883 matches
-
E. Lamiranda, G. Finaert). Schisma donatistă ia sfîrșit o dată cu conciliul de la Cartagina din 411, după ce, în 408, legile lui Honorius fuseseră impuse din nou și înăsprite: Heraclian, guvernatorul Africii, acceptînd o cerere a catolicilor, l-a însărcinat în 410 pe tribunul și secretarul Flavius Marcellinus să-i convoace pe episcopii donatiști la o conferință care urma să se țină la Cartagina peste patru luni și unde urma să se ajungă la respingerea minciunii eretice; dacă aceștia nu s-ar fi prezentat
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
-i pune la sărutat mâna pe stâlpii locali mult mai influenți și mai bogați. Au început marile manevre. PRM-ul lui Bichineț mare surpriză ! La cât aleargă omul ăsta n-am crezut că va obține doar 6%. Se vede încă: "tribunul" nu mai are audiență iar țăranul nostru nu-și promovează valorile locale așteptând să le cadă bunăstarea cu hârzobul... de la București. PNG cu 5,6 % ar fi o forță locală, dacă... Steaua nu merge, Becali se îmbogățește, pre ședintele pe
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
Patria! Jos verticalitatea! Sus delațiunea! Corneliu Vadim Tudor îl face în toate felurile pe Gigi Becali. Nu demult, însă, s-a lăsat pupat de cel pe care acum își exersează pamfletul și înjurătura. Sus Patria! Moarte Mafiei! Deviza revoluționară a tribunului e de-un patriotism tulburător, de-o moralitate tușantă și de-un fior care-l amestecă pe Burebista cu DNA-ul. Spiritul enciclopedic Vadim își irosește sinapsele pe rudimentarul patron al Stelei, care a cutezat să conteste acel sondaj de
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
solemnă, în ritm cu bătăile inimii, conferă relief recitativului: „Fum gros se-nalță-n cer/ Sirena fabricii sună.// Lăutarii cântă dragoste din strună.../ Sirena fabricii sună, tot sună...” (Sirena fabricii...). De remarcat preponderența verbelor hortative, poetul, un retorizant, voindu-se tribun. Limbajul alternează profeții volante cu scepticismul: sensibilitate și rațiune, credință și negație, toate traducând dezacordul. Senzația de scindare între posibil și deziluzie înseamnă dramă, fervoare, având cauze complexe, unele legate de condiția umană, altele de limitele sociale: „Sângele la vis
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287621_a_288950]
-
1957, 99-102; Aurel Rău, Emil Isac, ST, 1959, 3; Eugen Sperantia, Amintiri din lumea literară, București, 1967, 179-187; Zaciu, Masca, 294-334; Baconsky, Marginalii, 296-312; Ciopraga, Lit. rom., 433-437; Micu, Început, 470-473; Brădățeanu, Istoria, II, 61-62; Ion Brad, Emil Isac, un tribun al ideilor noi, Cluj, 1972; Ornea, Interpretări, 331-336; Grigurcu, Eminescu-Labiș, 218-232; Popa, Estuar, 78-85; Emil Isac, DRI, III, 45-50; Dicț. esențial, 413-416; Ghițulescu, Istoria, 158-159; Dicț. analitic, III, 389-391. C.C.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287621_a_288950]
-
și ilustrări biblice, ceea ce conferă discursurilor o coloratură mistică, fără ca omul să fi fost un spirit religios. Influența romanticilor Jules Michelet și Edgar Quinet, a lui Lamennais, dar și a socialismului utopic se regăsește în opera politică și socială a tribunului, în care el investește fantezie, patos, o forță reală a elocinței. Ca polemist, jurnalistul se ilustrează în replica pe care o dă, cu sarcasm și întărâtare, Domnilor Eliade și Tell (1850-1851), dar mai ales în cele trei epistole adresate domnitorului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289374_a_290703]
-
accente politico-ideologice naționaliste au numeroasele articole ale lui Octavian Goga (Două forțe unite: țara și frontul, Sânge și cerneală, Talpa țării, Politica ungurească ș.a.). Într-una din aceste luări de poziție, prilejuită de stingerea din viață a lui Titu Maiorescu, tribunul transilvănean nu ezită să îl acuze pe marele critic că, deși „a fost multă vreme un arbiter elegantiarum”, „a suferit de-un defect organic”, și anume acela că i-au lipsit „rădăcini adânci în pământul lui” și de aceea „nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289343_a_290672]
-
care menționăm: L. Von Jan, Quedlinburg (1840-1850); ediția Eyssenhardt (1868); ediția H. Bornecque F. Richard, Paris (1937); ediția J. Willis, Teubner, 1963 și ediția W.H. Stahl, New York, 1952. Rezumăm, pe scurt, visul lui Scipio povestit prietenilor săi. Scipio Æmilianus, tribun militar în Africa, în pragul ultimului război punic, face o vizită lui Massinisa, regele Numidiei. După o lungă convorbire, Scipio, adâncit în somn, visează că îi apare în față bunicul său, Scipio Africanus, care îi prezice o apropiată faimă, triumf
by Marcus Tulius Cicero [Corola-publishinghouse/Science/1099_a_2607]
-
găsindu-se în afară, întinde punte spre semenii săi, oriunde s-ar găsi. Constant, e stăpânit de simțământul de a fi „înrădăcinat” în pământul din care s-a ridicat Craiul munților: „Inima mea își are rădăcinile sub Țebea, / Lângă moaștele tribunilor amirosind în plante./ De-acolo își trage stirpea și bea/ Cu nesaț, vlaga, pentru zilele acestea înalte.” Eludarea, pe alocuri, a socialului e doar aparentă. Sabinuța, numele feminin plutitor, ca o briză, prin numeroase poeme, e al unei fiice a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286406_a_287735]
-
român Nicolae Titulescu, care a deținut funcția de ministru de externe în perioada 1932-1936. “Militând permanent în numele justiției și al moralei, al drepturilor inalienabile ale poporului român și al aspirațiilor sale istorice, Nicolae Titulescu s-a ilustrat ca un adevărat tribun al acestora, afirmându-le și reafirmându-le în arena internațională cu un atașament irevocabil, cu o hotărâre reversibilă - totul într-o expresie de profundă demnitate, în care patriotismul și internaționalismul, departe de a deveni antinomice, își găseau o armonioasă echilibrare
Politica externă a României în perioada marii crize economice (1929-1933) by CORALIA ANTON () [Corola-publishinghouse/Science/91561_a_93191]
-
succes sigur - să-și fundamenteze legitimitatea pe dublul fapt de a vorbi și a acționa în numele clasei muncitoare și de a o erija apoi ca obiect al religiei* politice. Acolo unde comuniștii nu sunt la putere, această funcție tribunițiană - de tribun al plebei - facilitează un transfer de valori și de identitate între fracțiuni ale lumii muncitoare - formată în prima jumătate a secolului XX din societăți muncitorești foarte diferite, în funcție de dimensiunea lor locală și profesională - și grupările comuniste care caută astfel să
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
pe educație și experimentarea parțială decât pe violență, pentru a convinge în legătură cu temeiul doctrinei și proiectului lor. întâlnirea dintre gândirea comunistă și violența născătoare a istoriei a început încă din 1974-1975 sub autoritatea unui personaj de referință, Gracchus Babeuf. Autoproclamat „tribun al poporului”, nu a fost singurul - Sylvain Marîchal și Jacques Roux se înscriu în această schemă - care a văzut în insurecția populară o oportunitate de distrugere a „vechii societăți” în folosul „sfintei egalități”. Dar Babeuf a fost întronat „precursor” de către
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
E. Lamiranda, G. Finaert). Schisma donatistă ia sfârșit odată cu conciliul de la Cartagina din 411, după ce, în 408, legile lui Honorius fuseseră impuse din nou și înăsprite: guvernatorul Africii, Heraclian, acceptând o cerere a catolicilor, l-a însărcinat în 410 pe tribunul și secretarul Flavius Marcellinus să-i convoace pe episcopii donatiști la o conferință care să se țină la Cartagina în cel mult patru luni și unde urma să se ajungă la respingerea minciunii eretice; dacă aceștia nu s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
moderni, prin capacitatea sa (prin interpunerea CGT-ului) de a intensifica conflictele sociale, de a face mai dificilă funcționarea armonioasă a instituțiilor burgheze, partidul comunist (...) îmi părea că îndeplinește de fapt o funcție, nu identică, dar comparabilă cu cea a tribunului plebei, fără ca el să vrea acest lucru, și să fie conștient de acest lucru. Este ceea ce eu numisem 'funcția tribunică' . * În alte țări, partidele comuniste au influențat adesea linia politică a partidelor social-democrate, pentru care au jucat în mod succesiv
Europa comuniştilor by José Gotovitch, Pascal Delwit, Jean-Michel De Waele [Corola-publishinghouse/Science/1433_a_2675]
-
vocație, care se deschise generos în perioada de avânt revoluționar ce ne animase pe toți, martiriul în numele cauzei naționale devenise de la un timp o meserie profitabilă, care te mai și punea la adăpost în fața contestatarilor (ultimii, vezi Doamne, mai pretindeau tribunilor și valoare nu numai tupeu!). Cel care avea măcar cea mai mică observație asupra comportamentului social, cultural și politic al „martirilor” - comportament nu întotdeauna cinstit, corect și logic - era etichetat imediat - bineînțeles în numele poporului - drept un vândut, un nepatriot pus
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
E nemuritor.// Iese grâul verde/ Colo în câmpii,/ Numele lui Lenin/ Este veșnic viu.// Arde viu steluța/ De la pieptul meu;/ Numele lui Lenin/ Va trăi mereu. „Versurile” reproduse mai sus aparțin unui corifeu al leninianei vesele, azi poet martir și tribun anticomunist în Basarabia și, în același timp, membru-simpatizant al partidului lui Ilie Verdeț, o lacrimă (cum îi place să se numească)... ambulantă pe ruta Chișinău-București. „Creații” de acest fel s-au produs cu o nesimțire voinicească. Multiplicată în tiraje enorme
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
lupta împotriva răsculaților. La 1 ianuarie anul 26 î. Hr., pe când se afla în Spania, Augustus este ales pentru a opta oară consul, iar fiul său vitreg, Tiberius Nero și nepotul său Marcellus, cu toată vârsta lor tânără au fost numiți tribuni militari. Războiul era foarte greu pentru romani, căci luptele se dădeau în munți, în condiții foarte grele, condiții cu care ei nu erau obișnuiți. În anul 25 î. Hr., Augustus, pregătit să treacă în Britannia, căci locuitorii de aici nu înțelegeau
Tiberius Nero Caesar by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/91663_a_92801]
-
publică în for, apoi s-a mutat în grădina lui Maecena unde și-a găsit liniștea fără nici o însărcinare politică. După pierderea nepoților săi, Augustus îl adoptă în anul 4 d. Hr. pe Tiberius. A primit din nou puterea de tribun pe nouă ani și a primit sarcina de a pacifica Germania. Delegații parților după ce și-au îndeplinit mandatul pe lângă Augustus la Roma au primit ordin să se întoarcă în provincia lor, și să fie supravegheați de Tiberius. Deoarece în Ilyricum
Tiberius Nero Caesar by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/91663_a_92801]
-
ca fiind un general foatre bun și singura apărare a poporului roman. În anul 14 d. Hr. La Nola, Augustus a murit. Nu a fost anunțată imediat moartea lui, până ce nepotul lui Augustus, tânărul Agrippa a fost ucis, de un tribun militar după ce i-a citit ordinul de execuție pe care îl primise. Nu se știe precis dacă acest ordin l-a lăsat Augustus înainte de a muri ca să înlăture orice tulburare după moartea sa, s-au l-a dictat Livia în numele
Tiberius Nero Caesar by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/91663_a_92801]
-
care îl primise. Nu se știe precis dacă acest ordin l-a lăsat Augustus înainte de a muri ca să înlăture orice tulburare după moartea sa, s-au l-a dictat Livia în numele lui Augustus, cu sau fără știrea lui Tiberius. Cănd tribunul l-a anunțat pe Tiberius că a făcut ceea ce i-a poruncit, el i-a răspuns că nu i-a poruncit nimic și că tribunul va da socoteală de aceasta în fața Senatului. Mai târziu acest caz va fi dat uitării
Tiberius Nero Caesar by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/91663_a_92801]
-
au l-a dictat Livia în numele lui Augustus, cu sau fără știrea lui Tiberius. Cănd tribunul l-a anunțat pe Tiberius că a făcut ceea ce i-a poruncit, el i-a răspuns că nu i-a poruncit nimic și că tribunul va da socoteală de aceasta în fața Senatului. Mai târziu acest caz va fi dat uitării. În scurt timp a convocat Senatul și a ținut o cuvântare. Îndurerat Tiberius nu a putut citi până la capăt cuvântarea și a dat textul fiului
Tiberius Nero Caesar by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/91663_a_92801]
-
la 26 noiembrie 1970. Cu siguranță că precizarea temporală de la finele evocării - octombrie 1970 - este convențională, ca să nu spunem eronatăă. Reținem această frumoasă frază de încheiere: „Omul avea un cap de veche statuie și gesticulația decisă și demnă a unui tribun. În figura și în răcoarea marmoreeană a stilului său sentențios mi s-a părut că romanitatea noastră se exprimă deplin.”2 Comentând volumul apărut postum, Studii de literatură universală, 1973, ediție și prefață de George Muntean, Gabriel Dimisianu 3 vorbește
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
Școala și familia), imoralitatea vieții publice (Politica șușotelii), cerința modernizării Bisericii, datoria de a cultiva limba (Boala maimuțărelii), situația intelectualilor de la țară (Mucenicii satelor), soarta femeii și a țărăncii (Roaba pământului!), necesitatea ridicării satului ș.a., dovedind o înaltă conștiință civică. Tribun al Basarabiei, cum a fost considerat, ziaristul a militat pentru propășirea provinciei sale, marginalizată în contextul României Mari. După cedarea teritoriului de dincolo de Prut, va scrie pagini mișcătoare, îndeosebi în gazetele „Raza” și „Basarabia” - adunate în parte în volumul Iubim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290152_a_291481]
-
fără încetare. A da unui sărac înseamnă a da lui Dumnezeu și Ioan a găsit, înaintea lui Bossuet, accentele magnifice pentru a celebra eminenta demnitate a săracilor. În zelul său, s-a lăsat dus până acolo încât apare ca un tribun ce discută de la înălțimea scaunului problema socială. Dar, în loc să concluzioneze ca un tribun dreptul de revoltă al săracului față de bogat, el nu are alt scop decât de a-l aduce pe cel bogat la milostenie și la practicarea într-ajutorării
Sfântul Ioan Gură de Aur († 407) – Mare dascăl al lumii şi Ierarh. Studii academice comemorative by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/171_a_156]
-
a găsit, înaintea lui Bossuet, accentele magnifice pentru a celebra eminenta demnitate a săracilor. În zelul său, s-a lăsat dus până acolo încât apare ca un tribun ce discută de la înălțimea scaunului problema socială. Dar, în loc să concluzioneze ca un tribun dreptul de revoltă al săracului față de bogat, el nu are alt scop decât de a-l aduce pe cel bogat la milostenie și la practicarea într-ajutorării<footnote F. Cayré, op. cit., p. 475. footnote>. În sfârșit, dacă ne întrebăm, care
Sfântul Ioan Gură de Aur († 407) – Mare dascăl al lumii şi Ierarh. Studii academice comemorative by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/171_a_156]