4,596 matches
-
Grăbindu-se să se pună în slujba împăratului lor, ofițerii pe care îi lăsase să organizeze Rezistența veniseră unul câte unul și-i spuseseră fără excepție împăratului că hangarele cu navete, arsenalele și, mai ales, depozitele secrete de austral, erau intacte. Se formase rapid un corp expediționar care nimicise cu explozii atomice, în doar câteva zeci de minute, Noua Moscovă, așezarea pe care clonele o construiseră la câteva sute de kilometri de Klemplant, pe valea unui fluviu liniștit. Bella urmărise tot
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
a lungul unduirilor leneșe ale terenului; trecând prin vaduri, ieșind în rariști nu prea întinse, năvălind ca un roi de lăcuste prin sate deja devastate și complet părăsite. Nu era o înfrângere: deși cedase terenul în fața Aurelianei, armata își păstrase intactă capacitatea de luptă și se îndrepta în marș forțat către Sena. Toate căpeteniile repetau că Atila avea deja limpede în minte unde avea să se oprească pentru a da bătălia și că alte forțe, răspândite pe întreg teritoriul, se adunau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
din culorile lor, dorul. Titus Hotnog a scris o proză profund și evoluat lirică, fiind Îndrăgostit de poezie și de muzică. A scris-o aproape șoptit, ca și cum ar fi cântat din flaut Între florile lui din Tătărași. Ștefan a păstrat intactă moștenirea: asprimea frumoasă a muncii țărănești, demnitatea dascălului fruntaș În toate ale satului, finețea sufletească a profesorului-scriitor, pentru care modestia constituia prima calitate. Din toate a rezultat o artă de neasemuită duioșie, filtrată prin sensibilitate bogată În armonii interioare. De
Ştefan Hotnog (1920-1993) Mirajul by Ivona Elena Aramă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/384_a_1203]
-
autorul Amintirilor din copilărie. "Acest moldovean scria Eugen Schileru în 1967 împletește vigoarea cu molcomia, bucuria vizuală fiind pentru el trambulina care-l proiectează în reflecție. [...] Arta lui Adam Bălțatu, artă pe care nu numai că timpul a lăsat-o intactă, dar ne-a revelat-o mai bine, deși pare simplă, ascunde o mare dificultate. Căci ea e cântecul izvorât din ceea ce Schiller numea "eine schöne Seele"4. Născut la Huși în aprilie 1899, într-o familie de podgoreni, care ulterior
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
și să îmbrace, dintr-un salariu cu care îi e imposibil să facă față, cei patru copii pe care a fost obligat să-i aducă pe lume. Măsura e nu numai inechitabilă, ci de-a dreptul revoltătoare, fiindcă ea lasă intactă pensia de 8.000-9.000 de lei a celor din fosta nomenclatură (și acumulările făcute din ea care pot fi investite în vederea unor noi câștiguri) și izbește, în mod dureros, în suma de înmormântare a țăranului cu pensie de la CAP
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
ruta Ogikubo-Ikebukuro, linia Marunouchi, la stația Shinjuku, în al cincilea vagon din față. A înțepat de mai multe ori cu vârful umbrelei pungile cu sarin, acoperite cu ziare, de pe podea. Totuși, doar o pungă a fost găurită. Cealaltă a rămas intactă. Dacă ambele pachete s-ar fi desfăcut, probabil că ar fi fost mult mai multe victime umane. A coborât la Yotsuya și a spălat vârful umbrelei, murdar de lichid sarin, la o toaletă din apropierea casei de bilete. Apoi s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
și capul? Da. Am mereu astfel de dureri. Nu de asta îmi făceam probleme. În drum spre firmă, am luat un medicament și l-am vomitat imediat. Deoarece nu mai aveam nimic în stomc, am vomitat apă. Am scos medicamentul intact. La știri dădeau din ce în ce mai multe amănunte. La stația Kodemmachō două persoane își pierduseră viața, la Spitalul Sfântul Luca fuseseră transportate 80 de victime. Am sunat la poliție și i-am întrebat la ce spital îmi recomandau să mă duc. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
din suflet ca aceste rugăciuni lipsite de vlagă, să-și găsească un locușor undeva în lumea asta și să fie primite - chiar dacă prezența lor va fi trecută cu vederea. „Ce bine ar fi dacă aș putea să-ți dau înapoi intacte lucrurile primite de la tine...“ 5 ianuarie 1997 Partea a doua Locul care a fost promis Un bătrân s-a trezit în propria moarte Mark Strand Acesta este locul care mi-a fost promis când am adormit. Luat când m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
am ținut ochii strîns închiși și bărbia în piept, tot am simțit o șarjă de scîntei trecînd pe lîngă noi ca într-un foc de artificii. Bineînțeles că parbrizul și geamurile portierelor s-au făcut țăndări. Luneta însă a rămas intactă ca prin minune. N-am oprit decît la vreun kilometru mai încolo, ajunsesem deja în Ghencea, deci trecusem peste ce fusese mai greu fără să facem deloc vîlvă în jurul nostru. Am coborît amîndoi curioși să vedem cum arăta caroseria pe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
schimb, ceva despre seif. Era deschis sau Închis? — Deschis. Făcu o pauză. Știi, e interesant, nici măcar nu m-ai Întrebat cum a fost deschis. Ceea ce mă face să bănuiesc că știi deja că, În afară de un pic de pârjoleală, seiful era intact; dacă o fi fost deschis În mod ilegal, atunci acest lucru a fost făcut de cineva care chiar știa ce face. Un seif Stockinger nu e o simplă jucărie. — Amprente erau? Illmann clătină din cap: — Era mult prea pârjolit ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
-l de câte un braț pe bătrân, l-am tras Înapoi. Țineți-l, țineți-l! țipă Roșcovanul. Își Îndreptă vesta și Încercă să-și controleze indignarea Îndreptățită. Privi apoi scurt În jurul persoanei sale, ca și cum verifica dacă demnitatea lui e Încă intactă. Six continuă să strige: — Fiica mea, ce i-ați făcut fiicei mele? Gangsterul se Încruntă și se uită Întrebător la mine: — Despre ce dracu’ vorbește? — Cei doi oamneni pe care băieții tăi i-a luat pe sus din casa de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Își are aceeași sursă ca liniștea interioară atunci când ființa sa fiziologică e primejduită: certitudinea că bătălia hotărâtoare se va da, pentru el, pe alt plan - acela al creației - și În vederea acelei bătălii Își menajează el forțele pentru a le păstra intacte”. În pofida nu puținelor resentimente și amintiri Înveninate și deși abia izbutea doi pași fără susținere, Paul Georgescu se dusese totuși la Muzeul literaturii, unde era expus cadavrul lui Marin Preda. A stat acolo, câteva minute, În picioare! (el, În picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Boulder, făcuse pentru scurt timp până și pe militanta antiglobalizare, scandând sloganuri protestatare cu un zel care nu putea ascunde simțul ei profund al ridicolului. Ar fi rămas acasă pentru totdeauna, s-ar fi dedicat cauzei de a-și păstra intactă familia, dacă n-ar fi fost familia ei. Acum, celălalt vlăstar al familiei zăcea lângă ea, inert, incapabil să-i respingă serviciile. Doctorul îi montă fratelui ei un robinet metalic în creier, secându-l. Monstruos, dar eficient. Presiunea din craniul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mamiferul. Buzele ei se mișcau în timp ce el vorbea, îngânându-l. Nu se putea abține. —Și la fratele meu? Doctorul Hayes deveni prudent. —Asta-i mai greu de spus. Nu vedem nici o leziune clară. Există activitate. Reglare. Hipocampul și amigdala par intacte, dar am văzut o oarecare inflamație a amigdalei - locul unde se formează câteva emoții negative, cum ar fi frica. Vreți să spuneți că fratelui meu îi este frică? Prinse aripi la vorbele liniștitoare ale medicului, încântată. Mark simțea. Frică sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
că ești ea. Își recunoaște prietenii. Vă recunoaște pe dumneavoastră. Cum poate să recunoască niște străini, dar nu... Suferindul de Capgras îi confundă aproape întotdeauna pe cei dragi. Mama sau tata. Soția. Partea din creierul lui care recunoaște fețele e intactă. La fel și memoria lui. Dar partea care procesează asocierile emoționale a fost cumva deconectată. Nu i se pare că sunt sora lui? Ce vede când se uită la mine? — Vede ceea ce a văzut dintotdeauna. Doar că nu... te simte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
busolă. Neil șovăise, apoi se aruncase. Mâna i se izbise de oglindă. Pipăise orbește geamul, căutând chiar și pe spate. Weber îl întrebase ce face. Neil insistase că talismanul se afla „înăuntrul oglinzii“. Știa ce sunt oglinzile; atacul îi lăsase intactă partea asta. Știa că e o nebunie să-ți închipui că talismanul poate fi înăuntrul geamului. Dar în noua lui lume, spațiul se întindea doar la dreapta. Înăuntrul oglinzii era cel mai plauzibil dintre cele două spații intangibile. Cazuri ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Weber se aplecă spre lumină și-și drese glasul. Nu prea vedea același lucru. Dacă despre asta e vorba, spuse Hayes, s-ar potrivi cu faptul că per ansamblu înțelegerea nu e afectată. Atât amigdala, cât și cortexul inferotemporal sunt intacte, dar e posibil să se fi întrerupt conexiunea dintre ele. Weber aprobă din cap. Ipoteza dominantă în acest moment. Era nevoie de trei părți ca să se realizeze recunoașterea, iar cea mai veche dintre ele avea cartea cea mai mare. — Imaginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
lapovița în ninsoare. Lumina zilei se stinse în întuneric. După câteva clipe, noaptea se sfârși, în timp ce cursa toca alte câteva zeci de kilometri din șoseaua imaginară. Orice leziune ar fi suferit Mark Schluter, degetele mari și conexiunile lor îi rămăseseră intacte. Cercetările recente făcute de un coleg al lui Weber sugerau că porțiuni uriașe din cortexul motor al copiilor obsedați de jocurile de consolă erau dedicate degetelor mari de la mână și că multe expemplare din nou-ivita specie Homo ludens ajunseseră să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
cu o infidelitate. Veni septembrie, acea primă aniversare sumbră. Ce mai conta eșecul personal în umbra acelei traume comune? Încercă să rememoreze groaza comună din urmă cu un an, când deschisese radioul ca să afle că lumea se dezintegrase. Forța era intactă, deși detaliile dispăruseră. Fără îndoială, memoria i se degrada. Chiar și lucrurile simple: numele studenților. Un cântec pe care-l știa din copilărie. Cuvintele cu care se deschidea Declarația de Independență. Devenise obsedat de recuperare, demonstrându-și sie însuși că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
anilor, la prelegeri, dar și în propriile lui cărți romanești de neurologie, încât n-o putea spune altfel. Derulă slide-urile, relatând deznodământul pe care-l știa pe dinafară: cum H.M. se întorsese pe jumătate în lumea celor vii, cu personalitatea intactă, dar incapabil să înregistreze experiențele noi. Ați citit relatarea doctorului Cohen despre H.M. Patru zile de teste și de fiecare dată când cercetătorul ieșea din cameră și se întorcea, trebuia să se prezinte. Trecuseră zeci de ani de la operație. H.M.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
a unui medic este să ceară iertare. În fiecare seară ar fi trebuit să-și rezerve câteva clipe ca să le ceară iertare tuturor celor pe care-i rănise fără să vrea în acea zi. —Amintirile vechi ale lui H.M. erau intacte, chiar impresionante. Când i s-a arătat o fotografie a lui Muhammad Ali, a spus: „Ăsta-i Joe Louis“. Când peste două ore i s-a pus aceeași întrebare, a răspuns la fel, de parcă ar fi fost prima oară. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
și Buber; sex mai mult sau mai puțin neîntrerupt. Cum o lega la ochi și-o mângâia pe burta goală cu diferite petice de stofă, ca să verifice dacă într-adevăr simțea culorile, așa cum se lăuda - Sylvie nu greșea niciodată. Urme, intacte încă. Tot ceea ce fusese era încă la dosar, arhivat pe undeva. Dar rătăcise amintirile până când stafia asta vie se așezase în fața lui în amfiteatrul scobit, scrijelindu-și notițele greșite în propria ei arhivă. —Soția lui David a insistat pe lângă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ducea la Gara de Nord și la Athené Vergu, actualul cinematograf „Munca”. În fața blocului cu opt etaje, peste șinele de tramvai, cam În dreptul cofetăriei, se deschidea strâmtă, strada Ilarie Chendi, scriitor și militant revoluționar. Când a intrat În curte totul era, aparent, intact. Așa cum le lăsase În urmă cu aproape treizeci de ani. Pe dinafară, nici o schimbare. Casa netencuită. Cișmeaua la locul ei. Dudul creștea mai departe, jumătate În curte, jumătate În stradă. Scările de lemn erau murdare. Tapetul din camere era scos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
să iasă la lumină și să poarte un sutien Wonderbra. Doar că nu am avut niciodată curajul. Ieșitul la suprafață presupune întotdeauna, ei bine, o ruptură. Iar eu și Mark ne-am străduit atât de mult să ne păstrăm viața intactă. Da, suntem oameni buni care nu se înșală și nu s-au înșelat unul pe celălalt. Dar nu refulăm chiar tot. Adică, am fost o dată la un concert Frankie Goes To Hollywood. Mai avem și-acum tricourile. — Deci de ce vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să facă față tuturor complicațiilor ăstora. Începeam să-i dau dreptate. Phil era cu adevărat bucuros să mă vadă și m-a îmbrățișat cu drag. Iar mi-a venit să plâng, dar m-am abținut. Reușisem să-mi păstrez machiajul intact pe toată durata zilei și știam că nu voi fi niciodată capabilă să-l refac dacă s-ar întinde de la plâns. Îl vedeam cu alți ochi pe Phil, acum că știam de câte ori fusese înșelat. Mila mă îmblânzea. Totul se schimbase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]