7,134 matches
-
cîte puțin. Bineînțeles există și cercetători specializați pe un anumit domeniu și care fac explorare la modul general. Celula de bază al mișcărilor speologice este "Clubul". Cluburile de speologie se regăsesc în orașele din apropierea masivelor calcaroase, în aceste zone organizînd "ture" în weekenduri. La nivel regional sau național ele se pot organiza în federați sau alte tipuri de organizări. Relațiile interspeologi, intercluburi, protecția peșterilor, și alte aspecte sunt scrise în Carta Speo. Aceata există la nivel național (cel puțin în România
Speologie () [Corola-website/Science/322997_a_324326]
-
: The Succession Wars este un joc video de strategie pe ture creat de Jon Van Caneghem care a fost dezvoltat de New World Computing și distribuit de 3DO Company în 1996 pentru MS-DOS. Heroes II a fost desemnat ca fiind al șaselea joc PC cel mai bun de către PC Gamer în
Heroes of Might and Magic II () [Corola-website/Science/322499_a_323828]
-
menționată de doua ori in autobiografia sa. ""Sandalele erau foarte strâns și frumos împletite din papură, și de obicei cu tălpi din piele. Un mic mănunchi de papură era răsucit în jur cu o legătură din papură, care la fiecare tură pătrundea prin marginea mănunchiului precedent. Astfel aceste mănunchiuri succesive erau legate împreună margine cu margine, și cu o suprafață plană deasupra. Aceasta era mărginită circular in același mod. La fabricarea coșurilor exact același principiu era urmat, cu mare atenție. Sandalele
Vestimentația Egiptului Antic () [Corola-website/Science/302843_a_304172]
-
de gin din mîna barmaniței care plutește pe deasupra paharelor de martini. Wakefield se străduiește să nu devină optimist. Optimismul i-ar putea duce de rîpă Întreaga carieră. Frumoasa barmaniță, pe numele ei Mitch, face casa, pregătindu-se să iasă din tură. Se cocoață În poala lui Zamyatin. Ca la un semn, cele două turiste Își dau paharele peste cap și se ridică să plece. — Cum rămîne cu turul de oraș? se roagă rusul. — Poate altădată. Dinții le strălucesc. — Pa, asigurați-vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
ca un puști, la prima lovitură de ciocan. Cu o zi Înainte de plecarea lui Margot, pe Wakefield Îl Încearcă un sentiment neobișnuit. O să-i lipsească atunci cînd va pleca. Mergînd pe străzile Întunecate, după ultimul film, Îi povestește despre șeful turei de noapte din librăria În care a lucrat el, cea mai tristă persoană pe care a Întîlnit-o vreodată. În fiecare după-amiază, tipul acesta mergea la un film și cînd i se termina schimbul, la miezul nopții, mai vedea unul. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
bombănind: — Ar fi trebuit să-mi dau seama că Anna e băgată-n chestia asta. Anna a fost trezită imediat. Și s-a dovedit că bărbatul de la ușă era taximetristul care o adusese pe Anna noaptea trecută. Când își terminase tura, găsise pantoful în spatele scaunelor din față. Iar acum călătorea, ca Făt-Frumos, pe la toate casele pe unde dusese tinere în cursul nopții, încercând să stabilească al cui era pantoful. Iar Anna era, într-adevăr, Cenușăreasa lui. Anna i-a mulțumit plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
care se duce la film de una singură, căreia îi pasă de mediul înconjurător, care e în stare să schimbe o siguranță, care e interesată de aromaterapie, are o grădină de plante medicinale, vorbește fluent italiana, care face săptămânal câteva ture de bazin și care nu are nevoie de un bărbat ca să-și păstreze fragilul respect de sine. Dar adevărul era că nu eram genul ăsta de femeie. Mi-ar fi plăcut să fi fost. Și poate că într-o zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
veni Simona pe lume, lui Costache i se păru că toată casa lui e învăluită în lumină, că peste tot veghează îngeri păzitori, că se simte împlinit și împăcat cu tot ce viața îi așternuse în cale. Cum ieșea din tură alerga spre casă, se spăla îndelung, se primenea și apoi cu fetița pe genunchi, fredona cântecele pe care el le spunea de obicei vântului, pădurilor și întinderilor de la fereastra ovală a locomotivei, privind cu nesaț de-a lungul liniilor ferate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
O cheamă Amanda Hardwick. E aici și naște un copil. Apoi s-a uitat la omul care însă nici nu l-a felicitat și nici n-a dat semne că ar fi înțeles cine e. Paznicul, care ajunsese la capătul turei de douăsprezece ore, a căscat. A coborât cu degetul de-a lungul unui clipboard. A, da, a rostit el tărăgănat într-un final, dar fără să ridice ochii. N-ați ajuns unde trebuie. Sunteți așteptat în Sala Tristeții. De groază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
dintre animalele de casă ale proprietarului. Un câine foarte drăguț. Nu e nici o problemă. —Drăguț? Animalul ăla? Steve Buckley s-a oprit brusc din urcat. Hugo a văzut cu inima strânsă că bărbatul se holba la bestia iadului care făcea ture, cu intenții letale, între sufragerie și hol. Zgâriind parchetul cu ghearele, animalul s-a uitat în sus, pe scară, la Hugo și a mârâit. —E superb, nu? a bolborosit Hugo. E fetiță și o cheamă Elsie, a adăugat el rapid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
și el trebuia plătit. Nu se știe cum, reușisem să-i insuflăm certitudinea că a fura cheile de la mașina lui taică-su și-a ni le-aduce nouă la fiecare două seri e-un lucru normal și prietenesc. Dădeam relaxați ture prin cartier, cu Mihnea la volan, în timp ce Ovidiu urla în spate. Într-o seară, când mișcam mașina pe străduțe, am nimerit peste cine nu trebuia; mai exact, propria Dacie era s-o facă afiș pe doamna Bidileanu pe trecerea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în când cu frații «Brothers». Pare ciudat, dar știu să deschidă gura, uneori articulează cuvinte întregi. Dacă le împingi o damigeană cu vin, povestesc mai ceva ca Rebreanu. Să mai zicem că ieri seară s-a nimerit să-mi fac tura de jogging chiar pe strada Londra și că nu-mi place funinginea. I-am chemat pe la mine, mai fuseseră și-altădată, neinvitați. Am băut ușurel, cu măsură, până a ieșit soarele. Dimineața, eram prieteni, nu doar vecini, ca până atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
unul mare și înalt, imediat îl apuca extazul: „O! Frumos! Admirațiune!“); Asachi făcea „tablonuri“ pe Ceahlău; Russo lăuda toată România (chiar dacă Principatele încă nu se uniseră); Bolintineanu fugea pe-o insulă cu nume de amiral nazist (Canaris); Ion Codru-Drăgușanu dădea ture cu vaporul pe Dunăre; Filimon se plimba cu „omnibusul“ spre „strada ferată“; Alecsandri mergea la borviz și rupea caleașca lângă Mehadia; pe-Odobescu îl apuca foamea în drum spre Snagov; Bălcescu făcea geografie prin pușcării; Ghica trimitea scrisori de la Paris și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
că se taie multe amenzi acolo și primesc și bonificație la salariu. Degeaba le explica șoferul să se potolească, insistau să vadă biletele sau abonamentele. În general, muncitorilor nu le face plăcere să-i bați la cap; când ies din tură, cu-atât mai puțin. Dacă se nimerește și tura de noapte, îi găsești extrem de indispuși. Așa începea prăpădul. Se-auzea o voce: „Ia trage pe dreapta, nea Gicule!“, apoi autobuzul părăsea traseul și-oprea undeva în câmp. Două-trei luni după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
bonificație la salariu. Degeaba le explica șoferul să se potolească, insistau să vadă biletele sau abonamentele. În general, muncitorilor nu le face plăcere să-i bați la cap; când ies din tură, cu-atât mai puțin. Dacă se nimerește și tura de noapte, îi găsești extrem de indispuși. Așa începea prăpădul. Se-auzea o voce: „Ia trage pe dreapta, nea Gicule!“, apoi autobuzul părăsea traseul și-oprea undeva în câmp. Două-trei luni după aia, era liniște, nu mai vedeai picior de controlor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în noiembrie, la 11 noaptea, între Constanța și Mangalia? În Eforie Sud, am ocolit centrul și hotelurile sindicaliștilor. Când trăia nea’ Nicu, debarcau băieții la saună și nămol, câte zece mii odată. Te pomeneai c-a ieșit tot schimbul trei din tură și s-a vărsat pe plajă: cearșaf lângă cearșaf, șlapi peste șlapi, radiodifuzor lângă radiodifuzor. N-aveai loc să arunci un ac. Dacă ajungeai după ora nouă, priveai marea doar din poze sau de sus, prin geamul de la recepție. Oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
suficient de ascuțit ca să țin minte. Fugisem pe depou, la fotbal cu durii cartierului: Relu (vecinul de la colț; făcea lupte greco-romane), Doru (care îi fracturase piciorul unui adversar, în timpul unui meci), Inginerul (un muncitor oarecare de la vagoane, care chiulea din tură; se umfla-n pene când noi, copiii, îi strigam: „Pase! Pase, inginere!“), Dux (handbalist la „Steaua“; numele lui îmi amintea de cărticelele din seria Aventurile submarinului Dox), Noni (juca fotbal la „Sportul studențesc“, la juniori), Pumn-de-Fier (porecla mă scutește de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
halatul comunist care le-acoperea pe trei sferturi. Sfertul ăla rămas ne sucea nouă mințile: am fi sărit cu toții pe el, l-am fi smuls din strânsoarea nemernică a uniformei de lucru și l-am fi supt pe îndelete, în ture, cu schimbul. Leana purta sutien, era obligată. Statul comunist și bărba-su’ (muncitor la „Vulcan“) se ocupau pe rând sau împreună ca ținuta ei să fie decentă. În puținele momente când n-o făcea (adică vara, când strângea halatul într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
piese“ (astea aveau valoare numismatică, de colecție). Se dădeau note, calificative, se distribuiau procente, zgârcit sau cu generozitate. Afacerile mergeau înainte. Se tranzacționau femei întregi sau doar segmente din corpul lor: cutare era „prăpăd“ (calificativ maxim), cutare mergea „de-o tură“ sau „cu perna pe față“ (inutil să mai explic situația). Obțineam randament, eficiență, profit. Carnețelele se umpleau zi și noapte, ca băncile școlii în fiecare an, înainte să le frecăm cu șmirghel. Dacă ar fi fost să ne luăm după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
I-am cules eu pe-amândoi cu Opel-ul. Nu puteam să-l ironizez pe Cezar. Mă îmbrăcam la rândul meu ciudat, când de meci, când ca un vagabond. La cumpărături mergeam în trening și cu-o izotermă. Dacă dădeam o tură la colț, să-mi iau ziarul, se întâmpla să mai ies și-n papuci. Seara, mă plimbam la braț cu Maria prin cartier: tot în trening, cu bentiță pe cap și adidași în picioare. În timpul liber, aveam aspect de infractor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sclipea de podoabe de Crăciun, candelabre din sute de becuri aurii se legănau deasupra marilor magazine. Zona comercială fusese închisă traficului, doar turiștii se plimbau pe-acolo și autobuzul cu grași: 1A. Era o mașină lată, cu burduf, care dădea ture în jurul catedralei și prăvăliilor cu bijuterii. Traseul se întindea pe trei sute de metri și dura cinci minute, îl puteai face în același timp sau chiar mai repede pe jos. Autobuzul cu grași oprea din zece în zece metri, stațiile te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
mă tem.“ Dimineața ne-am trezit devreme și fără chef de vorbă. Am coborât toți trei la bufet, în același timp. Mihnea părea posac, Maria nu zicea nimic, dormise toată noaptea cu spatele la mine. Doar valetul tailandez sau coreean, care dădea ture prin sală cu tăvița cu ceai și cafea cu lapte, părea vesel, zâmbea permanent, fără motiv. Mi-am pipăit buzunarul de la blugi: îndesasem acolo mobilul și-un briceag elvețian. „Tot supărați?“, am căutat să deschid o discuție. Bineînțeles că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
prin care trecea curentul, nu de mini-dispozitivele cibernetice de astăzi. Și-acum, ne întoarcem la Bernhardt Kruger, omul cu bancnotele. Kruger era inginer electronist, nu șef-matrițer. Bancnotele false ieșeau din mâna prizonierilor, nu a lui: oamenii munceau în lagăr în ture de câte douăsprezece ore și nici nu-și imaginau ce-i așteaptă. Când se deplasau dintr-un punct într-altul, le puneau ochelari negri, de stofă, ca la cai sau la condamnații la moarte, să nu vadă unde sunt duși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
lor adâncite sau supraetajate declanșează acțiunea, generând fapte, mișcare, dinamică. În termenii tăi, Robane, e ca și cum ai suprapune Rebreanu peste Hortensia peste Camil. Apropo de Camil, el e cheia poveștii.“ „Cum așa?“, m-am interesat. Mihnea a mai dat o tură în jurul scriitorului. Tipul stătea în continuare imobil, cuminte ca un crenvurști. „Să ne uităm puțin la consecințe. Întotdeauna, cauza se explică prin efect; nu invers. Fiecare gând determină sau generează o acțiune. Până aici, totul e clar. Acumularea de gânduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
tranzacțiile au loc până în ultima clipă. Corect?“ „Tot nu văd legătura.“ „Mi-am luat și eu niște măsuri de precauție.“, l-am anunțat, făcând o mică pauză. N-a spus nimic. „Cât am stat noi de vorbă, am dat o tură pe la Viena. După cum știi, Campionatul Mondial al Amintirilor e-n plină desfășurare. În timp ce tu-mi povesteai cum funcționează viața ta de scriitor, economist, hacker, inspector neuronal sau ce-oi mai fi, eu am jucat pachete mari de-amintiri la Campionat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]