37,938 matches
-
intitulate Luminile și umbrele circului. Text și desen, al căror autor este Eugen Jebeleanu (8/1939), ca și întreaga rubrică „Cișmigiul cu sticleți”, în care Neagu Rădulescu „recenzează” prin admirabile desene umoristice cărțile unor cunoscuți scriitori. Gust, pricepere și mobilitate spirituală arată și rubricile speciale rezervate celorlalte arte: Virgil Gheorghiu susține comentariul muzical, scriind despre spectacole și despre mari muzicieni, N. Carandino și Traian Șelmaru urmăresc viața teatrală, George Nichita și Ion Zurescu dau cronici și eseuri despre artele plastice, iar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289322_a_290651]
-
caracter de normalitate, oferindu-se chiar soluții pentru uniunile homosexuale, care evident nu fac copii. Confuzia dintre sexe din uniunile homosexuale este interpretată de Biserică și de alți specialiști nu ca o criză a instituției familiei, ci ca o criză spirituală [1, 3]. Totuși, legalizarea căsătoriilor dintre persoane de același sex în alte țări ca și ,,drepturile omului" necesită și ele luate în considerare. Decizia de a fi bărbat sau femeie poate fi una personală, individuală, chiar împotriva tuturor evidențelor de
by Rada Cornelia, Tarcea Monica [Corola-publishinghouse/Science/1094_a_2602]
-
1982 este inclus în Caietul debutanților al Editurii Albatros, iar în 1993 își publică prima carte, Furnicile și oglinda. Colaborează cu versuri la „Contemporanul-Ideea europeană”, „România literară”, „Vatra” ș.a. P. face parte din categoria celor pentru care poezia este exercițiu spiritual, tentativă mereu reluată de captare a ființei, într-un limbaj de maximă densitate și rigoare. Debutul târziu și parcimonia aparițiilor lui publicistice și editoriale se explică prin aceste exigențe. Furnicile și oglinda, carte de sertar, însumând poeme scrise în deceniul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288915_a_290244]
-
turcească ne vorbește despre dualitatea bine - rău, frecvent apărută În textul popular românesc, cu precădere În balada și basm. O a doua antiteza construită de autorul anonim este cea dintre trup și suflet. Voievodul Brâncoveanu este capabil să se ridice spiritual deasupra suferinței pierderii rangului, prin mazilire, a propriilor copii și chiar a propriei vieți la capătul unei Îndelungi torturi, domnitorul fiind jupuit de viu de către turcii criminali. În primele șase versuri ni se oferă câteva informații referitoare la personajul principal
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Florina-Olimpia Lupiș () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92317]
-
Încă de la prima sa lucrare de amploare, Ortodoxie și romano-catolicism în specificul existenței lor istorice (elaborată în 1956 ca teză de licență, dar publicată în volum abia în 1992), se arată preocupat „de a pătrunde esența istoriei și a destinului spiritual românesc”. Medievist, bizantinolog și slavist, Z. asociază informația și sugestiile oferite de comparatism pentru a proiecta originalitatea, puterea de iradiere și supremația culturii române în diverse epoci istorice, mergând până la susținerea ferventă, în anii ’80 ai secolului trecut, a protocronismului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290695_a_292024]
-
moartea lui Alexandru Macedon, continuă cu Istoria epocii elenistice (1996), scrieri în care nu s-a mulțumit cu o simplă înșiruire de evenimente succedate pe vastul teritoriu cucerit de elini, ci a pus în valoare strălucitele lor realizări materiale și spirituale, contribuția lor imensă la cultura omenirii prin dezvoltarea unor discipline ca arhitectura, sculptura, ceramica, medicina, geografia, istoriografia, filosofia, literatura, oratoria, retorica ș.a. Solida formație pe care o are P. s-a manifestat și în activitatea de traducătoare și editoare a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288807_a_290136]
-
internaționale și în cea cunoscută sub numele de Versiunea regelui James . În secțiunea 2 Peter 3:5(b) se afirmă textual: ... "și pământul a fost format din apă și de către apă." Se crede adesea despre apă că ar avea puteri spirituale. În mitologia celtică, de pildă, Sulis este zeița locală a apelor termale; în hinduism, apa este personificată ca o zeiță sub numele de Ganga. De asemenea, diferiți zei pot patrona diferite izvoare, râuri sau lacuri. În mitologiile romană și greacă
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
stadiul actual al tehnicii și cercetării, ceea ce nu a lăsat urme materiale sau efecte perceptibile tinde să nu existe, mai ales În cazul unei arheologii care nu se poate baza pe mărturii scrise. Primele vizate aici sunt activitățile intelectuale sau „spirituale”, pe care, În terminologia de astăzi, le numim religie, știință, filozofie, cu mijloacele lor de expresie, precum limbajul, recitarea, dansul și așa mai departe. În arheologie, În ciuda progresului metodelor de studiu, activitățile imateriale rămân, după cum se știe, cele foarte greu
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Pentru cercetătorii contemporani ai paleoliticului și neoloticului, o unealtă care a fost făcută cu o pricepere neobișnuită sau care a ucis deja cu un succes surprinzător o pradă nu mai este o simplă unealtă, ci un obiect Înzestrat cu forță spirituală sau mana. S-a vorbit despre Qafzeh, dar cochilii perforate și bucăți de argilă s-au găsit și În alte situri israeliene. Strângerea argilei apare devreme În Asia meridională sau În Franța și Ungaria. Au fost scoase la lumină două
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
propriile lor deprinderi. Pe unele continente, de exemplu În Africa, la sud de Sahara, neoliticul nu prinde deloc rădăcini. Iar domesticirea și chiar crearea ideologică a conceptului de „natură” a avut loc În salturi și intermitențe. Mai ales În sfera spirituală nu se observă multe Întreruperi bruște Între paleolitic și neolitic. În zonele de origine a primelor manifestări ale noului mod de viață, ceea ce se distinge este cel mult o dezvoltare accelerată și diversificată, În cadrul căreia apar unele aspecte ideologice pe
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și așa mai departe. Aceste obiecte au devenit ele Însele ipostaze ale anumitor zei, de la care și-au luat uneori numele. Și, viceversa, statuile care Îi reprezintă pe zei dobândesc o natură divină concretă, devin suportul fizic al personalității lor spirituale. Unele plante sunt divinități feminine, În special la marginile deșertului, unde funcția lor este de a garanta o anumită siguranță. Dar forma cea mai tipică pentru Egipt, În ceea ce privește religiozitatea legată de lucrurile concrete, este cea referitoare la animale. Unele animale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
soarele, Raxe "Ra", și se pune Început lumii. Unele texte mitice pot fi datate, altele nu. Dar există o summa a cunoașterii teologice care a fost salvată, din dorința de a supraviețui Într-o lume care Începuse să se transforme spiritual și intelectual. Explicațiile teologice rămân În continuare cele pe care le-am Întâlnit deja atunci când am citit comentariile la capitolul 17 din Cartea Morților. Iată ce conțin explicațiile unui fragment dintr-un papirus cu conținut mitologic 1, În care Îi
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Într-o creatură, la a cărei formare a participat cu vitalitatea sa. a) Atrahasșs - Conform mitului deja menționat al lui Atra¿asșsxe "Atrah~asșs" (tab. I, 223 sqq.), pentru a crea omul și pentru a-l Înnobila cu o parte „spirituală” (edimmu sau eÚemmu), este ucis un zeu. Este vorba despre un zeu important, din moment ce este numit „dotat cu inteligență”. Lectura numelui său este discutabilă: „WE-e-ilaxe "WE-e-ila"” sau „PE-e-ilaxe "PE-e-ila"” sau, mai simplu, „zeul WE/PExe "WE/PE"” ori alte forme
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
contradicție, mesopotamienii au recurs la atribuirea efectelor distructive ale soarelui zeului infernal Nergalxe "Nergal" (cf. subcapitolul 4.4.b). La sumerieni, Utuxe "Utu" este principalul zeu al războiului, În timp ce akkadianul Șamaș este În special lumina solară, luată chiar În sens spiritual: „el cercetează fiecare ungher”; discerne binele de rău; reprezintă dreptatea și legea și Îi pedepsește pe cei care o Încalcă. Este considerat astfel de către legiuitori, precum Hammurabi, care pune să fie reprezentat În poziție de adorație În fața acestui zeu În
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Azagxe "Azag" - demon sumerian, căruia Îi corespunde akkadianul Asakkuxe "Asakku". Este un demon masculin și este văzut ca un demon care provoacă boli. 3) Gidimxe "Gidim" - demon sumerian, căruia Îi corespunde akkadianul Edimmu/ EÚemmu. Este un demon masculin. Reprezintă partea „spirituală” a omului (cf. subcapitolul 5.2c, În legătură cu crearea omului). Având În vedere că reprezintă și ceea ce rămâne din om după moarte și este spectrul („Tontengeist”, „Ghost”, „Revenant”) care poate reveni pentru a tulbura somnul sau viața rudelor vii, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
altele asemănătoare. Despre acest zeu se spune un lucru semnificativ: „era dotat cu inteligență” (rând 223). Devine evident că, potrivit mitului Atra¿asșsxe "Atrah~asșs", omul este un compus: are o parte materială, constituită din argilă (Úiddu/ ÚiÚÚu ), și una spirituală, constituită din carnea și sângele zeului ucis În acest scop. Spiritul edimmu (sau eÚemmu) este semnul (ittu) prezenței zeului și garantează supraviețuirea „spirituală” a omului, chiar și după moarte: este, de asemenea, adevărat, așa cum s-a menționat, că acest „spirit
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Atrah~asșs", omul este un compus: are o parte materială, constituită din argilă (Úiddu/ ÚiÚÚu ), și una spirituală, constituită din carnea și sângele zeului ucis În acest scop. Spiritul edimmu (sau eÚemmu) este semnul (ittu) prezenței zeului și garantează supraviețuirea „spirituală” a omului, chiar și după moarte: este, de asemenea, adevărat, așa cum s-a menționat, că acest „spirit” se poate reface după moartea persoanei care Îl deține (cf. subcapitolul 5.5b). Se poate afirma și că edimmu este „spiritul nemuritor” al
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
ca instituție și În jurul fiecărui filozof se formează o religiozitate filozofică specifică. Ea cuprinde venerarea fondatorului școlii (În special printre epicurei), cultul anumitor eroi sau zeități locale sau care au o funcție de program (Akkademos, Muzele), dar și o pietate mai spirituală și etică. Întrucât și istoria intelectuală (Geistesgeschichte) a religiei romane este influențată de dezvoltările acestui nou mijloc de reflecție și de comunicare umană, putem adăuga aici câteva referiri la persoanele și la doctrinele cele mai importante. c) Xenofan, care - dacă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
care se Întemeiază pe morală și atitudine caritativă, educație și spiritualitate religioasă. Cu toate acestea, nu poate exista o „comunitate” religioasă de „credincioși”, „frați” și „fii” fără prezența unui oficiu care să reunească În sine funcțiile mijlocitorului, maestrului și părintelui spiritual. Așadar În religia romană din epoca republicană și imperială există relativ puține grupuri (collegia) care urmăresc În primul rând și cu precădere scopuri religioase. Credincioșii zeiței Bona Deaxe "Bona Dea" Caelestisxe "Bona Dea Caelestis", de exemplu, se adună Într-un
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
-se pe lucrări anterioare, mai cu seamă ale stoicilor. Prin explicații luate din ordinea naturală (interpretationes physiologicae) el pune zeii statului În legătură cu „teologia naturii” (cf. subcapitolul 4.2b2). Creștinii datorează tradiției iudaice și romane critica pe care o aduc imaginilor. Spirituala ironie pe care Tertullian o formulează În privința fabricării și venerării imaginilor zeilor este luată de la Varro și Seneca (Tertullian, Apologeticum, 12; Minucius Felix, 24, 6 sqq.). Mai târziu, creștinii Își așează icoanele ca „pavăză” pe zidurile orașelor lor asediate; pe
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
internă recunoscută cetăților grecești și ligilor lor. Cu toate acestea, este posibil să vorbim despre elenism ca despre o entitate culturală suficient de omogenă, Întemeiată pe o limbă comună, greaca koinè, formată pe baza dialectului atic, și străbătută de aspirații spirituale și intelectuale comune. Pentru această cultură, componenta religioasă este esențială, și În cazul acestuia putem vorbi tot despre o omogenitate importantă, chiar dacă există În varietate a expresiilor locale și naționale. O asemenea omogenitate este rezultatul interferenței, realizată diferit, după caz
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
comun politeist, cu propriile structuri religioase, cetățeanul grec, fără să-și abandoneze credințele și practicile ancestrale, poate decide În mod autonom să adere la unul sau altul dintre acestea, atunci când consideră că găsește În el garanții și satisfacerea unor exigențe spirituale personale. Individualism și cosmopolitism, așadar, converg În afirmarea unui scenariu religios nou În care, după depășirea barierelor naționale, credințele și cultele se propun liberei alegeri a individului care, deși În anumite măsuri persistă În observarea practicilor cultuale ale patriei sale
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de o parte, și a unor reflecții la nivel teologic, cosmologic și antropologic, de cealaltă parte, acolo unde Însăși filozofia greacă a fost mereu antrenată În diferite moduri În problematica religioasă (Babut, 1974) - a exercitat o acțiune hotărâtoare În istoria spirituală nu numai a Occidentului, ci a Întregii omeniri prin parțiala, dar decisiva ei strămutare În noua experiență creștină. Într-adevăr, realizarea istorică a acesteia din urmă are loc prin acea comparare/confruntare cu cultura păgână contemporană care, fiind rodul elenismului
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
conexiunile lor agrare și htoniene, fie pentru faptul că sunt implicate În istorii dramatice de prezență/absență, suferință/bucurie, viață/moarte, au dobândit dimensiunea ezoterică și inițiatică. Semnificativ este faptul că o asemenea transformare coincide cu unele schimbări sociale și spirituale profunde ale elenismului, atunci când exigența unui contact mai direct cu nivelul divin apare mai puternică și când, după căderea barierelor naționale și după destrămarea legăturilor liniștitoare ce Îl uneau pe individ cu propria comunitate din cetate, omul caută noi forme
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
pământ În cer, așa cum s-a petrecut cu cele două personaje menționate, În special cu Herakles, a cărui dispariție În flăcările rugului Îi confirmă intrarea În Olimpxe "Olimp". Indiciu al unei inovații radicale a acestor scheme și expresie a condițiilor spirituale schimbate ce premerg noua religiozitate elenistică este circumstanța În care tema mitică a ascendenței divine a unui erou este actualizată În cazul lui Alexandru, care deschide drumul procesului complex al formării unui cadru ideologic și ritual ce ține de cultul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]