7,087 matches
-
cu adevărat potențialul la nivelul fenomenului mai amplu și mai complex al intersectării acestor percepții, care, completându-se unele pe altele, dau substanță personajelor și, mai mult decât atât, fundamentează lumea narativă. Capitolul 5 Personajele între model real și construcție imaginară 5.1. Chipul lui Soljenițîn în oglinda ficțiunii. Personajele autobiografice Philippe Lejeune include în categoria scrierilor autobiografice "toate textele de ficțiune în care cititorul poate avea motive să bănuiască, pornind de la asemănări pe care crede că le ghicește, că există
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
transformă încercarea în asceză, în sensul puternic al unei lupte pentru esențial"365. 5.3. Un personaj istoric în caricatură: I.V. Stalin În ce privește problematica personajului de roman în raport cu realitatea extraliterară, teoreticienii insistă asupra ideii că reprezentarea unui individ este realizarea imaginară a unei "ființe de hârtie", și nu manifestarea adevărată a unei persoane. Într-adevăr, oricât de veridică ar fi, în planul ficțiunii, imaginea unei persoane reale, ea rămâne o reprezentare ficțională inevitabil modificată. Acest capitol este consacrat personajului istoric, definit
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
de la fiction, Seuil, Paris, 2001, p. 22). Paul Ricoeur este împotriva înțelegerii globalizante a termenului "ficțiune" înțeles ca sinonim pentru povestire în general și se pronunță în favoarea sensului restrâns de povestire non-referențială, pentru că realizarea proprie povestirii literare, care creează "lumi imaginare", este străină povestirii istorice. (Vezi Paul Ricoeur, Temps et récit, tome I, Seuil, Paris, 1983, p. 133). 45 G. Genette, op. cit., p. 110. 46 I.A. Richards, "Cele două funcții ale limbajului", în Principii ale criticii literare, traducere de Florica
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
LUI A. SOLJENIȚÎN Relațiile interpersonale 2 1 20 21 Un martor incomod al secolului XX: Alexandr Soljenițîn Argument 320 321 Privire generală asupra literaturii concentraționare Mărturia lui Soljenițîn Soljenițîn maestru al prozei Strategii narative Personajele între model real și construcție imaginară Bibliografie Abstract Résumé
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
tot eu. Bine și așa. Cunosc un bandit, turnător la secu și-l cheamă Eminescu. Atunci du-te tu după vin! Nu vreau! Stăm bosumflați și muți. Nicușor mai ridică din cînd în cînd paharul și stoarce cîte o picătură imaginară. La fel face cu sticla. Nu mai am la ce să stau, concluzionează poetul. Atunci ne vedem altădată. Și nu vrei să cobori în beci? Nu! Bine, Costică. Lasă, cobor tot eu. Așa mai vii de acasă. Nicușor revine cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
interjecții. Practic, tremură toată și își pune medalionul. Cum îmi stă? întreabă șters spre Cepoi. Ia nu te mai prosti! Zorzoane pentru indieni. Nimeni nu-l ia în seamă. Cazacioc o invită la dans și se avîntă, după o muzică imaginară. Hai acasă, femeie, strigă domnul Cepoi. Era nervos. Se aștepta la moștenire și cînd colo mîncătorul de cîini era... galant și într-o formă nebună. Nu mă duc pe jos. Du-te tu și adă mașina aici. Cepoi mormăie, protestează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
activitatea sexuală, în fine, trebuie întotdeauna ținut seamă de experiența primară a sacralității Cerului și a fenomenelor cerești și atmosferice. Este una din rarele experiențe care revelează spontan "transcendența" și maiestatea, în plus, ascensiunile extatice ale șamanilor, simbolismul zborului, experiența imaginară a altitudinii ca eliberare de povara greutății contribuie și ele la consacrarea spațiului celest ca sursă și locuință prin excelență a ființelor supraumane: zei, spirite, eroi civilizatori. Dar tot atât de importante și semnificative sunt și "revelațiile" nopții și ale tenebrelor, omorârea
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
al XlX-lea45. Cu atât mai mult, inventivitatea fonetică a trebuit să constituie un izvor inepuizabil de puteri magico-religioase. Chiar înaintea limbajului articulat, vocea omenească era capabilă să transmită informații, ordine sau dorințe, și, de asemenea, să suscite un întreg univers imaginar prin exploziile sale sonore, prin inovațiile sale fonice. E destul să ne gândim la creațiile fabuloase, paramitologice și parapoetice, dar și iconografice, ocazionate de exercițiile preliminare ale șamanilor pregătindu-și călătoria lor extatică, sau de repetiția manfram-unlor în timpul anumitor meditații
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
terestru, în care vânatul abunda și în care noțiunile de bine și rău erau practic necunoscute 8. Exact această lume "paradisiacă" încearcă australienii s-o reactualizeze în timpul anumitor sărbători, când legile și interdicțiile sunt suspendate. 9. Lucru, tehnologie și lumi imaginare Așa cum am spus, în Orientul Apropiat, mai ales în Palestina, mezoliticul marchează o epocă creatoare, păstrându-și, totodată, caracterul său de tranziție între două tipuri de civilizație, aceea a vânătorii și culesului și cea bazată pe cultura cerealelor, în Palestina
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
precum și cele care vor fi executate în neolitic (în primul rând ceramica), toate aceste descoperiri au suscitat mitologii și afabulații paramitologice, și adeseori au întemeiat comportamente rituale. Valoarea empirică a acestor invenții este evidentă. Mai puțin evidentă este importanța activității imaginare declanșate de intimitatea cu diferite modalități ale materiei. Lucrând cu un silex sau cu un ac primitiv, legând piei de animale sau panouri de lemn, pregătind o undiță sau un vârf de săgeată, modelând o statuetă în lut, imaginația decelează
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
creată și continuu îmbogățită prin contactul cu materia se lasă cu greu surprinsă din creațiile figurative sau geometrice ale diferitelor culturi preistorice. Dar ea ne este accesibilă și din experiențele propriei noastre imaginații. Mai ales această continuitate la nivelul activității imaginare ne poate permite să "înțelegem" existența oamenilor trăind în acele epoci îndepărtate. Dar activitatea imaginară a omului preistoric, spre deosebire de aceea a oamenilor din societățile moderne, era înzestrată cu o dimensiune mitologică. Un număr considerabil de figuri supranaturale și episoade mitologice
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
figurative sau geometrice ale diferitelor culturi preistorice. Dar ea ne este accesibilă și din experiențele propriei noastre imaginații. Mai ales această continuitate la nivelul activității imaginare ne poate permite să "înțelegem" existența oamenilor trăind în acele epoci îndepărtate. Dar activitatea imaginară a omului preistoric, spre deosebire de aceea a oamenilor din societățile moderne, era înzestrată cu o dimensiune mitologică. Un număr considerabil de figuri supranaturale și episoade mitologice, pe care le vom întâlni în tradițiile religioase ulterioare, reprezintă foarte probabil "descoperiri" ale epocilor
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Ghilgameș. Romanele arthuriene prezintă o situație analogică: simbolurile și motivele inițiatice abundă, dar este imposibil de hotărât dacă ele sunt solidare cu un scenariu ritual, reprezintă amintiri ale mitologiei celtice sau ale gnosei hermetice sau sunt simple produse ale activității imaginare. Cel puțin, în cazul romanelor arthuriene cunoaștem tradițiile inițiatice care le-au precedat redactarea, în timp ce protoistoria eventualului scenariu inițiatic, implicat în aventurile lui Ghilgameș, nu o cunoaștem. S-a insistat, pe bună dreptate, asupra faptuiui că gândirea religioasă akkadiană pune
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
fabuloase legate de Apollon. Unii din discipolii săi legendari (Abaris, Aristeas) erau "hyperboreeni", și Orfeu era mereu pus în legătură cu Tracia. Dar e vorba de un septentrion care, deși treptat descoperit și explorat, păstra o aura mitologică. Mai ales acest septentrion imaginar a incitat și a hrănit creativitatea mitologică. În favoarea originii asiatice a lui Apollon se invocă faptul că cele mai însemnate lăcașuri de cult se află în Asia: Pătară în Lycia, Didymos în Caria, Claros în lonia etc. Ca atâția alți
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
ai mediologiei", rolul outsider-ilor instituției universitare. Mă gîndesc la Auguste Cochin, istoric relativ obscur, mort la începutul secolului, și mai ales la Walter Benjamin, autorul Operei de artă în era reproducerii mecanizate (1935), omul căruia Malraux îi datorează Muzeul imaginar, lucru trecut sub tăcere. Acest spirit rece și patetic, între atîtea alte previziuni fulgurante, nota cu privire la radio, în josul unei pagini: "Această nouă tehnică va goli teatrele și parlamentele". Benjamin, Traducătorul, omul Tranzițiilor și al Fotografiei, sinucigașul din Port-Bou în 1940
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
textual și out-put-ul cultural. De fapt, în loc de a pune pe tapet distanțarea tipurilor de metode, ele sînt proiectate în obiectul însuși. Sus și jos, în amonte și în aval, înainte și după: categorii periculoase. E o iluzie perseverentă această geografie imaginară a "nivelelor", a "surselor", "ramificațiilor" și "ieșirilor". Sus, totdeauna prea sus, inaccesibilă și pură, țîșnirea unei gîndiri vii, autonome. Jos, noroaie și ape tulburi, încarnări, posteritate, întrebuințări. Între cele două: deformare, degradare, distorsionare. Așadar pe bună dreptate ne lamentăm cu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Dar producția industrială a evenimentului în timp real prin sunet-imagine analogică modifică, așa cum vom vedea, raportul cu timpul trecut (devalorizarea monumentului) și cu viitorul (evanescența posterităților). Această tehnică deopotrivă imaterială inventată de Renașterea italiană suscită de asemenea un alt spațiu imaginar, un alt ambient decît cel dictat de legile perspectivei. Spațiul medieval ierarhiza valorile, spațiul perspectivist e un sistem al mărimilor. Nu vom reveni la optica Evului Mediu, dar e clar că relația noastră vizuală cu lumea nu se mai construiește
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
nici o speranță, nesocotiților, de ajungeți să vă transformați în pulbere? Fie. Dar aveți tablouri acasă, mergeți la Luvru duminica și rugați un pictor să vă facă portretul fără să puteți fi acuzați de idolatrie. Monoteiștilor, ați scăpat ieftin! Muzeul nostru imaginar atîrna de un singur fir, care urcă pînă la Întrupare dar firul a trebuit rupt între 740 și 843 "criza iconoclasmului". Sîntem îndatorați pentru satisfacțiile noastre vizuale bizantinilor care la sinodul Niceea II (787), considerînd icoana drept moneda de schimb
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
a unui colectiv, a unei epoci la expresiile deliberate, la proiecțiile strategice sau la dezbaterile ei explicite? Investițiile afective, pulsionale, sau dimpotrivă, refulările, denegările, anulările, care dau dinamism conținuturilor logice, reprezentărilor inteligenței, nu provin oare din straturile subterane, din străfundurile imaginare care acționează fără știrea autorilor, ca și a cititorilor de carte? Mișcarea indivizilor de culoare în Statele Unite, mișcarea muncitorească în Europa, mișcarea de gherilă în America Latină, mișcările de independență în statele coloniale ca să luăm în calcul fenomenele ideologice contemporane se
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Așa cum există atlase istorice, am putea imagina atlase mediologice care să reconstituie lumile ori geografiile construite de fiecare sistem de comunicare și am vedea poate cum întîrzierile de deplasare și de călătorie modifică în mod simultan spațiul, în același timp imaginar și real, fantasmagoric și efectiv al umanoizilor. E adevărat că începînd cu 1848, grosso modo, viteza de circulație a mesajelor se schimbă în ordinea mărimii în raport cu cea a persoanelor. Dar chiar și după această ruptură capitală datorată telegrafului electric, care
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
un orizont comun, actualitatea etc.). Dar este o unificare fără universal, o mondializare a codurilor locale prin imagine, fără dubla articulare simbolică. 2. Cei care dau tonul sînt, în fiecare epocă, chiar cei care muncesc din umbră, adică operatorii coeziunii imaginare. 3. Întrucît temelia lucrurilor este "suportul suporturilor" sau pietatea socială, ea nu lipsește niciodată, dar nici nu este aceeași întotdeauna. Oamenii rămîn credincioși, dar își schimbă crezul. Formele credibilului și regulile de acreditare se modifică în funcție de suporturile transmisiei și cele
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
pui, curcani neoperabili, care nu au supraviețuit tratamentului aplicat... Veterinarul mi-a pus apoi o întrebare de baraj, ai carte de vizită, mă? Că așa auzise el, că la București oamenii respectabili, serioși, au cărți de vizită, domnule! Conta Bucureștiul imaginar, nu cel real. N-am, bre, carte de vizită, dar am publicat și io o carte, dacă asta vă spune ceva. Vă e de folos ca să mă cântăriți, să mă evaluați. Ce carte ai publicat, tu, mă? Ca și cum faptul ăsta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
măști grotești. Refugierea în imaginarul zoomorf și inventarea propriului adevăr este dovada unei vanități extreme a geniului, care privește de la înălțimi insurmontabile lumea liliputană care-l înconjoară. Orgolios și egocentric, Cantemir se așează pe sine, ca model suprem, în centrul imaginar al lumii; el este “o zeitate”, un erou fantastic, la a cărui altitudine ar aspira “în zadar”, “bieții” oameni “de nimic”. Exemplar excepțional, ființă prinsă dramatic între două lumi - cea mitologic-fantastică, în care totul este posibil sau în orice caz
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]
-
o anticipează pe cea romantică a omului de geniu, care “n-are moarte, dar n-ar nici noroc”. Situându-se însă în contextul fabulei, Cantemir se sustrage condiției sale și oferă o rezolvare, cam forțată, dar perfect credibilă în contextul imaginar, fabulos al basmului pe care și-l inventează ca să poată supraviețui. Persoanele reale, deformate de agresivitatea și intransigența autorului, reprezintă idei antinomice: pe de o parte Puritatea, Adevărul, Dreptatea, pe de altă parte Viclenia, Minciuna, Tirania. Aduse pe terenul de
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]
-
a Hameleonului. Cu cât eforturile în această direcție sunt mai mari iar rezultatele se lasă mai mult așteptate, cu atât locul râsului, triumfător în superioritatea lui, este luat de râsul sarcastic, vehement. Numai astfel Cantemir se poate erija, la modul imaginar, în învingătorul puterii pe care în planul realității nu o poate înfrânge. Numai în vis Hameleonul este lipsit de replică și de putere (în vis puterile sunt diminuate sau chiar anulate). Numai în acest spațiu al fantasticului, loc securizant pentru
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]