4,159 matches
-
optzeci de ani... Are tot combinatul piscicol, pădurea de la Obancea. O parte din ea, cea mai mare, cu stupinele. Restul, dinspre Ghimpătura, au luat-o ai lui Brandabulea, când a fost cu retrocedările. Goncea are și Balta aia unde-a inundat când au făcut barajul. O rață sălbatecă zbură săgetat prin fața lor. Mai s-o loveasă pe Magda în burtă. Se trase speriată la pieptul lui. Șopti speriată: - Zice lumea că a mai rămas unu’ acolo. Unul Chiru. Din neamul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
unor situații și întrebări cu o doză apreciabilă de scepticism, referitoare la reușita demersului didactic. Prima întrebare care îți vine în minte în momentele de neliniște este „Din ce rezultă eșecul școlar? ”, pentru ca mai apoi, potop de reproșuri să-ți inunde conștiința, căutând să scoată la iveală partea de vină a fiecăreia dintre părți - pentru că, indubitabil, două sunt componentele care alcătuiesc și în același timp netezesc drumul spre reușită:cadrul didactic și elevul. Lucrarea de față încearcă să dea câteva răspunsuri
CADRUL DIDACTIC CREATIV IMPLICAT ÎN ACTUL EDUCAŢIONAL by MARIA GEANGU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/481_a_1010]
-
iar oamenii erau mai înțelepți și mai fideli. Semănătorul știa să semene sămânța, ținea la glia lui nu o trăda, la pâinea coaptă în cuptor pe vatră, a mielului sacrificat, nu se despărțea ca râul de albie atunci când grijile îl inundau. * Acum se simte albia deformată de apa timpului prezent. Ne scăldăm în vremuri tulburi, vânăm anotimpuri, furăm bucurii, ne ascundem fiecare de răspunderi. Când vom pleca definitiv luăm cu noi decât o mâna de țărână (dacă mai are cine s-
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
noi decât o mâna de țărână (dacă mai are cine s-o arunce peste noi...) Mi-e greu să te găsesc Mi-e greu să te găsesc în ascunsul trecutului; ar însemna să se deschidă rănile, să sângereze, să-mi inunde sufletul cu suferință și durere... Mi-e greu să te caut acolo unde o cârtiță a săpat un tunel al întâlnirilor secrete, unde amantele îți pregătesc locul de veci. Mi-e greu să te găsesc acolo unde timpul împodobise cândva
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
în jos; Lumea ar călca pe nori, i-ar frământa sub picioare ca pe o pâine. S-ar umple de păcate, călcând peste trupul lui Iisus Hristos. Sub această presiune, cu durere, norii s-ar descărca în cascade, și ar inunda capetele oamenilor: astfel că, din urechi, ochi, nas, gură, ar crește ramuri care să se numească: ură, minciună, lașitate, invidie, răutate... Vreau să merg pe drumul meu, verticală, să am cerul deasupra capului, pământul să-l simt sub picioare, urmele
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
trecut deja cinci luni. Cât timp ați fost împreună? Doi ani și jumătate! Bine, e normal să-i duci dorul, dar pozele astea îți fac mai mult rău! Te distrug! Ai devenit obsedată. Simt cum un val de furie mă inundă și se revarsă din mine. Nu, nici măcar nu pot să sufăr. Nu mai strig, dar vocea mea e atât de fermă încât Davey se ridică, șocat. Nu pot, deoarece nu sunt lăsată s-o fac. La două săptămâni după ce ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
în ochii lui, curajoasă, și i-am spus: —Te iubesc. Nu a auzit nimeni. Patrick s-a uitat la mine speriat și șocat, apoi a spus, la fel de hotărât: —Și eu te iubesc. Inima îmi spărgea pieptul. Valuri de fericire îmi inundau tot corpul. Degetele îmi fremătau de bucurie, ca atinse de un curent electric. Patrick a adăugat foarte serios: Nu aș fi aici dacă nu te-aș iubi. M-am întrebat dacă asta este o încercare să se justifice, să minimalizeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
între ei, mai ales că Finn nu e genul lui Daisy. E destul de chipeș, se potrivește standardelor ei, însă ea preferă tipii mai spilcuiți și mai convingători. Lewis, de exemplu, era genul clasic: un adorator zelos, gata oricând să o inunde cu complimente. În comparație cu el, Finn e direct, nu umblă cu tot felul de prostioare, nu își dă aere și pare cu siguranță mai lipsit de grație. Nu mi-l închipui încercând să aburească o tipă pentru a o aduce în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
De fapt, e un amic al fostului meu prieten, zic cu prefăcută indiferență. Așa l-am cunoscut și ne-am înțeles foarte bine. Se vede. A fost foarte bucuros să te vadă. — Da, e nemaipomenit, îl aprob eu și mă inundă un val de fericire. Mă simt extraordinar să văd că prietenii lui Patrick mă plac pentru ceea ce sunt, nu pentru că aș fi puicuța lui sau a oricăruia dintre ei. Sunt încântată de faptul că prietenia dintre mine și Matt n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
să-l văd pe Jake la Kew, Jake în seara asta, la cină, arătând imposibil de bine. E atât de diferit de Patrick, iar amintirile, care mi-ar fi adus o puternică nostalgie... s-au estompat. Acum simt că mă inundă o ușurare aproape paralizantă. Mă cam temeam, în sinea mea, că nimeni n-o să mă mai atragă vreodată. Știu că sună ridicol, dar eram speriată la culme. Iar acum sunt - îmi verific starea, amintindu-mi cum arăta Jake în seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
o să mă plâng cât de greu e să stau pe spate și să aștept să-mi vină totul de-a gata. Mă întind pe prosop, ca să nu mai fiu tentată să mănânc, și închid ochii. Soarele îmi bate în pleoape, inundându-mi-le cu aur roșiatic. — Tare aș vrea să merg să înot, zic eu, dar sunt prea plină. Nu-i nimic, mă asigură Jake, a început fluxul. Dacă mai aștepți o oră, vine marea la tine. Apa nu e deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
sare inima de frică și îmi dau seama că m-am lipit de Daisy. Ne strângem în brațe reciproc, în timp ce Finn iese valvârtej din bucătărie și un plesnet macabru se aude, probabil din camera de alături. Dintr-odată, mă simt inundată de un val de milă pentru victimele jalnice din filmele cu criminali în serie, pentru victimele care abia au timp să țipe și să se zbată, în timp ce ucigașul cu cagulă pe față se apropie de ele cu un satâr în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
momentul tentativei lor de conștientizare. Simți că... privirea nu-i mai era tulbure, limpezimea îi dădu încredere, încrederea se combină cu o curiozitate fără margini. O foame de a ști, o dorință care ieși din găoacea muțeniei întunecate pe țărmul inundat de lumină a strigătului de a cunoaște. Nu superficial, ca-n răsfoirea mecanică a unei cărți, ci în filigran, aprofundând, răsturnând, nereconstruind, nerăstălmăcind, negând, inventând, închegând fiecare pas, hotărâre, abordare, șlefuite și așezate cu grijă, în creuzetul amestecurilor de imagini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
a moarte, uscatul pocnește ca boaba de strugure, uscatul zemuiește ca mustul, e sângele subțire, albicios, al iederii de care mă agăț, de ce mă lovești, nu tu mă lovești, Mamă, mă lovește vântul și iedera, frunzele uscate pe gura mea inundată de sânge, înecată de strigăte, oprite în gâtlej, pe trahee, în plămânii care cer aer, deschid gura și înghit aer, așa cum peștii înghit aerul-apă, branhiile mele sunt pline de sânge, scuip pe frunzele uscate, sângele care rămâne lucios pe paleta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
prin trimisul lor special, Mama, să-mi săvârșesc pedeapsa de vizionar nesătul de cunoaștere. Suspectată de a avea puteri precognitive, de a aduce imprevizibilul în viața monotonă a brăileanului, ceea ce i-ar tulbura existența, prostia sa calmă i-ar fi inundată de informațiile mele, care ar părea izvorâte din creierul unui nebun, și anume, că viața lui de doi bani ar cântări cât greutatea sa în aur dacă ar ști câtă putere are de a schimba totul. Acesta ar fi biletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
spre fabricile bucăți, spuse cu mândrie: Pentru baricada grâului și-și șterse ceafa groasă cu o basma înflorată. În câteva minute, șeile au fost descărcate și, după puțin timp, Primarul spărgea sticla de șampanie pe noile baricade. Canionul a fost inundat la loc de întuneric, iar Scylla și Caribda și-au închis trecerea. Milioanele de făclii ale grâului pâlpâiau amenințător fără a da semne de retragere. Când noaptea a început să caște de ziuă, i-a luat locul bezna cosmică. Stelele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
putea fi restituită din bucăți, dincolo, s-a trezit orgoliul brăilenilor. Au introdus în combine MP3-uri, în laptop-uri dischetele extraterestre. Au auzit șuierul stelelor în rotirea lor, zgomotul timpului când a țâșnit ca un izvor din Absolut spre a inunda spațiul, nesațul curgerii lui năvalnice, artileria fotonilor prin bezna solidă, urletul disperat al celor care nu puteau să se mai nască. Asociațiile umanitare au pichetat Primăria și au scandat lozinci. Orașul furat/Nu-l vrem duplicat, Un eșantion depui/ Mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Facerea Lumii noastre, cuvântul lui Dumnezeu a fost: TEZĂ. Dar ce trebuia să scriem habar nu aveam. Încă nu ni se făcuse Lumea și capul nostru era moale. Ca să bolborosim viața și sentimentele, ne dureau simțurile. Toate circuitele noastre erau inundate cu haos și noi urma să le dirijăm. Am devenit proprii noștri agenți de circulație, ordonând traficul gândurilor, fluxul nesfârșit al imaginilor izvorâte nu se știe de unde, în același timp cu fluidizarea lor prin aer sau sub Pământ. E drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
pe cap treceau ciornele de la unul la celălalt. Aceasta vedeam numai eu și-ți șopteam la ureche, scrie pe ceva, ca să nu uităm mai târziu, tu însă îți vedeai de calculele tale: Dacă ridicăm la pătrat volumul distanței? Dacă îl inundăm cu părinți, nu cumva nașterea mea e prescrisă? Dacă înmulțim trecerea cu pașii adunați de la început până la sfârșit, nu cumva numărul rezultat e mai mare decât lungimea vieții? Dacă adăugăm și energia depusă în fiecare centimetru de gând, în fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fără să vrea căzut în condițional-optativ: AR FI PUTUT FI, DACĂ AR FI TĂCUT... B ătea un vânt hain pe străzile Brăilei, spulberând frunzele uscate, paharele de plastic, hârtiile și gunoaiele din rigole. Deși seara abia își instalase cortul. Pustiul inundase orașul, lăsând la voia întâmplării să circule doar câinii înfometați. Dintr-o tornadă de gunoaie răsări Nilă, mestecând între roțile dințate ale creierului noi axiome și postulate. Lumina palidă din vitrinele magazinelor desena contururi murdare pe asfaltul răpciugos, Cofetăria "Venus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
teatru sau se duceau la plajă. O Dunăre de pământ mlăștinos în care se scăldau cu plăcere. Erau școli și Poliția Ondinelor precum și Gară, fără trenuri. Chirilă și Halipa mergeau alături de Ondina cu păr albastru, acum gri în apele fluviului inundat de noapte. Intrară într-o piață în care se găseau pești înfipți în cârlige. Li s-a întins o plasă în care fata i-a îndesat toți peștii pedepsiți. Mâncați-i cu bine pentru că au făcut rău! le spuse. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
pătruns agresiv în clasă, înghițind orice foton și umbra astrală a acestora. Întunericul n-a recunoscut decât albeața rochiei Alimentarei aflată acum lângă linia ferată unde aștepta Drezina. Când se simți în siguranță, doar ea și mașina, în pustietatea câmpului inundat de moarte, spuse apăsat: Eu îmi fac datoria! Mai presus de orice! Trebuie să-mi duc misiunea până la capăt! Și porni. Și pentru prima oară, în noaptea înspăimântătoare a secolelor, Povestitorul, privind, se-ncețoșă în propriul său suflet intim, descărcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de griji și de necazuri, de ziua de mâine și de nesiguranța zilei de azi! Asta îmi trebuia! Mi-am trecut mâinile prin păr, obosit, am oftat, cu năduf, mi-am închis ochii și am lăsat frâu liber gândurilor. Mă inunda groaza, teama, speranța, furia, extazul. Toate se împleteau formând o imensă plasă a gândurilor și a sentimentelor, a emoțiilor și trăirilor. Mi-am amintit de unchiul Gros și de cât de puțin semăna cu mama, cu care trebuia să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
care le voiam eu. De ce trebuiau copacii să aibă trunchiul maro, când puteau să-l aibă mov, culoarea care-mi plăcea mie? Și de ce florile trebuiau să fie atât de mici, când puteau să adăpostească o casă mare sub ele, inundând-o cu mirosul lor îmbătător. Era minunat! Era. Am deschis ochii și am dat de realitatea în care mă aflam acum. Nu mai era lumea mea în care să mă refugiez. Nu mai erau legi care să controleze universul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
D și E. Se auzeau ciocănituri din curtea interioară. Coborând spre etajul doi, lumina gălbuie și caldă mă învăluia încet. S-a dat drumul la curent. Neoanele și becurile erau aprinse, poate pentru prima oară de când au fost instalate, și inundau holurile într-o lumină aurie, plăcută. Grupuri de elevi, mai mari sau mai mici, treceau pe lângă mine pe scările dintre etajele unu și doi, nebăgând în seamă că era prima dată când era lumină în acest colegiu. Afară era din ce în ce mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]