așadar cu ce-o să mai fie, În ce mă privește, eu sunt resemnat, spuse Marçal, și imediat spre Cipriano Algor, Și tata, Eu sunt resemnat de mulți ani, de când s-a născut, În sfârșit, toată puterea femeii, tremurați, bărbaților, tremurați și temeți-vă, exclamă Marta. Olarul nu urmă de astă dată tonul jovial al fiicei lui, ci vorbi serios și senin ca și cum aduna unul câte unul cuvintele care rămăseseră în urmă, în locul unde fuseseră gândite și lăsate să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
de cunoscută pentru a afla În ea un adevăr care se răsfrînge și asupra celor Întîmplate Înainte. În conflictul cu monștrii, Heracles n-are nimic divin În Înfățișare și mijloace și tocmai aceasta ne satisface rațiunea. Mă uit la linia tremurată a coastei, dogorită de flacăra albastră a mării, și nu Întîmpin nici o dificultate să Înțeleg ceea ce-l mînă Înainte În aventurile sale. El corespunde nevoii noastre de claritate. CÎndva mi-l Închipuiam ca un munte de mușchi În care abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
regină cumplită, De ce pier tinerețele, clare cântărețele, Când, în cezarice văluri, ursitoare cernită, De fruntea‐mi senină te‐apropii? Simt răcoarea mutei, a măicuței, a gropii! Părăsitu‐m‐ au visul, voioșia, pădurile, Uitatu‐m‐ au ceruri și ape sihastre și tremuratele prietene astre ... Ah, maică, sicriu pregătește, Așterne de moarte măsurile, Făclieri și stegari și alaiuri tocmește. Ah, totu‐ i tăcere, și zidul uitării tot crește și crește ... Nu‐ i nimeni în jur, nu e nime Nici unda nu bate, nici
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
și gemea plângând și nu putea să fugă d‐acest gând - și nouă nopți cu gândul s‐a zbătut și‐ n urmă a dus iubitei ce‐a cerut. El n‐ a putut să plângă și‐ar fi plâns. În mână tremurat ținea, dar strâns Odorul drag, o inimă‐și‐ a cui? Aceasta este răsplătirea lui! Ea l‐ a iubit, ca ochii ei, și blând, Plângea și ea, când îl vedea plângând, și‐și‐ ar fi dat și capul pentru el: și
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
și gol. Ce e cugetarea sacră? Combinare măiestrită Unor lucruri n-existente; carte tristă și-ncîlcită, Ce mai mult o încifrează cel ce vrea a descifra. Ce e poezia? Înger palid cu priviri curate, Voluptos joc cu icoane și cu glasuri tremurate, Straiu de purpură și aur peste țărâna cea grea. Rămâneți dară cu bine, sânte firi vizionare, Ce făceați valul să cânte, ce puneați steaua să sboare, Ce creați o altă lume pe-astă lume de noroiu; Noi reducem tot la
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
spinii privirii și-i preschimbă-n sidef. nepoftita fiară când nu pot să scriu, ce tulbure pastă îmi gâlgâie în vene, ce păsări de plumb îmi întunecă auzul! când nu pot să scriu, ce strâmb se reflectă lumea-n oglinzi, tremurată și plină de întreruperi, scăpată din mâna lui Dumnezeu, amorțită! când nu pot să scriu, ce lumină strepezită în umbre gelatinoase, ciugulite de pliscul neliniștii mele, care mă fulgeră ca un dinte stricat! când nu pot să scriu, mintea mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
fremătând sub rochia scurtă, cloșată, de culoarea merelor verzi. Vântul se furișa silențios printre trecători, reușind să-i mângăie discret părul, coapsele... Soarele se juca cu șuvițele rebele, creionând reflexe ce ți captivau privirea. Miruna! strigă cineva cu glasul ușor tremurat, Încântat de această revedere. O apariție care m-a smuls din starea de hipnoză În care mă aflam. Era un tânăr brunet, cu o barbă tăiată scurt, aliură atletică și ochi negri, iscoditori. Ea s-a oprit, scuturându-și părul
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
mut de uimire și tulburat peste măsură. „Ea a murit, de unde?”... se auzeau șoaptele În italiană și, tot ce a mai putut Înțelege - era numele Ana... A căutat În buzunar hârtiuța pe care avea notat cuvântul magic, și cu glas tremurat, a cerut o pâine. A primit pâinea și cei câțiva cenți, rest la un euro pe care Îl ținuse strâns În mână. Un gând chinuitor părea că nu-i dă pace, că o urmărește ca o umbră. Se Întreba de ce
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
de puține ori mi se Întâmpla să pierd primul tren și să plec cu următorul. Nu mai ajungeam la prima oră, iar următoarea se Întâmpla să fie pe la jumătate. Îmi luam inima În dinți și intram! Bună ziua! Spuneam cu glasul tremurat... Vă rog să mă scuzați că am Întârziat, n-am reușit să... Nu ți-e rușine?! Cum Îți permiți!? Ieși afară, neobrăzato! La ora mea să nu mai vii, de azi Înainte! Simțeam cum mi se urcă sângele În obraji
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
cu unduirile șoldurilor și zvâcnetul sânilor sub iia hangiței. Simțea că îi arde toată ființa... În sfârșit, a ajuns în fața lui: ― Uite, ți-am adus ce știu că îți place. Să mănânci cu plăcere, i-a urat ea cu glas tremurat. ― Da’ ce-i cu tine? - a întrebat-o lotrul cu îngrijorare. ― Nu-i nimic. Doar că m-ai lăsat... și nu ai mai venit, atâtea zile! ― Am avut treburi, da’ spune-mi, fiertura adusă de mine îi de leac? ― Dacă
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
grup despre felul în care era Neil când bea? Am oftat. Patru pahare de bere într-o sâmbătă noaptea nu erau mare scofală. Josephine s-a uitat la mine. Mi s-a făcut frică. Păi, a zis Emer cu voce tremurată, nu era chiar așa de rău. în timp ce vorbea, privea în poală. Nu era rău deloc, vacă cretină ce ești, m-am gândit eu și i-am aruncat o privire răutăcioasă. Se îmbăta des? a întrebat-o Josephine. Emer a ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
puteam să scap de dorință. Trebuia să plec. Deja simțeam în gură gustul splendid, amar și anesteziant al cocainei și euforia de după. M-am luptat și m-am tot luptat, dar dorința era irezistibilă. —Luke, am spus cu o voce tremurată. —Păpușo? mi-a răspuns el zâmbindu-mi leneș. Cred c-ar fi mai bine să mă duc acasă, am reușit eu să îngaim. Luke m-a privit serios. Zâmbetul îi dispăruse de pe chip. —De ce? Pentru că..., am ezitat eu. Voiam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ei pe acolo, iar pe la chindie, după ce priponesc caii, se întorc aici ca să doarmă peste noapte. Așa! dădu Toma aprobator din cap. No, iaca, păcatele mele! Alaltăieri seară, unul dintre ei nu s-a mai întors! rosti bătrânul cu glas tremurat. Înghiți un nod din gât și continuă: Când i-am luat la descusut, ceilalți plozi ne-au povestit că au plecat împreună de la căruțe. Pe drum, s-au luat la întrecere care ajunge primul. S-au fugărit ei unul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în cimitir. Cristian era sigur că socrul său făcuse uz de toată influența lui ca să obțină acel loc. Era o moviliță de pământ, cu o cruce simplă de lemn la cap. Pe ea, numele lui Calistrat era trecut cu litere tremurate, scrise cu vopsea neagră. O coroniță de flori era atârnată de vârful crucii iar jos, într-o cutie de conserve tăiată, se vedeau trei lumânări arse pe jumătate. Atât. În rest, nici o floare nu se vedea pe mormânt, doar o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mirare de copil loviturile unui suflet de țigancă... Chiar uitasem de unde am cules-o pe Zina. Dar și prietenul meu se pare că devine copil numai după câteva pahare. Sting veilleusa, rămâne ca unică sursă de lumină televizorul cu umbre tremurate albăstrii - peste maximum un sfert de oră, ne trezim într-un bubuit disperat de uși. Pe fata cea mică a vecinului o mușcase rău de fund cățeaua țiganilor de pe stradă. Dacă moare, doamna Liana, eu ce mă fac? se tânguie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
la televizor, urmărea un nou episod dintr-o telenovelă. Îl cuprinse deodată, neliniștea și emoția fiindcă nu știa cum să facă introducerea, să-i spună despre plecare. - Mami, vreau să-ți spun ceva! zise cu un glas stins și puțin tremurat. - Tu nu vezi că mă uit la un serial? zise pe un ton ridicat nevastă-sa. După ce se termină, stăm de vorbă! Bietul Stănică merse În bucătărie, Își aprinse o țigară și se gândi că trebuie să fie calm, să
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
nebună că n-o să știu ce să-i spun. O să-i par un prost, dar ce mare pretenție putea să aibă de la un cioban în devenire? -Eu nu mă tem de nimic, i-am spus din senin și glasul meu tremurat și indecis mă făcea să par un biet lăudăros. Nu știam cum să încep o discuție, ce să-i spun, fiindcă nu bănuiam ce i-ar fi făcut plăcere să audă. Da, îmi opri ea gândurile care mă pierdeau... am
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
pe un comentariu firesc. Ești superbă și te iubesc! ― Mincinosule! am spus eu roșind. Pe drum Îmi sună telefonul, iar vederea numelui Elizei m-a mirat. Am răspuns totuși: ― Da, Eliza. ― Alisia, Îmi pare rău, spuse ea repede, cu vocea tremurată. Trebuie să-ți spun ceva ce ar fi trebuit să știi de mult! ― Mă sperii! am glumit eu, deși În vocea mea se simțea o curiozitate reală. ― Nu te duce cu Victor! Replica ei a fost urmată de tăcere din partea
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
ar fi fost vorba despre verificări de virginitate, adică un soi de extemporale de bună conduită școlară. Deși nici nu începusem încă să mă transform în fată din copila rahitică ce eram, îmi aduc aminte de chipul roșu și vocea tremurată a prietenei surorii mele, povestindu-i cum a trebuit să stea la rând pe culoar, în fața cabinetului medical. După vreo jumătate de oră de așteptat, timp în care sângele îi bubuia la tâmple tot mai tare, văzând că două dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
liber. Singurul scaun liber. Oribila geantă neagră ce îmi provoca atât de multă teamă am îndesat-o sub el, dându-i un șut. - Vă rog să începem, toată lumea atențieee, nimeni nu vobește, începeemm... anunță ceremonios John Euripide cu o voce tremurată bizar, în falset. Tara-ta-ta-ta-taaa... începe cenaclul... John Euripideeee, cântă apoi, imitând cât se poate de serios o trompetă, ceea ce mă înfioră până în străfunduri. Tipul nu glumea absolut deloc, iar cenaclul îi purta pur și simplu numele, ceea ce mi se părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]