5,121 matches
-
Strecură repede banii În buzunar. — Las-o baltă. M-am ridicat, am lăsat niște mărunțiș pe masă și l-am Întrebat: — Încă ceva. Îți amintești când anume ai auzit de recompensa pusă pe capul lui Mutschmann? Neumann păru cât de gânditor putea el să pară: — Păi, dacă stau să mă gândesc bine, a fost săptămâna trecută, cam atunci când am auzit că Junkerul ăla a fost omorât. Am mers spre vest pe Unter den Linden către Pariser Platz și Adlon. Am intrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
așa cum puteam foarte bine să obțin asta lăsându-l pe inspectorul local să mă acuze de omorârea lui Gert Jeschonnek. Nu sunt un pasionat de jocuri de noroc, dar astea erau singurele cărți pe care le aveam. Kriminalkommisar Jost trase gânditor din pipă. — E o teorie interesantă, zise el. Dietz Încetă să se mai joace cu mustața atât cât să pufnească disprețuitor. Jost Îl privi un moment pe inspectorul său, după care se uită la mine: — Numai că vezi tu, colegului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
este nimic”, ne avertizase, nu o dată, Raicu. Nimănui nu i se potrivesc mai bine aceste cuvinte decât lui Raicu Însuși. Lucian Raicu este un extraordinar critic literar, dintre cei care apar rar, tocmai pentru că este mai mult decât atât, un gânditor al esențelor, criticul condiției umane, de fapt, al insolubilelor Întrebări ale existenței, pe care literatura doar le reiterează prin clasicii, modernii, contemporanii și debutanții ei și pe care, În acuitatea lecturii, le asumă, le Însuflețește, le Îmbogățește și le face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fără nici o Îndurare. O știm prea bine și din experiența fraților lor inamici, a intelectualilor de stânga lichidați de cei pe care i-au slujit. Teroarea comunistă pe care o trăim ar trebui să fie o lecție salutară pentru toți gânditorii atrași din diferite motive - printre care cele doctrinare sunt cele din urmă - de un regim absolutist. Privind În urmă spre cei din generația care ne-a precedat, a celor ce au ajuns la maturitatea gândirii Între cele două războaie, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Nazist), livrat În mult hulitul meu eseu Felix Culpa despre angajarea politică a lui Mircea Eliade, ar trebui urmat de semnul (simultan) al exclamației și interogației: „Nazism nu este mai mult În Kant, În Fichte, În Hölderlin ori Nietzsche (cu toții, gânditori solicitați de nazism) - nu este, la limită, mai mult, chiar În muzicianul Wagner - decât este Gulagul În Hegel sau În Marx. Sau Teroarea, cu toată simplicitatea, În Rousseau”. Și totuși!... Implozia artistului solitar, Înlănțuit și consumat de nobila inutilitate a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
dilemele sale În legătură cu muzica și cu poezia, la productiva insomnie și la anxietatea sa, la obsesiile sale despre români, evrei și europeni, despre apartenență și Înstrăinare. O relatare fragmentată a vieții unui suflet agitat, a unei minți tulburate și tulburătoare: gânditorul ca blasfemator, provocator de controverse, vinovat copil al unui secol tragic. Traducere de Delia Radu (Conjunctions, nr. 31/1998; Familia, nr. 3/1999) Bérenger la Bardtc "Bérenger la Bard" Cursul pe care Îl inauguram, În toamna 1988, la Bard College
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu doar ideologice. Întrebarea reală rămânea, Însă, dacă argumentarea se susține. Ezitam să-i explic fetei transparente și tăcute din fața mea că În Rinoromânia legionară, ca și În cea socialistă, punctul ei de vedere fusese validat de semnătura unor iluștri gânditori și artiști care credeau, și ei, că bietele cusururi ale omului de rând trebuie zguduite prin cutremurul sângeros al tiraniilor „Înnoitoare”. Ajuns acasă, am citit notele studenților. În ciuda severei critici formulate În clasă, notele acordate tezei erau bune, chiar foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pe cine speri să schimbi? mi-ar fi răspuns ca bătrânul rabin: „ca eu să nu mă schimb” - singura reală rațiune, nici o altă deșartă speranță. Fragilizat de bătrânețe și sănătatea precară, dar niciodată lamentându-se, William Însuflețea aventura exemplară a gânditorului independent, gata să riște și să accepte consecințele singularității și solitudinii sale. Acuitatea sa memorabilă și stenică exprima scepticism și amară dezamăgire față de nu prea minunata evoluție a vieții și culturii contemporane. Incandescența pasiunii pentru idei, angajarea social-politică, ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
contemporani. Citisem, Însă, nu doar cele trei cărți pe care autorul Însuși avea să le selecteze, ulterior, pentru seminarul cu studenții americani, ci și volumașul Visul viselor. Tabucchi imagina În această culegere vise „esențiale” ale unor scriitori, muzicieni, artiști sau gânditori extrem de diverși, de la Maiakovski la Rimbaud și Coleridge, de la Goya la Leopardi și Debussy, de la Toulouse-Lautrec la Cehov și Lucius Apuleius, de la Lorca la Freud. Între „visători” se afla, firește, și Fernando Pessõa, marele scriitor portughez, adevărată obsesie literară a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Ceea ce este, adică, prin definiție și circumstanțe, necunoscut, dar poate fi, prin asumarea imaginarului, reprezentat. Autorul refuză să accepte relația de mutuală excludere Între viață și moarte, ca și Între derivatele lor opuse. Scriind visul unor decedați, mari creatori și gânditori pe care Îi admiră, Tabucchi creează reprezentări ale subconștientului somnolent, animă viața cerebrală, pune la Îndoială capacitatea sau necesitatea minții de a muri”. Reprezentarea devine, În cele din urmă, un joc pe care mintea Îl joacă Împotriva ei Însăși, șansa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ca un personaj de operă. Mao! Ești cel mai îngrozitor individualist pe care l-am întâlnit vreodată. Ești fascinat de tine însuți! Dar cu restul cum rămâne? Cum rămâne cu dreptul lor de a fi la fel de individualiști ca tine? Marii gânditori, jurnaliști, romancieri, artiști, poeți și actori? Tovarășă Fairlynn, ai fost otrăvită. Mao râde, sigur de el. Occidentalii cred că autorii și artiștii sunt supraoameni, dar ei nu sunt decât oameni cu intincte animalice. Cei mai buni dintre ei sunt oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
umană ajungi să te întrebi dacă nu cumva omul este greșeala și nu floarea creației. Toate regulile civilizației dispar, rămâne doar barbaria. Pare odios, dar dacă nu te simți adecvat situației, ajungi repede pacientul unui spital de nebuni. Ironic, nu? Gânditorii sfârșesc închiși într-o cameră având gratii de fier la ferestre, iar nebunii devin factori ai normalității. Răul este în noi Marius și obișnuința de a trăi cu el face să ajungem să nu-l mai vedem. Evident, asta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Știi că între ei există o veche prietenie și cum Mareșalul se sfătuiește des cu el, poate cumva documentația noastră va evita astfel ierarhia obișnuită. Probabil că discuția o să dureze până seara târziu. Mai mult ca sigur, răspunde maiorul dând gânditor din cap. Trage un fum din țigară și expiră cu putere. Noroc! O urare potrivită. Noroc să fie! Ciocnesc paharele, savurând amândoi arsura plăcută a coniacului în gură. Spune-mi, în legătură cu locotenentul Rădulescu, ce-ai hotărât? Ochii căprui, retrași mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Calomfir, cât și pe doamna Anamaria Ștefănescu; munca de autor genial și cea de traducător sublim s-au împletit la inițiativa excelenței sale pentru a întări legătura spirituală dintre români și brazilieni. Două țări, două lumi diferite îl stimează pe un gânditor de o profunzime rară ca domnul Calomfir. Suntem convinși că recunoașterea sa va fi universală. Cât despre Jiquel, el se consideră un modest intermediar pentru apelurile culturale dintre Brazilia și țara noastră. Ambasadorul citi poticnit de pe o hârtie cam mototolită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
Pașcani, și-a adus nevasta la băi și, ca să nu stea degeaba, își exercită meseria, dar cu intermitențe mari, serviciile lui fiind cerute rar de cele vreo sută de ornice câte a socotit el în Bălțătești. Haim Duvid e un gânditor. Poate filozoful târgului său. (Fiecare târg din Moldova are un filozof evreu.) Îl arată și înfățișarea: mic, slab, palid, cu barba neagră mătăsoasă, chel până la jumătatea capului, cu fruntea înaltă, acoperită de o piele galbenă subțire, brăzdată de încrețituri fine
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
cele două capace - e un univers în miniatură, pe care maistrul îl descompune prin analiză și-l reconstituie prin sinteză. Iar răbdarea, supunerea la obiect, finețea mâinii, cerute de meserie, adaugă virtuți morale și talente artistice la calitățile lui de gânditor. Nevasta lui Haim Duvid, doamna Sabina (de unde acest nume în mahalaua evreiască din Pașcani?), e antipodul lui. Pe cât este el de abstract, pe atât de concretă este ea: blondă, mare, grasă, invadată de cărnuri pe obraz, sub bărbie, pe omoplați
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
lumea, prin egoismul și brutalitatea ei, prin nevoia ei de privilegii, trădează aceeași slăbiciune. Fragilitatea condiției umane este structurală și generală. Numai modalitățile de apărare diferă. Unii în mod expansiv, energic, alții timorat, prudent, retractil. Omul în primul rând, crede gânditorul, nu este făuritorul destinului său. Nu trebuie să reproșăm abulicului Ibrăileanu o asemenea concepție, căci am păcătui prin incoerență filozofică. Un om care smulge victorii prin chin și zbucium, un om terorizat de boală nu va avea convingeri energetiste, deși
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
vanitoși (33), mințim sau spunem adevărul după nevoie (90), suntem supuși deteriorării organice și rușinii prin boală, bătrânețe și moarte (87) - am dat, între paranteze, numerele trecute la sfârșitul majorității aforismelor din Opere, 6.) Privind dintr-o perspectivă mai largă, gânditorul se înduioșează umanist: micimea omului în comparație cu imensitatea universului ar impune drăgăstoasă solidaritate, nu ura și indiferența care domină (65). Dacă omul ar avea perspectiva morții, dacă ar fi mai filozof, precizăm noi, conflictele, insultele ar dispărea (117). Pentru a susține
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
pentru demonstrație. Aprofundarea, ca în orice eseu, se desfășoară în amploare, nu în adâncime. Profunzimea eseului constă în varietate și ingeniozitate, în strângerea sub aceeași tutelă emblematică a situațiilor celor mai diverse. Unificarea disparatului, coerența arbitrarului recomandă o structură de gânditor, de ideolog. Și Ibrăileanu gândește iubirea, nu o trăiește direct. Dar inventează o formulă atractivă pentru a o comunica, și anume jurnalul epicizat al iubirii. Scenele pot fi înțelese și ca pretext al gândirii, al interpretării, și ca momente, cadre
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
Oricând vei mai avea nevoie de ceva, trebuie doar să-mi strigi numele și voi apărea să-ți îndeplinesc dorința! POVESTITORUL: Mefisto dispare iar din depărtare se apropie un vraci. VRACIUL: Bună ziua, domnule! (strânge mâna lui Faust și apoi spune gânditor) Nu știu de ce simt că ceva nu e în regulă cu dumneata! Ești atât de rece, că parcă nu ai suflet! FAUST: Domnule, vă mărturisesc că tocmai mi-am vândut sufletul diavolului Mefisto, pentru că am vrut să fiu veșnic tânăr
Sceneta "Sensul vie?ii" by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83571_a_84896]
-
observase că spermatozoizii care conțineau cromozomi masculini Înotau mai repede decât cei care conțineau cromozomi feminini. Această afirmație generă o veselie spontană printre proprietarii de restaurante și blănarii adunați În sufrageria noastră. Totuși tatăl meu luă postura sculpturii lui preferate, Gânditorul, a cărei miniatură stătea În celălalt capăt al camerei, pe măsuța de telefon. Deși subiectul fusese adus În discuție În atmosfera de forum deschis a acelor duminici postprandiale, era clar că, În ciuda tonului impersonal al discuției, spermatozoizii despre care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pronunța germanizat unele neologisme: zenzibilizare, conzervativ etc. înjura într-un singur fel: "Tu-i neamul nevoii!" Nu arăta în nici un fel a poet. Toți cei ce-l cunoșteau din scris sânt dezamăgiți când îl întîlnesc: "în general Eminescu era tăcut, gânditor... Figura lui cea plină și dulce de mocan respira blândețea... Nimic nu te putea face să ghicești în el pe marele poet"11. "Eram atât de decepționată - scrie și Mite Kremnitz -, încît mă durea deosebirea 7 Ștefanelli, 1909. 8 Idem
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
al căror secret de fabricație s-a pierdut? îl citez pe Sabato, care-l citează pe Sedar Senghor vorbind despre bătrânii triburilor africane: "Moartea unuia dintre acești bătrâni este ceea ce pentru voi ar fi incendiul unei biblioteci pline de cărțile gânditorilor și ale poeților". Prin moartea lui Doinaș ne-a fost într-adevăr incendiată o mare bibliotecă. Mă străduiesc să-mi aduc aminte când am descoperit poezia lui. Cred că noi n-am studiat la școală "Mistrețul cu colți de argint
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
propria umbră. Nu în performanța lingvistică (de prea multe ori simplu dicteu automat și cel mult un epifenomen al viziunii) trebuie căutată valoarea operei lui, ci în puterea de gândire vizionară, comparabilă, cum s-a mai observat, cu cea a gânditorilor presocratici. S-a reproșat poeziei lui extrapolarea unor concepte și raționamente filozofice și științifice într-un mod "aberant"; adevărul este că astfel de reproșuri nu țin seama de natura gândirii poetice, care nu are nevoie nici de cultură, nici de
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
supărați, nu de-ăștia de-acum, de doi lei bucata. Uite cum s-a petrecut tărășenia. împreună cu un prieten, am locuit acum câțiva ani timp de o săptămână într-un apartament din New York, lăsat nouă de o faimoasă familie de gânditori, prieteni ai prietenului meu. Era, cred, în Lower East Side. Clădirea avea liftier, un tip sinistru, care te privea cu ochi de asasin în serie. Dar nu din cauza lui nu mi-a priit șederea acolo. Apartamentul era spațios, bine mobilat
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]