4,258 matches
-
Probă a unei voințe extraordinare, a unei forțe ieșite din comun de a Înfrâna dorințe, simple plăceri sau chiar pasiuni. Și-i imaginează pe câțiva dandy sau avant-dandy celebri: Alcibiade mort de dragul animalelor, cu precădere câini, Bolingbroke topit după femei drăguțe. Și totuși, iată-l pe Alcibiade punând să se taie coada câinelui favorit și pe lordul Bolingbroke aruncându-se În brațele unei vânzătoare de fructe de-a dreptul urâtă. Ce Îi determină să Își sacrifice plăcerea cu atâta cruzime voluptuoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
a se consola - că asasinul confundase desigur un ministru cu altul. Rupând-o cu ipocriziile saloanelor londoneze, a fost văzut - fapt Îngrozitor, de conceput! - afișându-și iubirea cea mai firească pentru o precupeață de portocale, care, probabil, nici nu era drăguță și Își făcea veacul pe sub galeriile Parlamentului 1. În fine, el a inventat chiar deviza dandysmului, nil mirari, a acelor bărbați - zei În miniatură -, ce voiau Întotdeauna să uimească, rămânând impasibili 2. Dandysmul i se potrivea perfect lui Bolingbroke; mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Dacă n-ar fi fost vorba de mobile, nu m-aș fi apucat niciodată de făcut așa ceva. Ar trebui să-i spun toată povestea idiotului care scrie catalogul. Pentru Dumnezeu, nu! Janey păli, în ciuda pudrei de pe față. Avea o față drăguță foc, rotunjoară, de secol optsprezece, cu obraji bucălați și brize în formă de arc al lui Cupidon. Avea părul blond și pufos și pielea asemenea catifelei albe și scumpe purtate până devine puful cel mai moale. Întotdeauna mi-o imaginam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
în afară de faptul că roșea, din când în când în când, lui nu-i păsa de ei. Îl chema Matthew și era foarte dulce. Am hotărât că-mi trebuia și mie un Matthew. În locul ei, aș fi ales pe cineva mai drăguț, dar ea nu se cobora, în mod evident, până la nivelul acestui mizer snobism estetic. Mai târziu, aveam să aflu că, făcând această observație, mă înșelasem amarnic în privința ei. Fusesem chemată în sala de repetiții, o aulă bisericească din Belsize Park
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
aruncă pe un scaun. Așa dezgolită, părea chiar mai firavă decât mi-o închipuisem, cu o talie minusculă, gata să se frângă. —Avem cafea? —Matthew a pus un ibric la fiert pe undeva prin camera de aranjamente florale. Camera de ce? —Drăguță, suntem într-o casă parohială, zise tărăgănat un nou venit. Că doar nu voiai o cafetieră Gaggia din care să te servească unul dintre tipii tenebroși și tăcuți de la Bar Italia! —Salut, Hugo, se auziră majoritatea celor de față, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ușor arogant și de dedesubt se iviră puloverul negru, pe gât și pantalonii dungați. Era unul dintre puținii bărbați pe care-i știam să le stea bine în așa ceva; deși era subțire, pantalonii i se mulau pe fundulețul rotund și drăguț. Pantalonii dungați nu stau bine dacă atârnă ca o pleașcă, la spate, în lipsa unor fese bombate. Cafea și după aia vorbă, spuse cu hotărâre, luând-o pe urmele lui Marie, în camera de aranjamente florale. Cine e tinerelul ăsta care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
valea tu, ăla de la Sidney Sussex, strigă MM, iar eu o văzui rânjind pentru prima dată. —Și ce tupeu să te iei de King’s, adăugă compozitorul. Trei ani cât ai stat acolo te-au adunat de sub mese. Așa e, drăguță. Nu mă putem dezlipi de tipele alea cu haine largi și negre și care habar n-aveau să se dea cu ruj. Clonele lui Robert Smith 1. Atât de răpitoare. —Iată o porție de mafie de Cambridge, mă informă Sophie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
bucuros să-și audă numele rostit de augustele buze încât orice alte cuvinte care îl însoțeau aveau o importanță minoră. —O cunoști pe Sally de la școala de arte, nu? îmi zise Sophie. Nu încetam să mă minunez de cât de drăguță era, cu ochii ei mari, cu gene ascuțite pe fața în formă de inimă și de cât de vădit era rolul modei actuale de a ascunde toate astea. Nu mă interesase niciodată acel tip de cacialma. Nu mă fraierea nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
avea să fie mult mai fericită făcând acrobații pe scenă și țipându-și replicile cu capul în jos. Bill fu un Bottom surprinzător de amuzant și înțepător, bravând tot timpul și nesigur. Duhurile erau jucate de o mână de tinerei drăguți, doi băieți, două fete, cam toți aspirând să devină cineva, dornici să se facă remarcați de MM. Cea care o juca pe Tabitha, și care lectura rolul lui Violet Tranter, era o tipă întunecată, cu brațe și mâini subțiri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
câștigat Premiul pentru credulitate Hugo Fielding pe anul 1998! O să-ți primești mai târziu stiloul placat cu argint, zise Hugo cu aciditate. Bill pufni și mormăi ceva despre fătălăii cu pretenții, iar Hugo își miji ochii în semn de amenințare. —Drăguță, zise el pe tonul cel mai degajat, rămânând un pic în urmă pentru a-l cuprinde pe Bill pe după umerii săi largi. Îmi pare așa de rău. Poți să mă chemi cum vrei tu, oricând și oriunde... că tot veni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
zise Matthew, care ținea să participe la conversație. Mi-aduc bine aminte. Poate că-i place de vreunul dintre actori, sării și eu. Toată lumea făcu un efort să se concentreze pe această idee; în atmosferă domneau speculațiile. —Lisandru e foarte drăguț. Dacă-ți plac prospăturile, remarcai eu. —E drăguț, nu? spuseră Sally și Sophie, aproape la unison. — Îmi plac la nebunie pistruii lui, adăugă Sophie. Oare le face ceva? — Iar i ragazzini 1 care joacă duhurile sunt mortali, observă Sally. —Oricum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Mi-aduc bine aminte. Poate că-i place de vreunul dintre actori, sării și eu. Toată lumea făcu un efort să se concentreze pe această idee; în atmosferă domneau speculațiile. —Lisandru e foarte drăguț. Dacă-ți plac prospăturile, remarcai eu. —E drăguț, nu? spuseră Sally și Sophie, aproape la unison. — Îmi plac la nebunie pistruii lui, adăugă Sophie. Oare le face ceva? — Iar i ragazzini 1 care joacă duhurile sunt mortali, observă Sally. —Oricum, Violet n-ar da doi bani pe băiețașii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Bravo! Sally îl pupă apăsat și zgomotos. Felicitări! Hugo afișă un aer ușor îngâmfat. — Întotdeauna e bine să-ți planifici ce faci mai departe. Păzea că vin nenorociții. Abia aștept să joc un tânăr armăsar malefic după Regina duhurilor - scuze, drăguților, Regele. Îmi aruncă o privire pe furiș. Traversarăm York Way către peronul stației King’s Cross, unde, în fața magazinelor WH Smith 1 și a barurilor unde se vând burgeri mișunau copilași care ieșiseră în oraș, cerșetori cu căței pricăjiți cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Că ești ca peștele în apă. *** Am sărit peste ultimele trepte și am aterizat fix la picioarele scării, un efort care mi-a făcut bine. În fața mea erau Sally și un tânăr de-o vârstă cu mine, cu o față drăguță, de om deschis, și un comportament manierat. Purta ochelari cu rame subțiri și buzele sale aveau o curbură plăcută. —Bună, eu sunt Ben Sabot, zise el, strângându-mi mâna. Mâna sa era la fel de mare ca întreaga-i făptură, cu niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
electric. Probabil că robotul de bucătărie și aparatul de pasat legume erau sub chiuvetă. —Mamă, aici te simți ca acasă, zisei eu. Parcă am intrat printr-o ușă magică într - unul dintre standurile expoziției pentru case și grădini. Râse. —Ești drăguță. Vrei niște cafea? E proaspătă. Nici nu mă așteptam să nu fie. Nu, mulțumesc. —Păi, ia loc. Arătă spre unul dintre fotolii. — Îmi plac hainele tale. Sunt atât de practice. O privi nedumerită; cu tricoul meu mulat și fusta din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
din punctul de vedere al ucigașului. O priveam în timp ce spuneam aceste cuvinte, dar ea nu mișcă nici un mușchi. — Se poate să fie acolo de când lumea și pământul. — Ce mod ciudat de a-l găsi! zise Margery. Totuși, e o fată drăguță. Mi-o aduc aminte de la o companie de circ alternativ care a ținut un spectacol aici, acum câțiva ani. Fără animale, bineînțeles. Ea era la trapez. Am clipit, după care mi-am dat seama despre cine vorbea. — Te referi la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
sări în sus și o opri. Sunt... bine, zise ea, cu greu. Numai lasă-mă în pace! Te rog! Sophie se ridică dintr-odată și ieși din cameră. Ne-am întâlnit exact când ieșea pe ușă, iar fața ei cea drăguță era bosumflată toată, semn că o jignise refuzul lui Violet de a se lăsa ajutată. Se uită la mâna pe care i-o așezasem pe braț de parcă abia dacă-și dădea seama cine eram și ce făceam. —Vii puțin până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cutia... A, și apropo, tinerico, nu știi cât de mult îngrașă biscuiții cu unt? — Merg mult la sală. Dă-mi cutia, altfel nu mai răspund de mine. Apartamentul lui Hugo era în Spitalfields, la primul etaj al unei căsuțe georgiene drăguțe. Se vedea că fusese restaurată cu drag; nu știam dacă era o restaurare fidelă sau nu, dar îmi plăcea. Pereți de un galben pal, pe care atârnau gravuri alb-negru, podele lustruite și mobilă delicată, din lemn, care era mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cine sunt. Nu, bineînțeles că nu o știu. Nu mă implic deloc în latura asta a lucrurilor. — Ce latură? făcui eu, curioasă. —Probe și alte cele. Polițiștii ziceau că a fost actriță. Mi-au arătat fotografia ei. Era atât de drăguță, micuță de tot, cu păr lung și negru - de ce să-i facă așa ceva cineva de aici... — Deci, practic n-a jucat aici? A venit numai la probe? Nu-și mai aduce nimeni aminte. Deci presupun că, cel puțin, n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
-i spună lui MM. L-am subestimat pe băiat la capitolul ăsta; Sophie sosi în cinci minute, bine pusă la curent despre starea lucrurilor. Se răsese pe cap de curând și acum semăna cu sora mai mică, și chiar mai drăguță, a lui Sinead O’ Connor. Când te tunzi de tot îți scoți în evidență toate trăsăturile, și ochii lui Sophie, care erau deja mari, păreau acum de-a dreptul imenși, ca aceia ai unei eroine dintr-un desen animat japonez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
și cu glezna ruptă. Salut, Sam! Și tu ai venit într-o misiune creștinească? I-am răspuns printr-un gest larg, din mâini, în semn că da. — Da, dar n-a durat mult. Hazel și cu mine tocmai discutam. Foarte drăguț din partea amândurora că vă faceți griji, zise Hazel, cu impasibilitatea-i obișnuită. Dar sunt bine, zău. Uitați, aproape că nici nu se mai vede. Își dădu capul pe spate în direcția noastră. O linie roșie, abia vizibilă, îi străbătea pleoapa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
Și poate după aceea reluăm epopeea Pamelei și a Baronului de unde am fost nevoiți să o lăsăm. Cum ai ajuns aici, cu mașina ta de toată jena? — Mda. La faza asta chiar nu aveam ce spune. — E un restaurant destul de drăguț pe lângă mine. Îți arăt eu cum să ajungem acolo dacă te ocupi tu de transport. — Nici că se putea mai bine, zisei eu, voioasă. Osatura lui Hugo, cu nasul acvilin și cu pomeții înalți, era foarte fotogenică și putea părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
care lucrau la ziar și mă așteptam cumva să dau peste el. Dar când m-am întors, m-am trezit față în față cu Janey, care era pe jumătate cât el și cu siguranță puțin mai rotunjoară, micuță, pufoasă și drăguță, zâmbindu-mi. Ce cauți aici? zise ea, surprinsă, lucru care nu mă flata. — De ce, nu-s destul de trendy? Sau nu-s pe val? Am îmbrățișat-o cum am putut având în vedere că amândouă aveam în brațe boluri pline ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
aplecându-se și ridicând ceva de pe podea. Cred că ți-a scăpat ceva. Își întinse palma către mine. Pe ea se afla o agrafă de păr, argintie, cu o steluță de diamant la capăt. Era o bijuterie micuță și foarte drăguță și-mi dădeam seama foarte bine de ce credea că este a mea; si eu aveam câteva asemănătoare. Doar că nu era. MM era singura femeie, în afară de mie, care se afla în acel moment acolo sus și probabil că ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
da? E nevoie de el pentru piesă. Și nu-i lăsa semne pe față. Sally îmi trase o palmă peste fund. Dar tu? zise el. Îl lași pe Hugo cu semne? Mă străduiesc, zisei eu, rânjind. E un tip foooarte drăguț, spuse Sally, pe un ton mai serios. Îl știu de multă vreme. Tu ai făcut o alegere buonă. Sally se chinui din răsputeri să pronunțe vocalele din ultimul cuvânt. Totuși, pentru că era binevoitor, nu i-am atras atenția asupra acestui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]