4,425 matches
-
spre sobă, La horn să ascult vijelia, Sau zilele mele - totuna - Aș vrea să le-nvăț simfonia. Mai spune s-aducă și ceaiul, Și vino și tu mai aproape, - Citește-mi ceva de la poluri Și ningă... zăpada ne-ngroape. Ce cald e aicea la tine, Și toate din casă mi-s sfinte, - Te uită cum ninge decembre... Nu râde... citește nainte. E ziuă și ce întuneric... Mai spune s-aducă și lampa - Te uită, zăpada-i cât gardul, Și-a prins
Plumb. Cu voi. Scântei galbene. Stanțe burgheze by George Bacovia [Corola-publishinghouse/Imaginative/295560_a_296889]
-
aroma cuvintelor șoptite la ceasul înmuguririi. Miroși a pădure, a căprioară". "Căprioara cum miroase?" Nu știu, ca tine... a pădure, a muguri, a crud". Se simțea ca atunci, la cincisprezece ani, în lanul de porumb dat în pârg, când ceva cald i se prelinsese pe picior. A ridicat fusta. Sânge. A cuprins-o deodată o moleșeală, lanul s-a legănat ca o corabie, genunchii i s-au îndoit fără voie. S-a sprijinit cu o mână de pământ. Bulgărele de sub ea
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
izbutește să scoată plicul cu bani până când doctorul se răstește la ea, poruncindu-i: "Sus pe masă". E la amiază, soarele strălucește undeva pe pământ, se face dintr-odată cald, zarvă, zgomote metalice, monosilabice, "o valvă..., seringa..., căldura, căldura, ce cald e... chiureta, soarele dispare, arbori scheletici, un sicriu alb și bunica cu mâinile în poală, fără lacrimi, vorbele i s-au uscat în gâtlej, scade pulsul... vitamina C..., repede, intravenos, repede..." soarele dispare..., un sicriu alb și bunica cu ochii
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
mai multă trecere de vreme și numai Cornel Braiu nu tăcea, ci iar mai suspina, rostind: calt, calt cum zice neamțul Apoi, iarăși: calt, calt cum zice neamțul Încât Ali Străilaș s-a interesat, întrebând: cum de este așa un cald lui neamțu', pe așa un rece ud? Iar Braiu, flăcăul cel neastâmpărat, cel șturlubatic și cel zburdalnic, văzând că l-a găbjit pe harap, asmuțindu-l la vorbă, a pufnit în hohote, lămurindu-l apoi, că neamțul spune calt, tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
albi, adunați din pădure. Măi, Nae, ghioceii arată că începe să se desprimăvăreze. Vin, acuși, berzele, Năică... Se încălzește și drumul nostru spre Pământul Sfânt, fiindcă, pricepi și tu, măi bombălăule, că o să ne îndreptăm către sud, către miazăzi! De cald ce o să ne fie, o să ne aruncăm paltoanele de pe noi... Sau, mai bine, nu! Le vindem la bazar, la Giurgiu, înainte de a trebui să trecem Dunărea, măi... Da, măi Vla-dimi-re! încuviință Calaican. De mân-care fa-cem rost, că nu ne grăbim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Eram terorizat. Ca să-mi mai revin un pic, am scos din buzunar o batistă și am Început să-mi șterg cu grijă sudoarea care mi se scurgea pe frunte și pe tâmple, dinspre rădăcinile firelor de păr. — Cum? Ți-e cald? Ce ciudat! Mie mi-a fost frig și a trebuit să mă Întorc acasă să-mi iau un pulover din cașmir, pentru că sistemul de Încălzire din biroul ăsta nu merge deloc. Chiar ești un tip ciudat! Uriașul din fața mea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
drum, spre Golgota, mi-am cărat singur crucea, fie și târâș, doar era vorba de o jucărie enormă, iar eu eram nemâncat și însetat. Ce mai, am fost un ins în putere, nu un prăpădit. Îmi era cald, grozav de cald; găurile piroanelor pătrunse-n palme mă ardeau, iar picioarele nici nu mi le mai simțeam. Soldații de sub cruce erau veseli, arătau spre mine cu degetul și râdeau, nu știam de ce. Pentru că mă strâmbam de durere, mi-am dat seama; din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
Râuri de salivă și de putoare pe valea Sărății, lipicioasă și putredă piele de broască acoperea cerul. Dacă află tanti Eugenia, te fac de râs la tot satul, auzi fătălăule, la tot satul. În acea dimineață, soarele l-a sărutat cald pe buze: Mamă?! 21. În '87, trimestrul doi, făceau practică în atelierele din Petru Poni. Clasa a X-a se sfârșea cu examen. Printre menghine, eprubete și strunguri, unii doseau caietele de pregătire, iar alții cărțile de joc. Maistrul stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
lumina jucăușă, mângâiat de puzderia de flori și iarbă, de frunze la fel de bogate ca fructele, încălzit de aromele lor diferite. Peste tot în jurul său, dealurile de ridicau întunecate către un cer care se întindea precum marea, pătat cu alb și cald, cât vedea cu ochii. Cât de ciudat se simțea, își zise Sampath, cât de ciudat era modul în care reflecta la frumusețe. Era nesătul de ea, nesătul și lacom. Ar fi putut să o privească mereu și niciodată s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
Plic... plic... pic... Își ținu ochii deschiși fără să clipească și fixă un punct strălucitor pe zid, mai sus decât el. Plic, plic, plic. Un sunet regulat, ca bătăile inimii. Bat, bat, bat, cald, cald, cald - transpunea semnificațiile. Atât de cald încât toți mușchii se destindeau. Plic, plic, plic, destinde-te, destinde-te... A fost o vreme în istoria omului pe Pământ, când se folosea șocul ritmic al unei picături de apă pe frunte pentru a înnebuni pe cineva. Firește, acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
ei ca să le ducă spre nori, la Lăcașul cel sfânt. În drumul ei trecuse prin parcul copiilor și reparase un carusel stricat, vizitase animalele circului poposit în oraș și rezemase puiul de elefant de trupul mamei sale să-i țină cald în răcoarea nopții, ridicase cartea de povești căzută din patul unor fetițe gemene, reparase un gard stricat din cauza vântului, închise ușa de la o bucătărie uitată neîncuiată, aranjase din nou niște țigle pe acoperișul unui bloc ca să nu intre ploaia în
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
întâlnit-o într-un bar. Unul dintre barurile acelea de periferie, cu cafeaua mizerabilă, ca și mirosul care venea de la ușa întredeschisă a closetului, aflat în spatele unui vechi joc de fotbal distrus de furia clienților care jucau. Era atât de cald, că te sufocai. În ziua aceea, ca în fiecare vineri, mă duceam la mama ta, în casa pe care o închiriam pe malul mării, la sud de oraș. Mașina mi se oprise pe neașteptate, pe strada pustie mărginită de câmpia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
umeri. — Nu te simți bine? Ți-e frig? — Nu știu; cu asta am găsit să mă îmbrac. Ce contează? — Nu contează, doar că e de mirare că o persoană atât de, cum să zic, sensibilă la temperatură, nu moare de cald. Leigh n-avea de gând să recunoască faptul că ei chiar îi era cald — prea cald — dar că existau circumstanțe atenuante. Chiar dacă Adriana a întrebat, cu siguranță nu dorea să audă că Leigh se înfofolise fiindcă nu-i plăcea ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
și evantaie... Mânuite de hostese de-alea nurlii! Gicu stă Într-o rână și dă pe gât halbă după halbă, ca și cum s-ar teme că rezervele de bere ale cârciumii se vor termina brusc. Din când În când, Îi mângâie cald o boare de vânt, iar Gore Își șterge fața cu nelipsitele șervețele parfumate. Că i-a și zis Sandu bă, umbli cu șervețele aromatizate, ca muierile, zici că ești o demoazelă de-aia prețioasă, ruptă-n figuri, care nu vrea
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
râsul... Ia zi-i, cum stă treaba, e bolnavă și prezintă umflături? De un` să știu eu, Gore, că vraciul din junglă nu sunt?! Stau și eu, ca membrul de partid fără pretenții, mă uit, analizez la rece sau la cald, Îmi dau cu părerea. Sunt eu la Snagov acum sau cu voi, aci la masă? Am bemve, caien, merțedes? N am, am logan de-al nostru, naționalist, carevasăzică. Bă, dacă eram eu În locul lu`Boc ravagii făceam, intram cu coasa
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
ghearele disperării sau apatiei de la început, ei păreau să-și facă o idee mai exactă despre interesele lor și cereau ei înșiși ceea ce le putea fi cel mai util. Ei cereau fără încetare să bea și toți doreau să fie cald în încăperi. Cu toate că efortul era același pentru doctor, el se simțea totuși mai puțin singur în aceste ocazii. SPRE SFÂRȘITUL LUI DECEMBRIE, RIEUX A PRIMIT DE LA DOMNUL OTHON, JUDECĂTORUL DE INSTRUCȚIE, CARE SE AFLA ÎNCĂ ÎN TABĂRĂ, O SCRISOARE CARE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
nu se putea spune că avusese una potrivnică, ci al clinicii H&V-Cryos. Secția internațională. Înfățișarea contase cel mai mult. Înalt, blond, bine clădit. Trăsături plăcute, bărbia - despicată - puțin cam mare, dar asta Îi dădea un aer voluntar. Albastrul privirii, cald - nimic de albastru fiord, rece, cum aveau unii nordici -, răspîndea lumină, numai că, În poză, ochii fiecărui bărbat erau acoperiți cu o bandă neagră. Un chip viril, prietenos, păr bogat, o coamă. Înalt, puternic, Îmbrăcat În costum de motociclist, cu
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
jos. Dar cum viața ei ar fi fost acolo veșnică, ar fi ajuns să vadă și sfîrșitul lumii, inevitabil; se răcea Soarele, spuneau asta o mulțime de savanți. Deocamdată, Pămîntul se tot Încălzea, chiar În ziua aceea era teribil de cald În Los Angeles, niciodată, se spunea, nu fusese un septembrie mai fierbinte, mai dogoritor chiar decît vara care trecuse. Și la Copenhaga era mai cald decît de obicei, În toamna aceea; Thomas știa; o suna seara pe Antonia, care s-
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
lui ne comunica seară de seară același mesaj: „Rahaților, sunteți mai rahați cu o zi”. Eram maturi, oameni în toată firea, cică responsabili. Aveam, spre deosebire de alții, măcar experiența livrescă a demnității și libertății. Nici măcar scuzele omenești nu mai țin de cald: copiii, părinții. Poate că realmente nu empatizam cu altă lume. Nu o trăisem ca să știm ce nu avem. Singura Golden Age Nostalgia pe care o aveam eu era cea a perioadei ’64-’71. Dar atunci se construia, pe nebănuite, calapodul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
presărată cu piperul pe care l-am măcinat mai devreme ; zeama încă sfârâie în tigaie. E momentul să facem sosul, strigă Iris din colțul opus al bucătăriei. Scoate puiul și pune-l pe platou... și acoperă-l. Trebuie să rămână cald... Acum înclină ușor tava. Vezi picăturile alea mari de grăsime care plutesc la suprafață ? Trebuie să le scoți cu lingura. În timp ce vorbește tocmai termină plăcinta de prune. Presară foaia de deasupra cu unt și o bagă rapid la cuptor, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
față. Încerc doar să împăturesc vesta asta ca să nu ocupe atâta loc. Am pus deja o geacă de blugi și una de piele, dar nu poți să pui nici o bază pe vremea din septembrie, nu? Vreau să zic, acum e cald și soare, dar mâine poate foarte bine să înceapă să ningă. Și ce se întâmplă dacă Luke și cu mine plecăm într‑o plimbare rustică la țară? Și, în afară de asta, am vesta asta nemaipomenită din Patagonia de secole și n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Beau o cafea cu managerul băncii mele, la o terasă! Poate am să găsesc chiar o cale să strecor ideea asta în Cafeaua de dimineață. „Eu, una, prefer o abordare mai puțin formală a finanțelor personale“, am să spun, zâmbind cald la cameră. Managerul meu de cont și cu mine bem adesea câte un cappuccino împreună, discutând despre strategiile mele financiare curente ca doi buni prieteni...“ — Domnișoară Bloomwood, întâmplarea face că tocmai v‑am scris o scrisoare... zice Derek Smeath, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
lui Suze o privire gen: hai s‑o lăsăm baltă. Hei, e cald aici? zice Suze, cu o voce brusc răgușită. Își dă jos jacheta, își scutură părul pe spate și‑și trece o mână pe obraz. Mi‑e foarte... cald. Ție nu‑ți e cald, John? John Gavin o fulgeră cu o privire ucigătoare. — Ce anume voiați să‑mi explicați, domnișoară Bloomwood? — Doar că am de gând să‑mi reglez situația, zic, cu glas tremurând. Știți, vreau să schimb complet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Se întreba dacă și se târa spre o altă ieșire, poate înfuriată, poate înfricoșată. Și dacă îl aștepta la următorul colț, hotărâtă să se debaraseze de acest urmăritor iritant și protejat de nemaipomenite metode de apărare. Era cald, oribil de cald în țeava de metal, iar Dallas resimțea primele semne ale oboselii. Creatura avea o biologie atât de misterioasă ― ceea ce o făcea terifiantă ― încât poate că va găsi un alt mijloc de a scăpa. Atunci înseamnă că Dallas a întreprins această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
pară altminteri decât nervos? ― Merge, zise el. Cam ostenit. Mi-am pierdut forma. Prea multe săptămâni în hipersomn. La trezire tonusul muscular nu mai e același, orice ar face congelatoarele. Nu cred că mai e mult. Pe aici e foarte cald! (Trebuia să se fi gândit. Termostatele au avut de suferit de pe urma descărcărilor repetate ale aruncătoarului de flăcări) Ripley, mergi mai departe! Ieși în sfârșit din tunelul îngust într-unui din conductele principale de aerisire ale lui Nostromo. Se ridică în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]