4,744 matches
-
-i așa? O funcționare proastă, accidentală, și coincidență ― din întâmplare ― Înțelegi ce vreau să spun... Ofițerul științific miji ochii, o privi intens. Înainte de a vorbi, Ripley avu grijă ca butelia de metan să fie cât mai departe. Dar Ash nu schiță nici un gest agresiv. Iar nu-i putuse ghici gândurile, să pătrundă dincolo de masca rece. Dacă era vinovat, trebuia să încerce să se debaraseze de ea, când era lipsită de putere, iar Parker într-o stare mai rea. Da, dar, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
căzu lângă a sa, intrând până la cot în terminalul ordinatorului. Țintuită de spaimă, cu inima zbătându-i-se în piept, văzu nu creatura ci o formă și o figură care deveniră în ochii ei la fel de străine ca și entitatea, Ash schiță un zâmbet. Și totuși pe buzele lui răsfrânte nu era nici o urmă de umor. ― Sarcina comandamentului îmi pare că-ți depășește capacitățile. Dar înțeleg că stăpânirea de sine este dificilă în asemenea împrejurări. Îmi închipui că nu poți fi blamată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Îmi spunea el oprindu-se din scrisul rețetei, iar pe de altă parte procurorul aștepta să-i facă dosarul de trimitere În judecată unde risca, pentru crimă, chiar pedeapsa cea mai gravă. MÎinile febrile ale omului În halat alb au schițat o Întrebare În aer. Puteam să fiu indiferent? Apoi ca o concluzie. Și totuși pentru mine nu exista dilemă. M-am luptat cu moartea, Înțelegeți?, m-am luptat două zile și două nopți ca s-o salvez și să ajungă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
matinalului interlocutor, o sprijini de cuierul din vestibul, așteptând ca domnul Vancea să-și scoată geanta de pe umăr, cum obișnuia, s-o atârne pe cuierul din fața oglinzii. Profesorul rămase o clipă locului. Din oglindă, îl scruta privirea severului Tavi. Zâmbi, schiță un salut javrei, scoase geanta de pe umăr, dar se răzgândi. Nu o atârnă, intră cu ea în sufragerie. — Superbă zi, scumpă doamnă. O limpezime, o frăgezime, o șovăială! Nu mă mai săturam să întârzii pe străzi, prin stații, nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de reclame de pe Internet, Download Free Gaming Software, dreptunghiul colorat verde, culoarea jocurilor de noroc și mesajul de la Fatima încadrat în albastru, une grande peste arrivera à l’humanité, o boalè se va abate asupra omenirii, nu pot sè nu schițez un zâmbet atunci când îmi ridic privirea spre jucèușele reclame, Viva Casino - The Best Online Gaming, Care sè fie secretul revelat de la Fatima? Internetul, a doua apocalipsè? Nulle part dans le monde îl y aură commande et Satan regnera leș endroits
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
cu greu sè nu sar la el, sè-l smulg din scaunul meu și sè-l trântesc la podea că sè-l învèț minte și sè-l pun la punct, impertinentul! Dar, stèruind sè-i privesc spatele, ușor arcuit, capul cu pletele blonde, mâinile frumoase schițând deasupra tastaturii mele un balet aerian, delicat, furia din minte începe sè se potoleascè, cèpètând forma unei pulsații care exercitè asupra vezicii o presiune cumplitè, Trebuie sè ajung urgent la baie! NOW! Îmi apuc haină și, grèbit, dupè un salut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
îl am pe Jake, în timp ce bietul Finn e nefericit, singur și dezorientat în camera alăturată. Apoi îmi revin, închid telefonul ca să nu mă mai tenteze să-i dau mesaje lui Jake și mă întorc la Finn. Era omul tău, nu? schițează el un zâmbet. Se vede că ți s-a luminat privirea. Dau din cap. Nu te teme, spune el, n-o să-mi bag gheara în gât că ești fericită. Știu să mă comport și eu cum trebuie. Drept răsplată, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
celor ce o fertilizaseră, Mitică Petrache, scrâșnea seceta pântecului ei neînsămânțat de Mitică Petrache! De aici (ah, Revoluția!), Mioara Alimentară, timp de patru ani, trei săptămâni și două zile își începu, punct cu punct, să-și construiască planul, să-și schițeze traseele, să-și modeleze strategiile, să-și calculeze, cu o eroare nu mai mult de ± 1,8%, metodele penetrării timpului gros de 31 de ani, eliminarea inhibițiilor, superstițiilor și a ceea ce-i mai rămăsese ca rest de plată în această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
moarte. Lovitura de teatru, pe care, peste 13.500 de ani Maria Callas o va expune magistral, îl încântă pe Povestitor; îi venea să joace de bucurie, dar jocului încă nu-i venise timpul. Se așeză comod în fața computerului și schiță cu creionul-laser câteva crochiuri ale viitoarelor transpuneri. Sigur, erau însăilări nesigure fără pretenția de a deranja existența cuiva. Nici nu era obligat să spargă canoanele pe care tot el le inventase. Avea să-și poarte imaginația după cum voia, fără a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
barbă, cu o legendă. Se topea în durerea de atunci, cunoscând încă o dată durerea. Fiecare, atât cel Necunoscut, cât și ea, născută degeaba, își retrăia destinul cu fidelitate matematică. Și încercă să râdă, ea care nu râsese niciodată. Dar nu schiță niciun zâmbet. Râdea lacrima interioară, râdea durerea ghem în piept, cu zbateri în clocot. La urma urmei, viața e ca o declarație de dragoste! strigă ea. Cum poți să râzi, eu am crezut! De asta nu se râde, se auzea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
nici în natură, ci deasupra ei. Un observator. Se zice că numele unui om se oglindește pe fața sa. Oricât de adevărată ar fi fraza aia, eu nu-mi puteam da seama în această situație. Părea să mă aștepte. Nu schița nici un semn că s-ar fi plictisit să stea locului, fără să se clintească deloc. De fapt, părea să nu pară conștient că timpul trecea. Secundele parcă fugeau pe lângă mine, minutele se scurgeau amețitor de repede, iar eu începeam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
loiali dintre combatanți primesc Rombul Argintiu ca recunoaștere a valorii lor. Ai dreptate, zise el împăciutor. Majoritatea timpului sunt în serviciul Guvernului. În seara asta, totuși, nu sunt, așa că nu ești în primejdie. Era de ajuns pentru moment. Vladimir nu schițase nici un gest cum că întrebările mele ar pune în primejdie vreun plan secret. Prin urmare, ori era un actor foarte bun, ori nu era nici un plan pentru a mă prinde în cursă. La urma urmei... nu se știa cine conduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
un om beat. Eram dezgustat de faptul că putea glumi într-un asemenea mod în momentele în care ne aflam. M-a apucat de mână cu o forță supranaturală. M-am întors spre el pregătit să-l înfrunt, dar nu schițase nici un gest de agresiune. În schimb spuse: Ferește-te de ceața oarbă! Ce cauți e în acoperișul lumii! Spunând acestea, îmi dădu drumul și se trânti cu spatele de canapea. Vladimir se ridicase și el și era în spatele meu. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
fața i se coloră rapid. Nu! — Să nu ne pripim, zise Whitey, punându-și mâna pe brațul clientei sale. Aceasta îl împinse furioasă. — Nu! Categoric nu! Refuz! Ce minunat. Ce neașteptat și minunat. — Anticipând refuzul dumneavoastră posibil, continuă Sindler, am schițat o cerere pentru ca tribunalul să ordone aceste teste ... Îi întinse un document lui Whitey. — ... și ne așteptăm ca judecătorul să fie de acord. Nu am mai auzit niciodată ceva de genul ăsta, spuse Whitey, răsfoind paginile. Testare genetică într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
din motive de inabilitate stilistică apare o dioptrie involuntară la ochelarii prin care își filtrează textul. Gheorghe Bălăceanu este un povestitor. Deloc sofisticat și nărăvit la păcatele intrainframeta-textualiste. El povestește, atîta tot, și te ia de mînecă dacă nu ai schițat măcar un surîs la istorisirea lui. Fie că este vorba despre puricii pe care a dormit pînă i-a făcut lați la prima sa gazdă din perioada apostolatului, de bonomia directorului sub care se mai ascunde cîte o lecție de
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
întinderea dealurilor molcome. Fără să stăm prea mult pe gânduri, parcă de teama de a nu pierde acea lumină în care totul părea că face parte dintr-o lume asupra căreia timpul nu-și pusese amprenta, am început amândoi să schițăm febril. în mai puțin de o oră era gata eboșa și începuserăm să punem luminile și umbrele, când, dându-ne binețe, trei țărani au început să încarce liniștiți într-o căruță fânul din căpițe. - Apăi, ce treabă-i asta dacă
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
fiu atât de absorbită de moment, Încât nici măcar să nu observ păianjenul. — Bănuiesc că ți e nu ți-e frică de păianjeni, Îi spun, râzând stresată. Bănuiesc că nu te temi de nimic. Jack ridică evaziv din umeri, iar eu schițez un zâmbet. Chiar așa, nu ți-e frică de absolut nimic ? insist. — Bărbaților adevărați nu le e frică, spune glumind. Nu-mi pot reprima o mică Împunsătură de nemulțumire. Jack e probabil singurul om din lume care nu vorbește aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
bună ziua și, Într-un fel... o luăm de la capăt. — Ne Întrebam ce-ai zice să mergem la anul Împreună Într-o mică vacanță, spune mama. Toți trei. Doar... noi ? spun, privind În jur. — Așa ne-am gândit, doar noi trei. Schițează un surâs. Cred c-ar fi destul de distractiv ! Evident, dacă poți și dacă n-ai alte planuri. Nu ! Mi-ar face plăcere ! zic repede. Chiar aș vrea. Dar... cum rămâne cu... Nici măcar nu sunt În stare să-i pronunț numele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
să intru În programul de protecție a martorilor. Noul meu nume va fi Megan. Nu. Chloe. Chloe de Souza. — Ca să fiu mai exact... e vorba de un copil. Un copil ? Îmi sare iar inima. Are un copil ? — O cheamă Alice. Schițează un zâmbet. Are patru ani. Are o nevastă și o Întreagă familie despre care nu știu nimic, ăsta e secretul lui. Știam eu, știam eu. — Deci, ai... Îmi umezesc buzele uscate. Ai un copil ? — Nu, n-am nici un copil. Jack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
făcură din cap un semn bine știut și după un minut scrutau Împrejurimile și adâncul râpii prin cele două camere video cu raze infraroșii. Vreme de două minute au stat neclintiți dar toate simțurile lor ascuțite erau la pândă. Maiorul schiță un alt semn cu capul și plutonierul descuie și deschise portiera din spate. Verifică și se convinse că bagajul este „normal” și cu un alt semn Își Înștiință superiorul de acea normalitate. Apoi maiorul Întinse o cheie lucioasă și ordonă
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Îndreptă lanterna către cadavrul sângerând, văzu sângele neînchegat care acoperea toată urechea dreaptă, fața, gâtul și umărul, bucăți mici de carne, fragmente de oase și mâna cu degetele crispate. Pumnul stâng era strâns a amenințare iar gura rămăsese interdeschisă și schița un zâmbet dureros. Deodată, Victor se plesni cu palma peste frunte, era un gest de mirare din vremea copilăriei sale, moment În care Vizanti a executat o săritură laterală așa ... pentru orice eventualitate, iar jandarmul de altădată Încerca să-și
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
natural, fără teamă și fără elemente de superficialitate, să fim noi așa cum ne cunoaștem până la această oră. Nu-mi este frică de tine și cu tine. Ca drept dovadă că este așa, Xenia Își apropie botișorul de el, gura ei schițând dorința de a fi sărutată. Va Își aminti ce gură zenzuală are, se apropie lent de acea minune nepământeană și bucuria clipei o trăiră cu intensitatea unui sărut pătimaș și aproape de neînchipuit la doi tineri, chiar foarte tineri. Va i-
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
din cel drept, Îi Închise la loc și iar făcu aceleași mișcări și zărind un chip omenesc lângă el a Încercat un strigăt În care licărea speranța din care Maria desluși: Sorineeee! Sorinuțaaa lu’ tăticu’! Chiupul sleit de puteri a schițat dorința de a se mișca apoi a adormit până a doua zi dimineață. Victor a sosit de la magazin unde se Întărise cu o cinzeacă de rom și o găsi pe Maria incapabilă să spună ce s-a Întâmplat, iar omul
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
când auzi În spatele său bătăi puternice În ușă și o voce puternică: Deschide, imediat! În numele legii! Victor deschise și În sălița scundă intrară, fără să salute, un maior de miliție corpolent, pădurarul Zota și șeful de post Botezatu. Ultimii au schițat o umbră de salut către gazda care Înțelese totul din prima clipă și nu mai aștepta alte explicații. Tăria sa de jandarm Încercat Îl părăsi imediat și sângele nu-i mai curgea prin vene, Înghețase subit. Maiorul privi În sală
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
a exersat iar fata a apreciat „progresul” făcut. L-a privit direct, „Doamne ce ochi!”, și-a tras scaunul mai aproape, a observat hainele curate, a mai cântat un studiu, așa cum l-a numit ea, l-a mai privit direct schițând un zâmbet imperceptibil, i-a luat mâna și i-a arătat poziția normală a pianistului, și, În timp ce cânta, l-a rugat să privească pedalele tocite ale pianinei pentru a prinde rostul lor În interpretare. Rică a ascultat-o și a
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]