6,297 matches
-
însoțească orice plan terapeutic creat pentru vârstnici deoarece: există o predispoziție naturală spre depresie, anxietate și tulburări de somn, afecțiuni care vor influența negativ evoluția naturală a bolilor cardiovasculare (inclusiv a celor foarte bine tratate); există o predispoziție naturală spre declin cognitiv care va influența capacitățile bolnavului de a se implica activ în realizarea planului terapeutic;majoritatea vârstnicilor se confruntă cu un declin economico-financiar și de activități sociale (pensie, pierderea unui partener) care vor influența negativ complianța terapeutică și calitatea vieții
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Ioana Dana Alexa, Irina Crăcană () [Corola-publishinghouse/Science/91960_a_92455]
-
influența negativ evoluția naturală a bolilor cardiovasculare (inclusiv a celor foarte bine tratate); există o predispoziție naturală spre declin cognitiv care va influența capacitățile bolnavului de a se implica activ în realizarea planului terapeutic;majoritatea vârstnicilor se confruntă cu un declin economico-financiar și de activități sociale (pensie, pierderea unui partener) care vor influența negativ complianța terapeutică și calitatea vieții. Din aceste motive, planul terapeutic va cuprinde și o latură de susținere psihologică, de evaluare a necesităților și a posibilităților de a
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Ioana Dana Alexa, Irina Crăcană () [Corola-publishinghouse/Science/91960_a_92455]
-
dentare Regională agentul patogen depășește poarta de intrare și afectează vasele limfatice și ganglionii limfatici regionali; poate fi o etapa în dezvoltarea unei infecții sistemice TB limfo granulomatoza veneriana Sistemică acută ciclică septicemică evoluție previzibilă: incubație, invazie, perioada de stare, declin, convalescenta; poate fi urmată de: imunitate durabilă, imunitate de scurta durata (posibile reinfecții) sau persistența agentului patogen în organism gripa rujeola rubeola varicela oreion evoluție neregulată, imprevizibilă, gravă, cu mortalitate ridicată elemente patogenic: poarta de intrare, focar septic primar, prezenta
BOLI INFECŢIOASE ÎN MEDICINA DENTARǍ by Manuela Arbune, Oana - Mirela Potârnichie () [Corola-publishinghouse/Science/403_a_932]
-
debut se atenuează, manifestat prin icter sclerotegumentar, urină hipercromă, scaune decolorate, uneori prurit Sindrom hepatosplenomegalic Sindrom dispeptic Sindrom nervos astenic Sindrom hemoragipar (epistaxis, gingivoragii, menometroragii) Persistența sau intensificarea sindromului dispeptic în perioada de stare anunță o evoluție severă. Perioada de declin se caracterizează prin remisiunea clinică și biologică a manifestărilor din perioada de stare și este urmată de perioada de convalescență. Tabloul clinic poate avea următoarele forme evolutive: anicterice, comune, prelungite, severe sau complicate. Formele prelungite se caracterizează prin persistența și
BOLI INFECŢIOASE ÎN MEDICINA DENTARǍ by Manuela Arbune, Oana - Mirela Potârnichie () [Corola-publishinghouse/Science/403_a_932]
-
America și a 3-a la femei. În următorii 50 de ani, incidența cancerului gastric a scăzut în USA de la 33 la 10 cazuri la 100.000 locuitori la bărbați și de la 30 la 5 la 100.000 femei. În ciuda declinului marcat în țările industrializate cancerul gastric rămâne a 2-a cauză de deces prin cancer. In 1995 la 22800 de cazuri depistate anual cu cancer gastric în America, se înregistra o mortalitate anuală de 14700. Boala este acum rară înainte de
CANCERUL DIGESTIV SUPERIOR. PRINCIPII, CONTROVERSE ȘI OPȚIUNI DE TRATAMENT by MIHAI STOIAN, CRISTIAN BULAT, MIHAELA DAMIAN () [Corola-publishinghouse/Science/402_a_1123]
-
inclusiv melanomul și cel pulmonar. Aceste observații din SUA și Europa au sugerat că adenocarcinomul gastro esofagian și gastric proximal ar avea o patogeneză comună probabil diferită de a cancerelor gastrice distale. Figura 2 : Incidența cancerului gastric în diferite țări Declinul incidenței cancerului gastric pare să fie pe seama scăderii numărului leziunilor de tip intestinal (Lauren) din zonele cu incidență mare (epidemică). 2. Factori de risc Factorii de risc pentru cancerul de esofag Dacă factorii de risc pentru cancerul pavimentos au fost
CANCERUL DIGESTIV SUPERIOR. PRINCIPII, CONTROVERSE ȘI OPȚIUNI DE TRATAMENT by MIHAI STOIAN, CRISTIAN BULAT, MIHAELA DAMIAN () [Corola-publishinghouse/Science/402_a_1123]
-
este dificil de apreciat contribuția relativă a altor factori potențiali: starea sanitară, păstrarea inadecvată a alimentelor, deficitul nutrițional. În contrast evident creșterea adenocarcinomului esofagian distal și al cardiei a fost apreciată la nivelul claselor socio economice mai favorizate, fapt inexplicabil. Declinul marcat al incidenței cancerului gastric în SUA și alte țări avansate sugerează că factorii de mediu, care variază în timp, joacă un rol în patogeneza bolii. Studiile pe populația emigrantă din zone de risc crescut în zone cu risc scăzut
CANCERUL DIGESTIV SUPERIOR. PRINCIPII, CONTROVERSE ȘI OPȚIUNI DE TRATAMENT by MIHAI STOIAN, CRISTIAN BULAT, MIHAELA DAMIAN () [Corola-publishinghouse/Science/402_a_1123]
-
Durand este binecunoscută, iar realizarea autorului este cu atît mai lăudabilă cu cît a reușit să schițeze o viziune de ansamblu asupra unei democrații creștine europene cu momentele sale de succes, efemere sau mai îndelungate, dar și cu perioadele de declin, ceea ce permite cititorului român o înțelegere mai realistă în general a fenomenelor politice interne și externe și în special a pașilor necesari pentru o integrare europeană reușită. SEBASTIAN CHIRUȚĂ Introducere Istoria democrației creștine pune în primul rînd problema definiției. Formula
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
Vatican II, s-a schimbat foarte mult, recunoscînd pluralismul în angajamentele politice ale catolicilor. Totuși, democrația creștină a supraviețuit primei generații care a ajuns la putere, aceea condusă de Konrad Adenauer, Alcide De Gasperi, Robert Schuman, dezmințind oracolele care preziceau declinul acestor partide. Este adevărat că evoluția societății și a Bisericii le-a fost în mod vădit defavorabilă. Totuși, ele au știut, mai puțin MRP-ul în Franța, să-și mențină pozițiile, ba chiar să le consolideze și să demonstreze o
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
și documentul comun din 1972, " Spre o societate conștientă de responsabilitățile ei", unificarea organică realizată în 1975, prin formarea unei federații numite Apelul Creștin-Democrat (CDA). În fruntea sa se afla liderul KVP, Andries Van Agt. Această structură interconfesională a permis declinul fiecăruia dintre partidele confesionale, fără să renunțe la o inspirație clar biblică, rezumată de sloganul electoral scos în față în 1977 "niet bij brood alleen" ("nu numai pîine"). Cu cele 31,9% din voturi și 49 de aleși, el a
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
țara "care a fost cea a precursorilor și pionierilor săi, democrația creștină, în ciuda episoadelor explozive dar scurte, a întîmpinat cele mai multe dificultăți în a se instala, în mod durabil, în realitatea politică". MRP s-a izbit de specificul laic al Franței. Declinul său pînă aproape de dispariție în 1967 se datorează faptului că nu a putut depăși trei tipuri de contradicții. Prima contradicție provine chiar din programul său. În ciuda caracterului progresist, el dădea impresia unui zid de apărare împotriva comunismului. De fapt, între
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
al Educației Naționale (SGEN). În aceste grupuri, ulterior angajate la stînga (mendesism, Frontul Republican în 1956, PSU, CFDT în 1964), ostilitatea față de MRP era clară. "Aerul Franței nu valorează nimic pentru un partid catolic", avea să constate Paul Vignaux 9. Declinul MRP-ului n-a putut fi împiedicat nici de entuziasmul și devotamentul militanților săi, nici de efortul remarcabil de gîndire, rar întîlnit într-un partid politic. Acest efort a fost făcut și de L'Aube pînă în 1952 și mai
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
și ca reacție la invazia pornografiei. Protejarea în primul rînd a familiei și ajutorul acordat lumii a treia i-au adus rezultate de loc neglijabile: 4,1% din voturi în 1973, 5,3% în 1975, dar a intrat rapid în declin, stabilizîndu-se între 2 și 3%. Avînd totuși cinci reprezentanți în Parlament, acesta a intrat în 1982 într-o coaliție de centru-dreapta. În Finlanda, după o tentativă efemeră de partid creștin între 1906 și 1919, a trebuit să se aștepte anul
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
cu care să evaluăm randamentul organismului parlamentar în exercițiul funcțiilor sale specifice și globale. Numai astfel putem discuta, în cunoștință de cauză, dacă și în ce măsură corespund realității repetatele considerații ale cercetătorilor, comentatorilor, politicienilor și chiar ale parlamentarilor, legate de slăbirea, declinul, decadența, eclipsa puterii parlamentelor contemporane"6. Avînd în vedere asemenea exigențe, autorul identifică unele aspecte grave privind degenerarea parlamentarismului contemporan, aspectele pornind din tentațiile transformiste (mai ales în cazul Italiei), dar și exagerările formaliste, ba chiar și pragmatiste. Cînd un
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
dificile și precare. Există diferențe considerabile între regimurile democratice în ceea ce privește participarea electorală, așa cum reiese din tabelul 2.1. În general, participarea electorală este mai degrabă mare, și nu este adevărată afirmația că în ultimii 20 de ani ar exista un declin semnificativ, aproape structural, al electoratelor democratice în afluența lor către urne, nici că ar există o tendință, chiar și foarte redusă, în acest sens. Tabelul 2.1. Procentul mediu al participării la vot pentru Camera inferioară (1960 -1995) Australia (14
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
despre Logica acțiunii colective și analizînd dificultățile de organizare a grupurilor ce susțin interesele generale, comparativ cu grupurile care urmăresc interese mult mai bine definite și delimitate, Olson a formulat o teorie a politicii și a transformării sociale, Creșterea și declinul națiunilor, care pornește de la capacitățile și șansele de organizare a grupurilor. Grupuri și rigiditate socială Nucleul central al teoriei olsoniene lovește din plin în politica grupurilor de interese și în presupusele sale promisiuni, atacînd mai ales ipoteza conform căreia binele
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
cea mai reprezentativă o constituie cazul Italiei. Avem de-a face cu o excepție justificată de tranziția politico-instituțională în curs, cît și de transformările legii electorale. În legătură cu acestea din urmă și cu noua modalitate de competiție politică putem explica atît declinul și dispariția unor partide vechi (mai ales cel socialist și cel democrat-creștin), cît și apariția și afirmarea unor partide noi (în primul rînd Forza Italia). Participare mai puțină Tot la nivelul sistemelor de partide, este necesar să ne oprim și
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
semnalează atît gradul de interes pe care partidele, în ansamblul lor, îl suscită în rîndul electoratului, cît și capacitatea de mobilizare sau intensitatea competiției politico-electorale. În acest sens, este clar că în ultimii treizeci de ani s-a înregistrat un declin al participării electorale. Bineînțeles că am putea găsi diverse explicații plauzibile pentru acest fenomen; una dintre cele mai acceptate este aceea că cetățenii au la dispoziție, astăzi mai mult decît altădată, și alte modalități de participare influentă. Această explicație justificativă
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
și că cine nu votează se implică mult mai rar (excep-tînd Statele Unite) în alte forme de participare. Tocmai din acest motiv este interesant să ne întoarcem la tabelul 2.1, din capitolul al doilea, în care se evidențiază faptul că declinul participării electorale nu este încă suficient de semnificativ, ci destul de marginal și irelevant. În general dacă se exclud Italia și Danemarca [Pedersen 1987], ultima cu un sistem de partide redefinit și reconsolidat în a doua jumătate a anilor '60 toate
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
ale cărei urmări sînt dificil de prevăzut. Indicatori de schimbare Se pot identifica și utiliza cinci indicatori referitori la partide luate separat [Ignazi, 1996]: membrii înscriși în partide; oscilațiile electorale; structurarea votului; selectarea personalului politic și guvernamental; fixarea agendei politice. Declinul înscrierilor în partid Primii doi sînt indicatori elementari, bazați pe date relativ ușor de adunat și care nu se pretează la ambiguități interpretative. Ceilalți trei sînt ceva mai complecși. În general, dintr-o mulțime de cauze, dar mai ales pentru că
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
Ceilalți trei sînt ceva mai complecși. În general, dintr-o mulțime de cauze, dar mai ales pentru că recrutarea membrilor nu este prea profitabilă din punctul de vedere al raportului între costuri și beneficii, majoritatea partidelor au suportat sau acceptat un declin, mai mult sau mai puțin accentuat, sau o substanțială stagnare, în ceea ce privește numărul înscrierilor în partid. (O bună viziune asupra perioadei de evoluție a partidelor de stînga o oferă Bartolini [1982]. Este posibil ca de atunci să fi început un declin
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
declin, mai mult sau mai puțin accentuat, sau o substanțială stagnare, în ceea ce privește numărul înscrierilor în partid. (O bună viziune asupra perioadei de evoluție a partidelor de stînga o oferă Bartolini [1982]. Este posibil ca de atunci să fi început un declin al numărului de membri de partid, așa cum se vede în tabelul 5.3). Tab. 5. 3. Evoluția membrilor de partid, ca procent din electorat, în unele democrații occidentale Țări Primul scrutin Ultimul scrutin Diferența din anii '60 din anii '80
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
cu care să evaluăm randamentul organismului parlamentar în exercițiul funcțiilor sale specifice și globale. Numai astfel putem discuta, în cunoștință de cauză, dacă și în ce măsură corespund realității repetatele considerații ale cercetătorilor, comentatorilor, politicienilor și chiar ale parlamentarilor, legate de slăbirea, declinul, decadența, eclipsa puterii parlamentelor contemporane. Slăbiciune în fața guvernului sau a altor puteri? Declin comparativ cu ce perioadă în care parlamentele erau "puternice" și cu privire la care activități? Eclipsă în favoarea căror altor entități politice? 3.FUNCȚIILE Parlamentele nu fac numai legi și
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
globale. Numai astfel putem discuta, în cunoștință de cauză, dacă și în ce măsură corespund realității repetatele considerații ale cercetătorilor, comentatorilor, politicienilor și chiar ale parlamentarilor, legate de slăbirea, declinul, decadența, eclipsa puterii parlamentelor contemporane. Slăbiciune în fața guvernului sau a altor puteri? Declin comparativ cu ce perioadă în care parlamentele erau "puternice" și cu privire la care activități? Eclipsă în favoarea căror altor entități politice? 3.FUNCȚIILE Parlamentele nu fac numai legi și legile nu sînt făcute numai de parlament. Este cazul să ținem seamă de
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
și exclusivă a parlamentelor cu legislația riscă să abată atenția de la alte funcții importante îndeplinite de parlament. În fine, atîta timp cît va continua identificarea exclusivă a parlamentelor cu funcția legislativă, nu numai că se va vorbi în continuare de declinul parlamentului, dar nu se va putea înțelege adevărata importanță a parlamentului în siste-mele politice democratice și nu va putea exista o concentrare asupra eventualelor reforme ale parlamentului și ale formelor parlamentare de guvernare. Pentru că, pe bună dreptate, parlamentul englez este
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]