6,163 matches
-
deoarece nu a găsit-o tatonând efectiv, și nici învățând din erorile succesive. Perioada preoperatorie 6 (2-7/8 ani). Este o etapă pregătitoare pentru stadiul următor, dar care merită urmărită de sine stătător pentru importanța principalei sale achiziții. Ea se centrează în jurul funcției semiotice (sau simbolice), care constituie o premisă obligatorie Ă prin funcționalitatea ei psihologică: interiorizarea acțiunii, în „mentalizarea” acesteia. Pentru a ajunge la operație mintală (acțiune interiorizată, reversibilă și structurată) este necesar pentru copil să poată și să învețe
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
au și ele succes. A încuraja participarea activă la desen, pictură, modelism, ceramică și alte activități de acest fel este un mod excelent de a capitaliza noile activități de manipulare a elevilor. Ideal, astfel de activități ar trebui să fie centrate pe originalitate și creativitate. 3.1.2.b. Caracteristici socio-morale. Acum, copiii devin mai selectivi în alegerea prietenilor. Prezintă o tendință de a avea „cel mai bun prieten” mai mult sau mai puțin stabil și pot de asemenea să își
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
ale căror probleme s-au manifestat încă din copilărie. Impulsivitatea, necenzurată încă suficient de autoinhibițiile impuse de normele sociale, poate fi la originea fenomenelor de vandalism cu care școala începe să se confrunte într-o măsură tot mai mare. Activitățile centrate pe interesele reale ale vârstei, inițiate de educatori pentru valorificarea timpului școlar sau al celui liber al elevilor (Cosmovici, A., ș.a., 1985) poate fi un factor de prevenire. Cheia reușitei unui astfel de demers este excluderea formalismului și a poziției
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
învățat în concordanță cu aceleași legi generale”. Din această perspectivă, diverse teorii au abordat îndeosebi procesele de învățare, procesele percepției (recepția selectivă și interpretarea evenimentelor externe) și procesele cognitive superioare (implicate în decizie și orientare spre scop). Orientarea psihometrică se centrează pe studiul trăsăturilor exprimabile sub forma unor liste de atribute ce caracterizează persoana în cadrul unei situații. Deși multe teorii privesc trăsăturile ca variabile dispoziționale, în general, nu se minimalizează rolul determinanților situaționali ai comportamentului. Teoriile aparținând acestei orientări au fundamentat
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
Lidz și Thomas (1987), se exclud reciproc, deoarece nu este posibil să fii un mediator responsabil și în același timp să urmărești o procedură standardizată. Ambele tendințe au în comun antrenamentul sau învățarea bazată pe analiza sarcinii. Tendința cantitativă este centrată mai mult pe sarcină, pentru a da ajutoare standardizate și graduate, în timp ce tendința calitativă nu renunță la analiza sarcinilor, dar ajutoarele se adaptează la reacțiile specifice ale subiecților în situația de evaluare. 4. Fișa psihopedagogictc "4. Fi[a psihopedagogic\" Fișa
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
care ocupă, de obicei, cea mai mare parte din ora de clasă. Desigur, nimeni n-a considerat audierea celor spuse de profesor ca fiind suficientă pentru asimilarea cunoștințelor predate. Învățarea presupune reluarea lor acasă, folosind manualul sau notițele. Dar învățământul centrat pe această metodă a fost aspru criticat de pedagogi încă de la începutul acestui secol. Fapt este că absolvenții școlilor aveau impresia (și poate o mai au și cei din zilele noastre) că nu există o legătură reală între viață și
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
comunicării (Ollivier, B. , 1992; Romano, C., ș.a., 1987); • Absența intenției comunicative nu anulează comunicarea. Nehotărârea, neliniștea, blazarea, neputința etc. le transmitem elevilor chiar și atunci când nu o dorim. Ele se încorporează în baza relațională care, vom vedea, filtrează mesajul didactic centrat pe conținuturile disciplinei. Aceasta și face ca profesori diferiți, cu aceeași clasă și chiar aceeași temă, să obțină rezultate diferite. Această perspectivă de lucru asupra comunicării, desigur una dintre diversele posibile, permite câteva sublinieri: a. în cercetarea și practica actuală
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
comunicării didactice se poate structura pe ideea că aceasta este o comunicare instrumentală, direct implicată în susținerea unui proces sistematic de învățare. Se remarcă faptul că, în această accepțiune, nu apar restricții de conținut (învățarea poate fi în egală măsură centrată pe dobândirea de cunoștințe, deprinderi, motivații, atitudini etc.), de cadru instituțional (poate exista comunicare didactică și în afara procesului de învățământ, în diversele forme ale educației nonformale și informale) sau privitoare la parteneri. Nu prezența „personajelor” profesor-elev/elevi dă unei comunicări
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
tot mai mult, comparațiile cu ceilalți din jur și, cum nu va putea evita până la urmă ironiile unora dintre colegi sau unele situații de viață jenante (de exemplu, ore de educație fizică, excursii, zile onomastice), el va ajunge să-și centreze tot mai mult atenția asupra propriului corp și să simtă nevoia de a se izola. Nesusținut afectiv de către cei din jur, elevul respectiv va deveni tot mai suspicios și timorat în situații școlare, evitând pe cât posibil activitățile de grup. Mai
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
sunt privite ca două condiții însemnate ale reușitei școlare. Un alt studiu face distincția între reprezentările a două tipuri de elevi, ambele valorizate: tipul A, a cărui principală caracteristică este participarea în clasă, elev sociabil și activ, și tipul B, centrat pe activitatea de învățare, anxios și motivat să-și depășească slăbiciunile. Rezultate asemănătoare se degajă în urma unei cercetări ce și-a propus să contureze reprezentările elevului slab și ale celui bun, așa cum apar ele la profesorii de liceu. Dacă trăsăturile
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
ale lui Maslow: perspectiva psihanalitică îi face pe oameni să pară neajutorați, indivizi ce nu pot să se descurce în viață fără ajutorul psihoterapeutului. În timp, Rogers a dezvoltat o nouă abordare, o nouă tehnică psihoterapeutică. El a denumit-o centrată pe client sau non-directivă, pentru a accentua faptul că mai degrabă clientul sau pacientul trebuie să joace rolul principal în terapie și nu psihoterapeutul. Această abordare este opusă celei psihanalitice, unde în centru se găsește terapeutul, care face interpretările și
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
a accentua faptul că mai degrabă clientul sau pacientul trebuie să joace rolul principal în terapie și nu psihoterapeutul. Această abordare este opusă celei psihanalitice, unde în centru se găsește terapeutul, care face interpretările și oferă prescripții. În timp ce practica psihoterapia centrată pe client, Rogers a ajuns la concluzia că ar fi mai bine dacă ar stabili câteva condiții. El a precizat că față de client, terapeutul trebuie să manifeste o atitudine caldă, pozitivă și de acceptare. Rogers a concluzionat că aceste condiții
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
mai depinde de terapeut. Pe lângă activitatea sa terapeutică, Rogers a activat și ca profesor. Analizându-și activitatea didactică, a ajuns la concluzia că principiile sale terapeutice se pot aplica cu succes și în educație. Astfel, el a lansat ideea educației centrate pe elev, în care educatorii vor trebui să stabilească pentru elev același climat cald, pozitiv și de acceptare de sine. În accepțiunea sa, Rogers vede educatorul mai mult ca un facilitator al procesului de învățare, al cărui scop final trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
face cu probleme deținute de aceștia. El recomandă educatorilor ca ei să le transmită mereu elevilor mesaje de încurajare care să le arate că sunt acceptați de educatori așa cum sunt, utilizând metode similare cu cele folosite de Rogers în terapia centrată pe client. Etapele de aplicare a acestor tehnici pot fi rezumate prin strategia: acceptare-reflectare-clarificare. Gordon mai recomanda folosirea frecventă a mesajelor de tip „Eu...”, care trebuie să transmită elevilor cum se raportează educatorul față de situație, și nu ce crede acesta
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
consideră că i se potrivesc, prin luarea în considerare a alternativelor disponibile; • valorificare acestora în situații de exprimare și afirmare publică; • acțiune concretă în direcția credințelor și comportamentelor alese. Această tehnică se poate pune în aplicare prin exerciții de grup centrate pe opțiuni axiologice (etice, estetice, religioase, politice, sociale etc.). În schiță, un astfel de exercițiu cuprinde momentul în care elevii sunt solicitați să facă opțiuni după preferințele lor (ce pictor le place?, ce atitudine morală apreciază cel mai mult?, cu
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
obligatorie. Aceasta explică selecția aptitudinală (ceea ce poate să facă) Ă pe care o practică sistemul occidental în cazul celor ce optează pentru cariera didactică Ă corelată selecției bazată pe cunoștințe (ceea ce știe). Conform modelului incitativ-personal, rolul profesorului nu mai este centrat pe prelucrarea și transmiterea unor cunoștințe de tip „semipreparat” pe care elevul Ă dacă vrea, sau dacă i se impune Ă doar să le „încălzească”. Menirea sa este de a-l conduce pe elev către dorința și instrumentele care să
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
mai fie supus presiunii unor conținuturi sufocante ca volum și care-i reduc menirea la „automat de predat”. În bună parte, aceste noi cerințe decurg din reprezentarea elevului ca individ implicat într-un proces formativ. În modelul incitativ-personal, ea se centrează asupra câtorva elemente-cheie: autonomie, responsabilitate, proiecte personale de dezvoltare, motivație autoactualizatoare. Ca urmare, procesul de formare se adresează nu doar inteligenței sale sau altor procese mentale educabile izolat, cât întregii sale personalități în interrelațiile ei sociale. Rezultă, în plan didactic
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
civică și politică, drepturile omului, educația interculturală și pentru pace, educația globală, educația pentru dezvoltare durabilă etc. În consecință, ECD este înțeleasă ca un instrument complex pentru dezvoltarea cunoașterii orientate spre valori, a aptitudinilor bazate pe acțiune și a competențelor centrate pe schimbare, care dau posibilitatea cetățenilor să aibă o viață productivă într-o democrație pluralistă. În special, ECD, așa cum este definită în Recomandare, promovează conștiința de sine, gândirea critică, libertatea de opțiune, angajamentul față de valorile comune, respectul față de diferențe, relațiile
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
minibiblioteci în clasă; propunerea, organizarea și realizarea unor activități extracurriculare și extrașcolare. Propunerea și realizarea unor astfel de proiecte trebuie să țină cont de diversitatea culturală a comunității, de o logică economică Îposibilități financiare, materiale), de o logică pedagogică Îproiect centrat pe nevoile educaților). Orice proiect educațional trebuie să fie evaluat în funcție de obiectivele propuse. Evaluarea oferă datele necesare implementării unui nou proiect de formare-dezvoltare. Prin colaborarea și articularea acestor doi factori educaționali și implicit prin interacțiunea celorlalți factori ai educației se
ARTA DE A FI PĂRINTE by Alina - Mihaela Tataru, Mirela- Mihaela Puiu () [Corola-publishinghouse/Science/91745_a_93075]
-
Nicolae Milescu cu reprezentanții Occidentului în RusiaLaurent Rinhuber, J. G. Sparwenfeld, Foy de la Neuville, Witsen și Leibniz, Philippe Avril, n. n). 3. Elvira Sorohan, Introducere în Istoria literaturii române, Editura Universității "Al. I. Cuza", Iași, pp. 94-95. 4. Un studiu centrat pe natura diarismului, la Eugen Simion, Ficțiunea jurnalului intim, III, Diarismul românesc, Editura Univers Enciclopedic, București, 2001, pp. 87-93: "Spătarul Milescu lărgește mult cadrele unui discurs administrativ, cum i se comandase, și, în fapt, îi substituie un alt discurs, de
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
în școală, acțiunea educativă a familiei nu încetează, ci se diversifică. Școala preia rolul principal în educație, dar nu exclude familia, ci realizează un parteneriat, o colaborare, în care cei doi factori educaționali urmăresc același scop, au un interes comun centrat în jurul elevului. Putem vorbi de un parteneriat reușit între familie și școală, atunci când imaginea unui partener se reflectă în celălalt. Pentru a oferi o imagine cât mai completă asupra educației unui copil, este necesar să privim atât ce se întâmplă
Caleidoscop by Liliana Iordăchioaia () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93507]
-
anul 2000 sistemul de protecție și asistență socială a început să-și contureze o strategie coerentă și să elaboreze standarde și tehnici pentru uzul specialiștilor în asistența socială. Dar trebuie să recunoaștem că progresele realizate în acest domeniu au fost centrate în mod special doar pe protecția copilului, celelalte segmente (persoane cu handicap/dizabilități, persoane în vârstă, familii numeroase sau monoparentale etc.) fiind umbrite de urgența și importanța acordată, atât de serviciile publice specializate, cât și de organizațiile neguvernamentale, acestui segment
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
persoană. La fel, tot ceea ce întreprinde Biserica din punct de vedere al activității sociale are ca bază de referință valoarea persoanei, deoarece prin persoană se depășește o înțelegere exclusivistă și ideologică a relației dintre Biserică și societate. Nici sistemul ideologic centrat pe individualism, așa cum se întâmplă în capitalism, nici cel bazat pe colectivismul care era mai degrabă specificul comunismului nu pot pune în umbră valorile pe care persoana le deține prin creație. Persoana ca ființă orientată spre trascendență și cu deschidere
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
populația majoritară, de a crește oportunitățile lor educaționale, profesionale, de promovare, în scopul integrării lor normale în comunitate. Uneori, cu semnificație apropiată, mai este utilizat și termenul de "discriminare pozitivă". De aceea, profesia de asistent social implică o filozofie proprie centrată pe latura umană. Asistentul social are o dublă responsabilitate: față de cei în nevoi și față de instituția pe care o deservește"9. Asistenții sociali fac eforturi pentru a îmbunătăți activitatea umană și pentru a promova eficiența structurilor sociale. Această atenție dedicată
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
o "dorință" la unii angajați din această instituție (DGASPC) de a trata cazurile doar urmărind existența actului la dosar, adică, de fapt, centrarea asistentului social pe dosar și nu pe persoană. "În general, sunt cunoscute două tipuri de consiliere : una centrată pe rezolvarea de probleme și una centrată pe persoană. Cari Rogers a dezvoltat un model de consiliere nondirectiv, aceasta însemnând în bună parte că nu consilierul, ci clientul decide ce se va discuta și în ce succesiune. Rolul consilierului este
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]