4,904 matches
-
Sebastian vorbeau cu voci coborâte despre cricket, în timp ce Suki ne strecura pe mine și pe Belinda în grădină. Păsările cântau în copaci, iar mirosul îmbietor de trandafiri rămăsese în aer ca un parfum. Belinda s-a așezat pe o masă micuță de sub măr și și-a scos pălăria, privirea rătăcindu-se undeva pe zidul grădinii și pe casa albă și mare a familiei Planchet din spatele acestuia. —Doamne, ce cald este! a spus. Ce bine că nu mi-am cumpărat cealaltă pălărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
minute pînă la expirarea contractului. — Ce? Luat prin surprindere, m-am ridicat brusc. Ce vrei să spui ? — Nu vă Îngrijorați. A privit peste umăr, a făcuți trei-patru pași și s-a oprit În mijlocul camerei. Încep lucrul de mîine. Pistruii ei micuți s-au Împrăștiat de pe față cînd privit În jur, lăsîndu-mi un gust plăcut pe buze. Ceva de care nu-mi puteam aduce aminte mă apăsa tare pe piept. De unde știam eu atît de bine că ea făcuse ceva Înainte de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
simțea cât de fericite sunt și se bucura împreună cu ele. La acest gând, involuntar, și-a pipăit încheietura brațului stâng. A tresărit. Nu avea borseta. „Pe ce bani să-mi iau pâine? Și cu ce să cumpăr vrăbiuțelor o franzelă micuță?” se întreba el, dezamăgit. „Unde...? Ah, da! Pe pat, când m-am odihnit... Am să cumpăr când mă întorc. Merg acasă, iau banii, merg la pâine și gata! Că tot sunt aproape, merg la banca mea Marian Malciu din adolescență
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
de cum au văzut-o. „Oare ce este cu el? Pare schimbat..., dar, mai întâi, să-l vedem pe Tinu”, hotărî Iuliana, ușor afectată de rigiditatea ce o remarcase în vocea și privirea lui. I-a luat mâna în mâna ei micuță, l-a mângâiat și i-a vorbit în șoaptă, apropiată de urechea lui. Era atât de preocupată, încât nu vedea și nu auzea nimic din tot ce se petrecea în jurul ei. Chiar și atunci când a rămas singură cu fratele ei
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
a ajuns la ideea realizării unui pod suspendat, care există și azi, invadat de îndrăgostiți, a unui castel în ruină, a unui hipodrom... S-au realizat imitații de stânci și de grote. Iată, într-una din acestea se află un micuț spațiu din ceea ce s-a dorit a fi o grădină zoologică. Nu știu dacă mai sunt lei sau urși în ea..., dar putem verifica... Marian Malciu - A, nu, nu! Nu doresc... Continuă! Ai o memorie de elefant și povestești așa
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
îi place să-l mângâie, iar halatul nu-l voi strânge mai mult decât este el croit, că toate modelele lasă pieptul cam goluț și... va fi foarte bine. Dar, dacă lui îi plac sânii mari? Ai mei sunt cam micuți... Se uită el hoțește, dar nu i-a văzut niciodată mai mult decât se cuvine. Sub bluză, cu sutien, nu poți aprecia... Ei, și? Mă place așa cum sunt? Bine! Nu mă place? Bine! ... Ba nu este bine deloc. Uf! Ce
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
că este goală sub halat și, după săruturi pasionale, când se desprinse, cordonul căzu, lăsând la vedere trupul pe care mai străluceau câțiva stropi de apă. O clipă ori mai multe, Eugen rămase cu privirea fixată pe sânii ei. Erau micuți, dar tari, cu mameloanele îndreptate în față, ca într-o invitație imposibil de refuzat. Până să se dezmeticească Iuliana, Marian Malciu se aplecă și îi sărută pe rând cu o gingășie aproape evlavioasă, după care o înveli prinzând reverele halatului
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
punct nedefinit. Se ridică încet și merse în fața oglinzii, la chiuvetă. Se sperie de paloarea ce-o avea și de ochii triști ce o fixau de dincolo de luciul oglinzii. Își stropi fața cu apă rece adunată în căușul mâinilor ei micuțe și bău un pahar de apă la fel de rece. Simțind că se înviorează, își așeză părul și arboră un zâmbet prietenesc, cuceritor, exact în clipa în care asistenta bătu la ușă și ceru permisiunea să-l prezinte pe Eugen. - Mulțumesc! Nu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
o pisică în două... Cred că inventa, însă Mircea Ivănescu, oripilat, și-a luat pardesiul sărăcăcios și-o geantă uriașă (lucra deja la Transilvania...) și, pur și simplu, a fugit pe linia ferată spre gară... Parcă îl văd și acum: micuț, cu ochelarii cu lentile groase, sărind neîndemânatic din traversă în traversă. Am încercat să-l opresc, să-i explic că nu eu, gazda, i-am insultat dragostea lui deja celebră pentru pisici... A rămas neînduplecat... Se întunecase afară. Dispărea în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
tip prietenos. Am întâlnit persoane din clasa de jos și din clasele superioare. Nu am făcut nici o diferență, chiar dacă un bărbat era rege sau o femeie era prințesă. I-am întâlnit pe toții. Trei papi. Nu e rău pentru un micuț evreu. Religia a jucat un rol constant în viața mea. Întotdeauna am știut că este prezentă. Așa cum am spus, nu am fost foarte zelos. De exemplu, dacă era o sărbătoare foarte importantă în timp ce călătoaream știam în sufletul meu că ar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
mică șansă să-mi fac un credit ipotecar. Dar ultima oară când am fost la o societate imobiliară, bărbatul arogant, la costum, care stătea la birou a râs când i-am arătat fluturașul de salariu. Am plecat din biroul lui micuț plesnind de nervi. Și m-am gândit că într-o zi, când o să am un milion de euro (după ce scenariul pe care îl scriu va fi acceptat la Hollywood), nu o să-mi investesc niciodată banii la acea societate imobiliară. Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
hărțuiască oamenii pe stradă. Și obsedați care să îmi trimită scrisori de amenințare. Dar ar fi drăguț să am o grămadă de bani și să nu fiu nevoită să îmi mai pun ceasul să sune la trei dimineața. Un laptop micuț și drăguț ar fi de asemenea util, ca să pot scrie în pat și să îl iau cu mine când plec în vacanță. Mă entuziasmez destul de mult când mă gândesc la noua mea viață ca scenaristă. Trebuie să mă apuc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
uit fix la ea. Sunt doar nouă pasageri la bord până acum, toți așezați. De fapt, singura persoană de pe interval care stă în picioare sunt eu! Încerc să-mi fac de lucru căutând o centură mică de copii pentru un micuț. Apoi, în italiană de baltă, îi explic mamei cum funcționează. Spre încântarea mea, pare să mă înțeleagă. Ori asta, ori e doar extraordinar de politicoasă. Privind copilul, cu imenșii săi ochi căprui și părinții superbi care îl adoră, mă simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
cu imenșii săi ochi căprui și părinții superbi care îl adoră, mă simt puțin tristă. O să am vreodată parte de asta? mă întreb. Mă va iubi cineva destul de mult încât să se căsătorească cu mine? Și o să fie vreodată un micuț care să mă drăgălească și să-mi spună mami? Exact când mă gândeam că toată lumea e la bord, Mike anunță că mai așteptăm doi pasageri. Din păcate, și-au lăsat bagajele, așa că din motive de siguranță nu putem pleca nicăieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
decât în alte somnuri pe care le-a avut Dora până acum. "O melopee cu rezonanțe ciudate dă mister locului în care Justin, Omul cu Umbrelă, îmbrăcat într-un burnuz ocru-grenat, este așezat în poziția yoga de " Lotus ", cu o micuță baghetă de lemn în mână. Coborând din cer, în fața lui începe să se învârtă cu lentoare un disc de culoarea cuprului spoit pe alocuri cu aur. La un moment dat, Justin îl atinge cu bagheta, se aude un sunet cristalin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
a profesorului Maxim îi răsună în urechi : Am rezolvat proble-ma nervului auditiv, dar nu pot interveni în profunzime la nervul IX, e prea riscant. Închidem, altceva nu-i de făcut". A urmat voma, febra, zbaterea între viață și moarte a micuțului. Puncția lombară. Diagnosticarea meningitei bacteriene, tratamentul îndelungat cu antibiotice dure. Și dintr-o dată, presupusa vindecare ! Ce bucurie când au putut în fine să îl hrănească cu un biscuit înmuiat în câteva linguri de ceai, după lungi și chinuitore nopți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
îmbrăcate în pantaloni și bundițe. Nu poate desluși nici trăsăturile chipului femeii, dar le poate bănui frumoase, în armonie cu statura sveltă, bine proporționată, care nu poate fi disimulată de îmbrăcămintea grosolană. Cu atât mai puțin poate fi descifrat chipul micuț al fetiței. Se pare că este frig, foarte frig, pare a fi toamnă târzie, căci iedera de care este năpădită casa este aproape văduvită de frunze. Dora este cuprinsă de o stranie emoție, care devine din ce în ce mai intensă, pe măsură ce realizează ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
cu grijă și le-a pus în ranița ponosită, singurul lui bagaj. Printre puținele obiecte care mai erau în tașca de soldat a lui Dither : o periuță de dinți, un forfecel și un creion mai era și un aparat foto micuț, care este pe polița din iatac, un aparat nemțesc "Leica". Simion ne-a făcut o fotografie, a recuperat filmul iar aparatul ni l-a lăsat în păstrare ; dacă ar avea gură ar putea povesti câte a văzut și prin ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
târziu, trebuie să mai și dormim, așa că o să las pe mâine continuarea. Teodora întrerupe scurt, fără prea multe comentarii, depănarea amintirilor ei și, după un "Noapte bună !" grăbit, Dora se retrage în iatac. * * * Așezată pe marginea patului, Dora examinează un micuț aparat de fotografiat. Așa cum spusese Teodora, aparatul rămas de la fostul camarad neamț al lui Simion, care nu mai avusese șansa să se întoarcă la nevasta și cei doi copii ai lui, este, cum abia se poate descifra pe ceea ce fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
între coapsele mele imobilizate. Subalternii lui nu au pregetat să urmeze pe loc pilda mai marelui lor. În oribilele interminabile minute, în care cred că un timp mi-am pierdut cunoștința, am auzit vorbele : "Devușca malencaia..." Deci Minodora era prea micuță pentru a satisface poftele lor bestiale. Scăpase de ceea ce era cel mai oribil din toate ororile : violul copilului sub ochii mamei imobilizate. Am rostit o mulțumire Celui de Sus. O mulțumire că ne scutise de această amarnică probă. Nu bănuiam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
îmi este ușor să comprim șapte ani, șapte ani de supraviețuire într-o colonie de muncă din Siberia, din regiunea Sverdlovskului. Când am plecat cu trenul, înghesuite în vagoane vopsite în roșu, Minodora, cu toate că împlinise opt ani, era firavă și micuță. Când ne-am întors, după aproape șapte ani ispășiți printre deținuții pe care un regim netrebnic i-a scos din rândul oamenilor pentru o bună parte din viață și pe nenumărați dintre ei pentru totdeauna, când ne-am întors... Ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Atât a durat drumul. Nu aveam nici o idee despre locul spre care suntem transportați, nu aveam nici o provizie de apă sau de mâncare, nu aveam decât ce era pe noi, câteva haine murdare, năclăite de sânge și sudoare, cu toate că... Da, micuța de ea, nu știu cum se face că a reușit să scoată din geamantanul cafeniu și să disimuleze sub fusta creață pe care o purta, aparatul de fotografiat și o cărticică, "Farmacia naturii", pe care o luasem printre puținele cărți de farmacie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
cupluri din trei generații iar împreună cu copiii, formau o familie care număra patru generații. Cei mai vâstnici, Artenie și Ulitia, aveau spre optzeci de ani. El înalt, osos și încă foarte drept și dârz pentru anii lui. Ea, o bătrânică micuță, firavă, cu ochi albaștri limpezi și expresivi. Fetele lor, două gemene blonde zdravene, Olga și Ana și bărbații lor, Andrei și Vadim, doi slăbănogi înalți de parcă ar fi fost fii iar nu ginerii lui Artenie. Ana avea la rândul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
-i prea departe. Îi este foame și pregătește împreună cu Dora o mică cină pe care "franțuzoaica" o găsește din nou delicioasă. * * * În seara asta o să te invit să ne așezăm la "masa dorului", așa cum mi-a sugerat Simion să numesc micuța masă de spiritism unde mă întâlnesc ades cu ei, cu cei plecați. Nu știu dacă te-ai gândit la prezența dorului nu numai în numele femeilor pe care Simion le-a iubit, ci și a fiicelor și nepoatelor lor. Isidora-Dora-Dorina este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
acum să coboare pe pământ. Vrea să te întâlnească dar numai dacă o vei chema tu, numai tu Dora, fiica ei iubită. Dar spune-mi, vreau să știu câte ceva despre Dorina. Pe pământ am văzut-o o singură dată, era micuță. Mă jucam cu ea... Ne amuzam cu spiridușul din lemn cioplit de Vasili pentru Minodora. În lumea spiritelor am întâlnit-o pe sora ta și știu tot ce a pătimit aici, pe pământ. Pătimit... Și ea ca și mama ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]