7,774 matches
-
și tare: iată ce am făcut, ce am gândit, ce am fost; bun, generos, sublim, când am fost. Mi-am dezvăluit sufletul așa cum l-ai văzut tu însuți, Ființă eternă. Adună în jurul meu nenumărata mulțime a semenilor mei: să asculte mărturisirile mele, să geamă aflând de ticăloșiile mele, cele prin care am trecut să-i facă să roșească. Fiecare din ei să-și descopere la rândul său inima la picioarele tronului tău, cu aceeași sinceritate; și apoi unul singur să-și
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
sau Agenția S.U.A. pentru Dezvoltare Internațională, precum și de la alte organisme similare, către conturile marilor corporații sau ale cîtorva familii de potentați care efectiv conduc lumea prin intermediul banilor. De data aceasta nu mai e vorba despre o teorie conspiraționistă, ci despre mărturisirea unui om din interiorul sistemului, care a ezitat, datorită amenințărilor, refuzurilor editoriale și mitei, vreo 20 de ani să scrie această carte, dar care -iată pînă la urmă s-a hotărît, susținînd car că "nimic din cele scrise în această
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
băncile și investitorii străini în general au obținut profituri fabuloase operînd pe piața rusă. Prietenul nostru, marele filantrop George Soros, ar fi cîștigat se spune circa 20 mld. $ speculînd la "ruleta rusească". E adevărat că a și pierdut după propriile mărturisiri 2 mld. $. în momentul căderii bursiere din august 1998. În Rusia există aproape 2000 de bănci. Dintre acestea, cam 40% înregistrează pierderi masive. Cel mai grav pentru sistemul bancar rus nu e pierderea banilor, ci a încrederii. Clientela existentă se
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
de necomercianți dar supuse legii comerciale potrivit art. 56 C.com. Sarcina probei în litigiile comerciale, ca și în cele civile, incumbă reclamantului. Probele dreptului comun Potrivit dreptului comun, dovada actelor și faptelor juridice se poate face prin înscrisuri, martori, prezumții, mărturisire, expertiză etc. În mod excepțional, în anumite cazuri, Codul comercial cere existența unui înscris ad probationem: a) Contractul de societate în participație. b) Contractul de agenție. c) Contractele privind vasele comerciale. d) Contractul de consignație. Art. 55 C.com. prevede: Când
Drept profesional. Teoria generală a contractului profesional by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1415_a_2657]
-
martori este admisibilă în drept, dar instanța judecătorească are libertatea să aprecieze, în condițiile concrete ale litigiului, concludența acestei probe. Alte mijloace de probă În absența unor reguli speciale, admisibilitatea acestor mijloace de probă este supusă regulilor dreptului comun. a) Mărturisirea. În materie comercială, principiul indivizibilității mărturisirii, reglementat de art. 1206 alin. (2) Cod civil, are o aplicație mai restrânsă, deoarece art. 46 Cod comercial permite folosirea oricărui mijloc de probă. b) Prezumțiile. Prezumțiile sunt permise însă numai în măsura în care este admisă
Drept profesional. Teoria generală a contractului profesional by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1415_a_2657]
-
instanța judecătorească are libertatea să aprecieze, în condițiile concrete ale litigiului, concludența acestei probe. Alte mijloace de probă În absența unor reguli speciale, admisibilitatea acestor mijloace de probă este supusă regulilor dreptului comun. a) Mărturisirea. În materie comercială, principiul indivizibilității mărturisirii, reglementat de art. 1206 alin. (2) Cod civil, are o aplicație mai restrânsă, deoarece art. 46 Cod comercial permite folosirea oricărui mijloc de probă. b) Prezumțiile. Prezumțiile sunt permise însă numai în măsura în care este admisă proba cu martori. Întrucât în materie
Drept profesional. Teoria generală a contractului profesional by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1415_a_2657]
-
imaginației. Femeia isterică, de pildă, s-a bucurat la apariție de un impresionant succes de librărie, datorat în întregime caracterului senzațional al subiectului: cazul unei nevropate cu o „ereditate vicioasă”, aici locul analizei psihologice fiind preluat de investigația medicală. După mărturisirea autorului, Amor de vagabond dezvoltă avatarurile unui student bolnav psihic, întâlnit la Paris. De asemenea, personajele centrale din Eroare medicală sau sinucidere? au corespondenți reali: doctorul Aristide îi fusese lui Z. coleg de facultate, camarad de arme și prieten, în timp ce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290718_a_292047]
-
CREL, 1986, 7; Silviu Angelescu, Etnologia sărbătorii, TBR, 1986, 323; Paul H. Stahl, Paul P. Drogeanu, „Practica fericirii”, „Études et documents balkaniques et mediteranéens” (Paris), 1987, 13; Marin Marian, Paul P. Drogeanu, „Practica fericirii”, REF, 1989, 3; N. Steinhardt, Primejdia mărturisirii. Convorbiri cu Ion Pintea, Cluj-Napoca, 1993, 49. I.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286876_a_288205]
-
Necorectarea dezechilibrului va conduce la un comportament energetic reflex, mai dificil de rezolvat. Ascultarea necazurilor cuiva predispune, În schimb, la curățirea aurei persoanei care se destăinuie pe seama nivelului vibratoriu al celui care asculta: Acest lucru se simte la spovedanie. După mărturisire la preot, oamenii simt că li s-a luat ceva de pe suflet și au o stare de bine. În acest caz, stratul șapte (aflat la exterior) din aura celui care ascultă (preotul) din auriu devine auriu cu pete bleumarin sau
Medicina si psihologie cuantica by Valentin AMBĂRUŞ, Mariana FLORIA, () [Corola-publishinghouse/Science/1642_a_2904]
-
Onorat auditoriu, Singurul Început care Îmi vine În minte acum, este cel obișnuit În astfel de situații: mărturisirea unei Întreite tulburări. Prima este datorată acestei invitații academice. Știu bine că Academia este tribuna multor personalități remarcabile care au Împărtășit, de-a lungul timpului, ieșenilor remarcabili idei remarcabile. În acest context prestigios, am acceptat invitația animat doar de responsabilitate
Prelegeri academice by Arh. IONEL OANCEA () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92346]
-
București, 1983; Voltaire-1983, București, 1983; Descoperirea cunoscutului, București, 1986; Trepte, București, 1988. Antologii: Proză satirică franceză, pref. edit., București, 1963; Proză umoristică engleză, I-II, București, 1965 (în colaborare cu Vera Călin); Proză umoristică română, I-II, București, 1965; Literatura mărturisirilor de la Cellini la Malraux, București, 1972. Traduceri: Erskine Caldwell, Drumul tutunului, București, 1945; John Steinbeck, Bătălia, București, 1945; Romain Rolland, Inimă vrăjită, I-III, București, 1949-1956 (în colaborare cu Vera Călin), Călătorie în țara muzicii, București, 1964 (în colaborare cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287610_a_288939]
-
și Dimna, dar în realitate este vorba de o lucrare independentă, cu o circulație de sine stătătoare, a aceluiași original sanscrit, după care a fost prelucrată și povestea învățatului Katayairun din culegerea Qalila și Dimna. Versiunea românească oferă o primă mărturisire scrisă despre circulația în cultura noastră a motivului „lumea pe dos”: „Într-aceia vreame sorele no-ș va da lomina în locul cel bătrân, nice stele no vor lumina, ci vor întonica și zelelia să vor micșora și multe vor fi cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286159_a_287488]
-
publicații interbelice. SCRIERI: Oglinzi de vis, Călărași, 1935; Mări de fum, Brașov, 1938; Idoli cu mască, Iași, 1982. Repere bibliografice: Dimitrie Danciu, „Mări de fum”, „Ardealul”, 1938, 115; Octav Șuluțiu, Provincia literară, „Front literar”, 1938, 2-3; Manu, Reviste, 202; Ilea, Mărturisirile, 59-61, 303; Nae Antonescu, „Idoli cu mască”, AST, 1982, 9; Radu Ciobanu, „Idoli cu mască”, T, 1983, 1; Lucian Valea, „Idoli cu mască”, ATN, 1983, 10; Nicolae Scurtu, Un solitar și un mare timid, RL, 1988, 8; Vasile Gionea, Oameni
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289834_a_291163]
-
combinat cu laude pline de recunoștință și emoție pentru judecătorul îndurător care l-a pedepsit, dar l-a și ajutat, până când a făcut dintr-un eretic un episcop. Termenul „confesiune” avea diverse semnificații în latina creștină, printre care acela de mărturisire a păcatelor, de mărturisire de laudă, de mărturisire de credință. Dintre acestea, cel puțin primele două (unii cercetători cred că și a treia) sunt prezente în dialogul lui Augustin cu Dumnezeu. Într-adevăr, acesta e sensul pe care îl conferă
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
de recunoștință și emoție pentru judecătorul îndurător care l-a pedepsit, dar l-a și ajutat, până când a făcut dintr-un eretic un episcop. Termenul „confesiune” avea diverse semnificații în latina creștină, printre care acela de mărturisire a păcatelor, de mărturisire de laudă, de mărturisire de credință. Dintre acestea, cel puțin primele două (unii cercetători cred că și a treia) sunt prezente în dialogul lui Augustin cu Dumnezeu. Într-adevăr, acesta e sensul pe care îl conferă și autorul însuși operei
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
pentru judecătorul îndurător care l-a pedepsit, dar l-a și ajutat, până când a făcut dintr-un eretic un episcop. Termenul „confesiune” avea diverse semnificații în latina creștină, printre care acela de mărturisire a păcatelor, de mărturisire de laudă, de mărturisire de credință. Dintre acestea, cel puțin primele două (unii cercetători cred că și a treia) sunt prezente în dialogul lui Augustin cu Dumnezeu. Într-adevăr, acesta e sensul pe care îl conferă și autorul însuși operei sale în Retractări (II
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
ale omului, l-a împins pe Augustin însuși, în urma unei judecăți de nepătruns, către un scop doar de El cunoscut; îndurarea divină a trasat itinerariul scriitorului de la păgânism la creștinism, de la viața păcătoasă din trecut la viața creștină; de altfel, mărturisirea propriilor păcate nu este altceva decât repetarea fără reținere a ceea ce Dumnezeu cunoaște deja, pentru că nimic nu-i scapă, nici măcar sentimentele din inima omului, nici măcar ce-i în subconștient (și aceasta a fost una din marile descoperiri din Confesiuni). Având
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
structură insolită. Confesiunile, s-a spus, ar fi fost alcătuite după aceeași schemă catehetică pe care Augustin, cam tot atunci, ar fi propus-o în tratatul Despre modul cum trebuie catehizați cei simpli (De catechizandis rudibus), și care presupune întâi mărturisirea păcatelor proprii, de către catehumen, apoi inițierea în doctrina creștină, ce trebuie să înceapă tocmai cu Facerea. În orice caz, rămâne de explicat prezența cărții a zecea, pentru că aceasta nu mai este autobiografică în sens strict, ci vrea să arate cititorului
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
divinitate; pentru Chiril, cum trupul născut din Fecioară este chiar al Logosului, în virtutea acestei reale unități, suferința cărnii trebuie atribuită Logosului, deși, în același timp, acesta, fiind Dumnezeu prin natura sa, rămâne în afara patimilor (5, 7). Tratatul se încheie cu mărturisirea credinței într-un „unic Fiu, Cristos Isus și Domn, adică Logos al lui Dumnezeu devenit om și întrupat, și tot el crucificat și înviat din morți, care va veni la vremea sa întru slava Dumnezeului Tată și a sfinților îngeri
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
la imaginea fierului înroșit în foc: dacă acesta primește o lovitură, fierul e cel afectat nu și focul care l-a pătruns. Problema kenozei și a implicațiilor sale este dezbătută îndelung în ultima parte a dialogului care se încheie cu mărturisirea credinței în Domnul Isus Cristos, generat în mod divin ca Logos de către Dumnezeu înaintea vremurilor și născut de o femeie după trup la sfârșitul vremurilor. Scrierea e dovada unei doctrine mature și sigure și a unei expresii pe măsură. Scoliile
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
Alexandria” și la Leonțiu din Constantinopol. În această epocă, pentru omilie este caracteristică tendința de a amplifica povestirea biblică prin monologuri și dialoguri ale personajelor (așa se întâmplă, de exemplu, la Proclus, la Basilius din Seleucia sau Leonțiu din Constantinopol). Mărturisirea de credință și explicația sa capătă în mod firesc o importanță particulară (cum se întâmplase deja în timpul crizei ariene); să ne gândim la mărturisirile solemne făcute de Flavian la Constantinopol sau la interpretarea Crezului de la Niceea făcută de Teodot din
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
personajelor (așa se întâmplă, de exemplu, la Proclus, la Basilius din Seleucia sau Leonțiu din Constantinopol). Mărturisirea de credință și explicația sa capătă în mod firesc o importanță particulară (cum se întâmplase deja în timpul crizei ariene); să ne gândim la mărturisirile solemne făcute de Flavian la Constantinopol sau la interpretarea Crezului de la Niceea făcută de Teodot din Ancyra. Dialogul e utilizat în repetate rânduri, însă e mai degrabă un simplu expedient literar pentru organizarea expunerii propriei doctrine și a propriei polemici
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
și a intransigenței acestuia. Bibliografie. Scrisorile în ACO I, 4, pp. 85-86; I, 1, 7, pp. 146-147 (către Alexandru); I, 1,1, pp. 99-100 (adresate lui Chiril); I, 1, 7, pp. 161-162 (către Maximian din Constantinopol); I, 4, pp. 243-245 (mărturisire de credință); Sever din Antiohia, Contra nelegiuitului gramatic III, 2, trad. din lat. J. Lebon în CSCO 94, 10-11. Studii: G. Bardy, Acace de Bérée et son rôle dans la controverse nestorienne, RevSR 18 (1938), 20-44. 2. Macarie din Magnezia
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
desfășoară schimbul de scrisori dintre Sever și gramaticul Sergius, un literat care trăia probabil în dioceza Halebi, în patriarhatul Antiohiei. Acesta îi scrisese episcopului de Halebi, Antoninus, pentru că judeca drept insuficientă formula „Nu spunem că proprietățile sunt separate” inclusă în mărturisirea de credință impusă celor care se converteau de la difizism la monofizism; Sergius crede că, așa cum se spune că există o singură natură a Dumnezeului Logos întrupată, tot astfel trebuie subliniată unitatea proprietăților sale, care, ca atare, nu e nici divină
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]
-
numit de unii homologia, de alții simbol al cultului (tês thrêskeias to symbolon), iar de alții „transmitere ierarhică a harului” (hierarchikê eucharistia); e vorba probabil de Crez, introdus în liturghie abia din 476. Firește, monahismul și riturile sale, în special mărturisirea, așa cum sunt descrise în corpus, sunt greu de imaginat în secolul I. Autorul cunoaște cristologia celor două naturi definită de Calcedon în 451 (astfel, de exemplu, folosește frecvent vocabula asynchytos, „neamestecat”, tipică pentru controversele cristologice din prima jumătate a secolului
[Corola-publishinghouse/Science/2080_a_3405]