8,226 matches
-
prăvălindu-se sub mine, incapabile să mă susțină. Mă repliez, pășesc cu grijă și ajung cu chiu, cu vai lângă pietroiul de care mă sprijin ușurată. Alfonso începe iar un fel de invocație pe care o aud că prin ceață, miros un ulei aromat, îi simt mâinile uleiate pe umeri și pe frunte; îmi cere să mă întorc cu spatele și din nou îi simt mâinile pe umeri și pe cap. Îmi spune că am multă energie și, în același moment
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
pe un val, pentru a respira în fine mai ușor, dar un magrebian care vinde șaluri se apropie de ea, lăsându-și clienții să scotocească în grămada multicoloră de pe taraba lui: "V-a stropit din plin cu parfumul ăla care miroase a pișat de pisică târfa de Cléa." "Cléa o cheamă?" " Da, tocmai și-a deschis un butic luând exemplu de la un fost om de afaceri care își spune doctorul Sinus, deși nu este nici sinus, nici doctor. E un evreu
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
regăsească liniștea într-o margine de țară, în locul cel mai expus. Dacă ar fi survenit un conflict. Oboseala drumului îi curgea încă prin vene ca un fluid leneș. S-a așezat pe nisip, sprijinindu-se de o barcă răsturnată, care mirosea a catran înmuiat de soare. Luna cu chip palid făcea decorul să arate romantic; ceea ce îi cădea mai degrabă prost. Acum, distanța îl separă mai sigur de Isidora decât onorabilitatea familiei lui. Era singur, și pentru multă vreme. Căscă și
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
trebuie să aplicăm legea... Eu mă bat cât pot și, după cum vezi, o încasez când insist... S-au despărțit foarte satisfăcuți unul de celălalt. Învățătorul o luă pe drumul spre sat, locotenentul pe acela spre plajă. Singurătate, lună, barcă răsturnată, mirosind a smoală muiată de soare, totul era aici, afară de ceea ce fusese farmecul primei seri. Obosit, dar fără prea multe păreri de rău, porni spre Vila orelor de lumină: numai de-ar dăinui misterul, căci timp pentru a-l dezlega va
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
-și genunchii cu brațele. "Ei, ai dormit bine?" "Eram terminat." "Ai crede că l-ați împins pe Hitler afară din Polonia. Glumesc, deși am prea puțin chef de asta." O îmbrățișă ascunzându-și fața în magnificul ei păr roșu, care mirosea a proaspăt spălat cu un produs chimic. Un antiseptic? Îi fu rușine de ce-i trecuse prin cap și se grăbi să-i sărute mâinile. Făcură dragoste fără bucurie, aproape îndurerați, de parcă venea sfârșitul lumii. Cum apocalipsa întârzia, luară obiceiul să
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
a tatălui ei: "Mama e la bucătărie cu Lillișu, fac un cozonac pentru mâine." Și nu putem să-l mâncăm în seara asta? Fetița izbucni în râs: "Nu, pentru astă-seară au făcut lapte de pasăre." Un val de aer cald, mirosind a vanilie, năvăli din bucătărie. Câinele deschise ușa ca să dea raportul: își îndeplinise bine misiunea și chiar mai mult de-atât. Urmă o învălmășeală veselă. "Mai pune un tacâm, Lillișu!", porunci Caterina, stăpâna casei, evident mulțumită că nu mai știa
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
o șterseră fără vreun incident. Era și timpul. În sala de așteptare, dădură peste Constantin care venea după ei. Am scăpat ieftin, dar fii sigur că vameșul n-a ieșit din întâmplare pe o asemenea vreme", zise învățătorul. O fi mirosit ceva, zise șeful de gară, și o să-l rețină pe Grig până târziu, ca să se răzbune. Să intrăm, o să vedem. O găsiră pe Nel citind "Universul copiilor", cu Hector, care îi întorcea spatele, la picioarele ei. S-au ridicat amândoi
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
pulbere de aur, luă o sticlă de lichior cu care își aroma prăjiturile și, după ce zâmbi complice spre locotenent, dispăru dincolo de ușa laboratorului ei, unde athanorul maeștrilor bucătari bolborosea scoțând trâmbe de aburi. După trecerea ei ca vântul, o undă mirosind ușor a scorțișoară se răspândi în aerul trăznind a vin al restaurantului. Grigore zâmbi: "Asta e marea întrecere dintre cele două bucătării, românească și grecească, dar ce zic eu? Între cele trei și chiar patru bucătării, dacă ținem cont și
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
era vreme bună. Gerurile întrerupeau circulația, iarna, și inundațiile, primăvara. Anotimpul cel mai favorabil pentru sosirea noutăților era vara. Dar atunci era prea frumos, prea cald, se duceau la plajă, se azvârleau în apă, plecau pe mare cu vreo barcă mirosind a smoală topită și a pește stricat până acolo unde cerul s-ar fi închis deasupra apei și lumea, cu incertitudinile ei, ar fi dispărut. Doar foamea îi aducea cu picioarele pe uscat și, ca din întâmplare, tocmai la ceasul
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
și pomenea chiar de retragerea într-o mănăstire. O prietenă cu care vorbește mult la telefon o încurajează: "Știi, medicii fac astăzi minuni." Lui Nel nu-i mai plăcea să meargă la școală. Profesoara ei era o femeie bărbătoasă, care mirosea a tutun și ai cărei plămâni fornăiau ca niște foale de fierărie. Copiii, care se cunoșteau toți între ei, o priveau ca pe o străină. Doar o colegă de clasă, Sofia, a vrut să fie prietenă cu ea. Avea o
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
oră, cu pomeții îmbujorați și părul lipit de frunte din cauza suflului jilav al nopții. Se opri în prag și ochii îi străluciră brusc, de o bucurie vecină cu delirul. Arcadie se apropie de ea și o sărută pe amândoi obrajii: Miroși a burnița orașului ăstuia..." Își petrecură noaptea discutând. Dimineața, el puse diagnosticul: nod gordian. Da. Nici vorbă să-l reteze cu spada ca Alexandru cel Mare, care, oricât de mare o fi fost el, acționase nu cu înțelepciune, așa cum istoria
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
gând! Aici, foarte aproape, se afla o anume grădină publică, care, înainte de a deveni locul favorit de plimbare cu Margareta, fusese celebrată de un mare maestru în veninuri bucureștene: "Matei Caragiale!" Numele ăsta nu-i spunea nimic lui Arcadi, dar mirosi capcana și, de altminteri, era departe de a fi epuizat muniția unui oraș care le rezistase nemților eroic: "Anna Ahmatova!" "Shakespeare", șuieră Ahile, punându-și pe fugă, cu artileria grea, adversarul depărtat, foarte depărtat de Leningrad. Lasă-l să rămână
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
picioare, tropăie strigând să-ți spargă urechile: "Cumpărați floricelele! Vestesc primăvara, aduc dragostea!" Se aplecă deasupra coșului, unde violetul delicat strălucește sub vrâste albe, și alege un buchețel. Îl scutură de zăpadă și îl amușină ca un câine: Nu prea miros vestitoarele tale..." "Ba ai matale nasul înfundat, boierule!" "Ce obraznică poți să fii!" Tot tropăind și lovindu-și palmele ca să se încălzească, țigăncușa observă cu aplomb: "Obraznicul mănâncă praznicul, boierule, timidul face treaba!" "Nu-mi mai spune boierule, sunt un
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
dvs. și nu sunt luați în seamă de opinia publică, întrucât aceștia au alt statut social și cultural. Dumneavoastră, Răzvan Teodorescu, ați fost ales de popor în Parlamentul țării să-l reprezentați! Așa răspundeți la votul nostru domnule academician? Aceasta miroase a coadă de topor. Bine spune o vorbă de duh, că o coadă de topor nu mai poate fi folosită la altceva, nici chiar la alt topor. Așa se spunea pe timpul dominației claselor avute și rupte de realitățile vieții sociale
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
să nu ne implicăm în situații riscante, de natură politică. Numai de a o căuta pe Linda cea răpită de teroriști nu ne ardea nouă atunci, dar reclamația trebuia rezolvată într-un fel sau altul, deși nouă nu prea ne mirosea a răpire conform spuselor mătușei fetei. În acele perioade mulți plecaseră de la domiciliul lor, luați de valul așa zisei libertăți și dorințe anarhiste, aventură sau rătăcire, prin cărările amorului liber. Mulți dintre aceștia nu mai dăduseră semne de existență. Am
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
fi drept un fapt divers sau normal. După venirea lui Nelu de la Brăila, gazda a urmărit când se adună toți patru și a cerut să participe și dânsa la o discuție interesantă, unde a fost acceptată cu plăcere,deși Gelu mirosise ceva care nu-i era pe plac. Nana Maria, a dat în vileag toată isprava celor doi, cu lux de amănute pe ore și minute, respectiv ora când a venit și plecat dimineața, domnișoara Mariana. Aceasta îmi povestise Gelu, care
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
ce nu se mai văzuse (conserve de carne de 1 kg), cafea, țigări „Camel”, ciocolată și alte „bunătăți” nevăzute și nemâncate. Marea prietenă de la răsărit ne-a ajutat și ea: la noi în Slobozia - Filipeni a ajunsă niște ovăz care mirosea a urină de cal! Spun oamenii șimi amintescă de reacția lor. Dar să vezi politică și mistificare: ajutorul american a devenit ajutor sovietic, așa se spunea la școală! în anul 1948, când au avut loc alegeri de deputați pentru Marea
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
nu te deranjează, că nu sună decât de sărbători,/ Și duminica dimineață când cade în misticism./ Bang-bang - cine o mai fi murit? - de răsună morții și stafiile./ Cântă păsările și e un miros de lilieci înfloriți,/ Cum trebuie să fi mirosit raiul din dreapta, de la intrare,/ Pe vremea când era culoarea nouă și nu crăpase”. În schimb, Apă vie, apă moartă este o suită de variațiuni în jurul formei fixe a sonetului, apariție stranie într-un veac de degringoladă a structurilor poetice canonice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289796_a_291125]
-
se tăinuia câteodată spre a-și face socotelile sau a frunzări prin cronici. [...] Cealaltă odaie, de dormit, era fără îndoială mobilată cu lucruri aduse de Raluca drept zestre. În afară de necesarele crivaturi, se aflau acolo două scrinuri conținând multa, meticuloasa rufărie mirosind a sulfină, un "gardirop" de cele masive, de nuc, așa cum romantismul de la 1840 a mai uitat prin casa vreunei babe cu bonet, pe vreun dulăpior un lighean și un ibric de alamă și, mai cu seamă, icoana ferecată în argint
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
ardeau cu mucuri mari lângă icoane și ceara curgea topită pe podele. Buchilat, fornăit, încurca-ntr-o carte, [cu] ochelari pe nas, nebăgând de samă că i se aprinsese o mânecă de la antereu. Puțea a ars, dar el gândea că miroase a tămâie. Nicodim, cu lacata de la biserică-n mână, adormise într-o strană și cânta prin somn Doamne miluiește! Când tresărea pe trezite, începea mai tare, când adormea zicea tot mai încet. În fund, lângă pridvor, erau mai mulți oameni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
fără să se uite măcar pe carte. Cine avea să priceapă[?] Deodată-ncepu mai tare: Gaga gagaga! Beh! s-auzi pe fereastra bisericei. Iacă dracul, mă! zic oamenii-n fundul bisericei ș-o tulesc la fugă. Nicodim, cum deschide ochii, miroasă putoarea din antereul lui Buchilat, gândește că s-a aprins biserica, urlă groaznic și fuge. Buchilat dă peste sfeșnic, îl răstoarnă... Întuneric. Băh! pe fereastă, Nicodim urlă, Buchilat simte cum îl frige cineva de mână ș-o rupe la fugă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
intra în firescul incintei: Alei întunecoase de nuci cu frunza lată/ Și snopii de flori albe pe crenge de cireș/ Și iarba cea subțire și moale-amestecată/ Cu flori galbene ș-albe pintre pelinii deși// Pelinii suri c-argintul cu dulcile miroase/ Ce împlu-adormitoare tot aerul cel cald/ Și vișini cu crengi grele de boabe-ntunecoase/ Și lanțul ce se mișcă în valuri de smarald 73. Satul e atemporal spune Lucian Blaga el s-a păstrat în toată curățenia sa, iar copilul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
este un eden luxuriant: Alei întunecoase de nuci cu frunza lată/ Și snopii de flori albe pe crenge de cireș/ Și iarba cea subțire și moale-amestecată/ Cu flori galbene ș-albe printre pelinii deși -// Pelinii suri c-argintul cu dulcile miroase/ Ce împlu-adormitoare tot aerul cel cald/ Și vișini cu crengi grele de boabe-ntunecoase/ Și lanțul ce se mișcă în valuri de smarald 68. Sunt extrem de pregnante sunetele, culorile și miroasnele în structura intimă a imaginarului eminescian: Miros, lumină și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
nave...157 e greu de recitat. Poemul de largă respirație Diamantul nordului întregește și completează muzicalitatea interioară a versurilor, ridicându-le într-un plan al rafinării demn de Orfeu însuși: O muzică tristă, adânc-voluptoasă,/ Pătrunde-acea lume de flori și miroasă;/ Și verzile lanuri se leagănă-n lună/ Și lacuri cadența cântărilor sună158. Tot ce pare în afara mișcării, a muzicii celeste nu există în fapt, căci toată strigarea, vuirea, sunarea/ E surdă ca ceriul, e moartă ca marea 159. Într-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
senzație a liniștii de dinaintea serii, la care clopotul contribuie plin de muzicalitate: Încet, încet painjinișul cel roș se lărgi, se diafaniză și se prefăcu într-un cer rumenit de apunerea soarelui. El era lungit pe o câmpie cosită, fânul clădit mirosea, cerul de înserare era deasupră-i albastru, limpede, adânc, nouri de jăratic și aur umpleau cu oștirile lor cerul, dealurile erau încărcate cu sarcini de purpură, paserile-n aer, oglinzile râurilor rumene, tremurătorul glas al clopotului împlea sara chemând la vecernie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]