5,908 matches
-
dacă cere bani este un profet fals. Nu ispitiți și nici nu judecați orice profet care vorbește în duh, pentru că toate păcatele vor fi iertate, cu excepția acestuia [Mt 12,31]. Însă nu oricine vorbește ca inspirat în duh este și profet, ci numai acela care are obiceiurile Domnului; prin urmare, după comportament se va distinge profetul adevărat de cel fals. Orice profet care învață adevărul, dacă nu face ceea ce predică, este un profet fals. Orice profet recunoscut ca adevărat, să nu
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
care vorbește în duh, pentru că toate păcatele vor fi iertate, cu excepția acestuia [Mt 12,31]. Însă nu oricine vorbește ca inspirat în duh este și profet, ci numai acela care are obiceiurile Domnului; prin urmare, după comportament se va distinge profetul adevărat de cel fals. Orice profet care învață adevărul, dacă nu face ceea ce predică, este un profet fals. Orice profet recunoscut ca adevărat, să nu fie judecat de voi dacă nu vă învață să faceți ceea ce face și el, pentru că
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
păcatele vor fi iertate, cu excepția acestuia [Mt 12,31]. Însă nu oricine vorbește ca inspirat în duh este și profet, ci numai acela care are obiceiurile Domnului; prin urmare, după comportament se va distinge profetul adevărat de cel fals. Orice profet care învață adevărul, dacă nu face ceea ce predică, este un profet fals. Orice profet recunoscut ca adevărat, să nu fie judecat de voi dacă nu vă învață să faceți ceea ce face și el, pentru că el are un motiv din partea lui
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
oricine vorbește ca inspirat în duh este și profet, ci numai acela care are obiceiurile Domnului; prin urmare, după comportament se va distinge profetul adevărat de cel fals. Orice profet care învață adevărul, dacă nu face ceea ce predică, este un profet fals. Orice profet recunoscut ca adevărat, să nu fie judecat de voi dacă nu vă învață să faceți ceea ce face și el, pentru că el are un motiv din partea lui Dumnezeu; la fel au făcut și profeții din vechime. Însă, oricine
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
inspirat în duh este și profet, ci numai acela care are obiceiurile Domnului; prin urmare, după comportament se va distinge profetul adevărat de cel fals. Orice profet care învață adevărul, dacă nu face ceea ce predică, este un profet fals. Orice profet recunoscut ca adevărat, să nu fie judecat de voi dacă nu vă învață să faceți ceea ce face și el, pentru că el are un motiv din partea lui Dumnezeu; la fel au făcut și profeții din vechime. Însă, oricine vă va spune
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
Fericitului Eymard și deducțiile sale logice — 108. Inima lui Isus pentru preoții Săi — 109. A se îndrăgosti de Dumnezeu! — 110. Însetați de a-l iubi pe Isus 101. Sf. Paul îndrăgostit de Isus Cristos «Tu m-ai sedus, Doamne, - spune profetul - și eu m-am lăsat sedus; Tu ești mai puternic decât mine și ai învins» (Ier 20,7). De obicei, Dumnezeu acționează treptat; nu forțează constituția originală a minții celui pe care vrea să-l câștige; îi lasă toată libertatea
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
un făgaș normal, în două-trei luni însă orice alterna‑ tivă era pusă la zid și considerată o formă de trădare națională. Cum s-a întâmplat ? Am povestit, de exemplu, cum ajunseserăm, cu gazetuța noastră, singurul cotidian ieșean, un fel de profeți locali. Și toată lumea ne iubea. Ne construiserăm, în trei-patru săptămâni, o credibilitate și o reputație extraordinare. Ele au dispărut incredibil de repede, practic în momentul în care - dacă nu mă înșel pe 28 ianuarie - a fost acel conflict în București
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
bine pentru o vacanță sortită să-mi șteargă rănile trupești și să-mi redea puterile sufletești". Secretarul boierului îi lămurește Țărăncii, cine este oaspetele ales, sosit cu trenul din Capitala țării: "toți cei mari îl cinstesc, îl cheamă Poetul și profetul Patriei, dar puțini se îngrijesc de aproape de soarta, suferințele și boala lui". Mult mai bine informat, Tânărul, învățătorul din comună, îi detaliază Secretarului personalitatea scriitorului găzduit pe moment în vatra satului: "Personalitatea lui, drama, sărăcia în care știu că a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
s-a născut marea poezie românească modernă. El întruchipează plinătatea limbii noastre. Articolele din "Timpul" îi dovedesc caracterul intransingent, deplin o conștiință amplă a marilor probleme naționale. Eu prevăd, în modestia mea, că avem în el pe marele poet și profet național, cum au avut italienii pe Dante, englezii pe Shakespeare, germanii pe Goethe". În tabloul al doilea al primului act, Poetul e într-un dialog elevat cu Boierul probabil cu avocatul Mandrea (?), pe moșia căruia se află -, care ține să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
dorință a evlaviei sale, a fost ascultată. Pe când se întorcea de la sfântul Părinte Papa Eugeniu al III-lea, fu lovit de o boală grea chiar în Chiaravalle, atunci a înțeles că Dumnezeu vrea să-i îndeplinească dorința, și strigă cu Profetul: “Iată odihna mea pentru totdeauna, eu am ales-o, și eu voi locui aici”. Hotărâre: voi recita oficiul pentru morți cu pătruns duh de credință. Pr. Iosif Duman, (din Luna Noiembrie de D.A. De Gentelles, trad. din italiană, Serafica, Săbăoani
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
cadavre, prin mocirlă, prin bălți cu noroi și sânge. "Aiaia Allah-Allaaah!!!"... "Moldova!!! Moldova!!!" Strigăte. Răcnete.Blesteme. Săgețile vâjâie. Pușcile trăsnesc. Plutește o pâclă înecăcioasă de fum, pulbere și catran. Pe redută la Valea Albă fâlfâie steagul verde cu semilună al Profetului. Osmanlâii se bulucesc peste parapete, valuri-valuri... "Paștele!!! Dumnezăii!!! Anafura!!!" Capetele se rostogolesc cu turban cu tot. Corp la corp. Moldovan cu turc; turc cu moldovan, se tăvălesc în mocirla mustind de sânge, cu degetele încleștate unul în beregata celuilalt, gâfâind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
hălăduie prin țară! Mi-o ard! Mi-o siluiesc! Mi-o robesc! Și... și n-are cine le sta împotrivă cu sabia! Cu pușcile bat să cuprindă cetățile! Pe turnul cel mai înalt al Sucevei, poate, flutură steagul verde al Profetului!... Am luptat singuri... Am murit singuri... Pentru câte sacrificii am făcut, parcă n-am meritat aiastă vitregă și nedreaptă soartă... Dacă nu ne trădau! se dezlănțuie Ștefan. Dacă nu ne părăseau! Dar... dar singuri!... Singuri!... Am făcut ce-am putut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Daniil înfiorat... Sau îl vezi pe Ștefan Voievod "Sabia lui Hristos", "Izbăvitorul Creștinătății!" continuă Ștefan înfierbântat, ironic, hohotind sarcastic, îl vezi în patru labe, lingând papucii Slăvitului Padișah, cerșind îndurare, vânzându-și țara în schimbul tronului pierdut?! Mă prind pe barba Profetului că Mahomed numai capul "spurcatului ghiaur al Moldovei" visează, bineînțeles, dat la sare să nu se împută, umplut cu paie și înfipt în suliță, cu care să deschidă cu mare pohfală alaiul de biruință pe ulițele Stambulului!... Dumnezeule! îngână Daniil
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
moarte, plutesc, se leagănă cețuri, aburi destrămați, tăcere... Stăruie o duhoare înecăcioasă de pulbere, de sânge, de catran... Învălmășite: un cal cu burta în sus; țeava înflorită a unui tun; un chervan răsturnat ce fumega încă; un steag verde al Profetului ce flutura ca o zdreanță pe craca unui arbore mutilat; pământ mocirlit, răvășit de copite, frământat cu sânge; iarbă pârjolită; arme: scuturi, securi, spade, risipite; focuri ce licăresc fumegând printre arbori... În acest imperiu încremenit al morții, o singură viață
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
pe sus și coada pe spinare. Cine ce are cu noi? "Aiasta-i pohta ce-am pohtit!" Chiar mi-a trăsnit un gând, spune surâzând. Îi trimitem Slăvitului Padișah, cu umilința cuvenită -, îi trimitem în dar un steag verde al Profetului, însoțit de o jalbă... și râde, gândindu-se la mutra Padișahului. Tăutule! Peana și calamara! În timp ce-și adună gândurile plimbându-se încoace și încolo, Tăutu își scoate de grabă calamara de la brâu, peana de gâscă de după ureche, pergamentul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
vom fi singuri, Apusul va merge cu noi. Avem înțelegeri, avem tractate. De nu eram noi pavăză, ar fi înțeles pe pielea lor, spune Bodea. O să repezim crailor Europei strigătul de luptă, carte de biruință și ajutor, steaguri de-ale Profetului și câte un osmanlâu, care, prin viul său grai, să mărturisească ce poruncă aveau de la Marele Padișah: "După zdrobirea Moldovei, Süleyman-Pașa avea poruncă să ierneze cu oastea în Polonia, la Camenița; în primăvară, el, Mahomed însuși, cu forțe proaspete, trebuia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
să dea calului ovăz". Pe hartă, a și trecut la cucerirea și împărțirea Lumii în ținuturi ale Islamului: "Dar el Islam"... Știi care e strigătul de luptă al ienicerilor? "Aiaia Mehmet, Mehmet!! Roma!! Roma!!" Să recunoaștem, e un sultan mare. Profeții mincinoase!! izbucnește mânios Alexandru, strângând spătarul unui scaun gata să-l fărâme în pumni. Nu vom îngădui!! Nu zice vorbă mare! Teamă mi-i să nu se adeverească, îi domolește Țamblac avântul eroic. În palatul său de pe malurile Bosforului, privirile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
nu costă nimic. Vând pielea ursului din pădure. Mahomed le promite celor ce mor în luptă, le promite tot ce n-au avut în viață: șapte cadâne pe un picior, toate bunătățile din lume pe săturate, le promite fericirea veșnică. Profeții mincinoase!! izbucnește Alexandru mânios. Îi vom distruge!! Îi vom nimici!! Din fericire pentru popoare, toți acești descreierați pierd simțul realității, și asta îi pierde mai curând sau mai târziu, ca broscoiul acela ce se umflă, se tot umflă și pleznește
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
mai crăpat? i-o retează Ștefan. Hai las-o! Vorbește! Vin! Vin, Măria ta! S-au pornit! Vin cu toată puterea Împărăției! Mă așteptam, șoptește Ștefan, alb, rece. În zorii zilei de 13 mai, din Adrianopole, sub flamura verde a Profetului, povestește Gherasim cu respirația scurtă, Aliotmanul a purces în marș spre Moldova... Cu Mahomed?! întreabă Ștefan scurt. Cu! Ne face cinstea Împăratul turcesc în persoană, se ploconește el cu un zâmbet schimonosit. Și... și câți?! Pe puțin o sută cincizeci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
trec prin foc și sabie! Mi-o sfârtecă! Și mi-o batjocoresc! Și mi-o scaldă în sânge! Și... și n-are cine le sta împotrivă cu sabia!... Pe turnul cel mai înalt al Sucevei, poate flutură steagul verde al Profetului!... De ai mei, cei dragi, n-am nici o știre; sunt, poate, descăpățânați au, mai rău, sunt robi, în lanțuri, pe drumul Stambulului... Și... și, poate, în Scaunul Moldovei se lăfăie "omul turcilor" Alexandru Aron, stirpea ucigașului meu tată!... Pentru câte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
sacrificii am făcut, parcă n-am meritat aiastă vitregă Soartă!... Dacă nu ne trădau! se dezlănțuie Ștefan. Dacă nu ne părăseau! Dar... dar singuri!... Singuri!... Am luptat singuri... Am murit singuri... Turcii fac istoria veacului nostru. Aș vrea să fiu profet mincinos, dar teamă mi-i că va veni vremea când vor simți ascuțișul iataganului pe pielea lor. Atunci, în zadar vor plânge, în zadar își vor mușca pumnii; va fi târziu... prea târziu... Și vor fi singuri... Ce-o să mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
și deschide ochii. Vin!!... Ce spui?! strigă Ștefan înnebunit. Vin?!?! Chiar vin?!?!... se aprinde el, dar brusc se întunecă și glasul se stinge. De unde știi? Haida-de, Sihastre! Păi nu spuneai că n-ai a face cu "Neștiutele Cărări"?... Au ești "profet mincinos"? Daniil zâmbește cu îngăduință: De unde știu?... Știu! Vor buciuma! Când ai trăit mult, vezi și nevăzutul cu ochii minții... Ștefan, muncit, frământat: Nu știu ce să cred... Aș vrea să te cred. "Oaste de strânsură"... Oricum, e târziu, prea târziu... Ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
scrie într-o franceză splendidă. Mulți ani a fost exemplu de gânditor marginalizat, blestemat și pesimist, dar acum textele sale se ridică într-o voce profetică. Aceste paradoxuri îi oferă mai multă strălucire figurii lui Emil Cioran și Pentru Cioran, profetul dezamăgirilor, umanitatea a trăit liniștit numai în vremurile scepticilor. În ciuda restricțiilor, din acele vremi, de a introduce în țară cărți sau articole de sau despre autorii interziși de regimul comunist, am luat cu mine și încă păstrez aceste două pagini
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
Mănescu era primul la care mă așteptam, dar am înțeles repede că altul era "vioara întâi" în problematica externă era Silviu Brucan, care se instalase încă de la început în spațiul fost al M.A.E. și devenise imediat nu numai "profetul viitorului României", ci și supradirectorul de cadre, cel puțin pentru Ministerul Afacerilor Externe, în perioada de cotitură. Guvernul Petre Roman, când s-a constituit, avea legitimitate în rândul populației României prin vestitul pulover, afișat la televiziune încă din ziua când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
îmi vor fi apărut și preocupările politice ale colegilor mei umili și sordizi. Politic eram mai cu interes „informat“ prin Le Temps și poate alte gazete de pe malul Senei de ce se întâmpla acolo, în lumea depărtată, mie mai aproape. Ce profet ar fi cutezat să-mi șoptească la ureche atunci: mai curând decât îți închipui, vei fi și tu unul dintre ei!? Probabil că întrevederea mea cu directorul școlii mi-a atras atenția și m-a făcut curios asupra legionarilor ca
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]