6,679 matches
-
umeri și m-a blocat într-o chingă prietenească. Stai cuminte, mi-a murmurat. îți futem și noi gagica. Nu se întâmplă nimic. Păpădie își desfăcea cureaua. Am început să răcnesc, strângând pumnii, venele gâtului încordate. Zbieram animalic, modulând frecvența, urlam atât de nefiresc, că mi s-a urcat violent la cap ca o beție în viteză rapidă - și am continuat să hohotesc până au dispărut, fugind panicați de partea cealaltă a bălții. Dita se ridicase și se scutura, zâmbind acru
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
neagră și lucioasă, care în prima noapte a făcut salturi peste noi, înfigându-se din când în când deasupra noastră pe când ne rostogoleam pe podea, proptită în niște picioare cu pulpe mai groase și mai musculoase decât ale mele și urlând la tavan. După ce ne-am devorat alchimic juma’ de noapte pe sub Remora, uitând și de tarot, și de oglindă, la urmă, aprinzând o țigară, Ana Ipătescu mi-a șoptit „mul țumesc“, după care a început să plângă că ce proastă
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
Ești așa de frumoasă, că uitându-mă la tine îmi vine piele de găină. Am întins brațul și am făcut piele de găină. Mi-a luat mâna, a verificat și s-a pus să bocească și mai tare. Remora a urlat. Nu e drept să-mi placă un șarlatan ca tine. M-am întins peste ea, smulgându-i țigara și arun când-o în câine. M-a răsturnat, urcându-se ea pe mine. — Ești un mincinos netalentat, mi-a mârâit printre
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
șlapi Adidas, care mi-a răcnit: „Băi, pulă, ce te bagi?“ M-am uitat fix în ochii masculului alfa și l-am informat că mă bag pentru că așa vrea mușchiul meu. M-a examinat rapid, dar bovin, și mi-a urlat sacadat: — Bă, tu ai sânge în instalație? I-am răspuns prompt, umflându-mi pieptul Îcăci așa se face la primate, știu din lecturile de antropologie): — Da, băi, hambârlaie. — Bă, pulă, a răcnit iar, repetându-se dizgrațios - și mi-a trimis
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
privesc calm și îmi torn încă un pahar. — Ce misiune? repetă. — Jan te bănuiește că-i ești infidelă și m-a rugat să încerc să mă culc cu tine, ca să vadă dacă într adevăr îl înșeli cu oricine, așa cum crede. Urlă insulte atât de tare, încât mă trag un pas înapoi. Și tu, odiosule, cum ai putut să accepți așa ceva? Ce prietenie bolnavă e asta? Ce fel de om ești? Un om bun la suflet, care ține la tine. De aia
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
o pârâitură și mare zgomot de fierărie, cum trece prin balustrada podului și se repede adânc, bâltâ căind, în apa morților, dedesubt, apă care s-a închis peste ei, împroșcând cu ură blocurile de pe mal. Atuncea am hohotit și am urlat de mi-am întins venele din gât, și am strâns cartea la piept. Și când am deschis-o, repede, să mă uit în ea înainte să vină ăia să mă salte, am văzut, cu groază, că paginile liniate frumos erau
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
străbătut de o spaimă groasă. Cuvintele îi jucau singure în cap și Celebi își blestemă apucăturile de literat care-l făceau să-și gândească până și groaza în cuvinte. Ar fi dorit spaima cabrată a cailor, ar fi vrut să urle, sfâșiindu-și plămânii și exorcizând tot pământul cu răcnetul său. Pași înceți îi veneau împotrivă. Un șuvoi fierbinte îl străbătu, brobonindu-i fruntea și topindu-i genunchii. Vru să zbiere, dar, uitând totul, ca un animal, se ră suci și țâșni
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
te aflai întâmplător pe stradă la ora aceea din noapte, într-un decembrie friguros, puteai vedea doi insomniaci care străbăteau urbea până n zori, în neștire, purtând pe ei paltoane grele, ude și incomode, gesticulând ca apucații de streche și urlând unul la altul, băgând groaza în animalele noctambule ale orașului. Capitolul VI DUPĂ LUNGI PREUMBLĂRI îI AJUNSE oboseala și frigul pătrunse în măduva oaselor. Undeva în urmă se auzeau copite de cai, bătând ritmic pe caldarâmul uliței. în curând apărură
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
În spatele lui se aprindeau lumini, se ridicau jaluzele, se deschideau ferestre, dând la iveală capete speriate, ciufulite și buimace de somn, dar nimeni nu pricepea ce li se strigă din fugă, căci fiecare prindea câte un fragment scurt care era urlat în dreptul geamului său. Carol alerga bezmetic, gâfâind, cu chipul transfigurat de efort și de un sentiment niciodată știut sau de mult uitat. "Dar oare a existat acest Filip vreodată? Dacă n a existat? Dacă, întorcându mă acum acasă în locul unui
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
căci corturile, maghernițele și toate dughenele trosneau învăluite de un fum gros și devorate de limbi vineții de flăcări care lingeau cerul. Vitele se zbăteau și mugeau îngrozite în obor, târgoveții viermuiau să-și scape marfa cumpărată sau rămasă nevândută, urlând între timp după soațe și copii. Cai înhămați alergau bezmetici cu chervane în flăcări, pârjolind holdele din jur. Urmau să crape într-un târziu, cu crupele arse, cu botul în spume și ochii împietriți de groază. Focul ca o materializare
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
Puțină umezeală m-ar alina. M-aș putea ascunde. Sap. Firele de nisip se mișcă sub mâinile mele. Nu e nisip. Furnici roșii, mari cât unghia, îmi îmbracă trupul. Harnice, rup bucățile mici de carne cu care dispar în nisip. Urlu din răsputeri, dar nu aud nici un sunet. Alerg din nou. Mici obiecte tăioase îmi sângerează tălpile. Sunt scoici. Marea e pe aproape. Câinii m-au ajuns. Mă sfâșie. Nu-i văd. Îi simt doar și îi aud. Alerg. Acum știu
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
afară, dar nu reușeam, pentru că nu reușeam eu să am grijă de copil. Lucrurile au evoluat. Părinții mei m-au ajutat foarte tare. Tatăl copilului a plecat în garsoniera părinților, iar părinții au rămas cu mine și cu Alexandru, care urla tot timpul de mama focului. Pe urmă am început să discutăm cum să-l hrănim. Pe vremea aceea era un fel de lapte praf, Humana, care era mai ușor de suportat pentru el. S-a născut direct cu sindrom de
Poveşti cu scriitoare şi copii by Alina Purcaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1773]
-
n-aveam. Dacă dădeam de vreun vers de Nichita, sau chiar de Mazilescu, nu-mi spuneau absolut nimic. Și m-am apucat să scriu Structura nopții, un poem mare, în șapte părți. Chiar dacă Alexandru se scula după două ore și urla, urla, urla, eu scriam până îmi terminam nebunia. Mama era acolo, lângă el. Ei, și am scris Structura nopții într-o perioadă foarte grea. Nicio clipă nu m-am gândit că scrisul ar putea fi întrerupt de ceva sau că
Poveşti cu scriitoare şi copii by Alina Purcaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1773]
-
aveam. Dacă dădeam de vreun vers de Nichita, sau chiar de Mazilescu, nu-mi spuneau absolut nimic. Și m-am apucat să scriu Structura nopții, un poem mare, în șapte părți. Chiar dacă Alexandru se scula după două ore și urla, urla, urla, eu scriam până îmi terminam nebunia. Mama era acolo, lângă el. Ei, și am scris Structura nopții într-o perioadă foarte grea. Nicio clipă nu m-am gândit că scrisul ar putea fi întrerupt de ceva sau că dragostea
Poveşti cu scriitoare şi copii by Alina Purcaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1773]
-
Dacă dădeam de vreun vers de Nichita, sau chiar de Mazilescu, nu-mi spuneau absolut nimic. Și m-am apucat să scriu Structura nopții, un poem mare, în șapte părți. Chiar dacă Alexandru se scula după două ore și urla, urla, urla, eu scriam până îmi terminam nebunia. Mama era acolo, lângă el. Ei, și am scris Structura nopții într-o perioadă foarte grea. Nicio clipă nu m-am gândit că scrisul ar putea fi întrerupt de ceva sau că dragostea mea
Poveşti cu scriitoare şi copii by Alina Purcaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1773]
-
s-a născut Alexandru. Alexandru s-a născut în 1975, iar în 1977 m-am apucat să scriu Structura nopții, care e un poem mare. Este dedicat surorii mele, Oltea. E scris într-un timp de mare nebunie, când Alexandru urla. Parcul l-am scris în 1987 și l-am publicat în Vatra, pe părți - toate poemele mele mari au șapte părți. Am făcut din „parc“ un teritoriu al meu, ca un animal, mi am marcat teritoriul. Și s-a numit
Poveşti cu scriitoare şi copii by Alina Purcaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1773]
-
fără proprietate. Orice om trebuie să fie considerat proprietar individual ipotetic, chiar dacă nu posedă nimic. Pot să fie ciuperci partidele, dar să binevoiască să respecte doi termeni: țăranul stăpân la sat și întreprinzătorul stăpân în comuna urbană. După aia putem urla ca la terasă. PROȘTI De cele mai multe ori proștii sunt atei, intelectualiști până peste poate, comunitariști și foarte toleranți, în sensul unui dezmăț al libertății. Au o mare rezervă față de cei care vorbesc în termenii credinței și ai națiunii. Proștii reprezintă
322 de vorbe memorabile ale lui Petre Ţuţea by Petre Ţuţea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1381_a_2692]
-
mamă, numai să scapi. Cât timp avem oamenii noștri, care vor ieși din bârlog, ca lupii flămânzi, și pe care nici dracul nu-i știe câți sunt și de unde vor trage, prostimea poate să iasă în stradă, să manifesteze, să urle... Să mai aduc un pahar, doriți și un “pepsi”? Gheorghe întârzie câteva minute. Se întoarse cu o tavă încărcată. Gustări reci, un “Kent”, o sticlă, tot de coniac. Ești încă tânăr, Ghiță, nu ai studiat și nu ai învățat din
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
în grabă, furate de prin alte sate, și le mâncau aproape crude. Rachiul îl beau ca pe apă, apoi dansau în jurul focului, de nu putea dormi nimeni în sat. Și de la armonicele acestora, dar, mai cu seamă, din cauza câinilor care urlau a pustiu toată noaptea... Costache Șufăru a rămas și el fără casă, de fapt, o cocioabă gata oricând să se năruiască, dar din sat nu a plecat. S-a pripășit la un vecin al mamei fraților Tălparu, la început numai
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
o cravată roșie, lesne de observat, căci paltonul, la fel de elegant, tot negru, îl avea descheiat la toți nasturii. E Mazilu, dumnezeii mamei lui de comunist, de spion american! Vrea să-i ia locul domnului Iliescu, huooo! îl informă și, totodată, urlă un domn aflat lângă Petrache. Apoi, un alt bărbat, prezentabil și părând demn de toată încrederea, se simți dator să adauge pentru lămurirea deplină a provincialului: A fost comandantul școlii de ofițeri de securitate Băneasa, din mâinile lui au ieșit
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
domnilor, să ne conducă doctorii?! Dacă ți-a plăcut și medicina, în afara ingineriei, de ce nu te-ai făcut doctor, mama ta de bandit?! Acolo nu ai fi putut fura, nu! Și nu mai puteai conduce mii de oameni!”... Cam așa urla... Frate tău a încercat să mă consoleze. Mi-a mulțumit pentru activitatea desfășurată la Combinat, în numele... nu știu cui, cred că nici el nu știa prea bine, m-a condus până la poartă, iar la plecare mi-a spus încet, cu frică parcă
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
în stradă, apoi am băut toată noaptea și am vorbit singur. Dimineața, a venit frate-meu, nu știu dacă îl mai ții minte. Ne-a găsit îmbrățișații între fotolii, morți amândoi, dar eu de băutură. Când a venit poliția, eu urlam ca un nebun, spunând că am ucis-o. M-au arestat tot atunci, dar noroc de Elvira, strânsese plicul gol de pe masă și-l băgase în buzunarul capotului; să nu lase mizerie în urmă, înainte de a ne otrăvi. Victore, de ce
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
bătrân, așa încât ziua s-a sfârșit cu bine. În mașina unguroaicei au așezat coroanele și pomenile, iar mașina lui Petrache au umplut-o cu băutură. La intrarea în sat, porniră girofarele și sirenele. Câinii, ca la o comandă, începură să urle , iar cei slobozi să o ia la deal, spre pădure.... Curtea era pustie, poarta larg deschisă, iar deasupra ușii de la intrare flutura o pânză neagră. Frații se opriră lângă poartă, parcă fiindu-le frică să mai înainteze. Elena intră plângând
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]
-
pentru moment o tăcere grea, înnebunită, neiertătoare. Cineva întrebă cu oarecare mirare: „Unde e regele?”. O voce șovăielnică încercă un răspuns: „Care? Cel alb, sau cel negru?”. Omul care a pus întrebarea nu pare să fi auzit nimic și izbucnește urlând, ca o fiară încolțită de incendiul savanei: „Unde e regele?!”. Apoi nu s-a mai văzut nimic clar. A fost o năvală furibundă asupra turnului de control. Aeroportul deveni un vacarm imens. Se părea că nu va scăpa nimeni din
Jucătorul by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1257_a_1933]
-
a-și savura și mai bine emoția, o lună mai târziu s-a apucat să trăiască cu un fante cu voce frumoasă. O stâlcea în bătăi, ea țipa ca din gură de șarpe, apoi tipul deschidea fereastra și începea să urle romanța lui preferată: Femei, cât sunteți de frumoase! "Se întrec cu gluma", spuneau vecinii. Dar vă întreb eu, adică de ce se întreceau cu gluma? Bun, toate aparențele erau împotriva baritonului nostru precum și împotriva portăresei. Dar nimic nu dovedește că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]