5,542 matches
-
casele erau intacte. Majoritatea erau mult mai elegante decît propria lui casă - deși era un om bogat, tatăl lui Jim fusese Întotdeauna un singuratic -aveau cinematografe particulare și saloane de bal. Abandonate de proprietarii lor, Buick și Cadillacuri zăceau În garaje, pe cauciucuri dezumflate. Cu toate astea, dulapurile din cămările lor erau goale, obligîndu-l pe Jim să se hrănească doar cu gustările, rămase după cincizeci de ani de petreceri ale fostului Shanghai. Uneori, după ce găsea o cutie intactă de bomboane de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
În jur tot timpul. Băiete, ce-ai văzut În stadion? Price Îi aruncă o strîmbătură șmecheră. — Puști? Provizii? — Mai multe mașini, explică Jim. Cel puțin cinci Buickuri, două Cadillacuri și un Lincoln Zephyr. — Lasă mașinile! Te-ai născut Într-un garaj? Ce altceva ai mai văzut? — Doar o grămadă de covoare și mobile. — Haine de blană? interveni Tulloch. N-a fost nici o dispoziție În privința asta, locotenente. Dar whiskey scoțian, fiule? Price luă exemplarul din Life din mîna lui Jim. Pentru Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
să poată ajunge la primele șine de tramvai din centrul Bundului, erau prinși Într-un convoi de trăsurici, cu brațele În jurul fetelor de bar care strigau obscenități către codoșii chinezi În mașinile lor Packard dinainte de război, scoase de pe butuci din garajele ascunse din Nanking Road. Trei ecrane de cinematograf, ridicate pe schele de-a lungul Bundului dominau această panoramă a Shanghai-ului. În colaborare cu marina americană, generalul naționalist care era guvernatorul militar al orașului aranjase această continuă prezentare a jurnalelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
unească și înconjurate cu garduri din țăruși de fier sau ziduri joase din cărămidă ce începuseră să se macine. Casele cele mai mari fuseseră împărțite în apartamente improvizate, cu verandele transformate în camere adiționale. Unele aveau în curtea din față garaje metalice și una sau două dintre ele aveau instalate marchize strălucitoare din aluminiu. Era un cartier ce degenerase dintr-un stil victorian în ceva care nu mai semăna cu nimic, un cvartal care trecuse în secolul douăzeci uitat, neglijat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Era un cartier ce degenerase dintr-un stil victorian în ceva care nu mai semăna cu nimic, un cvartal care trecuse în secolul douăzeci uitat, neglijat și cu fonduri foarte limitate. Clădirea pe care o căuta agentul Mancuso era, cu excepția garajelor improvizate, cea mai mică din tot cvartalul, un liliputan de prin anii ’80. În fața verandei agoniza un bananier înghețat, maroniu și amărât, gata să cadă și el la pământ, așa cum se întâmplase de mult timp și cu gardul de fier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și o să-și fractureze șoldul. — Lasă-mi planșeta în pace! Șapte Paradisul Vânzătorilor își avea sediul în ceea ce fusese mai înainte un atelier de reparat automobile de pe Podyras Street, la parterul întunecat al unei clădiri comerciale neocupate în rest. Ușile garajului erau de obicei deschise, umplând nările pietonilor cu un miros usturător de crenvurști fierți și muștar, la care se adăuga cel de ciment îmbibat timp de mulți ani cu lubrifianții și uleiurile de motor care se scurseseră din toate tipurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
timp de mulți ani cu lubrifianții și uleiurile de motor care se scurseseră din toate tipurile de mașini. Miasma care ieșea din Paradisul Vânzătorilor îl făcea uneori pe trecătorul perplex și copleșit să privească prin ușa deschisă spre întunericul din garaj. Acolo, ochii lui se opreau asupra unui șir lung de crenvurști de proastă calitate, expuși călare pe anvelope de bicicletă. Nu puteai spune că e o colecție impresionantă. Mulți dintre crenvurști erau zbârciți. Iar unul turtit zăcea căzut pe o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Iar unul turtit zăcea căzut pe o parte, cu o roată stând orizontal deasupra lui. Accident de circulație. Printre pietonii de după-amiază, care treceau grăbiți pe lângă Paradisul Vânzătorilor, pășea în mers legănat o siluetă formidabilă. Era Ignatius. Oprindu-se în dreptul garajului îngust, adulmecă exalațiile Paradisului cu deosebită plăcere, țepii de păr care îi ieșeau din nări analizând, catalogând și clasificând mirosurile distincte de crenvurșt, muștar și lubrifiant. Inspirând adânc, se întrebă dacă nu simte și o mireasmă mai suavă, aroma delicată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
mai suavă, aroma delicată a chiflelor calde. Privind la ceasul de mână pe care un Mickey Mouse cu brațe înmănușate indica orele, constată că prânzise doar cu o oră în urmă. Totuși, ciudatele arome îi lăsau gura apă. Intră în garaj și privi împrejur. Într-un colț, un bătrân fierbea crenvurști într-o oală mare, de cantină, ale cărei dimensiuni făceau să pară neînsemnat arzătorul cu gaze pe care era așezată. — Scuzați-mă, domnule, i se adresă Ignatius, vindeți aici și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
nu îmi surâde deloc. Bătrânul privi spre Ignatius, apoi spre oala uriașă, arzătorul de gaz și cărucioarele hârbuite. Aș putea să te angajez chiar aici, propuse el. — Îți mulțumesc foarte mult, spuse condescendent Ignatius. Totuși nu aș putea lucra aici. Garajul acesta este foarte umed și eu sunt predispus, printre multe altele, și la maladii respiratorii. — N-ai lucra aici, băiete. M-am gândit c-ai putea să fii vânzător. — Cum? mugi Ignatius. Afară, în ploaie și zăpadă, cât e ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
mă duc în anumite locuri și să mă văd cu diverși oameni. Foarte bine, spuse bătrânul ferm. Plătește-mi atunci dolarul pentru cârnăciorii pe care i-ai mâncat. — Mă tem că va trebui să rămână pe spezele firmei. Sau ale garajului, cum vrei să-i spui. Maică-mea, care e un fel de Miss Marple, a descoperit ieri-seară la mine în buzunare cotoarele mai multor bilete de cinema și azi nu mi-a mai dat decât bani pentru transport. — Chem poliția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
este? Vreo mitralieră? — Aici găsești muștar și sos picant de roșii. — Ei bine, am să încerc pentru puțin timp, deși s-ar putea să vând cuiva lichidul de încălzit, înainte de-a ajunge prea departe. Bătrânul împinse căruciorul până în ușa garajului și spuse: — E în regulă. Hai, dă-i drumul. — Mulțumesc foarte mult, spuse Ignatius și împinse pe trotuar crenvurștiul mare de tablă pus pe roți. Voi fi înapoi exact peste o oră. — Coboară de pe trotuar cu căruciorul ăla. — Sper că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
înainte de a străbate ultima etapă a călătoriei. După ce mai făcu o cotitură și văzu firma pe care scria Paradisul Vânzătorilor atârnând deasupra trotuarului într-un colț al străzii Poydras, începu să pășească ceva mai vioi și ajunse gâfâind în ușa garajului. — Ajutor! strigă el respirând din greu și împingând crenvurștiul de tablă peste pragul de ciment al garajului. — Ce s-a întâmplat, omule? Parcă ne-am înțeles să rămâi afară o oră întreagă. — Avem noroc amândoi că m-am întors și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
scria Paradisul Vânzătorilor atârnând deasupra trotuarului într-un colț al străzii Poydras, începu să pășească ceva mai vioi și ajunse gâfâind în ușa garajului. — Ajutor! strigă el respirând din greu și împingând crenvurștiul de tablă peste pragul de ciment al garajului. — Ce s-a întâmplat, omule? Parcă ne-am înțeles să rămâi afară o oră întreagă. — Avem noroc amândoi că m-am întors și așa. Mă tem că iar au atacat. — Cine? — Bandele. Oricine ar fi ele. Privește-mi mâinile! Ignatius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
o plângere-mpotriva ta, Reilly, de la Departamentu’ Sănătății. — Asta-i tot? După expresia feței tale mi-am închipuit că ai avut o criză de epilepsie, îi spuse Ignatius domnului Clyde, cu gura plină de hot dog, în timp ce împingea căruciorul în garaj. Mi-e și teamă să ghicesc ce fel de plângere ar fi putut să fie și de unde a pornit. Te asigur că sunt cum nu se poate mai curat. Obiceiurile mele intime nu lasă nimic de dorit. Nefiind purtătorul nici unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
mâncase, suma cu care urma să se întoarcă acasă era exact un dolar și douăzeci și cinci de cenți. — De fapt am devenit clientul tău cel mai bun. Domnul Clyde își înfipse furculița în fularul vânzătorului Reilly, poruncindu-i să iasă din garaj și îl amenință că îl va da afară dacă nu va veni devreme a doua zi dimineață ca să înceapă lucrul în Cartierul Francez. Ignatius, prost dispus, luă troleibuzul spre casă, râgâind cu atâta violență și aromă de Paradis încât, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
un costum aproximativ de pirat, un prinos adus de Paradisul Vânzătorilor folclorului și istoriei orașului New Orleans, o încercare a lui Clyde de a uni crenvurștii cu legendele creole. Clyde m-a obligat să-l probez și eu, acolo, în garaj. Fusese firește confecționat pentru statura ofticoasă și subdezvoltată a vânzătorului dinaintea mea și oricât am tras, am întins de el și mi-am supt pieptul, a fost cu neputință ca trupul meu musculos să încapă în el. Din cauza aceasta s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
capul de cărucior, am strigat de jos, cu o voce amicală: „Ai câștigat, domnule!“ Apoi am mulțumit scumpei bătrâne Fortuna pentru că m-a smuls din ghearele unei morți produse de o furculiță ruginită. Mi-am împins repede căruciorul afară din garaj și am pornit spre Cartier. În drum, pietonii aruncau priviri admirative semi-costumului meu. Hangerul mi se lovea ritmic de șold, cercelul se legăna în lobul urechii, eșarfa roșie de satin strălucea în soare destul de tare ca să atragă un taur. Străbăteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
aproape gata să sfârșească vânzând din ușă în ușă pastile împotriva gândacilor. Inima li s-ar frânge dacă ar ști cu câtă neglijență le-a mânuit tatăl lor averea. * George hotărâse să stea la pândă pe Podyras Street, vizavi de garajul unde se afla Paradisul Vânzătorilor. Își amintise numele scris pe cărucior și căutase adresa punctului de desfacere. Toată dimineața îl așteptase pe vânzătorul acela mare, care însă nu-și făcu apariția. Fusese oare concediat pentru că îl înjunghiase pe poponar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Omul putea fi un excelent paravan. Și nici n-ar fi avut habar de ce se întâmplă. Părea totuși om cu carte. În cele din urmă, puțin după ora unu, un halat alb se rostogoli din troleibuz și dădu buzna în garaj. După câteva minute, ciudatul negustor își împingea căruciorul afară pe stradă. Tot mai purta cercelul, eșarfa și sabia de abordaj, observă George. Făceau probabil parte din inventarul lui de vânzător. Îți dădeai seama, după felul cum vorbea, că pierduse mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
pregătit să se pună bine cu el folosindu-se tocmai de educația aleasă pe care părea s-o aibă. Aceasta și banii aveau probabil să-l înduplece să-i închirieze compartimentul pentru chifle. Apoi un bătrân își scoase capul din garaj, alergă după vânzător și-l lovi în spate cu furculița lungă pe care o avea în mână. Mișcă mai iute, maimuțoiule! îl grăbi bătrânul. Și-așa ai întârziat. E după-amiază. Ai sau n-ai de gând să aduci azi vreun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
afurisita aia de fată care ți-e prietenă. Ș-acu’ pleacă de-aici, babuinule. Vreau minimu’ cinci dolari azi de la tine. Împins de bătrân, vânzătorul porni spre colțul străzii și dispăru pe St. Charles Street. După ce bătrânul se reîntoarse în garaj, George se luă și el după cărucior. Fără să știe că-i urmărit, Ignatius împingea căruciorul în direcție opusă traficului, pe St. Charles Street, spre Cartierul Francez. Stătuse atât de târziu în noaptea precedentă ca să pregătească discursul pentru întrunirea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Când tatăl s-ar reîntoarce de la muncă, întreaga familie ar tăbărî pe el și l-ar lega pentru motivul că este destul de tâmpit ca să muncească ziua întreagă să-i întrețină. Rudele bătrâne și cicălitoare ar fi legate în lanțuri în garaj. Li s-ar dezlega mâinile doar o dată pe lună ca să poată semna cecurile de la asigurările sociale. Cătușele și lanțurile ar oferi tuturor o viață mai bună. Trebuie să comentez pe larg acest lucru în însemnările și notele mele. — O, Doamne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și bolboroseau. Dacă Reilly ar fi încercat să apară din nou la Paradisul Vânzătorilor, chiar că i-ar fi înfipt furculița în gât. Dar mai erau halatele și accesoriile de pirat pe care Reilly le scosese probabil pe furiș din garaj, în după-amiaza trecută. Va trebui totuși să ia legătura cu maimuțoiul, cel puțin ca să-i spună să nu mai dea pe acolo. Nu te poți aștepta de la un animal ca Reilly să-ți înapoieze uniformele. Domnul Clyde telefonă de mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
fata aia schiloadă, sau cine o mai fi fost, de i-a crescut faima în toată lumea. În timp ce doamna Levy își acoperea ochii cu straturi succesive de fard acvamarin, ca să pornească în misiunea ei de binefacere, el scoase mașina sport din garajul monumental pentru trei automobile, construit ca pentru a fi un șopron rustic de ținut trăsurile și așteptă, privind spre apele calme, ușor încrețite ale golfului. Din când în când, mici săgeți de arsuri stomacale îi străbăteau pieptul. Reilly trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]